23-12-2024, 22:37
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/c...288%29.JPG
Prunus Serrula
Prunus Serrula, zwana Birch Bark Cherry, Birchbark Cherry, Paperbark Cherry, or Tibetan Cherry, to gatunek wiśni pochodzący z Chin, który w wielu częściach świata jest wykorzystywany jako roślina ozdobna ze względu na swoją efektowną miedziano-czerwoną korę.
Prunus Serrula to małe drzewo liściaste, często o wielu łodygach, osiągające wysokość 20–30 stóp (6–9 m).
Liście są ułożone naprzemiennie, pojedyncze, 5–10 cm długości i 1,5–2,0 cm szerokości, z ząbkowanym brzegiem.
Gładka kora jest brązowoczerwona, z widocznymi poziomymi przetchlinkami
Zewnętrzna warstwa kory jest niezwykle twarda, zbliżona wytrzymałością do Mylaru
Kwiaty, typowe dla Prunus, są wytwarzane w gronach po 1–3.
Owocem jest mały owalny, jasnoczerwony pestkowiec
Prunus Serrula jest uprawiana jako drzewo ozdobne, szczególnie zimą.
Toleruje różne rodzaje gleby i ma szeroki zakres pH.
Preferuje pełne słońce i dobrze rośnie w strefach mrozoodporności USDA od 5 do 8.
Jej potencjał jako gatunku inwazyjnego jest niski, ponieważ jest podatna na wiele powszechnych chorób ogrodowych i szkodników, takich jak zaraza ogniowa, mączniak prawdziwy i chrząszcze japońskie
Czasami jest szczepiona na koronach Prunus Serrulata (Wiśnia Japońska), tworząc drzewo o czerwonej korze i bardziej efektownych kwiatach.
W 2012 roku odmiana 'Branklyn' otrzymała nagrodę Royal Horticultural Society Award of Garden Merit
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_serrula
https://www.inaturalist.org/taxa/484175-...wse_photos
Drzewo liściaste o wysokości 30 do 50 stóp; kora pnia lśniąca na brązowo, ostatecznie łuszcząca się; pędy drobno owłosione, gdy są całkiem młode.
Liście lancetowate, okrągłe lub klinowate u nasady, długie i smukłe, drobno i regularnie ząbkowane, 2 do 4 cali długości, 1⁄2 do 1 1⁄4 cala szerokości, owłosione wzdłuż nerwu głównego poniżej i w głównych pachwinach nerwu, czasami nagie lub wkrótce takie stające się; u nasady w pobliżu łodygi, która ma 1 ⁄ 4 do 1 ⁄ 2 cala długości, znajduje się kilka dużych gruczołów.
Kwiaty białe, 2⁄3 cala szerokości, zwykle wytwarzane po dwa lub trzy (czasami pojedynczo lub po cztery) w kwietniu, każdy na łodydze o długości 1⁄2 cala.
Płatki kielicha jajowato-trójkątne, ząbkowane; styl delikatnie owłosiony ku podstawie.
Owoce owalne, 1⁄2 cala długości, czerwone.
Pochodzi z zachodnich Chin; opisana na podstawie okazów zebranych przez opata Delavay'a w Junnanie; sprowadzona przez Wilsona w 1908 r. z regionu Tatsien-lu (Kangting) w zachodnim Szechwanie i ponownie przez Forresta w 1913 r. z Junnanu.
Odmiana sprowadzona przez Wilsona (W. 988) została przez Koehne'a odniesiona do var. tibetica (Batal.) Koehne, ale nie ma żadnej wiarygodnej cechy, na podstawie której można by odróżnić tę odmianę od drzew z Junnanu.
Dwie cechy wyróżniają tę wiśnię;
jedną z nich jest wąskość i delikatne ząbkowanie liści, które są raczej wierzbowe;
drugą jest piękna jasnobrązowa łuszcząca się kora, przynajmniej młodych drzew.
Sama ta cecha sprawia, że drzewo jest warte uprawy, ponieważ nie jest bardziej uderzające niż jakiekolwiek inne drzewo o podobnym charakterze.
