[słońce]

Kiedyś przeczytałam coś tak cudnego, długie to niestety:
Prawo wstępu
Zmarł biedaczyna za nim pies jego
jakaż to przyjaźń tak wierną bywa
gdyż obie dusze stoją przed bramą
co dla człowieka Raj się nazywa
Lecz oto napis „Psom wstęp wzbroniony”
staje przeszkodą nie do przebycia
zmartwił się człowiek przecież pies wierny
był przyjacielem do końca życia
Nie przeszedł biedak przez raju wrota
poszedł więc dalej w nicość nieznaną
i tak wędrując razem z psem swoim
stanęli przed drugą tajemną bramą
Nie ma napisu nie ma zakazu
tylko tu wartę trzyma człek stary
kogo pilnuje i na co czeka
za czyje grzechy znosi ofiary
Podchodzi biedak oczom nie wierzy
gdyż w owym starcu Piotra poznaje
co to na ziemi zwany klucznikiem
bo z kluczem nigdy się nie rozstaje
Odzywa się tedy cicho do Piotra
-powiedz mi szczerze co za tą bramą
skoro przed chwilą stałem przed inną
taką z napisem lecz nie tę samą
-Kochany to była brama do Piekła
a ta otwiera Raju podwoje
z radością witam bardzo zapraszam
mam dla was miejsce wejdźcie oboje
-Jak to oboje nic nie rozumiem
tam dusze zwierząt wstępu nie miały
czyżby w tym Raju zupełnie inne
odmienne prawa obowiązywały
Piotr na to -zgodnie z kodeksem Pana
do nieba prawo dostępu mają
te wszystkie wierne oddane dusze
które przyjaciół nie porzucają.

I taka jest prawda. Prędzej pies czy inny zwierzak trafi z duszą świętą do Nieba jak czlowiek. Bo na dobrą sprawą, nawet ten zwierzak co zabija to robi to by przeżyć, a ssak zwany człowiekiem, zabija dla przyjemności, bo zawsze MUSI być góra.
Jak dobrze powiedział Mark Twain :" Człowiek to jedyne zwierzę które się rumieni. I jedyne, które ma za co "
Zwierze, to forma czystej i nieskalnej duszy. I jedyna ofiara perfidnej oblanej w złość, zachłanność i w chciwości istoty ludzkiej.
No niestety, chyba nawet Bóg jest nieomylny, patrząc na jego doskonałe dzieło, zwane człowiekiem..