[Sylla]

[...] nadzieja is­tnieje zaw­sze, do os­tatniej chwi­li.
Dla­tego właśnie jest nadzieją.
Nie możemy jej zo­baczyć, ale ona jest dos­ta­tecznie blis­ko naszych twarzy,
byśmy poczu­li po­wiew po­ruszo­nego po­wiet­rza.
Jest zaw­sze tuż obok i niekiedy uda­je się nam ją schwy­tać i przyt­rzy­mać na ty­le długo,
by wyg­nała z nas piekło.
Jonathan Carroll » Na pastwę aniołów