[Krystyna]

   
Bursztynowy Skarbiec to największe i najważniejsze z dzieł Lucjana Myrty, dzieło jego życia.
Skarbiec jest ogromną szkatułą, waży prawie tonę, ma dwa metry długości, dwa metry siedemdziesiąt pięć centymetrów wysokości i sześćdziesiąt centymetrów głębokości.
Czyni ją to największym przedmiotem zbudowanym kiedykolwiek na świecie z Bursztynu, większym nawet pod względem wagi od zaginionej Bursztynowej Komnaty.
Niezwykła budowla powstała na wzór szkatuły, w której przechowywała biżuterię Maria Antonina.
W zamyśle autora Skarbiec miał być opowieścią o „życiu największego z ludzi Cieśli z Nazaretu”.
Rzeźbione sceny przedstawiają m.in. Chrystusa uzdrawiającego chorych zawierają przesłanie: miłości, wiary i nadziei.
W zwieńczeniu szkatuły widnieje tetragram imienia bożego יהוה .
Motyw ten został zaczerpnięty z malowidła na stropie Wielkiej Sali Rady gdańskiego ratusza.
Arcydzieło powstawało przez dwanaście lat i poświęcone jest ukochanej zmarłej córce Ewelinie.
Łączna masa skarbca wynosi dziewięćset pięćdziesiąt pięć kilogramów, waga Bursztynu stanowi osiemset dwadzieścia trzy kilogramy.
Do zrealizowania skarbca artysta użył siedem ton Bursztynu, wykorzystując jego wszelkie możliwe gatunki i kolory, również w dużej ilości rzadką odmianę Niebieskiego Bursztynu.

Sztuka obróbki Bursztynu osiągnęła swój szczyt w XVI i XVII wieku.
Królowie i książęta chętnie korzystali z kunsztu bursztynników, którzy dla zaspokojenia ich zachcianek nie żałowali najpiękniejszego surowca.
A. Aurifaber w 1551 roku pisał: "Widziałem bryły Bursztynu wielkości głowy ludzkiej, z których Jego Wysokość Książe polecił wykonać czary (i) puchary".
Niektóre z tych arcydzieł zachowały się do dnia dzisiejszego.
W skarbcu katedry wawelskiej przechowywany jest medalion z portretem króla Stefana Batorego, znaleziony w sarkofagu Anny Jagiellonki.
Obecnie medalion jest poczerwieniały, ale w czasach świetności był całkowicie przeźroczysty i lśnił złotożółtawym blaskiem.

Także w zbiorach na Wawelu znajduje się nietypowy puchar wykonany z Bursztynu.
Nie miał on stopy i dla tego nazywano go kulawką (pijący z niego musiał wypić jego zawartość do dna).
Na dnie pucharu znajduje się podobizna Zygmunta III, wykonana szczególną techniką, co według historyków może wskazywać że puchar ten wykonał sam król.
Zygmunt III znany ze swoich artystycznych zdolności miał zwyczaj zostawiać swoją podobiznę na własnoręcznie dziełach.

Z Bursztynu wykonywano szeroką gamę przedmiotów.
Do dziś zachowały się kolie, kufle, patery, figurki, sztućce oprawiane w Bursztyn, puzderka, lichtarze, ołtarzyki relikwiarze i kabineciki w kształcie szafek.
Ponieważ były to przedmioty ozdobne ozdabiano je rzeźbionymi ornamentami.
Szczególnie popularne były szkatuły z Bursztynu.
Mistrzem w tej dziedzinie był Krzysztof Maucher żyjący w XVII wieku.
Był on mistrzem w doborze przeróżnych odmian Bursztynu, używanych do wyrobu szkatuł.  
Jedna ze szkatuł wykonana przez tego rzemieślnika zachowała się do dzisiaj w Muzeum Zamkowym w Malborku, można na niej doliczyć się 20 odmian Bursztynu, mimo że przez trzy wieki część z nich zmieniła kolor i upodobniła się do siebie.
https://www.inyourpocket.com/gdansk/ambe...nsk_78370f