[Krystyna]

   
   
Mangifera Odorata
Występowanie:
Pochodzenie tego gatunku jest niejasne, ponieważ nigdy nie występowano go w naturalnych siedliskach.
Nie można wykluczyć, że jest to gatunek hybrydogenny.
Centrum jego obecnego zasięgu leży w Azji Południowo-Wschodniej, głównie w Indonezji i Malezji, ale rozciąga się również do północnej Australii i Wysp Bismarcka, na północy przenika przez Filipiny i Tajwan do japońskiego archipelagu Ryukyu, przez najbardziej wysunięte na południe Chiny i Indochiny rozciąga się przez Birmę do wschodnich Indii i Sri Lanki.
Ekologia:
Zazwyczaj tylko gatunki uprawne, sadzone na bardzo wilgotnych terenach tropikalnych, czyli tam, gdzie warunki nie są zbyt dobre do uprawy pokrewnego gatunku Mangifera indica.
Opis:
Drzewo o gęstej koronie, 10–20 m wysokości.
Liście są naprzemienne, ogonkowe, lancetowate do eliptycznych, 4–30 cm długości i 3–7 cm szerokości, całe.
Kwiaty są 5–6-liczne, osadzone w bogato rozgałęzionych wiechach o długości 15–50 cm, działki jajowate, długości 3–4 mm, korony lancetowate, zakrzywione, długości 5–6 mm, białawe z żółtą plamką i różowoczerwonym brzegiem, z 5 pręcikami, z których tylko jeden jest płodny.
Owoc jest szypułkowy, elipsoidalny, o długości 10–13 cm i szerokości 6–9 cm.
Zagrożenie i ochrona:
Czerwona Księga IUCN (1998) klasyfikuje to drzewo jako gatunek, który nie został wystarczająco zbadany (DD).
Zastosowanie:
Kwiaty są bardzo pachnące, dojrzałe owoce mają bardzo charakterystyczny smak, dlatego w kuchni stosuje się je głównie jako przyprawę, ale owoce niektórych odmian są również spożywane jako owoce.
Mówi się, że niedojrzałe owoce są trujące.
https://botany.cz/cs/mangifera-odorata/