05-05-2012, 12:48
[ATTACHMENT NOT FOUND]
Konwalia (Convallariae)
Konwalia inaczej zwana Lanuszką występuje w strefach klimatu umiarkowanego Europy, Azji i Ameryki Północnej.
W Polsce rośnie na glebach żyznych, luźnych i ciepłych.
Jest to roślina na cienkich czołgających się kłączach, które pozwalają jej tworzyć gęste kępy.
Pojedyncze pędy kwiatowe wyrastają z kłączy, które otulają u nasady dwa liście szerokolancetowate.
Pędy kwiatowe zakończone są gronem białych, wonnych, dzwonkowatych kwiatów o sześciu odgiętych ząbkach.
Kwitnie od maja do czerwca w prześwietlonych lasach liściastych lub mieszanych, przeważnie w zaroślach, tworząc duże skupiska.
Jest uprawiana w ogrodach jako roślina ozdobna lub uprawach zielarskich jako zioło lecznicze.
Konwalia jest cennym lekiem nasercowym.
Dotychczas wyizolowano z konwalii 21 glikozydów kardenolidowych, z których głównym jest konwalotoksyna.
Ponadto konwalia zawiera flawonoidy, saponiny, kwasy organiczne, sole mineralne i olejek eteryczny.
Nalewka z konwalii ma tonizujący, zwiększający siłę skurczu, wpływ na serce.
Ponadto działa uspokajająco i słabo moczopędnie.
Może być stosowana wtedy, gdy serce wykazuje nadwrażliwość na preparaty naparstnicy.
Jest korzystna w przypadkach ostrej niewydolności serca, w zaburzeniach rytmu i prawokomorowej niewydolności krążenia, w wadach serca, a szczególnie w zwężeniu zastawki dwudzielnej.
Wskazaniem do stosowania tego ziela jest uszkodzenie lub przeciążenie serca z powodu chorób płuc np. rozedmy.
Preparaty zawierające konwalię są dobrze tolerowane przez ludzi w wieku podeszłym, cierpiących na napady szybkiego bicia, kołatania serca, skłonność do obrzęków i nadciśnienie tętnicze.
Dawne wierzenia ludowe traktowały konwalię jako znak pomyślności, symbol szczęścia i młodości.
W Średniowieczu konwalia symbolizowała wiedzę i sztukę lekarską.
Wielki polski astronom Mikołaj Kopernik jest przedstawiony na najbardziej znanej rycinie właśnie z gałązką konwalii trzymaną w ręce.
Od wieków była wykorzystywana w celach leczniczych i kosmetycznych jako surowiec do produkcji wonnych olejków i perfum.
źródło
Konwalia (Convallariae)
Konwalia inaczej zwana Lanuszką występuje w strefach klimatu umiarkowanego Europy, Azji i Ameryki Północnej.
W Polsce rośnie na glebach żyznych, luźnych i ciepłych.
Jest to roślina na cienkich czołgających się kłączach, które pozwalają jej tworzyć gęste kępy.
Pojedyncze pędy kwiatowe wyrastają z kłączy, które otulają u nasady dwa liście szerokolancetowate.
Pędy kwiatowe zakończone są gronem białych, wonnych, dzwonkowatych kwiatów o sześciu odgiętych ząbkach.
Kwitnie od maja do czerwca w prześwietlonych lasach liściastych lub mieszanych, przeważnie w zaroślach, tworząc duże skupiska.
Jest uprawiana w ogrodach jako roślina ozdobna lub uprawach zielarskich jako zioło lecznicze.
Konwalia jest cennym lekiem nasercowym.
Dotychczas wyizolowano z konwalii 21 glikozydów kardenolidowych, z których głównym jest konwalotoksyna.
Ponadto konwalia zawiera flawonoidy, saponiny, kwasy organiczne, sole mineralne i olejek eteryczny.
Nalewka z konwalii ma tonizujący, zwiększający siłę skurczu, wpływ na serce.
Ponadto działa uspokajająco i słabo moczopędnie.
Może być stosowana wtedy, gdy serce wykazuje nadwrażliwość na preparaty naparstnicy.
Jest korzystna w przypadkach ostrej niewydolności serca, w zaburzeniach rytmu i prawokomorowej niewydolności krążenia, w wadach serca, a szczególnie w zwężeniu zastawki dwudzielnej.
Wskazaniem do stosowania tego ziela jest uszkodzenie lub przeciążenie serca z powodu chorób płuc np. rozedmy.
Preparaty zawierające konwalię są dobrze tolerowane przez ludzi w wieku podeszłym, cierpiących na napady szybkiego bicia, kołatania serca, skłonność do obrzęków i nadciśnienie tętnicze.
Dawne wierzenia ludowe traktowały konwalię jako znak pomyślności, symbol szczęścia i młodości.
W Średniowieczu konwalia symbolizowała wiedzę i sztukę lekarską.
Wielki polski astronom Mikołaj Kopernik jest przedstawiony na najbardziej znanej rycinie właśnie z gałązką konwalii trzymaną w ręce.
Od wieków była wykorzystywana w celach leczniczych i kosmetycznych jako surowiec do produkcji wonnych olejków i perfum.
źródło