05-06-2011, 21:28
Odyn
Starsza Edda wymienia co najmniej 55 przydomków Odyna
Syn Burra i Olbrzymki Bestii, brat Vilego i Ve (być może też Hónira).
Mąż Frigg.
Ojciec: Baldra i Hóda (z Frigg), Thora (z Jórd), Walego (z Rind), Widara (z Grid), Bragiego (z Gunnlódą), Heimdalla (z dziewięcioma córkami Aegira;
ojcostwo Odyna w tym przypadku niepewne), Oda, Meilego, Skjólda (matki nieznane).
Czasem uważa się go za ojca Tyra, ale ten był raczej synem olbrzyma Hymira.
Najwyższy Bóg.
Pan władzy, mądrości, wojny, czarów Runicznych, poezji, także płodności.
W późniejszym czasie Odyn zagarnął większość kompetencji Tyra, praktycznie stając się jedynowładcą na polu magii i prawodawstwa.
Zagarnął także część funkcji wojennej i reprodukcyjnej .
Był również opiekunem władców, wodzów i berserkerów (wojowników, których w czasie walki ogarniał "święty" szał bojowy).
Wraz z braćmi zabił Ymira, a z jego ciała zbudował świat.
Razem z Hónirem i Lokim stworzył ludzi.
Zdobył wiedzę, mądrość i władzę nad magicznymi Runami w trzech etapach:
Najpierw wypił Skaldamjód, który ukradł olbrzymowi Suttungowi.
Potem powiesił się na 9 dni na drzewie Yggrasill (obrzęd podobny do "lotów" szamańskich).
Wreszcie skosztował wody mądrości ze Studni Mimira, za którą zapłacił okiem
W późniejszych czasach jeszcze niejednokrotnie przybywał do odciętej głowy Mimira, by ją prosić o radę.
Istnieje jeszcze jedna, dość zagadkowa, wersja zdobycia przez Odyna władzy nad Runami:
Po zabiciu Ymira (zwanego tu Heiddraupnirem) Odyn próbował ryć Runy i nasączać je płynem mózgowym Ymira.
Jednak dopiero kiedy stanął na skale, ściskając miecz Ymira, głowa Mimira zdradziła mu tajemnicę Run.
Był bratem krwi Lokiego (nie wiadomo w jakich okolicznościach zawarli braterstwo).
Miał moc wskrzeszania ludzi powieszonych.
Mógł też przywracać do życia dawno zmarłe Vólwy - olbrzymki znające przyszłość.
Był Bogiem całkowicie amoralnym, podstępnym, nieobliczalnym i szalonym.
Często zdarzało się, że zwycięstwo w walce przydzielał nie najdzielniejszym, ale własnym faworytom.
Uprawiał czasem magię hańbiącą, przystojącą tylko kobietom (nie-runiczną;
Zabił syna olbrzyma Midwitnira (okoliczności nieznane).
Oszukał olbrzyma Sókkwimira (okoliczności nieznane).
Przez pięć lat (razem z Olbrzymem Fjólwarem) walczył i zażywał przygód miłosnych na wyspie Algrón (min. miał romans z siedmioma siostrami-czarownicami).
Dostał od Olbrzyma Hlebarda czarodziejską różdżkę, po czym za jej pomocą pozbawił Hlebarda rozumu.
Wygrał pojedynek wiedzy z olbrzymem Wafthrudnirem, w którym stawką było życie przegranego.
Wiadomo, że uwodził zamężne czarownice.
Sprawiało mu przyjemność wszczynanie wojen dla zabawy.
Często przebywał poza Asgardem - za którymś razem nie wracał tak długo, że schedę po nim (wraz z żoną) przejęli jego bracia-Vili i Ve
Nazywany jest rozdawcą: zwycięstw, broni, złota, wymowy, rozsądku, korzystnego (dla statków) wiatru, daru śpiewania, męstwa.
Wraz z Lokim i Hónirem przez przypadek zabili syna króla Hreidmara, za co musieli zapłacić główszczyznę skarbem Andwariego.
Dało to początek historii Złota Wólsungów.
W czasie Ragnaróku zginie pożarty przez Fenrira.
W niemieckiej i skandynawskiej tradycji ludowej stał na czele upiorów, które w burzowe noce mknęły po niebie, zwiastując nieszczęścia- tzw. Dzikie Łowy (niem. die wilde Jagd; norw. lussireidi).
W tej roli, jak się zdaje, zastąpił dawną germańską demonicę lub pomniejszą boginię, Lusse (Wściekłość, Dzikość).
http://www.fantasy.dmkhost.net/artykuly/...&strona=11
Starsza Edda wymienia co najmniej 55 przydomków Odyna
Syn Burra i Olbrzymki Bestii, brat Vilego i Ve (być może też Hónira).
