[Krystyna]

   
Szafran - przyprawa cenniejsza niż złoto
Otrzymuje się ją z słupków hodowanych Krokusów, które po wysuszeniu stają się najdroższą przyprawą świata.
Mowa tutaj oczywiście o Szafranie.
Co takiego kryje w sobie ta przyprawa i czy rzeczywiście warta jest swojej ceny?

Jak otrzymuje się szafran?
Szafran to przyprawa uzyskiwana z Krokusów.
Są to 30-50 cm-owe kwiaty wyrastające z bulw.
Mają fioletowe płatki, a w środku 3 słupki o kolorze czerwono-pomarańczowym.
Właśnie z tych słupków uzyskuje się przyprawę.
Nie jest to jednak proste.
Słupki należy zebrać wczesnym rankiem, kiedy kwiaty się otwierają, a wszystko odbywa się ręcznie.
Następnie są one suszone.
W trakcie tego procesu tracą ok. 80 % swojej pierwotnej wagi, zmieniają barwę na brunatnoczerwoną oraz zyskują charakterystyczny zapach.
Co ciekawe, aby otrzymać 1 g przyprawy potrzeba aż 200 kwiatów.
To sprawia, że cena Szafranu jest tak wysoka.

Pojawienie się Szafranu
Pierwsze wzmianki o szafranie pochodzą z roku 3000 p.n.e.
Znaleziono je w egipskich papirusach medycznych, gdzie szafran został opisany jako lek na schorzenia oczu.
Jako roślina ekskluzywna, stosowany był głównie przez kapłanów i faraonów.

W formie przyprawy pojawił się jednak w antycznej Persji.
Stamtąd też wywodzi się jego nazwa.
Arabsko-perskie słowo az-zafaran oznacza jednocześnie żółty kolor  oraz nitkę.
Obecnie Szafran uprawiany jest na dużą skalę w regionie Morza Śródziemnego jak i w krajach Bliskiego Wschodu. Przyjmuje się, iż najlepszy jakościowo to ten, który pochodzi z hiszpańskiej wyżyny La Mancha.
Charakteryzuje go wyśmienity zapach łączący nuty: lukrecji, grzybów, drzewa sandałowego, dymu i pieprzu.
Według znawców Szafran pochodzący właśnie z tych rejonów ma najcenniejszy smak, aromat i barwę i wart jest swej ceny tysiąca dolarów za kilogram.

Szafran jako przyprawa
Występuje w dwóch formach (przy czym bardziej pożądana jest ta druga): jako proszek oraz w postaci nitek..
Dobry Szafran powinien charakteryzować się:
jaskrawo-pomarańczowym kolorem
silnym aromatem
ostrym i lekko gorzkawym smakiem
mieć nie więcej niż rok

Przyprawę można stosować do barwienia ryżu, zup, do potraw mięsnych i rybnych.

Zastosowanie w lecznictwie
Już w starożytnej Grecji Szafran znalazł zastosowanie w lecznictwie.
Uznawany był jako znakomite panaceum na złe samopoczucie, bezsenność, katar, kaszel czy impotencję.
Obecnie badania kliniczne potwierdziły jego antydepresyjne działanie.
Szafran zwiększa stężenie serotoniny i dopaminy w ośrodkowym układzie nerwowym, przez co poprawia nastrój i rozwesela.
Naukowcy z Uniwersytetu Medycznego w Teheranie stwierdzili, iż przyprawa ta jest tak samo skuteczna w leczeniu depresji jak znane leki: fluoksetyna (czyli prozac) i imipramina.

Przy okazji tych badań odkryto także, iż Szafran działa łagodząco na objawy napięcia przedmiesiączkowego (PMS).
Aż 75 % kobiet w wieku 20-45, które cierpią na ten syndrom zauważyło znaczne złagodzenie objawów napięcia przedmiesiączkowego.
Badania te co prawda wymagają jeszcze potwierdzenia, jednak dają dużą nadzieję kobietom.
Szafran ma także udowodnioną skuteczność w leczeniu takich chorób jak: migreny i bóle głowy, nerwowość, zaburzenia miesiączki, choroby płuc, choroby układu krążenia i pokarmowego, reumatyzm, nowotwory.
Inne właściwości szafranu:
antybakteryjne
antynowotworowe
odmładzające

Szafran a sztuka miłosna
Przyprawa ta uznawana jest za afrodyzjak, co potwierdziły badania przeprowadzone zarówno na zwierzętach, jak i na ludziach.
Wykazano, iż Szafran ma działanie stymulujące i wzmacniające potencję, pozwala też wydłużyć akt miłosny.
Już od wielu lat te jego właściwości wykorzystywane są w medycynie ajurwedycznej.
źródło