14-01-2013, 20:15
[ATTACHMENT NOT FOUND]
Bratek polny
Attys był bardzo pięknym młodzieńcem – hermafrodytą.
Kochało go wiele kobiet, ale on pragnął być jedną z nich.
Błagał bogów, by zmienili mu płeć, ci jednakże – głównie boginie – stanowczo się temu sprzeciwili.
Panie Olimpu wolały go bowiem jako mężczyznę – niejedna się w nim przecież podkochiwała…
Zresztą także nimfy i zwykłe śmiertelniczki wodziły za nim oczami. Udręczony niechcianymi zalotami Attys pozbył się w końcu swej męskości przez samokastrację i umarł.
Z kropli jego krwi wyrosły fiołki.
Inna grecka legenda głosi, że stworzył je Zeus dla ukochanej nimfy Io.
Gdy jego żona Hera dowiedziała się o ich romansie, zaczęła ją prześladować.
Zeus, by ukochaną ukryć, zmienił ją w jałówkę, ale Hera odkryła podstęp i nasłała na rywalkę gzy.
Przerażona Io uciekała przed nimi, a Zeus, by umilić jej drogę, wyczarowywał pod jej kopytami drobne ślicznie pachnące kwiatki…
Jedno jest pewne – Grekom fiołki kojarzyły się z urodą i miłością, choć nie zawsze szczęśliwą.
Co do urody – nie mylili się – kwiaty te potrafią o nią zadbać, poprawiając zwłaszcza stan naszej cery.
Istnieje wiele odmian fiołków – polne, wonne, ogrodowe, afrykańskie, alpejskie…
Są urocze i pięknie pachną.
Do celów leczniczych i kosmetycznych wykorzystywany jest jednak najpospolitszy z nich – fiołek trójbarwny, czyli bratek, zwykły chwast rosnący u nas i w innych krajach Europy na miedzach, ścierniskach, w zaroślach i przy drogach.
Wobec dużego zapotrzebowania na surowiec leczniczy uprawia się go często na plantacjach zielarskich.
Inne jego nazwy to dziki bratek, macoszka polna, sierotka, kwiat św. Trójcy oraz wdówka.
Jest rośliną jednoroczną, a niekiedy dwuletnią, o kanciastej pełzającej łodydze pokrytej sercowatymi listkami.
Pojedyncze grzbieciste fioletowo-żółte kwiatki zakwitają na długich szypułkach w kątach liści.
Są one zaopatrzone w długą ostrogę.
Kwitnie od połowy kwietnia do października.
Podobno najsilniejsze działanie uzdrawiające wykazują bratki z niebieskimi płatkami.
Do celów leczniczych służy ziele bratka, które ścina się na początku kwitnienia, kiedy nie ma jeszcze torebek nasiennych, na wysokości kilku centymetrów nad ziemią tak, aby pozwolić na odrost i ponowny zbiór w ciągu lata.
Schnie łatwo, rozłożone cienką warstwą, w temperaturze nie przekraczającej 40 stopni C.
Zawiera flawonoidy (m.in. rutynę), saponiny, garbniki, substancje śluzowe, witaminę C, karotenoidy, niewielkie ilości olejku eterycznego, kwasy organiczne (m.in. kwas salicylowy) oraz związki mineralne zasobne w magnez.
W medycynie i kosmetyce fiołek trójbarwny zaczęto stosować dopiero w XVI wieku.
Używano go głównie jako środka „czyszczącego krew”, a także przy zapaleniach płuc i w chorobach skóry.
Syreniusz pisze, że potłuczonym zielem bratka okładano przepuklinę u dzieci.
Ziele fiołka przykładano również na rany i wrzody, ma bowiem właściwości gojące podobnie jak żywokost.
Sokiem zmieszanym z miodem nacierano ciało przy pojawieniu się krost lub świerzbu, a także pito go przy dychawicy i żółtaczce.
Gotowany w mleku podawano dojrzewającym panienkom dla piękności cery.
Współczesne lecznictwo stosuje ziele bratka jako środek moczopędny oraz ogólnie oczyszczający i odtruwający organizm.
Napar z niego powinny pić osoby mające problemy z cerą – usuwa bowiem toksyczne produkty przemiany materii, co poprawia wygląd skóry.
Przetwory z bratka zalecane są przy trądziku młodzieńczym, wysypkach wywoływanych uczuleniem na leki i niektóre pokarmy oraz przy kamicy nerkowej i reumatyzmie.
