[Krystyna]

   
Alabaster 
Zbity, dobrze prześwitujący, biały lub nieco zabarwiony (np. na żółtawo, zielonkawo, różowawo) minerał będący drobnoziarnistą odmianą Gipsu
Jest to też nazwa dwóch, zewnętrznie bardzo podobnych, materiałów zdobniczych opartych na dwóch różnych minerałach – Gipsie i Kalcycie. 
Już od czasów starożytnych Alabaster był używany jako kamień ozdobny i dekoracyjny. 
Nazwa pochodzi od staroegipskiego miasta Alabastron lub greckiego słowa alabastros
W starożytności Alabastrem była tylko półprzezroczysta, delikatnie pożyłkowana i gładko wyszlifowana forma Kalcytu
Obecnie jest nim także drobnoziarnista odmiana Gipsu, stopiona i szybko schłodzona, zbita, półprzeźroczysta, biała lub nieco zabarwiona (na żółtawo, zielonkawo, różowawo itp.). 
Pomimo ich podobieństwa zewnętrznego oba rodzaje Alabastru, Gipsowy i Kalcytowy, można bardzo łatwo rozróżnić po ich twardości
Alabaster Gipsowy można bez trudu porysować paznokciem. 
Alabaster Kalcytowy jest znacznie trudniejszy do porysowania – można tego dokonać dopiero z użyciem ostrego noża z dobrej jakościowo stali
Oba Alabastry można też rozróżnić przy pomocy testu chemicznego: Kalcytowy rozpuszcza się w kwasie solnym, a Gipsowy nie.

Miejsca występowania
Włochy – Volterra k.Pizy, Bolonia, Livormo, Sycylia
Egipt – okolice Luksoru
Chiny, Kazachstan, Rosja
USA-Kaliform=nia, Nowy Meksyk, Kolorado, Michigan
Kanada-Nowy Brunszwik, Nowa Szkocja
Meksyk, Maroko, Niemcy, 
Francja-Basen Paryski
Polska-Podkarpacie, Pogórze Kaczawskie 
Rumunia-Baia Sprie 

Zastosowanie
Alabaster stanowi przede wszystkim doskonały surowiec rzeźbiarski.
Służy do wyrobu m.in. waz, pucharów, puzder, tacek, świeczników, popielnic, abażurów lamp, stiuków i rzeźb.
Był także używany jako dekoracyjny kamień okładzinowy – Alabaster Kalcytowy zastępował Marmur do wykładania posadzek.
Posadzki Alabastrowe mają żywsze kolory i bardziej błyszczą, ale są mniej odporne mechanicznie od Marmurowych.
W starożytnej Mezopotamii i Egipcie stosowany był (sproszkowany) jako baza kosmetyków mających zapewnić skórze gładkość i rozjaśnić ją.
W czasach rzymskich, pojedyncze płytkowe kryształy stosowano jako okienka w ulach pszczelich
W średniowieczu pod nazwą „szkło maryjne” wykorzystywano jako szybki do okien i witraży
W bibliotekach i bankach z powodu przypisywanej mu zdolności do wzrostu koncentracji u osób przybywających w jego pobliżu
źródło
źródło

[Krystyna]

Alabaster nie jest kamieniem szlachetnym. 
Ten kamień jest kruchy i z tego powodu jubilerzy go nie używają, ale rzeźbiarze kochają ten kamień. 
Dzięki swojej miękkości rzemieślnicy tworzą bardzo piękne przedmioty, takie jak wazony, różne figurki.
Wśród ozdób Alabastrowych można znaleźć koraliki. 
Chociaż ten kamień jest dość kruchy, do dziś przetrwało wiele różnych przedmiotów, które powstały w starożytności.
 Brzoskwiniowy kryształ jest uważany za cenny, ponieważ przenosi światło, co czyni obiekt tego kamienia piękniejszym.
Dokładne pochodzenie nazwy tego kamienia nie jest znane.
Istnieje przypuszczenie, że nazwa pochodzi od miasta w Egipcie - Alabastronu. 
Alabaster to rodzaj gipsu. 
Kolory właściwe dla kamienia są białe, są też kamienie o zielonkawym lub różowawym odcieniu. 
Twardość kamienia wynosi 2,0-2,2 na 10 w skali Mohsa 
Złoża Alabastrowe znajdują się w Niemczech, Francji, Anglii, USA.

Magia kamienia
W starożytności alabaster uważano za kamień ofiarowany przez bogów, którzy chcieli pokazać, jak kruche było życie człowieka. 
W tamtych czasach z tego kamienia wykonano figurki bogów, wazonów i lamp.
W starożytnym Egipcie alabaster był uważany za magiczny kamień, na podstawie którego powstały magiczne przedmioty. 
Na przykład był używany do tworzenia przedmiotów dla grobowców faraonów.

