[Krystyna]

       
Taxus Florinii
Przydomek Florinii honoruje szwedzkiego botanika Carla Rudolfa Florina (1894-1965), który opublikował pierwsze opisy kilku taksonów nagonasiennych, a także jest autorem wielu wpływowych prac na temat drzew iglastych, a zwłaszcza taksadów.
Krzewy lub drzewa do 13 m wysokości.
Kora nie opisana.
Gałązki żółtozielone, w 2. roku przechodzące w czerwonawo-purpurowe; łuski pąków utrzymujące się na 1-2-letnich gałązkach u większości okazów, 2-3-rzędowe, naramienne, wklęsłe, długości 0,3-0,5 mm, niejasne do wyraźnie ząbkowanych, ściśle przylegające.

Taxus Wallichiana ma 12-18 równoległych linii aparatów szparkowych w każdym paśmie szparkowym, większość łusek pąków jest trwała, a wierzchołek jest spiczasty.
Natomiast Taxus Florinii ma tylko 8-11 linii aparatów szparkowych w każdym paśmie szparkowym; kilka łusek pąków jest trwałych, a wierzchołek jest ostry do tępego.
Oba gatunki różnią się od innych cisów chińskich zakrzywionymi lub esowatymi (nie prostymi) liśćmi i gęsto brodawkowatym nerwem głównym (Möller et al. 2013).

Dystrybucja i ekologia
Chiny: Syczuan i Yunnan.
Występuje na wysokościach 2500-3700 m, zwykle na glebach kwaśnych do obojętnych.
Występuje jako drzewo podszytu lub niższego baldachimu w lasach górskich, umiarkowanych lub ciepłych; lub na skalistych zboczach i klifach może tworzyć duży, szeroko rozłożysty krzew. Może wyrosnąć z pniaków.
Może występować w czystych drzewostanach o ograniczonym zasięgu lub być rozproszony w podszycie borów mieszanych Quercus, Tsuga, Abies i Picea (Spjut 2007, Thomas i Gao 2018).
https://www.conifers.org/ta/Taxus_florinii.php
https://threatenedconifers.rbge.org.uk/c...s-florinii