24-08-2013, 23:02
Rzymianie docenili jego zalety (w starożytnej Grecji był mało rozpowszechniony).
Cząber Ogrodowy opisywany był przez Owidiusza (43 r. p.n.e. - 17 r. n.e.), Kolumellę (I w. n.e.) i Pliniusza Starszego (I w. n.e.).
Hipokrates zaklasyfikował Cząber jako surowiec rozwalniający i wykrztuśny, a Dioskurides jako skuteczne lekarstwo na choroby płuc, żołądka i pęcherza.
Główne zastosowanie znalazł Cząber w kuchni, co sugeruje nazwa wywodzona od łacińskiego sáturo (nasycam, wypełniam), odnosząca się do właściwości poprawiających smak i strawność potraw przyprawianych Cząbrem.
W średniowiecznej Europie rozpowszechniany był poprzez klasztory jako lek i przyprawa kuchenna.
O znaczeniu tego surowca świadczy dwukrotne umieszczenie go w planie ogrodu opactwa Sankt Gallen z około 812 r., w warzywniku i ogrodzie ziołowym.
W okresie odrodzenia doceniano właściwości Cząbru uśmierzające bóle głowy i przewodu pokarmowego, zwalczające pasożyty jelit, leczące upławy oraz sklerozy.
Później stosowany był głównie jako przyprawa, ze względu na korzenno-aromatyczny zapach i mocny pieprzny smak.
Skutecznie zastępował droższy Pieprz.
Obecnie Cząber stosuje się jako składnik Pieprzu Ziołowego oraz przyprawę do potraw z roślin strączkowych, głównie Fasoli, co znalazło odzwierciedlenie w niemieckiej nazwie tej rośliny - Bohnenkraut.
Cząber to jedna z bardziej przydatnych przypraw, choć jej lata świetności w Polsce trochę minęły.
Przyprawa ta zwana inaczej Pieprzykiem posiada mocno korzenny smak, nieco przypominający Pieprz.
Historia jego użytkowania sięga czasów starożytnych.
Był on bardzo ceniony w starożytnym Rzymie.
Pochodzi z rejonu morza śródziemnego.
Nadaje się do uprawy w doniczkach.
W celu tym sadzimy go wczesną wiosną w rzędach odległym o 20 cm i stawiamy w nasłonecznionym i ciepłym miejscu.
Już po 2 tygodniach pojawią się pierwsze pędy, a pod koniec czerwca, lipca na krótko przed kwitnieniem, po czym suszymy.
W kuchni Cząber ma właściwości podobne do innych ziół.
Pobudza apetyt, poprawia trawienie.
Idealnie nadaje się do ciężkiej polskiej kuchni.
Pasuje do roślin strączkowych, możemy go dodać do zupy fasolowej czy fasolki po bretońsku.
Świetnie nadaje się do wędlin i mięs, szczególnie przygotowywanych według tradycyjnych receptur.
Pasuje też do potraw z grzybów, sosów pomidorowych, krupniku i zupy pomidorowej.
Jeśli chodzi o właściwości zdrowotne, Cząber stosuje się przy problemach z układem pokarmowych, przy biegunkach oraz nieżytach jelit, żołądka.
Nawet dzisiaj używa się go w farmacji jako składnik leków poprawiających pracę jelit.
Jest on również środkiem wspomagającym w walce z pasożytami układu pokarmowego.
Zachęcamy do wypróbowania tej przyprawy w kuchni, w której pełnił on w przeszłości bardzo dużą rolę.
http://www.e-herbar.net/main.php?g2_itemId=19057
https://odzywianie.hellozdrowie.pl/czubr...zie-kupic/
Cząber Ogrodowy opisywany był przez Owidiusza (43 r. p.n.e. - 17 r. n.e.), Kolumellę (I w. n.e.) i Pliniusza Starszego (I w. n.e.).
Hipokrates zaklasyfikował Cząber jako surowiec rozwalniający i wykrztuśny, a Dioskurides jako skuteczne lekarstwo na choroby płuc, żołądka i pęcherza.
Główne zastosowanie znalazł Cząber w kuchni, co sugeruje nazwa wywodzona od łacińskiego sáturo (nasycam, wypełniam), odnosząca się do właściwości poprawiających smak i strawność potraw przyprawianych Cząbrem.
W średniowiecznej Europie rozpowszechniany był poprzez klasztory jako lek i przyprawa kuchenna.
O znaczeniu tego surowca świadczy dwukrotne umieszczenie go w planie ogrodu opactwa Sankt Gallen z około 812 r., w warzywniku i ogrodzie ziołowym.
W okresie odrodzenia doceniano właściwości Cząbru uśmierzające bóle głowy i przewodu pokarmowego, zwalczające pasożyty jelit, leczące upławy oraz sklerozy.
Później stosowany był głównie jako przyprawa, ze względu na korzenno-aromatyczny zapach i mocny pieprzny smak.
Skutecznie zastępował droższy Pieprz.
Obecnie Cząber stosuje się jako składnik Pieprzu Ziołowego oraz przyprawę do potraw z roślin strączkowych, głównie Fasoli, co znalazło odzwierciedlenie w niemieckiej nazwie tej rośliny - Bohnenkraut.
Cząber to jedna z bardziej przydatnych przypraw, choć jej lata świetności w Polsce trochę minęły.
Przyprawa ta zwana inaczej Pieprzykiem posiada mocno korzenny smak, nieco przypominający Pieprz.
Historia jego użytkowania sięga czasów starożytnych.
Był on bardzo ceniony w starożytnym Rzymie.
Pochodzi z rejonu morza śródziemnego.
Nadaje się do uprawy w doniczkach.
W celu tym sadzimy go wczesną wiosną w rzędach odległym o 20 cm i stawiamy w nasłonecznionym i ciepłym miejscu.
Już po 2 tygodniach pojawią się pierwsze pędy, a pod koniec czerwca, lipca na krótko przed kwitnieniem, po czym suszymy.
W kuchni Cząber ma właściwości podobne do innych ziół.
Pobudza apetyt, poprawia trawienie.
Idealnie nadaje się do ciężkiej polskiej kuchni.
Pasuje do roślin strączkowych, możemy go dodać do zupy fasolowej czy fasolki po bretońsku.
Świetnie nadaje się do wędlin i mięs, szczególnie przygotowywanych według tradycyjnych receptur.
Pasuje też do potraw z grzybów, sosów pomidorowych, krupniku i zupy pomidorowej.
Jeśli chodzi o właściwości zdrowotne, Cząber stosuje się przy problemach z układem pokarmowych, przy biegunkach oraz nieżytach jelit, żołądka.
Nawet dzisiaj używa się go w farmacji jako składnik leków poprawiających pracę jelit.
Jest on również środkiem wspomagającym w walce z pasożytami układu pokarmowego.
Zachęcamy do wypróbowania tej przyprawy w kuchni, w której pełnił on w przeszłości bardzo dużą rolę.
http://www.e-herbar.net/main.php?g2_itemId=19057
https://odzywianie.hellozdrowie.pl/czubr...zie-kupic/