[Krystyna]

   
Kryształ górski (gr. κρύσταλλος – krystallos = lód) - bezbarwny, przezroczysty minerał
Znane są kryształy górskie o masie wielu ton, lecz kamienie warte oszlifowania zdarzają się dość rzadko.
Nieskazitelna czystość, silny połysk sprawiły, że był on często utożsamiany z diamentem; stąd wiele nazw nieprawidłowych jak: diament alaskański, bohemiński, islandzki, meksykański lub marmora.
Jest minerałem nadzwyczaj odpornym na działanie kwasów i zasad.
Rozpuszcza się jedynie w kwasie fluorowodorowym.
Niekiedy występują w kryształach inkluzje obcych minerałów: goethytu (kwarc gwiaździsty), złota, pirytu, rutylu, turmalinu.
Sławne są małe, przezroczyste jak woda kryształy z marmurów Carrary (Włochy) i tzw. diamenty z Herkimer (okręg Herkimer w stanie Nowy Jork – USA)
Jego średnica nie przekracza 1 cm.

Występowanie
Jedna z najpospolitszych odmian kwarcu tworząca się m.in. w warunkach hydrotermalnych.
Ważny minerał skałotwórczy magmowych, metamorficznych, i osadowych, w pegmatytach.
Miejsca występowania: Przełęcz Furka w Alpach, Brazylia, Francja, Birma, USA.
Polska – Dolny Śląsk, okolice Strzelina (zwłaszcza w Jegłowej), w Karkonoszach, mniej w Tatrach i w Górach Świętokrzyskich.
Zdarzają się także podróbki wykonane ze specjalnego szkła hybrydowego.
Na pozór są nie do odróżnienia.
Specjalista od minerałów może rozpoznać strukturę kryształu za pomocą magnetycznej przystawki do mikroskopu elektronowego.

Zastosowanie
Dzięki specjalnej obróbce uzyskiwano w kamieniach doskonałe efekty optyczne i świetlne.
Wykonywano rzeźby, wazy, ozdoby, przedmioty kultu religijnego.
Obecnie wykorzystuje się do wyrobu taniej biżuterii.
Stanowi poszukiwany kamień kolekcjonerski, bywa stosowany do wyrobu ozdób i artystycznej biżuterii.
źródło