[Krystyna]

   
Petroselinum-Pietruszka
Rodzaj roślin z rodziny selerowatych
Obejmuje dwa gatunki rodzime dla Europy południowej i zachodniej być może także Azji zachodniej
*Petroselinum Crispum-Pietruszka Zwyczajna
Pietruszka Zwyczajna jest popularnym warzywem korzeniowym i liściowym, szeroko rozprzestrzenionym na świecie
*Petroselinum Segetum występuje w Europie południowo-zachodniej, przeważnie w stanie dzikim i nie jest powszechnie uprawiana

Wykaz gatunków
Petroselinum Crispum-Pietruszka Zwyczajna
Petroselinum Segetum

Ponadto istnieje kilka innych nazw gatunków o nieokreślonym statusie
Petroselinum Anatolicum 
Petroselinum Fractophyllum 
Petroselinum Peregrinum 
Petroselinum Romanum 
Petroselinum Sativum 
Petroselinum Thermoeri
źródło

[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
   
   
Petroselinum Segetum  
Roślina kwitnąca  w rodzinie  baldaszkowatych (Apiaceae).
Obszar dystrybucji rozciąga się od zachodniej do południowej Europy.
Petroselinum Segetum występuje w Europie od Wielkiej Brytanii do Holandii , Belgii na południu, Francji do Włoch , Hiszpanii i Portugalii .
Jest jadalne o podobnym smaku, jak pietruszka zwyczajna, ale nie jest szeroko uprawiane.
Występuje na użytkach zielonych, żywopłotach i brzegach rzek.
W Wielkiej Brytanii ogranicza się ona do regionów nizinnych w południowej i środkowej Anglii i południowej Walii, a jest ograniczona i maleje z powodu intensyfikacji rolnictwa.
Ma węższe, bardziej lancetowate liście niż Pietruszka Ogrodową,
Kwitnie w okresie od sierpnia do września.
Kwiaty są hermafrodytą (mają zarówno męskie, jak i żeńskie narządy) i są zapylane przez owady
źrodło

[Krystyna]

   
   
   
Petroselinum Crispum-Pietruszka Zwyczajna 
Synonimy-Apium Petroselinum L., Carum Petroselinum (L.) Benth. & Hook. f., Petroselinum hortense auct., 
Petroselinum Sativum Hoffm., nom. nud., Petroselinum Vulgare Lag.

Gatunek rośliny dwuletniej z rodziny selerowatych. 
Dziko rośnie na półwyspie Apenińskim i Bałkanach, w północno-zachodniej Afryce i na Wyspach Kanaryjskich. 
Zdziczała w całej Europie, Ameryce, Afryce, Nowej Zelandii, Australii i Japonii.
Uprawiana była już w starożytności jako roślina ozdobna, jadalna i lecznicza. 
Była to Pietruszka Naciowa.
Pietruszka Korzeniowa weszła do uprawy pod koniec XVI w. 

Zastosowania 
•Roślina uprawna. 
Jest uprawiana jako warzywo (spożywany jest zarówno korzeń jak i części zielone), a także dla olejku używanego w lecznictwie. 
•Sztuka kulinarna. 
Użytkowana jest najczęściej jako składnik zup, wchodzi w skład tzw. włoszczyzny. 
Nać Pietruszki zawiera bardzo dużo prowitaminy A. 
Korzystne jest także równoczesne występowanie żelaza i witaminy C. 
Zawiera dużo chlorofilu. 
Dużo związków mineralnych występuje w korzeniach a jeszcze więcej w nasionach. 
Silnie pachnące liście Pietruszki służą do przyprawiania wielu potraw. 
•Roślina lecznicza 
Jest rośliną o wielkich wartościach leczniczych. 
Zarówno korzenie, jak owoce Pietruszki i ich przetwory zwiększają przesączanie w kłębkach nerkowych, a jednocześnie zwalniają zwrotną resorpcję w cewkach, dzięki czemu zwiększają ilość wydalanego moczu. 
Mają także własności antyseptyczne oraz zmniejszają napięcie mięśni gładkich jelit i dróg moczowych (działanie wiatropędne). 
Ponadto pobudzają w niewielkim stopniu wydzielanie śliny i soku żołądkowego, co ułatwia trawienie i przyswajanie pokarmów. 