Na ile widziałem, piękno jej kwiatów nie jest wielkie.
https://www.treesandshrubsonline.org/art...s-serrula/
Prunus Serrula
Prunus Serrula, zwana Birch Bark Cherry, Birchbark Cherry, Paperbark Cherry, or Tibetan Cherry, to gatunek wiśni pochodzący z Chin, który w wielu częściach świata jest wykorzystywany jako roślina ozdobna ze względu na swoją efektowną miedziano-czerwoną korę.
Prunus Serrula to małe drzewo liściaste, często o wielu łodygach, osiągające wysokość 20–30 stóp (6–9 m).
Liście są ułożone naprzemiennie, pojedyncze, 5–10 cm długości i 1,5–2,0 cm szerokości, z ząbkowanym brzegiem.
Gładka kora jest brązowoczerwona, z widocznymi poziomymi przetchlinkami
Zewnętrzna warstwa kory jest niezwykle twarda, zbliżona wytrzymałością do Mylaru
Kwiaty, typowe dla Prunus, są wytwarzane w gronach po 1–3.
Owocem jest mały owalny, jasnoczerwony pestkowiec
Prunus Serrula jest uprawiana jako drzewo ozdobne, szczególnie zimą.
Toleruje różne rodzaje gleby i ma szeroki zakres pH.
Preferuje pełne słońce i dobrze rośnie w strefach mrozoodporności USDA od 5 do 8.
Jej potencjał jako gatunku inwazyjnego jest niski, ponieważ jest podatna na wiele powszechnych chorób ogrodowych i szkodników, takich jak zaraza ogniowa, mączniak prawdziwy i chrząszcze japońskie
Czasami jest szczepiona na koronach Prunus Serrulata (Wiśnia Japońska), tworząc drzewo o czerwonej korze i bardziej efektownych kwiatach.
W 2012 roku odmiana 'Branklyn' otrzymała nagrodę Royal Horticultural Society Award of Garden Merit
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_serrula
https://www.inaturalist.org/taxa/484175-...wse_photos
Drzewo liściaste o wysokości 30 do 50 stóp; kora pnia lśniąca na brązowo, ostatecznie łuszcząca się; pędy drobno owłosione, gdy są całkiem młode.
Liście lancetowate, okrągłe lub klinowate u nasady, długie i smukłe, drobno i regularnie ząbkowane, 2 do 4 cali długości, 1⁄2 do 1 1⁄4 cala szerokości, owłosione wzdłuż nerwu głównego poniżej i w głównych pachwinach nerwu, czasami nagie lub wkrótce takie stające się; u nasady w pobliżu łodygi, która ma 1 ⁄ 4 do 1 ⁄ 2 cala długości, znajduje się kilka dużych gruczołów.
Kwiaty białe, 2⁄3 cala szerokości, zwykle wytwarzane po dwa lub trzy (czasami pojedynczo lub po cztery) w kwietniu, każdy na łodydze o długości 1⁄2 cala.
Płatki kielicha jajowato-trójkątne, ząbkowane; styl delikatnie owłosiony ku podstawie.
Owoce owalne, 1⁄2 cala długości, czerwone.
Pochodzi z zachodnich Chin; opisana na podstawie okazów zebranych przez opata Delavay'a w Junnanie; sprowadzona przez Wilsona w 1908 r. z regionu Tatsien-lu (Kangting) w zachodnim Szechwanie i ponownie przez Forresta w 1913 r. z Junnanu.
Odmiana sprowadzona przez Wilsona (W. 988) została przez Koehne'a odniesiona do var. tibetica (Batal.) Koehne, ale nie ma żadnej wiarygodnej cechy, na podstawie której można by odróżnić tę odmianę od drzew z Junnanu.
Dwie cechy wyróżniają tę wiśnię;
jedną z nich jest wąskość i delikatne ząbkowanie liści, które są raczej wierzbowe;
drugą jest piękna jasnobrązowa łuszcząca się kora, przynajmniej młodych drzew.
Sama ta cecha sprawia, że drzewo jest warte uprawy, ponieważ nie jest bardziej uderzające niż jakiekolwiek inne drzewo o podobnym charakterze.
Na ile widziałem, piękno jej kwiatów nie jest wielkie.
https://www.treesandshrubsonline.org/art...s-serrula/