Uważa się, że Alabaster pomoże tym, którzy chcą uniknąć gniewu swojego szefa. 
Mówi się również, że kamień pomaga podjąć właściwą decyzję. 
Uważa się, że kamień chroni właściciela przed negatywnymi wpływami. 
Uważa się, że jeśli osoba zgubiła lub złamała przedmiot z należącego do niego Alabastru, jest to dobry znak. 
Mówią, że oznacza to, że kamień sprawiał kłopoty właścicielowi.

Lecznicze właściwości kamienia
Alabaster ma również pewne właściwości lecznicze. 
W starożytności kamień ten był używany do leczenia nerek, chorób żołądka i tarczycy. 
Kryształ został przywiązany do bolesnego miejsca naturalnymi tkankami i osoba musiała tak chodzić, aż choroba ustąpiła. 
Uważano również, że minerał wzmacnia działanie leczniczych bulionów, dlatego został dodany do leku. 
W starożytnym Rzymie kulki były wykonane z Alabastru i używane do masażu, dlatego kamień nazywano „rzymską perłą”.
Ten kamień jest zalecany do znaków zodiaku: woda i powietrze. 
Na znaki Ziemi i Ognia produkty z alabastru będą służyć jako zwykłe ozdoby.
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

       
       
Artisans of Italy Series - Alabaster of Volterra.
W całych Włoszech są rzemieślnicy pracujący w rzemiośle, zgodnie z tradycją przekazywaną od wieków. 
Włoscy rzemieślnicy współpracujący z Alabastrem są bardzo rozpoznawalni i uważani za jednych z najbardziej wykwalifikowanych artystów na świecie.
W Volterra, małym miasteczku w Toskanii, istnieje długa historia pięknych dzieł artystycznych tworzonych przy użyciu Alabastra: wapiennej ciepłej i świetlistej substancji kamiennej wydobywanej w pobliżu miasta, która pochodzi z czasów Etrusków. 
Etruskowie z III wieku pne wytwarzali urny, używając Alabastra do przechowywania prochów swoich zmarłych. 
Wiele z tych urn jest obecnie zachowanych i wystawionych w Muzeum Guarnacci w Volterra.
Sztuka współpracy z Alabastrem miała swój drugi renesans pod koniec XVIII wieku, a w Volterra ponownie powstało wiele warsztatów z wysoko wykwalifikowanymi rzemieślnikami, tworząc wysokiej jakości rzeźby i produkty, które są podziwiane i sprzedawane na całym świecie.
źródło

[Krystyna]

Alabaster z Aragonii
Czasami odmiany Alabastru są definiowane na podstawie ich pochodzenia, ale normalne jest stosowanie mieszanych klasyfikacji, w których wprowadzane są również inne kryteria, takie jak historyczne lub artystyczne, wygląd i kompozycja.
Na podstawie jego składu możemy odnieść się do Alabastru wapiennego(gdy istnieje duża część Kalcytu) i Alabastru Gipsowego (lub Alabastrowego kamienia sensu stricto), który jest Alabastrem znajdującym się w Aragonii.

Istnieją dwa ogólne rodzaje Alabastru w Aragonii:
* Azjatycki Alabaster lub przezroczysty Alabaster
Wyświetla zmienną, ale zawsze niezwykłą przezroczystość . 
Maksymalne rozmiary bloków są większe i można uzyskać bloki 1m3.
*Buñuelo-kok Alabastrowy
Swoją nazwę zawdzięcza wyglądowi, gdy jest wydobywany z kamieniołomów . 
Jego półprzezroczystość jest niższa i zwykle wyświetla „aguas” i żyły. 
Rozmiar bloków jest mniejszy. 
Jest mniej ceniony komercyjnie.

Klasyfikacja według pochodzenia:
• Stary alabaster . 
Ma mlecznobiały kolor i jest znany jako Alabastryt z miasta Alabaster (Egipt).
• Mlecznobiały Alabaster z Pirenejów Południowych.
• Mlecznobiały Alabaster z Pirenejów Północnych.
• Alabaster z rzeki Niso na Sycylii .
• Alabaster z Taorminy (Sycylia), z czerwonawymi do ciemnożółtych falami .
• Białawy Alabaster z Riquevire, Alzacja (Wysoki Ren).
• Alabaster z wyspy Gozo (niedaleko Malty). 
Jest jasnożółty i półprzezroczysty, z białymi falami .
• Alabaster z Lagny (Paryż, Francja). 
Jest żółtawy biały i półprzezroczysty .
• Velterren Alabaster (Włochy).
• Angielski alabaster .
• Aragoński alabaster

Pierwsze znane przedmioty Alabastrowe pochodziły z Bliskiego Wschodu, chociaż w starożytności każda skała została nazwana tak długo, jak długo była przezroczysta , przez co nie występowała dyskryminacja między Kalcytem a Gipsem .