Jest także skutecznym lekiem napotnym i wykrztuśnym, zwłaszcza w mieszankach z podbiałem, anyżem, malwą czy tymiankiem.
Ponadto wzmacnia ścianki naczyń włosowatych i z tej racji używa się go w okulistyce jako środka łagodzącego stany zapalne siatkówki i naczyniówki.
W warunkach domowych naparu z fiołka trójbarwnego używa się najczęściej do leczenia wyprysków u dzieci i młodzieży, powstałych na tle niewłaściwej przemiany materii, a u osób dorosłych – odwaru przy skąpomoczu, obrzękach nóg, miażdżycy, a nawet nadciśnieniu.
Zewnętrznie ziele dobrze sprawdza się w tonikach i maseczkach – oczyszcza, wygładza i uelastycznia skórę.
Odwaru z fiołka używa się też jako środka napotnego z dodatkiem kwiatów bzu czarnego, lub jako środka wykrztuśnego przy schorzeniach górnych dróg oddechowych.
Przy złej przemianie materii można także podawać zmielone ziele w formie proszku po 1 łyżeczce 3 razy dziennie.
Podobnego w działaniu surowca dostarcza również pokrewny gatunek – fiołek polny (Viola arvensis) o żółtawo-białych kwiatkach.
T.L-M.
źródło
Fiołek trójbarwny zawiera bardzo dużo witaminy C. Liście mają jej więcej niż wszelkie warzywa – można dodawać je do sałatek.
Kwiatki ma delikatne, najczęściej w kolorze fioletu, boczne i dolny – żółte.
W kuchni wykorzystuje się kwiatki, które zbieramy od kwietnia do października.
Bratek dobrze komponuje się w sałatkach, daniach warzywnych, zupach, sałatkach owocowych, może być również zatopiony w kostkach lodu i podany do napoju.
Reguluje przemianę materii, wzmacnia naczynia krwionośne, ma działanie moczopędne i odtruwa organizm.
Bratki maja zastosowanie w infekcjach dróg moczowych, nadciśnieniu i chorobach oczu.
Picie herbatki z bratków poprawia cerę i jest niezastąpione w leczeniu trądziku młodzieńczego.
źródło
Bratek polny
Attys był bardzo pięknym młodzieńcem – hermafrodytą.
Kochało go wiele kobiet, ale on pragnął być jedną z nich.
Błagał bogów, by zmienili mu płeć, ci jednakże – głównie boginie – stanowczo się temu sprzeciwili.
Panie Olimpu wolały go bowiem jako mężczyznę – niejedna się w nim przecież podkochiwała…
Zresztą także nimfy i zwykłe śmiertelniczki wodziły za nim oczami. Udręczony niechcianymi zalotami Attys pozbył się w końcu swej męskości przez samokastrację i umarł.
Z kropli jego krwi wyrosły fiołki.
Inna grecka legenda głosi, że stworzył je Zeus dla ukochanej nimfy Io.
Gdy jego żona Hera dowiedziała się o ich romansie, zaczęła ją prześladować.
Zeus, by ukochaną ukryć, zmienił ją w jałówkę, ale Hera odkryła podstęp i nasłała na rywalkę gzy.
Przerażona Io uciekała przed nimi, a Zeus, by umilić jej drogę, wyczarowywał pod jej kopytami drobne ślicznie pachnące kwiatki…
Jedno jest pewne – Grekom fiołki kojarzyły się z urodą i miłością, choć nie zawsze szczęśliwą.
Co do urody – nie mylili się – kwiaty te potrafią o nią zadbać, poprawiając zwłaszcza stan naszej cery.
Istnieje wiele odmian fiołków – polne, wonne, ogrodowe, afrykańskie, alpejskie…
Są urocze i pięknie pachną.
Do celów leczniczych i kosmetycznych wykorzystywany jest jednak najpospolitszy z nich – fiołek trójbarwny, czyli bratek, zwykły chwast rosnący u nas i w innych krajach Europy na miedzach, ścierniskach, w zaroślach i przy drogach.
Wobec dużego zapotrzebowania na surowiec leczniczy uprawia się go często na plantacjach zielarskich.
Inne jego nazwy to dziki bratek, macoszka polna, sierotka, kwiat św. Trójcy oraz wdówka.
Jest rośliną jednoroczną, a niekiedy dwuletnią, o kanciastej pełzającej łodydze pokrytej sercowatymi listkami.
