[Krystyna]

   
Szczyr to zielna, owłosiona bylina o wyprostowanych pędach z prostymi, ząbkowanymi liśćmi.
Rośliny rozmnażają się głównie wegetatywnie przez rozłogi tworząc gęste, rozległe dywany w poszyciu lasów.
Jest wyznacznikiem starych zbiorowisk leśnych tzw Ancient Wood.
Roślina jest dwupienne czyli są i Panie Szczyrowe i Panowie Szczyrowie.
Kwiatostany są niepozorne i zielone, pojawiające się od lutego do przełomu kwietnia i maja.
Niestety to mocno zapomniane i zaniedbywane ziółeczko.

Gatunki rodzaju Mercurialis były od dawna stosowane leczniczo.
W medycynie Hipokratesa (V i IV wiek p.n.e.) używano go w leczeniu dolegliwości menstruacyjnych i innych chorób kobiecych.
W średniowieczu zalecano napary jako okłady na opuchliznę, natomiast do picia przy zaparciach, nieżycie górnych dróg oddechowych, reumatyzm i dnę moczanową.
W tradycyjnej medycynie herbata ze świeżej rośliny była popularna jako środek przeczyszczający i moczopędny.
Świeża roślina nie jest już dziś używana ze względu na jej wysoce drażniące działanie.
Rośliny te była kojarzone z Merkurym, bogiem uzdrawiania i stąd ich nazwa łacińska Mercurialis.
Północni Teutoni wysoko cenili Szczyr i poświęcili go nordyckiemu bogu Odynowi.
W średniowieczu był też składnikiem maści czarownic.

Gatunki Mercurialis spp. były używane od czasów starożytnych.
W średniowieczu napary z ziela stosowano w leczeniu zaparć, zapaleń oskrzeli, reumatyzmu, dny moczanowej, schorzeń ginekologicznych, a także w łagodzeniu obrzęków.
Obecnie w niektórych krajach dostępne są środki na bazie tego surowca stosowane w stanach zapalnych, słabo gojących się ranach i owrzodzeniach.
W tradycyjne zastosowanie obejmuje także leczenie wysokiego ciśnienia krwi, wysokiego poziomu cukru oraz zaburzeń pigmentacji skóry.
Świeże rośliny są trujące, a ich spożycie powoduje nudności, wymioty i krwotoczne zapalenie przewodu pokarmowego i uszkodzenie nerek.
więcej ciekawostek tutaj...