[Krystyna]

   
Pod względem piękna ten kamień nie ustępuje najpopularniejszym kamieniom szlachetnym.
Dziś jest znany i ceniony za granicą o wiele bardziej niż w naszej ojczyźnie. 
Ten rzadki i drogi kamień był uwielbiany przez Carla Fabergé, a na całym świecie Demantoid kojarzony był ze wspaniałą dekoracją rosyjskich pałaców. 
Jego soczysta zielona barwa wciąż podbija serca najbogatszych ludzi na planecie i koneserów sztuki jubilerskiej. 
Demantoid jest jednym z najrzadszych zielonych kamieni na naszej planecie Ziemi. 
Wielu prawdopodobnie nigdy o nim nie słyszało. Ale można o nim przeczytać na stronach prac Pawła Bażowa i Aleksandra Kuprina.
Kiedy Bazhov spisywał ludowe podania o demantoidach, były one już znane, ale górnicy nazywali je „chryzolitami”.
Akcja opowieści „Srebrne Kopyto” rozgrywa się w XIX wieku. 
To właśnie w tym czasie rozpoczął się aktywny rozwój bogactw Uralu. 
Podobno do dziś w lasach, nawet w granicach miasta, można znaleźć „rury” – głębokie otwory, już porośnięte paprociami lub krzewami, które kopano, aby wydobywać nie tylko „kamyki”, złoto, ale także pokłady rudy, węgla.

Demantoid został odkryty po raz pierwszy w latach 60. XIX wieku w złożach złota w pobliżu Niżnego Tagiłu. 
Później, w rejonie Sysertu i nad potokiem Bobrowka, który wpada do Czusowej, odkryto rodzime odsłonięcia tego minerału – niewielkie, nie dłuższe niż metr, pęknięcia w zmienionych, zastąpionych Serpentynem skałach zasadowych. 
W tych wąskich szczelinach, wypełnionych poprzecznie rosnącymi włóknami Azbestu, znajdują się ziarna i mętne, tłusto wyglądające grudki demantoidów.
Włosi wymyślili dla nich trafne określenie – „ziarna azbestu”. 
Duży Demantoid to ogromna rzadkość. 
A jednak znaleziono dwa duże kryształy – 29,8 g i 50,5 g. 
Nadal uważa się je za unikatowe.
„Wymieniamy rezerwy fizyczne za informacje”
(Bill Gates)
Latem 1874 roku Aleksander Wasiljewicz Kaługin – właściciel składu przedmiotów kamiennych i kolekcji mineralogicznych w Jekaterynburgu – miał szczęście odkryć drugie złoże Demantoidów w Rosji, na południe od wsi Poldniewskiego w górniczym okręgu Syserckim (obecnie obwód swierdłowski). 
Właśnie tamtędy biegło Srebrne Kopyto Bażowa.
Demantoid zyskał szeroką sławę 13 lat po Syberyjsko-Uralskiej Wystawie Naukowo-Przemysłowej w 1887 roku, a światową sławę zyskał po wystawie w Paryżu w 1889 roku.
„Spojrzałem na Srebrne Kopyto.  Widziałem i rogi, i kopyto. 
Nie widziałem tylko, jak ten kozioł wybijał kopytem drogie kamienie.  Może pokaże mi innym razem”(P. Bażow)
  
Demantoid to prawdziwie uralski kamień, kojarzony z chromowymi skałami zielonokamienistymi Uralu, a jasny kolor tego wapniowo-żelazowego Granatu wynika z połączenia Żelaza i Chromu.
więcej tutaj...