11-05-2023, 11:53
Ziziphus Hajarensis
Po raz pierwszy opublikowano w Kew Bull. 53: 733 (1998)
Ten gatunek jest akceptowany
Endemiczny dla gór Jebel Hajar w północnej części Omanu , występujący zarówno na zachodnich, jak i wschodnich zboczach pasma.
Gatunek został wyróżniony i opisany dopiero w 1998 roku.
Ekologia:
Towarzyszy rzadkim drzewostanom roślin drzewiastych na wysokościach 900–2300 m.
W zachodnim Hadżar często rośnie razem z Olea Europaea subsp. Cuspidata i Sideroxylon Mascatense , powyżej także z Juniperus Polycarpos , w niższym i bardziej suchym wschodnim Hadżar głównie z Ceratonia Oreothauma i Prunus Arabica .
Opis:
Drzewo lub krzew o wysokości 3–5 m; kora jest bruzdowana w sposób podobny do sieci; pędy są wyraźnie wygięte w zygzak, wyraźnie czerwonawo-brązowe, za młodu puszyste, później łuskowate.
Liście są naprzemienne;
Ogonek ma 0,2–2 cm długości; ostrze jest owalne, lancetowate, 1,4–5,7 cm długości i 0,8–1,4 cm szerokości, z wydatnymi łukowatymi żyłkami, ciemnozielone na twarzy, nagie, jaśniejsze na odwrocie, słabo owłosione, nieco asymetryczne u podstawy, cała krawędź na wierzchołku ścięty;
Kolce pochodzenia przylistkowego są jednolite, proste, o długości 0,7–2,3 cm. Kwiatostany to 3-9-kwiatowe cymesy, 5-12(-20) cm długości; szypułki długości 7–8 mm, owłosione;
Kwiaty są 5-merowe;
Uwaga: Gatunek od dawna mylony z gatunkiem pospolitym Ziziphus Spina-Christi
Jednakże młode rośliny można łatwo rozpoznać po uderzającym wyglądzie i kolorze pędów, a owocujące drzewa po większych owocach.
https://botany.cz/cs/ziziphus-hajarensis/
Po raz pierwszy opublikowano w Kew Bull. 53: 733 (1998)
Ten gatunek jest akceptowany
Endemiczny dla gór Jebel Hajar w północnej części Omanu , występujący zarówno na zachodnich, jak i wschodnich zboczach pasma.
Gatunek został wyróżniony i opisany dopiero w 1998 roku.
Ekologia:
Towarzyszy rzadkim drzewostanom roślin drzewiastych na wysokościach 900–2300 m.
W zachodnim Hadżar często rośnie razem z Olea Europaea subsp. Cuspidata i Sideroxylon Mascatense , powyżej także z Juniperus Polycarpos , w niższym i bardziej suchym wschodnim Hadżar głównie z Ceratonia Oreothauma i Prunus Arabica .
Opis:
Drzewo lub krzew o wysokości 3–5 m; kora jest bruzdowana w sposób podobny do sieci; pędy są wyraźnie wygięte w zygzak, wyraźnie czerwonawo-brązowe, za młodu puszyste, później łuskowate.
Liście są naprzemienne;
Ogonek ma 0,2–2 cm długości; ostrze jest owalne, lancetowate, 1,4–5,7 cm długości i 0,8–1,4 cm szerokości, z wydatnymi łukowatymi żyłkami, ciemnozielone na twarzy, nagie, jaśniejsze na odwrocie, słabo owłosione, nieco asymetryczne u podstawy, cała krawędź na wierzchołku ścięty;
Kolce pochodzenia przylistkowego są jednolite, proste, o długości 0,7–2,3 cm. Kwiatostany to 3-9-kwiatowe cymesy, 5-12(-20) cm długości; szypułki długości 7–8 mm, owłosione;
Kwiaty są 5-merowe;
Uwaga: Gatunek od dawna mylony z gatunkiem pospolitym Ziziphus Spina-Christi
Jednakże młode rośliny można łatwo rozpoznać po uderzającym wyglądzie i kolorze pędów, a owocujące drzewa po większych owocach.
https://botany.cz/cs/ziziphus-hajarensis/