Mąż Frigg.
Ojciec: Baldra i Hóda (z Frigg), Thora (z Jórd), Walego (z Rind), Widara (z Grid), Bragiego (z Gunnlódą), Heimdalla (z dziewięcioma córkami Aegira;
ojcostwo Odyna w tym przypadku niepewne), Oda, Meilego, Skjólda (matki nieznane).
Czasem uważa się go za ojca Tyra, ale ten był raczej synem olbrzyma Hymira.
Najwyższy Bóg.
Pan władzy, mądrości, wojny, czarów Runicznych, poezji, także płodności.
W późniejszym czasie Odyn zagarnął większość kompetencji Tyra, praktycznie stając się jedynowładcą na polu magii i prawodawstwa.
Zagarnął także część funkcji wojennej i reprodukcyjnej .
Był również opiekunem władców, wodzów i berserkerów (wojowników, których w czasie walki ogarniał "święty" szał bojowy).
Wraz z braćmi zabił Ymira, a z jego ciała zbudował świat.
Razem z Hónirem i Lokim stworzył ludzi.
Zdobył wiedzę, mądrość i władzę nad magicznymi Runami w trzech etapach:
Najpierw wypił Skaldamjód, który ukradł olbrzymowi Suttungowi.
Potem powiesił się na 9 dni na drzewie Yggrasill (obrzęd podobny do "lotów" szamańskich).
Wreszcie skosztował wody mądrości ze Studni Mimira, za którą zapłacił okiem
W późniejszych czasach jeszcze niejednokrotnie przybywał do odciętej głowy Mimira, by ją prosić o radę.
Istnieje jeszcze jedna, dość zagadkowa, wersja zdobycia przez Odyna władzy nad Runami:
Po zabiciu Ymira (zwanego tu Heiddraupnirem) Odyn próbował ryć Runy i nasączać je płynem mózgowym Ymira.
Jednak dopiero kiedy stanął na skale, ściskając miecz Ymira, głowa Mimira zdradziła mu tajemnicę Run.
Był bratem krwi Lokiego (nie wiadomo w jakich okolicznościach zawarli braterstwo).
Miał moc wskrzeszania ludzi powieszonych.
Mógł też przywracać do życia dawno zmarłe Vólwy - olbrzymki znające przyszłość.
Był Bogiem całkowicie amoralnym, podstępnym, nieobliczalnym i szalonym.
Często zdarzało się, że zwycięstwo w walce przydzielał nie najdzielniejszym, ale własnym faworytom.
Uprawiał czasem magię hańbiącą, przystojącą tylko kobietom (nie-runiczną;
Zabił syna olbrzyma Midwitnira (okoliczności nieznane).
Oszukał olbrzyma Sókkwimira (okoliczności nieznane).
Przez pięć lat (razem z Olbrzymem Fjólwarem) walczył i zażywał przygód miłosnych na wyspie Algrón (min. miał romans z siedmioma siostrami-czarownicami).
Dostał od Olbrzyma Hlebarda czarodziejską różdżkę, po czym za jej pomocą pozbawił Hlebarda rozumu.
Wygrał pojedynek wiedzy z olbrzymem Wafthrudnirem, w którym stawką było życie przegranego.
Wiadomo, że uwodził zamężne czarownice.
Sprawiało mu przyjemność wszczynanie wojen dla zabawy.
Często przebywał poza Asgardem - za którymś razem nie wracał tak długo, że schedę po nim (wraz z żoną) przejęli jego bracia-Vili i Ve
Nazywany jest rozdawcą: zwycięstw, broni, złota, wymowy, rozsądku, korzystnego (dla statków) wiatru, daru śpiewania, męstwa.
Wraz z Lokim i Hónirem przez przypadek zabili syna króla Hreidmara, za co musieli zapłacić główszczyznę skarbem Andwariego.
Dało to początek historii Złota Wólsungów.
W czasie Ragnaróku zginie pożarty przez Fenrira.
W niemieckiej i skandynawskiej tradycji ludowej stał na czele upiorów, które w burzowe noce mknęły po niebie, zwiastując nieszczęścia- tzw. Dzikie Łowy (niem. die wilde Jagd; norw. lussireidi).
W tej roli, jak się zdaje, zastąpił dawną germańską demonicę lub pomniejszą boginię, Lusse (Wściekłość, Dzikość).
http://www.fantasy.dmkhost.net/artykuly/...&strona=11