[Krystyna]

   
Trachyspermum Ammi -Ajwain
Chropawiec Wonny, Adżwan, yawani (Trachyspermum ammi) ang. "carom seeds" 
Gatunek rośliny z rodziny selerowatych.
Pochodzi z Indii, jest uprawiany w wielu krajach Azji i Afryki
Inne nazwy Adżwanu
Nasiona Ajave, Ajowan, Aidżwan, Ajwan, Ajvain, Ziele biskupie, Carom, Kminek Etiopski, Omam, Omum. Angielski: ajwain,
francuski, niemiecki, włoski, hiszpański: ajowan, Hindi: ajvini, ajwain, javane

Zastosowania
Sztuka kulinarna.
Okrągłe, podobne do nasion owoce są często używane jako przyprawa w kuchni indyjskiej i kuchniach innych krajów.
Owoce te często bywają mylone z nasionami lubczyka.
Ze względu na dużą zawartość tymolu surowe owoce mają zapach bardzo podobny do tymianku, lecz znacznie ostrzejszy.
Smakują podobnie do Tymianku lub Kminku.
Nawet niewielka ilość dodana do potrawy może zupełnie zdominować jej aromat.
Mają właściwości wspomagające trawienie.
W kuchni indyjskiej nigdy nie jest używany w stanie surowym, zawsze uprzednio się go praży na sucho lub smaży w ghi, co pozwala na uzyskanie subtelniejszego i bardziej złożonego zapachu.
Ma zastosowanie m.in. w przyrządzaniu parathy z Adżwanem, tzw. Ajwain ka paratha.

Roślina kosmetyczna.
Wyciągi z Adżwanu stosuje się do produkcji ajurwedycznych past do zębów, wykorzystuje się je również w farmakologii
źródło
źródło
źródło
Chropawiec wonny

[Krystyna]

   
Trachyspermum Ammi-Ajwain
Trachyspermum, Ammi syn, Carom, Ajowan
Należy do rodziny selerowatych, która obejmuje około 2 700 gatunków roślin, w tym Koper i Kminek.
Powszechnie używa się go w Indiach, gdzie jest również znany jako Ziele Biskupie albo Carom.
Szczególnie pasuje do delikatnej kuchni wegetariańskiej charakterystycznej dla stanu Gudżarat.
Substytutem Adżwanu może być Oregano.

Opis Adżwanu
Pałąkowate, pasiaste nasiona Adżwanu połączone drobną łodygą są używane jako przyprawa, a z wyglądu przypominają kminek.
Roślinę zazwyczaj sprzedaje się w całości.
Przeżuwanie samych nasion jest zalecane ze względu na właściwości lecznicze – wywołują nieco gorzki posmak, na moment pozostawiając język w lekkim odrętwieniu.
Gotowanie Adżwanu łagodzi te wrażenia.
Rozgniecione wydzielają woń podobną do tymianku.

Jest rośliną jednoroczną, 30-70 cm wysokości o pierzastych liściach i czerwonych kwiatach.
Dojrzałe nasiona są suszone i młócone.
Adżwan wywodzi się z Indii, ale jest również używany w Iranie, Egipcie, Pakistanie i Afganistanie.

Adżwanem przyprawia się pikantne ciasta, paszteciki i chleby, szczególnie parathas (płaski chlebek indyjski zrobiony z mąki razowej).
Przekąski takie jak mieszanka bombajska i zasmażane kulki z puree ziemniaczanego nabierają dzięki niemu wyrazistego smaku.
Dobrze komponuje się również z zieloną fasolą i warzywami korzeniowymi.
Dodaje się go do potraw z soczewicą, w przyrządzaniu których używa się besanu (mąka z ciecierzycy).
Okazjonalnie jest używany jako dodatek do curry.
źródło

[Krystyna]

