[Krystyna]

   
Nicholas Abraham Abildgaard-malarz duński
https://www.worldhistory.org/img/r/p/100...1618568135
https://www.worldhistory.org/img/r/p/100...1638878402
Ymir to pierwotny Olbrzym, ściśle powiązany z mitem o stworzeniu i początkiem świata w mitologii nordyckiej
Stworzenie powstałe w wyniku dramatycznego spotkania lodu i ognia, było karmione przez kosmiczną krowę, a części jego ciała posłużyły za budulec wszechświata.
Jest w stanie sam spłodzić potomstwo, a jednym z jego potomków jest matka Odyna . 
Jednak Odyn i jego bracia w końcu go zabiją i ukształtują wszystko, co istnieje z jego ciała. 
Jego rozproszone mózgi staną się chmurami , a granice znanego świata zostaną otoczone jego brwiami.

Stworzenie Świata
Nordycki mit o stworzeniu szczegółowo opowiedział Snorri Sturluson, islandzki uczony i mówca prawa (osoba recytująca prawa na zgromadzeniu), który w XIII wieku n.e. próbował opowiedzieć te mity na nowo w tekście zatytułowanym Gylfaginning (Oszustwo Gylfiego ), część większej książki, Proza Edda . 
Inspiracją dla niego były teksty Starszego lub Eddy Poetyckiej, zbiór wierszy napisanych w tym samym stuleciu, ale uważanych za znacznie starsze ze względu na język i treść. 
W związku z tym słowa Snorriego należy traktować z dużą rezerwą, ponieważ naprawdę trudno powiedzieć, w jakim stopniu przyczynił się on do powstania starszego mitu nordyckiego. 
Historia w Gylfaginning opowiada o Gylfim, legendarnym królu Szwecji, który udaje się do Asgardu, królestwa bogów, aby zadawać im pytania i dowiedzieć się, czy używają magii, aby spełnić swoją wolę. 
Gylfi daje się oszukać, wierząc, że rozmawia z bogami i pałac , do którego przybywa, jest prawdziwy, ale w końcu znajduje odpowiedzi na palące pytania kosmologiczne.

Na początku Snorri cytuje pierwszy tekst Eddy poetyckiej, Völuspá (staronordycki Vǫluspá ), gdzie jest napisane, że nie było nic poza gigantyczną pustką, prawdopodobnie wypełnioną jakimś magicznym potencjałem. 
Zanim powstał nasz świat, istniał lodowaty, mglisty świat zwany Niflheim, ze studnią, z której wypływało jedenaście rzek. 
Inny świat był jego przeciwieństwem, Muspell, piekielnie gorący. 
Nie jest do końca jasne, co dzieje się dalej, prawdopodobnie było kilka wersji mitu połączonych w jedną, co mogłoby wyjaśnić trudność. 
Główną ideą wydaje się być to, że rzeki Niflheim zamarzły, a lód zgromadził się w pustce, w miejscu, w którym szron spotkał się z falami upałów z Muspell. 
W wyniku stopienia krople połączyły się, tworząc istotę, Ymir lub Augelmir, przodka rodzin gigantów . 
Niezależnie od tego, czy Snorri to wymyślił, czy nie, jest to z pewnością barwna historia: 
pot Ymira wydał na świat mężczyznę i kobietę, a jego nogi również poczęły dziecko.

Ymir nie był jedynym utworzonym przez stopiony lód Niflheim 
Szron przybrał także kształt krowy Audhumla (Auðumbla), która karmiła Ymira. 
Krowa najwyraźniej miała bardzo specjalną dietę, liżąc słone bloki szronu. 
W rezultacie stworzyła także istotę spoza szamu, mężczyznę o imieniu Búri, który z kolei miał syna o imieniu Borr. 
Borr poślubił olbrzymkę Bestlę, a ich dziećmi byli bogowie Odyn, Vili i Vé. 
Niewiele wiadomo o dwóch ostatnich, ale ten pierwszy wspiął się na najwyższe miejsce w boskim świecie, jest czczony przez wszystkich i kojarzony z wieloma atrybutami: przywództwem, mądrością, oszustwem, czarami, pragmatyzmem, siłą.
W końcu boskie trio dopuściło się morderstwa, które byłoby podstawą wszystkiego, co nas otacza. 
Zabili olbrzyma Ymira, a krwi przelało się i wypłynęło tyle krwi, że utonęli w niej pozostali olbrzymy, z wyjątkiem jednej rodziny. 
Trzej bogowie mogli teraz zbudować ziemię. 
Jak mówi nam Snorri:
Zabrali Ymira i przenieśli go na środek Ginnungagap [pustki] i z niego stworzyli ziemię, z jego krwi morze i jeziora. Ziemia powstała z mięsa i skał z kości, kamienia i piargu, które zbudowali z zębów i zębów trzonowych oraz z kości, które zostały złamane. 