Odmiany botaniczne
Petroselinum crispum (Mill.) Fuss var. crispum 
Petroselinum crispum (Mill.) Fuss var. neapolitanum Danert
Petroselinum crispum (Mill.) Fuss var. tuberosum 

Odmiany uprawne 
Pietruszka Korzeniowa:
Pietruszka Naciowa: 
źródło
Skutki uboczne
Olejek z Pietruszki Zwyczajnej może powodować zapalenie skóry u wrażliwych osób. 
Olejek ten jest bardzo toksyczny i powinni się nim posługiwać tylko profesjonaliści.             
Pietruszka Zwyczajna jest okazyjnie używana w bardzo dużych ilościach w celach leczniczych. 
Kobiety w ciąży nie powinny stosować tak dużych ilości, gdyż zioło to posiada właściwości pobudzające macicę. 
Osoby cierpiące na choroby zapalne nerek powinny również zaniechać używania dużych ilości Pietruszki zwyczajnej.
źródło

[Krystyna]

   
   
   
   
Petroselinum Hortense-Pietruszka Korzeniowa
To dwuletnia roślina, jednak w wielu krajach (w tym w Polsce) uprawia się ją jako roślinę jednoroczną na nać i dla cennego korzenia. 
Formy dwuletnie mogą osiągać wysokość do 90cm i mają wniesiony, rozetowy pokrój.
Część podziemną tworzy twardy korzeń palowy o białym miąższu
 Liście są charakterystyczne -podwójnie lub potrójnie pierzaste.
 Drobne, zielonożółte kwiaty tworzą baldachy złożone. Roślina wytwarza intensywny zapach.

Warunki uprawy Pietruszki Korzeniowej
Pietruszka ma podobne wymagania jak Marchew – lubi gleby lekkie i przepuszczalne. 
Na zbitym, ciężkim podłożu może bowiem wytwarzać zdeformowane korzenie.
 Glebę przed siewem trzeba więc dobrze przygotować.
Pietruszka lubi stanowiska jasne, dobrze oświetlone do półcienistych. 
Jest wytrzymała na niskie temperatury (bardziej od Marchwi).
Zwykle wysiewa się ją w terminie kwiecień-maj a zbiór korzeni przypada na październik-listopad.
 Korzenie późnych odmian dobrze zimują w gruncie.
Roślina jadalna i lecznicza
Korzeń i nać Pietruszki zawierają dużą ilość błonnika, witaminy A i C, soli mineralnych i kwasu foliowego.
To roślina lecznicza o mocnym i zróżnicowanym działaniu (moczopędne, antyseptyczne, wiatropędne).
Spożywanie Pietruszki ułatwia trawienie i pobudza apetyt.
To podstawowe warzywo w wielu kuchniach, w tym w polskiej. 
Najczęściej korzeń jest dodawany do zup i sosów a nać dodatkowo do sałatek, potraw mięsnych, potraw z jaj i do kanapek.
źródło

[Krystyna]

   
   
Petroselinum Crispum subsp. Crispum-Pietruszka naciowa 
To warzywo liściowe, wytwarzające gęstą rozetę kędzierzawych (lub gładkich), aromatycznych liści. 
W przeciwieństwie do pietruszki Zwyczajnej nie wytwarza białego korzenia spichrzowego, lecz liczne, cienkie korzenie wiązkowe. 
Pietruszka naciowa zakwita w drugim roku uprawy.
 Kwiaty są niepozorne, zielonożółte.
 Nie powinno się dopuszczać do kwitnienia Pietruszki Naciowej – to wpływa niekorzystnie na jakość spożywanych liści.
Pietruszka Naciowa najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych, ale radzi sobie dobrze także w lekkim półcieniu. 
Optymalne dla Pietruszki Naciowej są gleby żyzne, przepuszczalne, zasobne w składniki pokarmowe.
 Warzywo nie lubi podłoży piaszczystych i gliniastych. 
Pietruszkę Naciową powinno się wysiewać od marca do kwietnia. 
Nasiona można wcześniej moczyć przez dobę w letniej wodzie – to przyśpieszy wschody. 
W pierwszych tygodniach po siewie stanowisko warto ocieplać, np. białą włókniną. 
Roślina wytrzymuje mrozy do -8 stopni C. 
Podłoże przed siewem można wzbogacić przefermentowanym obornikiem lub innym nawozem organicznym. 
Dobrze rezultaty uzyskuje się uprawiając warzywo na grządce podwyższonej. 
Pietruszka Naciowa nadaje się także do uprawy pojemnikowej. 
Ważne zabiegi pielęgnacyjne to odchwaszczanie, spulchnianie gleby.

