[Krystyna]

   
Dżajawarman VII , koniec XII–początek XIII w., piaskowiec, 137,5 cm wysokości, Krol Romeas, Angkor Thom (Siem Reap) 
(Narodowe Muzeum Kambodży, Phnom Penh; zdjęcie: Jean-Pierre Dalbéra , CC BY 2.0)
Dżajawarman VII
Kamienne inskrypcje, rzeźby portretowe i rozbudowany program budowlany dostarczają współczesnym historykom bardziej kompletnego zapisu Dżajawarmana VII i jego rządów niż większość wczesnych przywódców Khmerów. 
Te różne materiały archiwalne opisują go jako płodnego patrona robót publicznych, a także pobożnego buddystę ( co było rzadkością wśród władców w tym czasie). 
W inskrypcji Yay Hom Dżajawarman VII jest czczony jako największy ze wszystkich królów i porównywany do Buddy.

Ten najwyższy król królów, po zdobyciu wiedzy przez siebie w mieście o nazwie Jayadityapura [miasto jego urodzenia], chciał wyzwolić tych, którzy są pogrążeni  w oceanie nieszczęścia. 
Był jak Sauddhodani (Gautama Budda) w mieście Sakyas.

Podczas gdy takie opisy Dżajawarmana VII wiążą go z Buddą, rzeźby portretowe, które były rozproszone po całym królestwie w czasie jego panowania, wizualizują to powiązanie. 
W jednym z przykładów, obecnie w kolekcji Narodowego Muzeum Kambodży w Phnom Penh, niemal naturalnej wielkości kamienna rzeźba Dżajawarmana VII przedstawia go siedzącego w medytacyjnej pozie ze skrzyżowanymi nogami. 
Jego głowa jest lekko pochylona, a oczy spuszczone. 
Jego włosy są ściśle związane w dyskretny kok, przypominający ikonografię związaną z Buddą (taką, jaką widzimy w rzeźbie z IX wieku z Bihar w Indiach).

Chociaż zachowane rzeźby nie obejmują już ramion Dżajawarmana VII, uważa się, że pierwotnie były zgięte w łokciach i lekko uniesione, a ich dłonie były w anjali mudra , czyli geście czci. 
Ma nagą klatkę piersiową i nosi prosty sampot (prostokątny kawałek materiału, który można przerobić na spódnicę lub szorty) od pasa w dół.

Ta surowa publiczna prezentacja Dżajawarmana VII miała na celu zasugerowanie, że był Buddą swojej epoki, ale także przedstawienie króla jako pobożnego i pokornego człowieka ludu. 
Aby udowodnić, że jego gesty nie były tylko próżnością, zbudował setki domów wypoczynkowych i szpitali w całym swoim królestwie, niektóre aż do współczesnej północno-wschodniej Tajlandii, które miały złagodzić ból i cierpienie jego obywateli.
Jednak jego najbardziej ambitnym projektem architektonicznym było królewskie miasto Angkor Thom.
https://smarthistory.org/angkor-thom/