   
Trachyspermum Ammi-Ajwain

Aidżwan-Ajwain-kminek koptyjski - jest popularną przyprawą w kuchni arabskiej i indyjskiej.
Roślina Ajwainu ma zielone, pierzaste liście przypominające Pietruszkę, osiąga wysokość do 50 cm.  
Ma silny, korzenny aromat i ostry, odświeżający, korzenny smak, trochę przypominający Tymianek, Kminek i Miętę.
Małe owoce podobne są do Kminku, mają jasnozielone prążki.  
Przyprawa pochodzi z terenów Morza Śródziemnego. 
Obecnie największe rejony upraw znajdują się w Indii, najbogatsze uprawy są w stanach Penżab i Gujaral, występuje również w Pakistanie, na Bliskim Wschodzie i w Afryce.
Przyprawą są nasiona, które są dobrym źródłem białka i olejków eterycznych.
Zawiera tymol i lipofile.
Aidżwan pomaga w leczeniu niestrawności, poprawia trawienie i łagodzi stany zapalne w przełyku, popularnie zwane "zgagą'.
Ma właściwości przeciwgrzybiczne i antybakteryjne. 
Leczy się nim biegunkę, nudności i wzdęcia. 

Aidżwan jest przyprawą pasującą do dań rybnych i potraw z ziemniaków. 
Przygotowuje się z niego masło ziołowe, dodaje do pieczywa i ciastek. 
W Indiach najczęściej przyprawia się nią dania z wykorzystaniem nasion strączkowych, Fasoli, Ciecierzycy i Soczewicy. 
W Etiopii w składzie bardzo popularnej mieszanki przyprawowej berbere można znaleźć Aidżwan. 
Lepiej rozpuszcza się w tłuszczu niż w wodzie. 
Dodanie Aidżwanu poprawia jakość potrawy, bowiem smażenie i pieczenie wydobywa z przyprawy intensywniejszy smak i aromat. 
Jako przyprawa cieszy się dużą popularnością w diecie wegetariańskiej.
Dawniej uważano, że Aidżwan jest afrodyzjakiem.
http://www.smakowityblog.pl/2012/11/aidz...jowan.html

[Krystyna]

   
Trachyspermum Ammi-Ajwain
Ajowan pochodzi z południowych Indii i jest spokrewniony z Kminkiem i Kminem, chociaż w smaku przypomina Tymianek i podobnie jak on jest nieco pieprzny i gorzki.
Roślina ta rośnie również w Egipcie, Iranie, Pakistanie i Afganistanie, jest bardzo ładna, przypomina Pietruszkę.
Kolor nasion: od jasnobrązowego do czerwonego.
Ajowan uprawia się m.in. dla pozyskania olejku eterycznego zawierającego tymol, używanego ze względu na właściwości bakteriobójcze, a także walory kulinarne.
Podobnie jak wiele innych przypraw kuchni indyjskiej, Ajowan ma podwójne działanie: oprócz aromatu, posiada też właściwości lecznicze, przeciwdziałając dolegliwościom gastrycznym, na przykład wzdęciom.
Z tych dwóch powodów pasuje on szczególnie do potraw bogatych w skrobię i do warzyw strączkowych.

Jak przechowywać Ajowan?
Ajowan przechowujemy w szczelnie zamkniętym pojemniku w chłodnym, ciemnym miejscu dowolnie długo.
Do czego dodajemy Ajowan?
Marynaty, indyjskie placki i pikantne przekąski z dodatkiem orzechów i warzyw strączkowych, ciasta, potrawy skrobiowe z warzywami.
Dobre rady
Ajowan dodajemy do tłustych potraw mącznych, krakersów, fasoli i warzyw strączkowych.
Nadaje potrawom mocny zapach tymianku.
Ajowan przechowujemy w szczelnie zamkniętym pojemniku w chłodnym, ciemnym miejscu dowolnie długo.

Przepis na pikantną brązową soczewicę
Porcja na 4 osoby
250 g brązowej soczewicy
2 łyżki oleju roślinnego
1 średniej wielkości drobno posiekana cebula
1 posiekany ząbek czosnku
1/4 łyżeczki posiekanych nasion Ajowan
1/4 łyżeczki „pieprzu cayenne”
Sól
Soczewicę zalewamy w garnku 450 ml wody i moczymy przez mniej więcej godzinę.
Olej podgrzewamy na patelni i smażymy cebulę do miękkości.
Dodajemy czosnek i smażymy jeszcze pół minuty.
Zawartość patelni wrzucamy do rondla z soczewicą, dodajemy Ajowan, Cayenne i sól do smaku.
Gotujemy na wolnym ogniu pod przykryciem, aż soczewica będzie miękka i cały płyn zostanie wchłonięty (ok. 1,5 godziny).
Podajemy na gorąco.
https://cotozachoroba.pl/przyprawy-swiat...-w-kuchni/