Jak można się domyślić, jego krew stała się morzem, które w mitologii nordyckiej otaczało ziemię, więc nie dało się go przekroczyć. 
Jego czaszka stała się niebem i była przymocowana czterema punktami, a dokładniej krasnoludami: Austri (wschód), Vestri (zachód), Nordri (północ), Sudri (południe).
Następnie bogowie wzięli iskry lecące losowo z Muspell i rzucili je w niebo, aby rozświetlić ziemię: gwiazdy. 
Ustalili też swoje kursy. 
Po tym opisie Gangleri – imię używane przez króla Gylfiego, który zadaje wszystkie te pytania dotyczące bogów, wszechświata itd. – wyraża swoje zdumienie wszystkimi tymi informacjami i chce dowiedzieć się więcej. 
Mówi się mu, że ziemia jest okrągła, wokół niej jest morze, a na brzegach żyją rasy gigantów. 
Po wewnętrznej stronie ziemi bogowie zbudowali fortyfikację, aby chronić światy przed agresywnymi gigantami, i do tego wykorzystali kolejny kawałek Ymira; jego rzęsy. 
Nazywają fortyfikację Midgard ( Miðgarðr ).

Inne źródLa
Snorri zaczerpnął elementy z dwóch innych wierszy Eddy poetyckiej , a mianowicie Vafþrúðnismál i Grímnismál , które również mówią o morzu, ziemi i niebie zbudowanym z części Ymira. 
Obydwa wiersze mają charakter encyklopedyczny, zawierają wiele nazwisk i faktów. 
Pierwszy wiersz pomyślany jest jako dialog między Odyna a gigantem Vafthrudnirem, mający na celu wyłonienie mądrzejszego.
 Zapytany o pochodzenie ziemi i nieba, gigant wspomina w zwrotce 21, że świat powstał z ciała Ymira.
 Później w zwrotce 28 mówi również, że najstarszym z rodu Ymira był Bergelmir, ten, który uciekł łodzią po rzezi spowodowanej ofiarą Ymira. 
Niektórzy interpretują to jako wpływ biblijnej historii potopu.

Inna wspomniana tutaj postać, Aurgelmir, to prawdopodobnie inne imię Ymira, ponieważ kiedy Odyn pyta o pochodzenie Aurgelmira, Vafthrudnir odpowiada tą samą historią o jadowitych zamarzniętych wodach, a następnie o tym, jak spłodził dzieci z pach i stóp. 
Ten ostatni wiersz, Grímnismál , kręci się wokół Odyna, który przez pomyłkę jest torturowany przez króla, który nie wie, kim jest. 
Z tej okazji dzieli się wiedzą z synem króla, Agnarem. 
Zwrotki 40 i 41 zawierają historię stworzenia, podkreślając Midgard, stworzony dla manna sunum („synowie człowieczy”).

Paralele kulturowe
Ymir, istota będąca zarówno matką, jak i ojcem, innymi słowy hermafrodyta, ma swoich odpowiedników w niektórych irańskich i indyjskich opowieściach. 
Na przykład w zorwanizmie bóg Zorvan urodził bliźniaków Ahurę Mazdę i Angrę Mainyu (znaną również jako Ahriman ) , którzy stworzyli odpowiednio wszystko jasne i wszystko ciemne. 
W Rygwedzie , świętym tekście starożytnych Indii , znajdujemy historię Purushy, pierwotnej istoty złożonej w ofierze i podzielonej na części, aby stworzyć klasy społeczne, księżyc, słońce, niebo oraz ważne bóstwa Indrę i Agni . 
Co więcej, termin Ymir może mieć swoje odpowiedniki w języku indoirańskim Yama , co oznacza „bliźniak”.[/url][url=https://www.worldhistory.org/Yama/]
Według Michaela Witzela istnieje również wiele podobnych przykładów z mitologii Azji Południowej. 
Jedną z takich postaci jest Pangu, pierwotny olbrzym, który wyskoczył z kosmicznego jaja i zaczął tworzyć ziemię, niebo, doliny i rzeki, ale którego praca nie została ukończona aż do jego śmierci.

Z jego czaszki powstała kopuła nieba, z jego ciała powstała ziemia pól, z jego kości powstały skały, z jego krwi rzeki i morza, z jego włosów wszelka roślinność. 
Jego oddech był wiatrem, jego głos wywoływał grzmoty, jego prawe oko stało się księżycem, jego lewe oko słońcem. z jego śliny i potu spadł deszcz. 
A z robactwa, które pokryło jego ciało, powstał człowiek. (Witzel 2017, 371).

Przynajmniej częściowo podobne historie pochodzą z Polinezji, Japonii , Afganistanu czy Kaszmiru. 
Maoryski bóg Tangaroa otwiera swoją skorupę i buduje z niej wszechświat. 
W Kaszmirze gigantyczny demon Rakszasa zostaje zabity, a z jego pozostałości na rzece, używając jego nogi i kolana, buduje się nasyp. 
Musimy jednak wziąć pod uwagę, że różne tradycje tych opowieści dzieli zarówno przestrzeń, jak i czas, a mity nie są ze sobą bezpośrednio powiązane.

Ymir stworzył nie tylko gigantów, ale także bogów, ponieważ matka Odyna była olbrzymką. 
Co więcej, historia Ymira przypomina nam o silnym związku pomiędzy ideą poświęcenia czegoś i kogoś i poprzez to poświęcenie stworzeniem wszechświata. 
Sądząc więc po jego roli, Ymir wydaje się być jedną z istotnych postaci mitu.
https://www.worldhistory.org/Ymir/