[Natka]

Żywioł Ognia

1 Żywioł – Ogień
Ogień – Zapłonął wiecznym ogniem
Iskrą Bożą wzniecony,
Intuicji dotykiem
Poczuł się podniecony.
Dumnie pnie się w Powietrze
Pieszcząc ramiona płomieniem.
Praca, energia, dynamizm
Jego wyzwaniem – życzeniem.
Z szybkością strzały Strzelca
Z Barana upartością
Staje się Lwem, co Buławę
Dostał od Boga z ufnością.
Jednego on się boi – boi się miłości
By lawą go nie zgasiła,
Z Ziemi go nie zmiotła,
Wodą życia nie zmyła!
W Powietrzu czerwone ramiona
Kąpiel biorą codziennie.
I trwa Żywioł Ognia
Ze swą siłą niezmiennie.
Woda dla niego wrogiem
Dlatego przysiadł na Ziemi.
Podnieca się Powietrzem
I tylko się rumieni...

Ewa Winiarska