11-05-2023, 18:30
Ziziphus Mauritiana
Ziziphus Mauritiana, znany również jako Indian Jujube, Indian Plum, Chinese Date, Chinee Apple, Ber, Beri i Dunks
Występowanie:
Gatunek tropikalnej Azji, być może pochodzenia indyjskiego, ale obecnie występuje w szerokim pasie od Senegalu przez Tanzanię, Madagaskar i Indie po południowe Chiny i północną Australię. Został również wprowadzony do tropikalnych regionów Ameryki Środkowej i Południowej.
Ekologia:
Rośnie w wilgotnych lasach, w zaroślach przybrzeżnych, ale także wokół dróg iw innych siedliskach antropogenicznych, rośnie do wysokości około 1800 m.
Kwitnie od sierpnia do listopada.
Opis:
Zimozielony krzew lub drzewo dorastające do 15 m wysokości.
Pędy są gęsto szaro-żółte, starsze gałęzie są spuchnięte i czerwone.
Liście są naprzemienne, kolce pachowe, ogonek 5-13 mm długości, owłosione, blaszka liściowa eliptyczna do jajowatej, 2,5-6 cm długości i 1,5-4,5 cm szerokości, zaokrąglone u podstawy, lekko ząbkowane na brzegu, zaokrąglone u góry, zielone, błyszcząca na stronie wierzchniej, biały filc na odwrocie, z 3 wydatnymi równoległymi żyłkami.
Kwiaty są żółtozielone, zebrane do 10 w kwiatostany pachowe o krótkich szypułkach;
Działki są trójkątne do jajowatych, spiczaste;
Liście korony nie są lancetowate, lancetowate;
Pręciki prawie tak długie jak płatki;
Tarcza docelowa jest mięsista, 10-klapowa.
Owocem jest elipsoida do kulistego pestkowca, długości 1–1,2 cm, pomarańczowego lub czerwonego, po dojrzeniu czarnego.
Zastępstwa:
Pochodząca z Chin Jujuba Pospolita-Ziziphus Jujuba, rozpowszechniona również w kulturze europejskiej, wyróżnia się między innymi wyraźnie węższymi, mniej lub bardziej spiczastymi liśćmi, które nie są sfilcowane na odwrotnej stronie.
Zastosowanie:
Drewno jest twarde i mocne, wykorzystywane jest do produkcji mebli, kora wykorzystywana jest również w tradycyjnej medycynie.
Ekstrakt garbnika jest wytwarzany z liści drzewa.
JS Presl (1846) tak skomentował ten rodzaj cyprysu: Jego owoce smakują prawie jak jabłka; marynują też niedojrzałe w soli i occie.
Potrzebują liści, by pieścić drogocenne kamienie, wywaru na gorączkę, gorzkiej kory na wzmocnienie żołądka, korzenia na oczyszczenie.
Lakier wyłania się z gałęzi przekłutych pewnym robakiem .
Uwaga:
Nomenklaturalnie jest to gatunek zdezorientowany: często utożsamia się go z gatunkiem Ziziphus jujubajednak nie powinno być wątpliwości co do różnic morfologicznych między tymi dwoma gatunkami.
Linneusz skomentował liście indyjskiego gatunku Rhamnus Jujuba słowami folies retusis subtus tomentosis , prawdopodobnie miał na myśli gatunek zwany obecnie Ziziphus Mauritiana .
W 1789 roku Jean-Baptiste Lamarck przekształcił imię Linneusza w nową kombinację Ziziphus Jujuba (L.) Lam., ale zapomniał, że nazwa ta była już używana przez Philipa Millera w 1768 roku dla innego gatunku, a mianowicie gatunku, który Linneusz zidentyfikował jako Rhamnus Zizyphus
Nazwisko Millera jest więc starsze i dlatego ma pierwszeństwo przed kombinacją Lamarcka - dotyczy chińskich gatunków z nagimi liśćmi na rewersie.
W tej samej pracy Lamarck na nowo opisał gatunek Ziziphus Mauritiana, która miała być rośliną drzewiastą o owłosionych liściach z wyspy Mauritius (Isle de France); nazwa ta jest najstarsza, a zatem ma zastosowanie do reprezentowanego tu gatunku.
