27-01-2023, 20:42
Syringa Vulgaris-Lilak Pospolity
Gatunek rośliny z rodziny oliwkowatych.
Pochodzi z rejonów Półwyspu Bałkańskiego
Jest powszechnie uprawiany w wielu krajach świata.
Stał się szerzej znany w Europie w XVI wieku, kiedy został sprowadzony z Imperium Osmańskiego.
W Polsce jest pospolicie uprawiany, dość często dziczeje.
Szeroko rozgałęziony krzew o wysokości do 7 m
Kwitnie w maju.
Preferuje miejsca nasłonecznione, ale może rosnąć także w cieniu.
Zastosowanie
Roślina ozdobna.
Pospolicie uprawiany krzew w parkach, przydomowych ogródkach, na skwerach.
Bez szkody dla rośliny kwiatostany mogą być obcinane na kwiaty cięte, które w wodzie dość długo zachowują świeżość i przyjemny zapach.
Nie ma specjalnych wymagań co do gleby. Dużą zaletą jest fakt, że może rosnąć w cieniu.
Pewną uciążliwością jest konieczność systematycznego usuwania stale pojawiających się odrostów korzeniowych.
Roślina nektarodajna, ale nektar jest niedostępny dla pszczół ze względu na zbyt długą rurkę korony
Zmienność
Pachnące i obfite kwiatostany są częstą ozdobą stołów.
Początkowo sadzono tylko formę typową o drobnych pojedynczych kwiatach, ale już wkrótce pojawiły się w uprawie odmiany szlachetne: białokwiatowy (1613), pełnokwiatowy biały (1823) i pełnokwiatowy purpurowy (1846).
Do połowy XIX wieku znano zaledwie 25 takich odmian.
Od 1875 ich uprawą zajął się francuski ogrodnik V. Lemoine z Nancy.
Otrzymał ponad 200 odmian.
Obecnie uprawia się wyłącznie sztucznie wyhodowane kultywatory.
Znanych jest ich ok. 100
Nazewnictwo
Polska tradycyjna, ale błędna, nazwa rośliny-Bez Lilak sugeruje jej pokrewieństwo z rodzajem Bez-Sambucus
Tymczasem Lilak i Bez należą do zupełnie innych rodzin.
Lilak do oliwkowatych (wraz z Ligustrem), a Bez do piżmaczkowatych.
Ponieważ Lilak został sprowadzony z Imperium Osmańskiego, przez wiele lat przypuszczano, że jego ojczyzną jest Azja zachodnia, dlatego nazywano go Lilakiem Tureckim.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Lilak_pospolity
Gatunek rośliny z rodziny oliwkowatych.
Pochodzi z rejonów Półwyspu Bałkańskiego
Jest powszechnie uprawiany w wielu krajach świata.
Stał się szerzej znany w Europie w XVI wieku, kiedy został sprowadzony z Imperium Osmańskiego.
W Polsce jest pospolicie uprawiany, dość często dziczeje.
Szeroko rozgałęziony krzew o wysokości do 7 m
Kwitnie w maju.
Preferuje miejsca nasłonecznione, ale może rosnąć także w cieniu.
Zastosowanie
Roślina ozdobna.
Pospolicie uprawiany krzew w parkach, przydomowych ogródkach, na skwerach.
Bez szkody dla rośliny kwiatostany mogą być obcinane na kwiaty cięte, które w wodzie dość długo zachowują świeżość i przyjemny zapach.
Nie ma specjalnych wymagań co do gleby. Dużą zaletą jest fakt, że może rosnąć w cieniu.
Pewną uciążliwością jest konieczność systematycznego usuwania stale pojawiających się odrostów korzeniowych.
Roślina nektarodajna, ale nektar jest niedostępny dla pszczół ze względu na zbyt długą rurkę korony
Zmienność
Pachnące i obfite kwiatostany są częstą ozdobą stołów.
Początkowo sadzono tylko formę typową o drobnych pojedynczych kwiatach, ale już wkrótce pojawiły się w uprawie odmiany szlachetne: białokwiatowy (1613), pełnokwiatowy biały (1823) i pełnokwiatowy purpurowy (1846).
Do połowy XIX wieku znano zaledwie 25 takich odmian.
Od 1875 ich uprawą zajął się francuski ogrodnik V. Lemoine z Nancy.
Otrzymał ponad 200 odmian.
Obecnie uprawia się wyłącznie sztucznie wyhodowane kultywatory.
Znanych jest ich ok. 100
Nazewnictwo
Polska tradycyjna, ale błędna, nazwa rośliny-Bez Lilak sugeruje jej pokrewieństwo z rodzajem Bez-Sambucus
Tymczasem Lilak i Bez należą do zupełnie innych rodzin.
Lilak do oliwkowatych (wraz z Ligustrem), a Bez do piżmaczkowatych.
Ponieważ Lilak został sprowadzony z Imperium Osmańskiego, przez wiele lat przypuszczano, że jego ojczyzną jest Azja zachodnia, dlatego nazywano go Lilakiem Tureckim.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Lilak_pospolity