06-03-2023, 00:49
Wronska Katarzyna
Wędrowiec
Jakże mroczna jest dusza strapionego wędrowca,
jakże smutna i szara,
nie cieszą go góry co je widział przed chwilą,
nie cieszy szum morza ospały
Jam jest wędrowcem,
Ty drzewem pod którym odpocznę,
usiądę przy tobie na trawie,
w twoim cienu odpocznę,
a Ty mi zaszumisz,
ukołyszesz,
uciszysz,
Pozwolisz odpocząć u twoich stóp,
pozwolisz zasnąć
i strzegł mnie będziesz gdy będę spała,
staniesz sie domem,
opoką,
drzewem,
A potem wstanę i pójdę dalej
w smutku wedrować,
a ty zostaniesz i sie pewnie staniesz
domem dla innego wędrowca.
Wędrowiec
Jakże mroczna jest dusza strapionego wędrowca,
jakże smutna i szara,
nie cieszą go góry co je widział przed chwilą,
nie cieszy szum morza ospały
Jam jest wędrowcem,
Ty drzewem pod którym odpocznę,
usiądę przy tobie na trawie,
w twoim cienu odpocznę,
a Ty mi zaszumisz,
ukołyszesz,
uciszysz,
Pozwolisz odpocząć u twoich stóp,
pozwolisz zasnąć
i strzegł mnie będziesz gdy będę spała,
staniesz sie domem,
opoką,
drzewem,
A potem wstanę i pójdę dalej
w smutku wedrować,
a ty zostaniesz i sie pewnie staniesz
domem dla innego wędrowca.