Identyfikacja tych dwóch gatunków, którą można znaleźć zarówno w starej literaturze botanicznej, jak i w niektórych współczesnych międzynarodowych botanicznych bazach danych, jest z pewnością niewłaściwa.
https://en.wikipedia.org/wiki/Ziziphus_mauritiana
https://botany.cz/cs/ziziphus-mauritiana/
Ziziphus Mauritiana, znany również jako Indian Jujube, Indian Plum, Chinese Date, Chinee Apple, Ber, Beri i Dunks
Występowanie:
Gatunek tropikalnej Azji, być może pochodzenia indyjskiego, ale obecnie występuje w szerokim pasie od Senegalu przez Tanzanię, Madagaskar i Indie po południowe Chiny i północną Australię. Został również wprowadzony do tropikalnych regionów Ameryki Środkowej i Południowej.
Ekologia:
Rośnie w wilgotnych lasach, w zaroślach przybrzeżnych, ale także wokół dróg iw innych siedliskach antropogenicznych, rośnie do wysokości około 1800 m.
Kwitnie od sierpnia do listopada.
Opis:
Zimozielony krzew lub drzewo dorastające do 15 m wysokości.
Pędy są gęsto szaro-żółte, starsze gałęzie są spuchnięte i czerwone.
Liście są naprzemienne, kolce pachowe, ogonek 5-13 mm długości, owłosione, blaszka liściowa eliptyczna do jajowatej, 2,5-6 cm długości i 1,5-4,5 cm szerokości, zaokrąglone u podstawy, lekko ząbkowane na brzegu, zaokrąglone u góry, zielone, błyszcząca na stronie wierzchniej, biały filc na odwrocie, z 3 wydatnymi równoległymi żyłkami.
Kwiaty są żółtozielone, zebrane do 10 w kwiatostany pachowe o krótkich szypułkach;
Działki są trójkątne do jajowatych, spiczaste;
Liście korony nie są lancetowate, lancetowate;
Pręciki prawie tak długie jak płatki;
Tarcza docelowa jest mięsista, 10-klapowa.
Owocem jest elipsoida do kulistego pestkowca, długości 1–1,2 cm, pomarańczowego lub czerwonego, po dojrzeniu czarnego.
Zastępstwa:
Pochodząca z Chin Jujuba Pospolita-Ziziphus Jujuba, rozpowszechniona również w kulturze europejskiej, wyróżnia się między innymi wyraźnie węższymi, mniej lub bardziej spiczastymi liśćmi, które nie są sfilcowane na odwrotnej stronie.
Zastosowanie:
Drewno jest twarde i mocne, wykorzystywane jest do produkcji mebli, kora wykorzystywana jest również w tradycyjnej medycynie.
Ekstrakt garbnika jest wytwarzany z liści drzewa.
JS Presl (1846) tak skomentował ten rodzaj cyprysu: Jego owoce smakują prawie jak jabłka; marynują też niedojrzałe w soli i occie.
Potrzebują liści, by pieścić drogocenne kamienie, wywaru na gorączkę, gorzkiej kory na wzmocnienie żołądka, korzenia na oczyszczenie.
Lakier wyłania się z gałęzi przekłutych pewnym robakiem .
Uwaga:
Nomenklaturalnie jest to gatunek zdezorientowany: często utożsamia się go z gatunkiem Ziziphus jujubajednak nie powinno być wątpliwości co do różnic morfologicznych między tymi dwoma gatunkami.
Linneusz skomentował liście indyjskiego gatunku Rhamnus Jujuba słowami folies retusis subtus tomentosis , prawdopodobnie miał na myśli gatunek zwany obecnie Ziziphus Mauritiana .
W 1789 roku Jean-Baptiste Lamarck przekształcił imię Linneusza w nową kombinację Ziziphus Jujuba (L.) Lam., ale zapomniał, że nazwa ta była już używana przez Philipa Millera w 1768 roku dla innego gatunku, a mianowicie gatunku, który Linneusz zidentyfikował jako Rhamnus Zizyphus
Nazwisko Millera jest więc starsze i dlatego ma pierwszeństwo przed kombinacją Lamarcka - dotyczy chińskich gatunków z nagimi liśćmi na rewersie.
W tej samej pracy Lamarck na nowo opisał gatunek Ziziphus Mauritiana, która miała być rośliną drzewiastą o owłosionych liściach z wyspy Mauritius (Isle de France); nazwa ta jest najstarsza, a zatem ma zastosowanie do reprezentowanego tu gatunku.
Identyfikacja tych dwóch gatunków, którą można znaleźć zarówno w starej literaturze botanicznej, jak i w niektórych współczesnych międzynarodowych botanicznych bazach danych, jest z pewnością niewłaściwa.
https://en.wikipedia.org/wiki/Ziziphus_mauritiana
https://botany.cz/cs/ziziphus-mauritiana/