10-08-2013, 12:33
Jest to Runa bardzo złożona i można napisać o niej bardzo wiele.
Z jednej strony BERKANA staje się ciemnym lasem lub zamczyskiem nieświadomości do którego wkracza bohater po przekroczeniu progu.
Z drugiej – jako symbol kobiecości – jest czekającą na bohatera księżniczką, lub czymś pięknym – obietnicą nagrody której tak pożądał.
Jawi się jako wytchnienie, spokój bezpieczeństwo i cisza, lub cokolwiek innego co jest dlań atrakcyjne.
Chodzi o to że wielka bogini, reprezentowana przez BERKANA ukazuje tutaj swą piękną twarz po to aby mógł on nabrać sił i zebrać się w sobie przed ostatecznym wysiłkiem – spotkaniem z władcą ciemności , który ją uwięził.
Bohater nie jest świadom że pomiędzy królestwem nieświadomości, boginią i panem podziemi zachodzi ścisły związek, ...itd..
BERKANA jest runą zasłonięcia, bezpiecznego schronienia i mimo że wiążemy ją z rodziną, ma mocny posmak samotności pośród wielu.
Wiążemy ją też ze światem materialnym jako takim i często po założeniu rodziny ulegamy czarowi tego codziennego świata, stajemy się rodzicami odkładając na bok i na później duchowe aspekty życia.
To właśnie czar bogini sprawia, że ukojeni na jej cudownym łonie spędzamy długie lata w swoistym marazmie – jak Odys i jego towarzysze u Kirke, gdzie bohaterowi zdawało się że spędził miesiące a minęły długie lata.
I tak zresztą jego los był lepszy niż towarzyszy którzy zmienili się w ryjące w ziemi świnie.
Jeżeli bohater w objęciach bogini trwa zbyt długo, pomocnik ponownie się pojawia – to kolejne ze znaczeń – i przypomina o misji.
BERKANA jest runą kobiet – strażniczek korzenia, Pamięci, wiąze się z tradycją, tym co uznane i od lat stosowane.
Właśnie ten konwencjonalizm musi przezwyciężyć bohater, właśnie w tym kryje się tajemnica jego odrodzenia.
Niektórzy piszą że moc BERKANA to moc przekształcania – starego lub surowego w nowe i praktyczne.
Noce spędzone z boginią owocują integracją zapomnianych obszarów, a wówczas prowadzi to nas do kolejnego znaku, Ehwaz – znaku boskiego bliźniaka, połączenia tego co było rozdzielone
opracowanie Macieja Białkowskiego
źródło
Z jednej strony BERKANA staje się ciemnym lasem lub zamczyskiem nieświadomości do którego wkracza bohater po przekroczeniu progu.
Z drugiej – jako symbol kobiecości – jest czekającą na bohatera księżniczką, lub czymś pięknym – obietnicą nagrody której tak pożądał.
Jawi się jako wytchnienie, spokój bezpieczeństwo i cisza, lub cokolwiek innego co jest dlań atrakcyjne.
Chodzi o to że wielka bogini, reprezentowana przez BERKANA ukazuje tutaj swą piękną twarz po to aby mógł on nabrać sił i zebrać się w sobie przed ostatecznym wysiłkiem – spotkaniem z władcą ciemności , który ją uwięził.
Bohater nie jest świadom że pomiędzy królestwem nieświadomości, boginią i panem podziemi zachodzi ścisły związek, ...itd..
BERKANA jest runą zasłonięcia, bezpiecznego schronienia i mimo że wiążemy ją z rodziną, ma mocny posmak samotności pośród wielu.
Wiążemy ją też ze światem materialnym jako takim i często po założeniu rodziny ulegamy czarowi tego codziennego świata, stajemy się rodzicami odkładając na bok i na później duchowe aspekty życia.
To właśnie czar bogini sprawia, że ukojeni na jej cudownym łonie spędzamy długie lata w swoistym marazmie – jak Odys i jego towarzysze u Kirke, gdzie bohaterowi zdawało się że spędził miesiące a minęły długie lata.
I tak zresztą jego los był lepszy niż towarzyszy którzy zmienili się w ryjące w ziemi świnie.
Jeżeli bohater w objęciach bogini trwa zbyt długo, pomocnik ponownie się pojawia – to kolejne ze znaczeń – i przypomina o misji.
BERKANA jest runą kobiet – strażniczek korzenia, Pamięci, wiąze się z tradycją, tym co uznane i od lat stosowane.
Właśnie ten konwencjonalizm musi przezwyciężyć bohater, właśnie w tym kryje się tajemnica jego odrodzenia.
Niektórzy piszą że moc BERKANA to moc przekształcania – starego lub surowego w nowe i praktyczne.
Noce spędzone z boginią owocują integracją zapomnianych obszarów, a wówczas prowadzi to nas do kolejnego znaku, Ehwaz – znaku boskiego bliźniaka, połączenia tego co było rozdzielone
opracowanie Macieja Białkowskiego
źródło