Pietruszka Naciowa to przede wszystkim roślina jadalna uprawiana na parapetach i w warzywniku.
 Warzywo może jednakże pełnić także funkcję ozdobną.
Dobrze komponuje się je w rabatach mieszanych z bylinami i innymi roślinami jadalnymi (Burak Ćwikłowy, Mięta, Marchew, itp.).
źródło

[Krystyna]

   
   
Od czasu, gdy skronie zwycięzców wieńczyć zaczęto laurem, roślina ta awansowała i stała się symbolem wielkości. 
Co nie przeszkadzało, że w kuchni po staremu używano jej jako przyprawy. 
Pietruszką wieńczono głowy zwycięzców igrzysk istmijskich, mimo to nie zrobiła podobnej kariery. 
Może dlatego, że posłaniec śmierci Archemorus wyobrażany był zawsze z gałązką pietruszki w ręku, a my o śmierci wolimy nie wiedzieć. 
Tak więc zwyczajny, o niewielkich wartościach użytkowych laur otoczony jest szacunkiem, natomiast posiadająca całe mnóstwo wspaniałych właściwości pietruszka napiętnowana jest pospolitością. 
Bo jeszcze tak swojsko się nazywa – pietruszka. 
Nikt już przecież nie pamięta, że słowo to wywodzi się od łacińskiego petra – skała.

Znaleźć ją bowiem można było najczęściej na skałach wapiennych, gdzie rosła w stanie dzikim. 
Od Greków i Rzymian przejęli ją Iberowie, Gallowie, Germanie, Słowianie. 
W Polsce przyjęła się odmiana włoska, zwana też francuską, czyli ta niekarbowana, o pięknie modelowanych, pojedynczych listkach i stała się tak popularna, że dosłownie nie ma domu, gdzie by jej nie używano.

I bardzo słusznie, bo już Szymon Syreński (1541–1611), medyk i botanik, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego pisał: 
Pietruszka w potrawach użyteczna, albowiem szlamowatości flegmiste rozprawuje i wywodzi z moczem. 
Kiszki i żywot wszystek posila, tak surowa, jako i warzona. (...) dychawicznym także i kaszlącym jest ratunkiem, korzenie pietruszczane, drobno pokrojone, garść wziąwszy, w 4 kwartach wody do połowicy warzyć, a tej polewki 6–8 łyżek z 4 łyżkami z syropu z hyzopu ciepło na czczo i na noc pić.(...) krzyżów bolenie i pacierza uśmierza sok ze świeżej pietruszki, 7 łyżek go pijąc naraz. 
Kamień wypędza, krusząc go w nerkach i pęcherzu (...) 
W gorączkach ciężkich osobliwym jest ratunkiem, sok z pietruszki z oliwą zmieszawszy, członki i ciało wszystko namazać. Mózg i pamięć posila, woniejąc często tego korzenia.

Syreński uważał więc, że już sam zapach pietruszki „posila pamięć i mózg”, 
Rzymianie używali jej do plecionek i girland zdobiących stoły w przekonaniu, że zniechęca do nadmiernego picia wina. 
I jest to logiczne, bo posilony mózg staje się wystarczająco mądry, by nie dopuścić do zalewania go alkoholem.
Mówią, że pietruszka dlatego posiada takie cechy, bo jej zapach to „suma wszystkiego co zielone”.
....więcej na tej stronie

[Krystyna]

   
Pietruszkowe honory. 
Pietruszka (Petroselinum Sativum Hoffm. i szereg gatunków zbliżonych), przyprawa kuchenna rosnąca prawie w każdym ogródku przydomowym i stanowiąca dodatek do większości dań, wcale nie była tak traktowana przez starożytnych Greków czy Rzymian.  
Była to dla nich roślina poświęcona Persefonie, córce Zeusa i Demeter, i nie wypadało jej po prostu jeść. 
Marzeniem poetów jak i atletów było otrzymanie wianka Pietruszkowego w dowód uznania.  
Girlandami Pietruszkowymi ozdabiano groby i cmentarze. 
Rzymianie natomiast odświeżali Pietruszką powietrze w czasie uczt by zabić alkoholowe opary. 
Lecznicze właściwości Pietruszki znane były Egipcjanom. 
Stosowali wyciągi z Pietruszki  przeciw bólom żołądka i jako środek moczopędny.                
Z niejasnych względów popadła w niełaskę w średniowieczu. 
Okazało się, że ma powiązania z diabłem. 
Sądzono mianowicie, że jej powolne jej kiełkowanie z nasion jest najlepszym dowodem, że zanim wykiełkuje, wędruje siedem razy do piekła 'tam i nazad'. 
Wtedy oczywiście przywlec może z piekła nie wiadomo jakie paskudztwa. 
Niektórzy rolnicy bali się ją trzymać w ogródkach, nie wolno jej było przesadzać. 

