29-09-2025, 12:36
Krzemień Pasiasty
Krzemień Pasiasty – ozdobna odmiana Krzemienia odznaczająca się koncentrycznym, mniej lub bardziej regularnym ułożeniem ciemnych i jasnych smug lub warstewek, często tworzących bardzo atrakcyjny wzór.
W Polsce występuje w postaci konkrecji (do 2 m) lub warstw w obrębie skał Górnojurajskich (oksford, kimeryd), głównie w rejonie Krzemionek Opatowskich (wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO[) oraz w północno-wschodnim obrzeżeniu Gór Świętokrzyskich
Rzadziej spotykany jest w skałach Górnojurajskich pozostałych części obrzeża Gór Świętokrzyskich.
Występuje też we wtórnych złożach, przyniesiony tam przez lądolód
Głównym składnikiem polskiego Krzemienia Pasiastego jest Krzemionka (95%), a w jej obrębie dominuje Kwarc, natomiast Chalcedon występuje podrzędnie
Pasiastość wynika ze zmiennej ilości mikroporów, partie jaśniejsze mają ich dużo, a ciemniejsze - mniej
Geneza polskich Krzemieni Pasiastych nie jest do końca wyjaśniona, sądzi się jednak, że powstały one w osadach dna morskiego w czasie sedymentacji lub tuż po niej, a źródłem Krzemionki mogły być roztwory hydrotermalne
Wydobywany już w neolicie i wczesnej epoce brązu w rejonie Sandomierza, Iłży i Ostrowca Świętokrzyskiego – używany był do wyrobu siekierek o znaczeniu magicznym i obrzędowym.
Krzemień Pasiasty posiada trzy najważniejsze cechy kamienia jubilerskiego: rzadkość występowania, dekoracyjność i odpowiednią twardość.
Stosowanie Krzemienia w biżuterii zapoczątkował w 1972 roku sandomierski złotnik Cezary Łutowicz pod wpływem prof. Zdzisława Migaszewskiego, geologa i wykładowcy na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach
https://pl.wikipedia.org/wiki/Krzemie%C5%84_pasiasty