04-08-2013, 13:58
Poszczególne znaki w pierwszym rzędzie Run (od FEHU do JERA)nie tylko można odnosić do omówionych poszczególnych astrologicznych er, ale także do okresów w życiu człowieka od narodzin do zakończenia procesu rozwoju świadomości indywidualnej.
URUZ silnie wiążemy z okresem zależności od matki (symbol Ziemi – Karmicielki) poznawaniem intuicyjnego oglądu rzeczy i doznawaniem przyjemności, ale i okresem uporu, wytyczania „horyzontu” czy granic do jakich pozwolono nam się posunąć
(por. Sfinks - pan horyzontu, formująca moc UR, bogini Hathor o krowich rogach i prakrowa Audhumla);
URUZ - Przypominająca swym kształtem piramidę lub górę Runa URUZ jest symbolem niosącym równie głęboką naukę.
Kluczowym jest zrozumienie znaczenia jej nazwy - "praźródło" lub "uszczerbek".
W mitologii stanowi ona znak świętej jałówki AUDHUMLI (symbolu PRAŚWIATŁA stwarzającego świat).
Z tego powodu URUZ rozumiemy jako zasadę Natury Rzeczy, obraz ich podstawowego boskiego ideału zawartego w żywej formie, co w ludzkim języku nazywamy ideą, wzorem lub doskonałością.
Otóż zarówno skandynawskie, jak i inne mity i religie uczą nas, że na początku stała się światłość.
Światłość tą rozumiemy symbolicznie - jako takie wspólne wszystkim istotom i rzeczom "morze istnienia".
Z tego pierwotnego materiału, stanowiącego idealny wzorzec wszystkiego został utworzony doskonały świat.
Kabaliści mówią o nim "świat Acilut", czyli urzeczywistnionej idei.
W naszym codziennym życiu oznacza to, że na podstawowym poziomie cokolwiek istnieje (JEST), składa się z tego samego boskiego budulca, jest doskonałe i niezniszczalne.
Wszelkie inne poziomy pochodzą od tego podstawowego wzoru i wyrażają jego doskonałość, jednocześnie stanowiąc jego rozwinięcie.
Właśnie dlatego URUZ stanowi znak uzdrowienia i uzdrawiania - odwołuje się bowiem do tego, jaka jest w gruncie rzeczy NATURA wszystkiego, a ta jest święta i doskonała.
Uzdrowienie więc jest procesem powrotu do praźródła, z którego wszystko się poczęło, podróżą ku wewnętrznemu ideałowi, powrotem do stanu, który jest naszym dziedzictwem.
URUZ nazywamy też "ziarnem", gdyż jej znaczenie rozumie się najlepiej na następującym przykładzie.
Weźmy takie sobie ziarenko przysłowiowej gorczycy.
Otóż gdy je sadzimy, to widzimy jedynie maleńką kuleczkę materii, ale przecież w tej kuleczce znajduje się już zaklęty wzór ogromnego drzewa.
Ten wzór, który później będzie zawierała każda komórka, to właśnie życiowy fluid URUZ.
Do jego zrealizowania dążyć będzie w swym istnieniu każdy element drzewa gorczycy.
Wreszcie Runa ta to znak formy, siły która ją nadaje i broni.
Właśnie tak można rozumieć paralelę krówki liżącej lód i "wylizującej świat".
Tradycyjnie o URUZ mówimy, że jest znakiem wielkiej siły, siły życiowej, totemicznej.
Wspomniany "uszczerbek" pochodzić może tylko z poczucia odcięcia od niej, zapomnienia o swym pochodzeniu i postępowania wbrew niej.
Na koniec wyjaśnię znaczenie ideogramu tego znaku.
Jak wiadomo, góry w dawnych czasach były często czczone, bowiem symbolizowały świętą górę stworzenia, pępek świata - czyli taki punkt świadomości, w którym przebywa czysta świadomość Jestem.
Były też piersiami matki Ziemi, która karmi i stwarza świat.
Ale takimi górami były taż budowane celowo piramidy i zukkiraty, których celem było tworzenie swoistego stwórczego przejścia pomiędzy poziomem boskim a fizycznym:
przetwarzanie podstawowej energii praświatła w fizyczną doskonałą materię.
