[Sylla]

   
Rosół – niezagęszczana (w odróżnieniu od większości innych zup) zupa z drobiu (najczęściej kury lub kurczaka) lub wołowiny, sporządzana na wywarze mięsno-warzywnym; może być z dodatkiem mięsa wołowego. Podawana z makaronem typu nitki lub wstążki, a w niektórych gospodarstwach domowych podawana z makaronem przyrządzonym samodzielnie. Na Śląsku Cieszyńskim rosół podaje się również z kluskami wątrobianymi.
Rosół jest potrawą, którą przygotowuje się stosunkowo długo. Przygotowanie polega na gotowaniu mięsa wraz z zestawem jarzyn – włoszczyzną. Aby przygotować smaczny i esencjonalny rosół należy gotowanie składników rozpocząć od zimnej wody, powoli doprowadzając do lekkiego wrzenia. Taki sposób gotowania sprawia, że większość składników zawartych w mięsie i warzywach przechodzi do wywaru, który po doprawieniu staje się rosołem.
Zupa pierwotnie powstawała jako efekt długotrwałego gotowania w wodzie mięsa, które w dawnych czasach było konserwowane przez zasolenie i wysuszenie. Wywar ten zwano rozsół (czy rozsol), skąd wywodzi się dzisiejsza nazwa. Rosół jest jedną z narodowych potraw polskich.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ros%C3%B3%C5%82

" NIEDZIELNY ROSÓŁ
Joanna zawsze myślała, że rosół to magiczna zupa.
Po pierwsze, babcia Eugenia wkładała wszystko do garnka według ściśle określonej kolejności. Najpierw do wrzącej wody wędrowała lśniąca biała kura. Albo żółty kogutek. Potem na wypukłą pierś sypały się: listek bobkowy i sól, i pięć czarnych kulek pieprzu, i dwie brunatne ziela angielskiego. I jeszcze grube plastry selera, duże kawałki pietruszki i chrupkiej marchwi, a na koniec gałązka pietruszki i ogonki kopru.Po drugie, listek bobkowy. To już była całkiem tajemnicza rzecz. Bo te listki były spłowiałe jak przedwojenne fotografie i nawet przed ugotowaniem nie miały smaku ani zapachu, chociaż babcia specjalnie nie kupowała tych bobków w sklepie, że niby tam dopiero są słabego gatunku, tylko u Rosjan na targu. Opowiadała przy tym o jakiejś pachnącej laurem Abacji przed wojną, a do rosołu wrzucała powojenne liście bobkowe od Rosjan z targu. Naprawdę dziwne.

I jeszcze:
- Latem na końcu por idzie, Joanko, a zimą cebula.
No, i szły. Złożony w pół, biało-zielony por, a po nim wielka cebula, z goździkiem wbitym w bok niczym chrystusowy ćwiek. Albo odwrotnie, najpierw cebula z wbitym goździkowym ćwiekiem, a na koniec złożony por. Bo por chłodzi, a cebula grzeje. Zapamiętaj, moja mileńka. Lato. Zima. Rosół.
Zupa, która potem z tego wychodziła, nie smakowała niczym z osobna, tylko wszystkim naraz. Kalafiorowa smakowała kalafiorem, ogórkowa ogórkiem. Pomidorowa pomidorem. A rosół smakował rosołem.
Niedzielny rosół to była perła w koronie babci Eugenii. Topaz złoty i majestatyczny. Bujny jak aria Cyrulika sewilskiego, con brio e grandezza. Gdy w niedzielne popołudnie, punktualnie o 14.30, z czarnej płyty w adapterze zaczynały się wydobywać pierwsze akordy koncertu chopinowskiego w interpretacji Artura Rubinsteina, babcia Eugenia zanurzała chochlę w parującej wazie..."
http://ewamaria030.blox.pl/2011/07/Niedz...rosol.html