22-07-2013, 12:35
[ATTACHMENT NOT FOUND]
Według legendy konwalia powstała z łez Ewy wygnanej z raju, a ponieważ ułożenie jej kwiatów przypomina drabinę – średniowieczni mnisi nazywali tę roślinę „drabiną do nieba”.
W średniowieczu konwalia zdobiła ołtarze i wizerunki świętych.
Sadzi się ją na cmentarzach gdyż posiada moc łagodzenia bólu po stracie bliskiej osoby.
Uwalnia od poczucia winy oraz ułatwia również koncentrację.
Konwalia pomaga też twórcom bowiem sprzyja poczynaniom artystycznym, zachęca do kreatywności i wprowadzania zmian.
Konwalia inspiruje i zachęca, by wprowadzać zmiany, urozmaica życie we wszystkich sferach.
Pomaga odciąć się od przeszłości, pozwala ujawnić brak harmonii seksualnej w związku.
Konwalia usuwa stare, zadawnione blokady seksualne, uwalnia od poczucia winy, fałszywego wstydu, pozwala otworzyć się na pełnię doznań zmysłowych.
Eliksir z kwiatostanów konwalii stosuje się jako perfumy, jest on łagodnym afrodyzjakiem, a kąpiel z jego użyciem łagodnie pobudza i odświeża nasze ciało i zmysły.
Konwalia to przede wszystkim symbol wiosny, ale również symbol szczęścia, pomyślności i młodości.
Jako znak czystości i skromności jest tradycyjnie używana w bukietach panien młodych.
W średniowieczu, i później, była symbolem wiedzy i sztuki medycznej.
Pojawiła się między innymi na wizerunkach Mikołaja Kopernika.
We Francji pierwszy dzień maja to święto konwalii, kiedy to rodziny obdarowują się wzajemnie bukietami z tych kwiatów.
Konwalia stanowiła też inspirację dla wielu artystów.
Pisali o niej poeci i pisarze (Adam Wiedemann, „Konwalia”, 2001), pojawiała się na obrazach (np.: „1 maja 1851”, obraz Franza Xavera Winterhaltera) i stała się również główną bohaterką ballady zespołu Queen „Lilly of the Valley” (ang. lilia doliny).
Od 1982 roku konwalia jest narodowym kwiatem Finlandii i widnieje na rewersie jednej z norweskich monet.
W symbolice kwiatów konwalia oznacza nieśmiałość i jest kwiatem młodych i zakochanych. W astrologii uznano ją za magiczną, szczególnie dla osób urodzonych w znaku Raka.
Według legendy konwalia powstała z łez Ewy wygnanej z raju, a ponieważ ułożenie jej kwiatów przypomina drabinę – średniowieczni mnisi nazywali tę roślinę „drabiną do nieba”.
W średniowieczu konwalia zdobiła ołtarze i wizerunki świętych.
Sadzi się ją na cmentarzach gdyż posiada moc łagodzenia bólu po stracie bliskiej osoby.
Uwalnia od poczucia winy oraz ułatwia również koncentrację.
Konwalia pomaga też twórcom bowiem sprzyja poczynaniom artystycznym, zachęca do kreatywności i wprowadzania zmian.
Konwalia inspiruje i zachęca, by wprowadzać zmiany, urozmaica życie we wszystkich sferach.
Pomaga odciąć się od przeszłości, pozwala ujawnić brak harmonii seksualnej w związku.
Konwalia usuwa stare, zadawnione blokady seksualne, uwalnia od poczucia winy, fałszywego wstydu, pozwala otworzyć się na pełnię doznań zmysłowych.
Eliksir z kwiatostanów konwalii stosuje się jako perfumy, jest on łagodnym afrodyzjakiem, a kąpiel z jego użyciem łagodnie pobudza i odświeża nasze ciało i zmysły.
Konwalia to przede wszystkim symbol wiosny, ale również symbol szczęścia, pomyślności i młodości.
Jako znak czystości i skromności jest tradycyjnie używana w bukietach panien młodych.
W średniowieczu, i później, była symbolem wiedzy i sztuki medycznej.
Pojawiła się między innymi na wizerunkach Mikołaja Kopernika.
We Francji pierwszy dzień maja to święto konwalii, kiedy to rodziny obdarowują się wzajemnie bukietami z tych kwiatów.
Konwalia stanowiła też inspirację dla wielu artystów.
Pisali o niej poeci i pisarze (Adam Wiedemann, „Konwalia”, 2001), pojawiała się na obrazach (np.: „1 maja 1851”, obraz Franza Xavera Winterhaltera) i stała się również główną bohaterką ballady zespołu Queen „Lilly of the Valley” (ang. lilia doliny).
Od 1982 roku konwalia jest narodowym kwiatem Finlandii i widnieje na rewersie jednej z norweskich monet.
W symbolice kwiatów konwalia oznacza nieśmiałość i jest kwiatem młodych i zakochanych. W astrologii uznano ją za magiczną, szczególnie dla osób urodzonych w znaku Raka.