Pojedyncze grzbieciste fioletowo-żółte kwiatki zakwitają na długich szypułkach w kątach liści.
Są one zaopatrzone w długą ostrogę.
Kwitnie od połowy kwietnia do października.
Podobno najsilniejsze działanie uzdrawiające wykazują bratki z niebieskimi płatkami.
Do celów leczniczych służy ziele bratka, które ścina się na początku kwitnienia, kiedy nie ma jeszcze torebek nasiennych, na wysokości kilku centymetrów nad ziemią tak, aby pozwolić na odrost i ponowny zbiór w ciągu lata.
Schnie łatwo, rozłożone cienką warstwą, w temperaturze nie przekraczającej 40 stopni C.
Zawiera flawonoidy (m.in. rutynę), saponiny, garbniki, substancje śluzowe, witaminę C, karotenoidy, niewielkie ilości olejku eterycznego, kwasy organiczne (m.in. kwas salicylowy) oraz związki mineralne zasobne w magnez.
W medycynie i kosmetyce fiołek trójbarwny zaczęto stosować dopiero w XVI wieku.
Używano go głównie jako środka „czyszczącego krew”, a także przy zapaleniach płuc i w chorobach skóry.
Syreniusz pisze, że potłuczonym zielem bratka okładano przepuklinę u dzieci.
Ziele fiołka przykładano również na rany i wrzody, ma bowiem właściwości gojące podobnie jak żywokost.
Sokiem zmieszanym z miodem nacierano ciało przy pojawieniu się krost lub świerzbu, a także pito go przy dychawicy i żółtaczce.
Gotowany w mleku podawano dojrzewającym panienkom dla piękności cery.
Współczesne lecznictwo stosuje ziele bratka jako środek moczopędny oraz ogólnie oczyszczający i odtruwający organizm.
Napar z niego powinny pić osoby mające problemy z cerą – usuwa bowiem toksyczne produkty przemiany materii, co poprawia wygląd skóry.
Przetwory z bratka zalecane są przy trądziku młodzieńczym, wysypkach wywoływanych uczuleniem na leki i niektóre pokarmy oraz przy kamicy nerkowej i reumatyzmie.
Jest także skutecznym lekiem napotnym i wykrztuśnym, zwłaszcza w mieszankach z podbiałem, anyżem, malwą czy tymiankiem.
Ponadto wzmacnia ścianki naczyń włosowatych i z tej racji używa się go w okulistyce jako środka łagodzącego stany zapalne siatkówki i naczyniówki.
W warunkach domowych naparu z fiołka trójbarwnego używa się najczęściej do leczenia wyprysków u dzieci i młodzieży, powstałych na tle niewłaściwej przemiany materii, a u osób dorosłych – odwaru przy skąpomoczu, obrzękach nóg, miażdżycy, a nawet nadciśnieniu.
Zewnętrznie ziele dobrze sprawdza się w tonikach i maseczkach – oczyszcza, wygładza i uelastycznia skórę.
Odwaru z fiołka używa się też jako środka napotnego z dodatkiem kwiatów bzu czarnego, lub jako środka wykrztuśnego przy schorzeniach górnych dróg oddechowych.
Przy złej przemianie materii można także podawać zmielone ziele w formie proszku po 1 łyżeczce 3 razy dziennie.
Podobnego w działaniu surowca dostarcza również pokrewny gatunek – fiołek polny (Viola arvensis) o żółtawo-białych kwiatkach.
T.L-M.
źródło
Fiołek trójbarwny zawiera bardzo dużo witaminy C. Liście mają jej więcej niż wszelkie warzywa – można dodawać je do sałatek.
Kwiatki ma delikatne, najczęściej w kolorze fioletu, boczne i dolny – żółte.
W kuchni wykorzystuje się kwiatki, które zbieramy od kwietnia do października.
Bratek dobrze komponuje się w sałatkach, daniach warzywnych, zupach, sałatkach owocowych, może być również zatopiony w kostkach lodu i podany do napoju.
Reguluje przemianę materii, wzmacnia naczynia krwionośne, ma działanie moczopędne i odtruwa organizm.
Bratki maja zastosowanie w infekcjach dróg moczowych, nadciśnieniu i chorobach oczu.
Picie herbatki z bratków poprawia cerę i jest niezastąpione w leczeniu trądziku młodzieńczego.
źródło