04-07-2013, 18:17
[ATTACHMENT NOT FOUND]
Tymianek – Thymus w praktycznej fitoterapii
Ziele tymianku – Herba Thymi pozyskiwane z tymianku pospolitego – Thymus vulgaris Linne (rodzina Lamiaceae = Labiatae) zawiera do 2,6% olejku eterycznego (Oleum Thymi), a w nim tymol (do 45%), karwakrol (25-60%), borneol (8-15%), p-cymen (7-20%), beta-kariofilen (1-3%), linalool (ok. 8%).
Ziele tymianku i olejek tymiankowy są dostępne w sklepach zielarskich krajowych i zagranicznych.
Thymi Herba (Thyme, Thym) jest w Farmakopei Polskiej VI z 2002 r.
Surowiec powinien być zbierany w okresie kwitnienia, wysuszony w cieniu, w temp. do 35 stopni C, aby straty olejku były jak najmniejsze.
FP VI wymaga, aby ziele zawierało nie mniej niż 1% olejku eterycznego. S
trata masy po suszeniu nie większa niż 12%, popiołu nie więcej niż 14%, zanieczyszczeń mineralnych nie więcej niż 0,6%.
Tymianek to dobra przyprawa do marynat, mięsa, ryb, sałatek, pizzy, wędlin, zup.
Przyśpiesza trawienie potrawy, wzmaga apetyt.
Ekstrakt z tymianku oraz tymol są składnikami licznych tabletek do ssania, kropli, syropów wykrztuśnych i przeciwkaszlowych.
Najbardziej istotnymi składnikami czynnymi tymianku obok olejku eterycznego są kwasy fenolowe (kwas kawowy, chlorogenowy, kwas rozmarynowy 0,15-1,35%), triterpeny (kwas oleanolowy, ursolowy), garbniki i flawonoidy.
Nadają one tymiankowi właściwości żółciopędne, przeciwzapalne, hepatoprotekcyjne i moczopędne.
Po podaniu doustnym tymol i karwakrol stymulują system GALT układu pokarmowego, aktywują procesy odnowy nabłonków, pobudzają krążenie krwi w obrębie przewodu pokarmowego.
Maja właściwości immunotropowe i silnie przeciwdrobnoustrojowe oraz antyparazytyczne.
Tymol i karwakrol był w dawnej podawany doustnie przy chorobach pasożytniczych i infekcjach bakteryjnych jelit. Fenole i flawonoidy działają rozkurczowo.
Ograniczają powstawanie toksycznych amin biogennych w jelicie grubym.
Do praktycznych w użyciu preparatów tymiankowych należą:
- ziołomiód tymiankowy (powstały po zmieszaniu nalewki lub intraktu tymiankowego z miodem w proporcji 1:3), stosowany przy kaszlu, chrypce i przeziębieniu w dawce 1 łyżeczka co 3 godziny; ziołomiód można również sporządzić mieszając świeże zmielone ziele tymianku z miodem w podobnej proporcji z dodatkiem niewielkiej ilości alkoholu lub gliceryny;
- napar tymiankowy: 1 łyżka surowca na 1 szklankę wrzącej wody; pić małymi porcjami w ciągu dnia 1-2 szklanki naparu;
- intrakt tymiankowy: 100 g świeżego ziela tymianku zalać 300 ml gorącego alkoholu 40-60%, odstawić na 2-3 tygodnie, przefiltrować.
Zażywać 2-3 razy dziennie po 5 ml.
Tymianek występuje w Południowej Europie.
W Polsce może być uprawiany (bylina), niestety zimą często wymarza.
Lubi stanowiska słoneczne.
W Polsce dziko występuje macierzanka piaskowa – Thymus serpyllum L. i macierzanka zwyczajna – Thymus pulegioides L., które mają podobne właściwości lecznicze jak tymianek pospolity.
W Szwajcarii tymianek znany pod nazwą Thymian, Thym des jardins, Timo maggiore, Gewürz-Thymian.
