07-01-2024, 01:25
[attachment=67269]
Walhalla w islandzkim manuskrypcie z XVII wieku. Widoczny Hajmdal strzegący bramy
Valhalla, czyli Komnata Zabitych mieściła się w Gladsheim, zwanym również Jasnym Dworem lub Domem Radości.
Był to najstarszy i najokazalszy pałac nordyckiego Boga Odyna.
Ściany boskiego przybytku oślepiały blaskiem złota, a jego centralna część formą nawiązywała do tradycji antycznych.
Najbardziej utrwalone wyobrażenie Valhalli powstało w okresie Wędrówek Ludów, kiedy to germańscy wojownicy mieli okazję na własne oczy ujrzeć Koloseum.
Zarówno do rzymskiego amfiteatru, jak i Komnaty Zabitych prowadziło 540 bram.
Każdą z bram Valhalli w dzień Ragnaröku ma jednocześnie przekroczyć – ramię w ramię – 800 wojowników.
Najstarszą i najważniejszą z bram była Walgrind, czyli Krata Zabitych, której nigdy nie zamykano.
Ściany Valhalli zbudowano z trzonów włóczni, a dach pokrywały tarcze wojowników.
W środku, na ławach leżały pancerze, a źródłem światła na sali był blask lśniących mieczy.
Po zachodniej stronie Valhalli rosła okazała jemioła, która przyczyniła się do „nienaturalnej” śmierci boga Baldura.
Nieopodal, przy bramie Walgrind wisiał przybity do ściany Valhalli Wilk, którego bezustannie dziobał Orzeł.
Walhalla: pośmiertne miejsce chwały wikingów | Portal historyczny Histmag.org - historia dla każdego!
Walhalla w islandzkim manuskrypcie z XVII wieku. Widoczny Hajmdal strzegący bramy
Valhalla, czyli Komnata Zabitych mieściła się w Gladsheim, zwanym również Jasnym Dworem lub Domem Radości.
Był to najstarszy i najokazalszy pałac nordyckiego Boga Odyna.
Ściany boskiego przybytku oślepiały blaskiem złota, a jego centralna część formą nawiązywała do tradycji antycznych.
Najbardziej utrwalone wyobrażenie Valhalli powstało w okresie Wędrówek Ludów, kiedy to germańscy wojownicy mieli okazję na własne oczy ujrzeć Koloseum.
Zarówno do rzymskiego amfiteatru, jak i Komnaty Zabitych prowadziło 540 bram.
Każdą z bram Valhalli w dzień Ragnaröku ma jednocześnie przekroczyć – ramię w ramię – 800 wojowników.
Najstarszą i najważniejszą z bram była Walgrind, czyli Krata Zabitych, której nigdy nie zamykano.
Ściany Valhalli zbudowano z trzonów włóczni, a dach pokrywały tarcze wojowników.
W środku, na ławach leżały pancerze, a źródłem światła na sali był blask lśniących mieczy.
Po zachodniej stronie Valhalli rosła okazała jemioła, która przyczyniła się do „nienaturalnej” śmierci boga Baldura.
Nieopodal, przy bramie Walgrind wisiał przybity do ściany Valhalli Wilk, którego bezustannie dziobał Orzeł.
Walhalla: pośmiertne miejsce chwały wikingów | Portal historyczny Histmag.org - historia dla każdego!