[katarynka]

Le Stelle pisze:
A nie powinni zajmować się wróżeniem ci, którzy
- podchodzą do "wróżenia" zadaniowo, tzn. traktują karty tylko jako odpowiedź na pytanie: "Co będzie?" i nieskończoną ilość "czy...."

ale dlaczego nie?
noza mozna uzywac do krojenia chleba, a mozna odpowiednim nozem rzezbic
wazne jest tylko, by nie pytac za czesto o to samo
tarot nie jest tylko do wyzszych celow, moze swietnie sluzyc do prostych odpowiedzi - pod warunkiem, ze umie sie je odczytac z wycinka filmu, ktory tarot "wrzuca" na ekran

A ja się tutaj zgodzę z LeStelle. I nóż niestety nie jest dobrą przenośnią, nożem można się też zaciąć albo kogoś zranić.
Mam wrażenie że LeStelle potraktowała pytanie "kto może" jako pytanie o "w czyim przypadku ma sens". I w tej kwestii zrozumiałam, że wróżenie ma sens wtedy, gdy za nim idzie jakaś refleksja i rozwój duchowy. Zgadzam się z tym. Głównie dlatego, że nie wierzę w nieomylność kart i wróżek więc wróżenie dla samego wróżenia nie ma sensu: równie dobrze może się sprawdzić jak i nie sprawdzić. Inaczej nikt nie prosiłby o weryfikację wróżby.
Wartość ma dopiero pogłębiona analiza, refleksja nad kartami.
Powtarzanie wróżby na określony temat nieskończoną ilość razy też nie ma sensu, gdyby było inaczej moderator tego forum nie interweniowałby w przypadkach "męczenia tematu" przez proszących o wróżbę a wróżki i wróżbici nie mieliby nic przeciwko stawianiu tego samego pytania w kilku gabinetach naraz.

- pragną doświadczyć "przygody" ze światem duchowym

ale do tego tarot tez sie nadaje, jesli nie mowimy o duchach - tylko naszym swiecie wewnetrznym i jego rozwoju
np. wszelakie medytacje z tarotem albo pytania dazace do samopoznania

Tutaj chyba spór jest o pietruszkę, zrozumiałam z wypowiedzi LeStelle, że słowa "przygoda" użyła w pozycji cienia (że tak po "tarotowemu" powiem), co wnioskuję z użycia cudzysłowu. Ja też uważam, że jeśli dla kogoś tarot to zabawka, igraszka (czyli "przygoda w negatywie") to lepiej nie ruszać. Taki kartomant-amator - popisywacz może narobić sporo krzywdy naiwnym i łatwowiernym.

- nie radzą sobie w swojej codzienności, więc zaczynają "męczyć" karty...

50% (jak nie wiecej) wlasnie z tego powodu zaczyna, ale wiele z tych osob potem stara sie pomagac innym
- bo wczesniej spotkalo pare fajnych/podobnych sobie osob na forach, ktore je "wciagnely"
no i zobaczyly tez, ze wiekszosc z tych osob ma tak samo probelmy, bo wciaz o to kart pyta
wiec pomagaja sobie nawzajem, a tu juz jest wymiana doswiadczen na pzoiomie kart oraz zycia,
czesc z nich probuje tez siebie poznac

Tutaj też zgodzę się z LeStelle - gdy idzie o wróżenie osobom trzecim. Samemu sobie albo w ramach "przyjacielskiego wsparcia" to inna rzecz, nic mi do tego.
Ale przy wróżeniu innym jest nieco inaczej: bardzo często osoby sfrustrowane i nie radzące sobie przenoszą tą frustrację na "klienta". Dotyczy to w równym stopniu nauczyciela, kierowcy na drodze jak i wróżki. Nie mówię tu oczywiście o Was Alatheo. Ale świat się do tego forum nie ogranicza a relacji kobiet załamanych po wizycie u wróżki-frustratki jest w necie cała masa. Dlatego byłabym ostrożna z zachęcaniem osób nie radzących sobie z problemami do wróżenia innym.
W psychologii podstawowy wymóg aby zostać terapeutą to uprzednie "przepracowanie" własnych problemów, żeby startować w zawodzie jako osoba "radząca sobie z problemami bez zarzutu". Nie widzę powodu, żeby tu miało być inaczej
To o czym mówisz Alatheo: poczucie przynależności, grupa wsparcia, obecność osób z podobnymi problemami - to wszystko działa terapeutycznie ale wcale najważniejszym czynnikiem tutaj nie jest wróżenie.