Obecnie, choć pochodzi ze wschodniej Europy, uprawiana jest w Ameryce, Australii i Nowej Zelandii, przy tym tu milej widziana jest forma Kędzierzawa, podczas gdy w Europie woli się formę Płaskolistną. 
Apiol, główny składnik olejku Pietruszkowego ma właściwości estrogenne i nie należy nadużywać dań z Pietruszką w czasie ciąży. 
Może stąd wzięła się jej diabelska opinia? 
źródło

[Krystyna]

   
   
W najdawniejszych czasach Pietruszka kojarzona była  z takimi cechami jak  męstwo, niezłomność, odwaga...
Nawet jej nazwa wywodzi się z greckiego petros - kamień.
Korzystano z niej ...przy ceremoniach pogrzebowych, ale tylko ludzi o nieposzlakowanej opinii. 
Strojono ich skronie listkami Pietruszki, by Charon, który podobno bardzo lubił jej zapach, dobrze potraktował swojego  "klienta". 
Pietruszkę sadzono również na grobach zmarłych.

W Rzymie  uznawano ją za  afrodyzjak.  
Podobno  medyk doradzał samemu Juliuszowi Cezarowi pić napar z tej rośliny , kiedy ten nie mógł doczekać się dzieci.
Wprawdzie niewiele to  pomogło, gdyż żona Juliusza Cezara niemłodą już była kobietą, ale już kolejna, młoda żona, Kleopatra, dała mu upragnionego syna 

 Do Europy Pietruszka przywędrowała w średniowieczu. 
Niosła ze sobą niezbyt pozytywne skojarzenia : w Anglii mawiano, że "Pietruszka pleni się w ogrodach zdradzanych mężów".
Uważano też, że z korzenia Pietruszki czarownice przyrządzały specjalną maść, której używały przed lotem na sabat. 
W Polsce Pietruszka symbolizowała  zaś staropanieństwo.

 Bardzo szybko jednak  zaczęto mimo tych złych skojarzeń doceniać jej dobroczynne właściwości lecznicze. 
Przekazywano sobie z pokolenia na pokolenie przepis na napar z liści Pietruszki, który skutecznie chronił przed anemią. 
Natka zawiera bowiem żelazo, wapń, fosfor, magnez, miedź. Witaminy : C, E, PP, K, prowitaminę A.
Pierwsza po mleku-mawiano, zupełnie słusznie, gdyż działa profilaktycznie na wiele chorób, np. krzywicę, czy szkorbut.
Poprawia też krążenie krwi, obniża ciśnienie, prawdopodobnie też ma właściwości antynowotworowe. 
W naszych, jakże zanieczyszczonych i toksycznych czasach, nie bez znaczenia są jej odtruwające właściwości. 
Jak to mówią "pietruszka czyści krew".

 Wiecie, że posmarowane sokiem z korzenia Pietruszki miejsce po ukąszeniu komara czy osy, przestaje swędzieć i znika opuchlizna? 
To dlatego ,że również zewnętrznie Pietruszka, a raczej jej sok i olejek, działają łagodząco i bakteriobójczo. 
Wykorzystuje się to również w kosmetyce. 
Od wieków używano Pietruszki do rozjaśniania piegów, wygładzania cery, usuwania wyprysków.

Najpóźniej, bo w XVI wieku, Pietruszka pojawiła się w kuchni, lecz na dobre się w niej zadomowiła. 
Zarówno korzeń jak i natka używane są do niemal...wszystkiego. 
Trudno sobie bez Pietruszki wyobrazić zupy, sosy i inne potrawy, a także, jak w przypadku mojego synka, dekoracji tychże potraw.
Nie dość bowiem , że dekoracja to urokliwa to jeszcze i ... jadalna.
źródło

[Krystyna]

       
Pietruszka poza tym, że sprawdza się jako aromatyczny dodatek do potraw posiada wiele właściwości zbawiennych dla zdrowia i urody naszego organizmu. 
Nie na darmo stała się ona składnikiem dobrze znanej wszystkim włoszczyzny.  
Pietruszka jak na lekarstwo
Pietruszka naciowa jest rośliną o wielkich wartościach leczniczych.
Zarówno korzenie, jak owoce Pietruszki i ich przetwory zwiększają przesączanie w kłębkach nerkowych, a jednocześnie zwalniają zwrotną resorpcję w cewkach, dzięki czemu zwiększają ilość wydalanego moczu. 
Mają także własności antyseptyczne oraz zmniejszają napięcie mięśni gładkich jelit i dróg moczowych (działanie wiatropędne). 
Ponadto pobudzają w niewielkim stopniu wydzielanie śliny i soku żołądkowego, co ułatwia trawienie i przyswajanie pokarmów.
Ma dobry wpływ na czynności skóry i uszczelnia naczynia krwionośne, pomaga leczyć anemię, choroby wątroby i woreczka żółciowego. 
Kiedyś świeżo roztartą Pietruszkę przykładano do wrzodów i miejsc ukłucia owadów
Wiadomo również, że świeża natka Pietruszki może zlikwidować przykry zapach z ust.
W tradycji ludowej Pietruszka uznawana była za lek na bezpłodność i potencję. 

