[Amoniak]

Nie można ominąć kabalistycznych konotacji….

Jeżeli chodzi o karty Crwoley’a to tak, bo Crowley częściowo oparł swoje karty na kabale, ale połączył ją z elementami mitologii egipskiej i magii enochiańskiej.
Natomiast jeżeli chodzi o tarot klasyczny, to możemy ominąć, bo elementy kabalistyczne zostały dołożone do tarota dopiero w XVIII wieku przez okultystów, natomiast karty klasyczne powstały wcześniej.

Co znajduje odpowiednik w powiązaniu elementów…
I tak np. Rycerz Buław jest ogniem ognia, Królowa Buław woda ognia, Książę Buław powietrzem ognia, Księżniczka Buław ziemia ognia….

W kartach klasycznych Król jest mniej dynamiczny niż Rycerz. W kartach klasycznych też Rycerz jest najbardziej dynamiczny z dworu, dlatego jest przedstawiany na koniu, a Król na tronie. Np. w przypadku pałek, jak piszesz, jest to ogień z ognia, tu nie ma sprzeczności. Rycerz z kart klasycznych ma takie same cechy, jak Rycerz Crwoley’a.
Natomiast Król z kart klasycznych ma takie cechy, a przynajmniej większość ( bo są tam małe różnice), jak Prince Crwoley’a.

Crowley, przestawił kolejność i postawił Rycerza na końcu, bo jest najbardziej dynamiczna kara ogień z ogniem, woda z ogniem itd.
Natomiast znaczeniowo ( cechy wróżebne, jakie ma ta karta) to jest tak, jak napisałam wyżej i nie można nazywać Rycerza Królem, tylko dlatego, ze kolejność kart została zmieniona, bo to jest błąd.
Np. Waite zamienił kolejność Sprawiedliwości i Mocy, ale nikt nie nadaje cech Mocy Sprawiedliwości.

I nie gniewajcie się, bo nie chce tym stwierdzeniem nikogo obrazić ale wiekszą estymą i zaufaniem w tych kwestiach darzę j(ako specjalistów) - zachodnich badaczy, których prace i dokonania znane są od KILKUDZIESIĘCIU lat niż… panią Danusię i Rodina…. Jedni znani z dorobku, inni … z polskie TV…

Nie wiem o jakich zachodnich specjalistach piszesz, ale na pewno oni nie nazywają crowley’owskiego Rycerza Królem, pokaż mi chociaż jeden przykład.

Nie obrażałabym też pani Danusi i Rodina , tylko dlatego, ze występują w polskiej TV, są to osoby z dużą praktyką , a niejednokrotnie praktycy mają więcej do powiedzenia w niektórych sprawach niż czyści teoretycy.