[Krystyna]

   
Grossular to Granaty o jasnozielonej, żółtawej, miedzianobrązowej lub brązowawej barwie. 
Nasycenie barwy zależy od stężenia jonów Żelaza w tych minerałach. 
Jeśli jest ich bardzo mało (poniżej 2%), Grossular są prawie bezbarwne. 
Takie kamienie nazywane są czasami Leukogranatami (gr. leikos – „biały”). 
Domieszki Chromu nadają Grossular jasnozielony kolor. 
Brązowe kamienie nazywane są Granatami Hiacyntowymi. 
Czasami występują Grossular o bursztynowożółtej barwie – tzw. Sukcynity.

Nazwa kamienia pochodzi od łacińskiej nazwy agrestu (ribes grossularia), ponieważ kryształy przypominają swoim odcieniem owoce agrestu. 
Grossular bywa ostatnio nazywany Pakistańskim Szmaragdem, Granatem, Południowoafrykańskim lubTtranswalskim Jadeitem. 
Te dwie ostatnie nazwy pochodzą od miejsca, w którym wydobywano te kamienie w południowej Afryce. 
W Rosji złoże Grossularu odkryto na Syberii nad rzeką Wiluj. 
Grossular występują w Alpach Austriackich i Szwajcarskich. 
Podobnie jak wiele odmian Granatu, Grossular są zazwyczaj niewielkich rozmiarów. 
Przezroczyste kamienie o jakości jubilerskiej nazywane są szlachetnymi Grossular 
Nieprzezroczyste zielone kamienie mają swoją własną nazwę. 
Nazywane są Hydroggrossular

Słowo Grossular pochodzi od późnego łacińskiego słowa grossularia – agrest. 
Inne nazwy minerału i jego odmian: Hessonite (eseonite), Cinnamon Stone, Hyacinth, Jacinth, Lecogarnet, Roseolite, Succinite, Colophonite, Viluite, Garnet Jade, South African Jade, Pakistani Emerald.

Z historii: dzięki swojej formie przypominającej Granat, te naturalne kamienie były łatwe do odróżnienia od innych minerałów w starożytnym Rzymie. 
W rzeczywistości, w tej samej epoce, otrzymały swoją nazwę (granum to po łacinie „ziarno”). 
Należy zauważyć, że przez długi czas tylko szkarłatne i purpurowe przedstawiciele tej grupy minerałów nazywano Granatami. 
Na Rusi Pirop (czerwony Granat) i Almandyn (czerwono-fioletowy) nazywano „robakiem” lub „venis”; paciorki Granatu nazywano „bechetami”. 
Co ciekawe, alchemicy nazywali Granat tajemniczym słowem „Karbunkuł”. Dopiero na początku XIX wieku naukowcy ostatecznie określili zakres minerałów odpowiadających ogólnym cechom tego kamienia. 

Najpopularniejsze z nich to:
Almandyn to czerwony Granat z fioletowym odcieniem. 
Nazwa kamienia pochodzi od starożytnego miasta nad Morzem Czarnym – Alamanda;

Andradyt to czarny, brązowy, żółtobrązowy Granat. 
Uwiecznił imię portugalskiego mineraloga hrabiego d'Andrada E. Silva;

Hessonit to miodowo-żółta, brązowo-czerwona odmiana Granatu. 
Nazwa pochodzi od greckiego słowa hesson oznaczającego „słaby, słabszy”;

Grossular to kamień o zielono-brązowej barwie, pochodzący od łacińskiego słowa grossularia – agrest, ze względu na podobieństwo minerału do owoców tej rośliny;

Demantoid to szmaragdowozielony, przezroczysty Granat. 
Jego nazwa pochodzi od francuskiego słowa „demant” – Diament, ze względu na jego blask;

Pyrope to czerwony Granat. 
W języku greckim Pyropos oznacza „jak ogień”;

Rodolit to różowy kamień. 
Pochodzi od greckiego słowa rhodon – róża;

Spessartyn – występują kamienie o różnych kolorach, od pomarańczowego do czerwonobrązowego. 
Nazwany na cześć regionu Spessart w Niemczech;

Tsavoryt to zielona odmiana Granatu występująca wyłącznie w kenijskiej dolinie Tsavo, stąd jego nazwa;

Uwarowit to szmaragdowozielony kamień. 
Ta odmiana Granatu została nazwana na cześć prezesa Rosyjskiej Akademii Nauk Uwarowa.
© https://www.livemaster.ru/topic/1142559-...k249576213