źródło
Tymianek – Thymus w praktycznej fitoterapii
Ziele tymianku – Herba Thymi pozyskiwane z tymianku pospolitego – Thymus vulgaris Linne (rodzina Lamiaceae = Labiatae) zawiera do 2,6% olejku eterycznego (Oleum Thymi), a w nim tymol (do 45%), karwakrol (25-60%), borneol (8-15%), p-cymen (7-20%), beta-kariofilen (1-3%), linalool (ok. 8%).
Ziele tymianku i olejek tymiankowy są dostępne w sklepach zielarskich krajowych i zagranicznych.
Thymi Herba (Thyme, Thym) jest w Farmakopei Polskiej VI z 2002 r.
Surowiec powinien być zbierany w okresie kwitnienia, wysuszony w cieniu, w temp. do 35 stopni C, aby straty olejku były jak najmniejsze.
FP VI wymaga, aby ziele zawierało nie mniej niż 1% olejku eterycznego. S
trata masy po suszeniu nie większa niż 12%, popiołu nie więcej niż 14%, zanieczyszczeń mineralnych nie więcej niż 0,6%.
Tymianek to dobra przyprawa do marynat, mięsa, ryb, sałatek, pizzy, wędlin, zup.
Przyśpiesza trawienie potrawy, wzmaga apetyt.
Ekstrakt z tymianku oraz tymol są składnikami licznych tabletek do ssania, kropli, syropów wykrztuśnych i przeciwkaszlowych.
Najbardziej istotnymi składnikami czynnymi tymianku obok olejku eterycznego są kwasy fenolowe (kwas kawowy, chlorogenowy, kwas rozmarynowy 0,15-1,35%), triterpeny (kwas oleanolowy, ursolowy), garbniki i flawonoidy.
Nadają one tymiankowi właściwości żółciopędne, przeciwzapalne, hepatoprotekcyjne i moczopędne.
Po podaniu doustnym tymol i karwakrol stymulują system GALT układu pokarmowego, aktywują procesy odnowy nabłonków, pobudzają krążenie krwi w obrębie przewodu pokarmowego.
Maja właściwości immunotropowe i silnie przeciwdrobnoustrojowe oraz antyparazytyczne.
Tymol i karwakrol był w dawnej podawany doustnie przy chorobach pasożytniczych i infekcjach bakteryjnych jelit. Fenole i flawonoidy działają rozkurczowo.
Ograniczają powstawanie toksycznych amin biogennych w jelicie grubym.
Do praktycznych w użyciu preparatów tymiankowych należą:
- ziołomiód tymiankowy (powstały po zmieszaniu nalewki lub intraktu tymiankowego z miodem w proporcji 1:3), stosowany przy kaszlu, chrypce i przeziębieniu w dawce 1 łyżeczka co 3 godziny; ziołomiód można również sporządzić mieszając świeże zmielone ziele tymianku z miodem w podobnej proporcji z dodatkiem niewielkiej ilości alkoholu lub gliceryny;
- napar tymiankowy: 1 łyżka surowca na 1 szklankę wrzącej wody; pić małymi porcjami w ciągu dnia 1-2 szklanki naparu;
- intrakt tymiankowy: 100 g świeżego ziela tymianku zalać 300 ml gorącego alkoholu 40-60%, odstawić na 2-3 tygodnie, przefiltrować.
Zażywać 2-3 razy dziennie po 5 ml.
Tymianek występuje w Południowej Europie.
W Polsce może być uprawiany (bylina), niestety zimą często wymarza.
Lubi stanowiska słoneczne.
W Polsce dziko występuje macierzanka piaskowa – Thymus serpyllum L. i macierzanka zwyczajna – Thymus pulegioides L., które mają podobne właściwości lecznicze jak tymianek pospolity.
W Szwajcarii tymianek znany pod nazwą Thymian, Thym des jardins, Timo maggiore, Gewürz-Thymian.
źródło