A jak przygotować sobie eliksir urody na bazie tego magicznego, zielonego warzywa? 
Świeża natka Pietruszki, woda, kilka kostek lodu, odrobina cukru, Cytryny i listek Mięty do smaku – napój o takim składzie to naturalny eliksir zdrowia i urody.
Dzięki potężnej dawce witaminy C  i karotenu pomaga także w walce z cellulitem. 
Napój z Natki należy spożywać tuż po przyrządzeniu, by  w pełni wykorzystać moc cennych składników odżywczych.
źródło

[Krystyna]

       
Koktajl z Pietruszki-Pietruszkowy detoks 
Składniki:na ok. 1,5 litra koktajlu
2 duże pęczki Pietruszki
1 litr Soku Jabłkowego 
kawałek Imbiru – u mnie ok. 6 cm
0,2-0,3 litra wody mineralnej 
źródło

[Krystyna]

       
Herbata Ziołowa-Pietruszka
Herbata z Pietruszki – jak się ją przyrządza i jakie są korzyści ze spożywania Pietruszki
Citeşte întreaga ştire: Ceai de pătrunjel - cum se prepară și ce beneficii are consumul de pătrunjel
Pietruszka często wykorzystywana jest w preparatach kulinarnych jako aromatyczna przyprawa, ale można ją również stosować w celach leczniczych z herbatą Pietruszkową, ponieważ regularne spożywanie niesie za sobą wiele korzyści dla zdrowia organizmu. 
Dowiedz się, jak zrobić herbatę z Pietruszki.
Citeşte întreaga ştire: Ceai de pătrunjel - cum se prepară și ce beneficii are consumul de pătrunjel

Pietruszka jest doskonałym źródłem białka, minerałów takich jak magnez, potas, wapń, ale także żelaza i witaminy C.
Ma właściwości przeciwutleniające, moczopędne, przeciwskurczowe, wzmacnia układ odpornościowy i pomaga w utrzymaniu elastyczności naczyń krwionośnych. 
Spożywana regularnie, zarówno na surowo, w sałatkach, jak i w herbacie, pietruszka jest skuteczna w wielu dolegliwościach.
Powiemy Ci krok po kroku, jak zrobić najlepszą herbatę z Pietruszki.

Herbata z Pietruszki - jak przygotować 
Herbatę robi się z suszonych liści i łodyg Pietruszki.
Tak więc na 200 ml gorącej wody potrzebna będzie łyżka pełna suszonych liści i łodyg. 
Pozostaw wszystko we wrzącej wodzie, przykryj miskę, zaparzaj przez 5-6 minut. 
Napar z Pietruszki jest odcedzany i spożywany na świeżo.

Świeża zielona herbata z Pietruszki 
Potrzebujesz garści zielonej Pietruszki, aby umieścić ją w kubku o pojemności 200 ml i zalać wrzątkiem. 
Pozostaw wszystko do zaparzenia przez 5 minut, a następnie herbatę można spożywać zwykłą, niesłodzoną lub z odrobiną miodu lub cytryny. 
Zobaczcie jak Pietruszka wygląda jak hashtagi ! 
Sok z Pietruszki 
Świeżą Pietruszkę można również spożywać w postaci soku, gdyż korzystnie wpływa na bóle stawów, reumatyzm, przepracowanie fizyczne lub intelektualne, osłabienie, chroniczne zmęczenie, cellulit, bóle menstruacyjne czy choroby wątroby. 
Jak przygotować sok z Pietruszki:
Świeże liście Pietruszki, pęczek Pietruszki włożyć do blendera z wodą i pozostawić do sprasowania do uzyskania pasty. Sok należy spożyć zaraz po zakończeniu, najlepiej przed głównym posiłkiem.
https://www.libertatea.ro/lifestyle/ceai...ii-3004931
https://smaker.pl/przepisy-napoje/przepi...maker.html