Maciej Białkowski
URUZ silnie wiążemy z okresem zależności od matki (symbol Ziemi – Karmicielki) poznawaniem intuicyjnego oglądu rzeczy i doznawaniem przyjemności, ale i okresem uporu, wytyczania „horyzontu” czy granic do jakich pozwolono nam się posunąć
(por. Sfinks - pan horyzontu, formująca moc UR, bogini Hathor o krowich rogach i prakrowa Audhumla);
URUZ - Przypominająca swym kształtem piramidę lub górę Runa URUZ jest symbolem niosącym równie głęboką naukę.
Kluczowym jest zrozumienie znaczenia jej nazwy - "praźródło" lub "uszczerbek".
W mitologii stanowi ona znak świętej jałówki AUDHUMLI (symbolu PRAŚWIATŁA stwarzającego świat).
Z tego powodu URUZ rozumiemy jako zasadę Natury Rzeczy, obraz ich podstawowego boskiego ideału zawartego w żywej formie, co w ludzkim języku nazywamy ideą, wzorem lub doskonałością.
Otóż zarówno skandynawskie, jak i inne mity i religie uczą nas, że na początku stała się światłość.
Światłość tą rozumiemy symbolicznie - jako takie wspólne wszystkim istotom i rzeczom "morze istnienia".
Z tego pierwotnego materiału, stanowiącego idealny wzorzec wszystkiego został utworzony doskonały świat.
Kabaliści mówią o nim "świat Acilut", czyli urzeczywistnionej idei.
W naszym codziennym życiu oznacza to, że na podstawowym poziomie cokolwiek istnieje (JEST), składa się z tego samego boskiego budulca, jest doskonałe i niezniszczalne.
Wszelkie inne poziomy pochodzą od tego podstawowego wzoru i wyrażają jego doskonałość, jednocześnie stanowiąc jego rozwinięcie.
Właśnie dlatego URUZ stanowi znak uzdrowienia i uzdrawiania - odwołuje się bowiem do tego, jaka jest w gruncie rzeczy NATURA wszystkiego, a ta jest święta i doskonała.
Uzdrowienie więc jest procesem powrotu do praźródła, z którego wszystko się poczęło, podróżą ku wewnętrznemu ideałowi, powrotem do stanu, który jest naszym dziedzictwem.
URUZ nazywamy też "ziarnem", gdyż jej znaczenie rozumie się najlepiej na następującym przykładzie.
Weźmy takie sobie ziarenko przysłowiowej gorczycy.
Otóż gdy je sadzimy, to widzimy jedynie maleńką kuleczkę materii, ale przecież w tej kuleczce znajduje się już zaklęty wzór ogromnego drzewa.
Ten wzór, który później będzie zawierała każda komórka, to właśnie życiowy fluid URUZ.
Do jego zrealizowania dążyć będzie w swym istnieniu każdy element drzewa gorczycy.
Wreszcie Runa ta to znak formy, siły która ją nadaje i broni.
Właśnie tak można rozumieć paralelę krówki liżącej lód i "wylizującej świat".
Tradycyjnie o URUZ mówimy, że jest znakiem wielkiej siły, siły życiowej, totemicznej.
Wspomniany "uszczerbek" pochodzić może tylko z poczucia odcięcia od niej, zapomnienia o swym pochodzeniu i postępowania wbrew niej.
Na koniec wyjaśnię znaczenie ideogramu tego znaku.
Jak wiadomo, góry w dawnych czasach były często czczone, bowiem symbolizowały świętą górę stworzenia, pępek świata - czyli taki punkt świadomości, w którym przebywa czysta świadomość Jestem.
Były też piersiami matki Ziemi, która karmi i stwarza świat.
Ale takimi górami były taż budowane celowo piramidy i zukkiraty, których celem było tworzenie swoistego stwórczego przejścia pomiędzy poziomem boskim a fizycznym:
przetwarzanie podstawowej energii praświatła w fizyczną doskonałą materię.
Maciej Białkowski