26-10-2012, 15:24
Uwielbiam Halloween i szczerze żałuję że nie było tego u nas kiedy sam byłm mały 
uważam to za lepsze rozwiązanie niż przygnębianie się w naszej wersji tego święta. Przy całym wspominaniu zmarłych, tu udało się przemycić trochę radości, co skłania bardziej do wspominania radosnych chwil z tymi co odeszli... no po prostu bardziej do mnie przemawia takie podejście, może to niedojrzałe i dziecinne, noa le cóż...
Swoje braki nadrabiam teraz z dzieciakami które przychodza do nas do biblioteki i świetlicy, co roku robimy im halloween z opowieściami o duchach, dyniami i przebieraniem się.
Hitem jest opowieść 3D, którą robię też dzieciakom u mnie w domu
Siadają wszyscy w kregu przy zgaszonym świetle, płoną jedynie świece w wydrążonych dyniach... zamykają oczy i czekają na opowieść. Opowiadam jakąś historię w stylu kobiety która zabłądziła na cmentarzu, wieje wiatr (w tym momencie macham przed ich twarzami dużą tacką, która robi niezłą wichurę, zimny podmuch), za kostki łapią ją wychodzący z grobu zombi (łapie ich ktoś za nogi w tym momencie), pada deszcz a czasem sika krew z ran (wtedy spryskiwaczem do szyb chlabie ich lekko po twarzach)... czasem podnosze głos i takie tam
śmiechu i krzyków co niemiara - uwielbiam ten czas 
uważam to za lepsze rozwiązanie niż przygnębianie się w naszej wersji tego święta. Przy całym wspominaniu zmarłych, tu udało się przemycić trochę radości, co skłania bardziej do wspominania radosnych chwil z tymi co odeszli... no po prostu bardziej do mnie przemawia takie podejście, może to niedojrzałe i dziecinne, noa le cóż...Swoje braki nadrabiam teraz z dzieciakami które przychodza do nas do biblioteki i świetlicy, co roku robimy im halloween z opowieściami o duchach, dyniami i przebieraniem się.
Hitem jest opowieść 3D, którą robię też dzieciakom u mnie w domu
Siadają wszyscy w kregu przy zgaszonym świetle, płoną jedynie świece w wydrążonych dyniach... zamykają oczy i czekają na opowieść. Opowiadam jakąś historię w stylu kobiety która zabłądziła na cmentarzu, wieje wiatr (w tym momencie macham przed ich twarzami dużą tacką, która robi niezłą wichurę, zimny podmuch), za kostki łapią ją wychodzący z grobu zombi (łapie ich ktoś za nogi w tym momencie), pada deszcz a czasem sika krew z ran (wtedy spryskiwaczem do szyb chlabie ich lekko po twarzach)... czasem podnosze głos i takie tam
śmiechu i krzyków co niemiara - uwielbiam ten czas