[Krystyna]

       
   
   
   
Trybula ogrodowa (Anthriscus cerefolium)
Gatunek rośliny z rodziny selerowatych, zwana dawniej trzebulka i czechrzyca, niegdyś uprawiana w Polsce i za granicą do celów leczniczych i jako przyprawa.
Pochodzi z Azji Zachodniej, Środkowej (Uzbekistan. Kirgistan), Kaukazu i południowo-wschodniej i środkowej Europy.
Znana już od czasów średniowiecza.
W Polsce i środkowej części Europy można ją spotkać w formie dzikiej o owłosionych owocach.
Znana była już 200 lat p.n.e., a jako przyprawę rozpowszechnili ją starożytni Grecy i Rzymianie.
Jest rośliną jednoroczną, z rodziny baldaszkowatych.
Ma białe kwiaty i pierzasto rozgałęzione liście, podobne do natki pietruszki, tyle że delikatniejsze i bardziej gęste.
Smakują one trochę jak anyżek i pieprz.
Trybula osiąga wysokość do 70 cm.
Jako przyprawy używamy tylko świeżego zioła.
Suszone traci smak i aromat.

W Polsce trybula nie jest tak popularna jak we Francji czy Niemczech.
Najczęściej sprowadza się ją do naszych sklepów z zagranicy.
Dlatego najlepiej zasiać ją samemu w doniczce.

Trybula ma słodki smak z lekkim odcieniem goryczki i niepowtarzalny aromat, który jest jednak bardzo ulotny.
Dobrze harmonizuje z innymi ziołami: estragonem, bazylią czy natką.
Pasuje do potraw z ryb, jaj i mięs, głównie drobiu i baraniny.
Dodaje się ją tuż przed podaniem do zup, sosów, omletów, farszów, masełek ziołowych,  marynat i sałatek jarzynowych.
W starych książkach kucharskich można znaleźć przepis na zupę trybulową.
Źródło: "Moje Gotowanie"
źródło

Chociaż trybuła ogrodowa nigdy nie była szeroko stosowana jako zioło lecznicze, często była używana jako tradycyjny, naturalny środek wykrztuślny i ogólny środek pobudzający.
Była stosowana do leczenia egzemy, łagodziła problemy żołądkowe oraz obniżała ciśnienie krwi.
Trybuła ogrodowa jest bogata w wapń.
źródło