Odniesienia do Alabastru są stare i są związane z Egipskimi Słoikami-alabastronami, które zostały wykonane z polerowanej skały i używane w całym basenie Morza Śródziemnego. 
Pojemniki te są wymienione w Biblii kilkakrotnie, a pozostałości archeologiczne są liczne.
Przezierność z Alabastru sprawiły, że idealnie nadaje się do stosowania w otworach ścian i okien.
 W średniowieczu używano go w wielu kościołach i katedrach w Europie w tym celu.
Od XIII wieku zaczęto go ponownie doceniać za prace rzeźbiarskie, ale podczas artystycznego rozkwitu Renesansu stał się podstawowym surowcem do ołtarzy, sarkofagów i rzeźb wszelkiego rodzaju. 
Reputacja Alabastru jako luksusowego materiału do stosowania w elementach dekoracyjnych pozostaje od wieków, choć dziś jego zastosowania są bardziej zróżnicowane.

Obfitość Alabastru w regionie Aragonii musiała być kluczowa dla jego wykorzystania w architekturze, rzeźbie i dekoracji. 
Nie ma żadnych danych na temat prawdopodobnego wykorzystania przez kultury przedromańskie, więc być może pierwszymi, którzy użyli alabastru w Aragonii, byli Rzymianie, którzy wytwarzali naczynia z Alabastrem według modeli greckich i egipskich.
Wydaje się, że od czasu rekonstrukcji muru rzymskiego w Saragossie w III wieku ne Alabastrem, wykorzystanie tego materiału stało się powszechne w budownictwie przez wieki. 
Muzułmańska Saraqusta-dziś Saragossa była również nazywana „Medina Albaida”, Białe Miasto, ze względu na pojawienie się Alabastrowych murów i pałaców, które wyróżniały się wśród ogrodów, gajów i sadów nad rzekami Ebro i Huerva. 
Najstarsze pozostałości w pałacu Aljafería wraz z innymi interesującymi elementami, takimi jak kapitele, reliefy i napisy, zostały wykonane przy użyciu Alabastru .
Ale podczas artystycznego i ekonomicznego rozkwitu renesansu Alabaster Aragoński osiągnął swój złoty wiek. 
W XVI wieku rzeźbiarze w Aragonii wybrali Alabaster dla swoich najlepszych dzieł. 
Byli biegli w wykorzystywaniu jego właściwości oświetleniowych i ogólnie rzecz biorąc, gotowe dzieła sztuki zachowały swój naturalny kolor.
Ze względu na reputację Alabastru jako materiału wysokiej jakości, materiał ten był szeroko stosowany w tym okresie w budynkach dla zamożnych rodzin (Pałac Sástago i Dziedziniec Infantki, Saragossa).
W sztuce romańskiej w Aragonii Alabaster był obficie używany do okien w kościołach, kaplicach i katedrach. 
Od XIII wieku Alabaster stał się preferowanym materiałem w rzeźbie gotyckiej, ale do tego czasu został zróżnicowany, obejmując pomniki grobowe, sarkofagi i nagrobki, a także elementy dekoracyjne w drzwiach i fasadach, takie jak okno różane przy głównym wejściu do gotyckiego kościoła w Valderrobres.
Szczególne znaczenie miała praca tak wybitnych artystów, jak Pere Moragues, który w XIV wieku wyrzeźbił grobowiec arcybiskupa Lope Fernándeza de Luny w La Seo w Saragossie.

W XV wieku nastąpił ważny rozwój artystyczny związany z tworzeniem monumentalnych dzieł religijnych. 
Wtedy pojawiły się różne szkoły artystyczne prowadzone przez takich artystów jak Pere Johan i Hans Piet D'Anso. 
Byli autorami najważniejszego ołtarza w katedrze La Seo w Saragossie. 
Zastosowanie Alabastru zapewniło mu niezwykle piękną jakość i przejrzystość, co w połączeniu z częściową polichromią.
W późniejszych wiekach materiał ten był wykorzystywany w rzeźbie herbów 
Zawsze utrzymywał swoją reputację jako rzadki i ceniony materiał związany ze sztuką. 

Dzisiaj Alabaster zachowuje ten charakter: jakość Alabastru Aragońskiego jest powszechnie uznawana przez słynnych rzeźbiarzy, takich jak Chillida, którzy zazwyczaj poszukują surowca do swoich wytworów w kamieniołomach Aragonii.
Wśród wspaniałych dzieł architektury obecnych w Aragonii, warto wspomnieć o Pawilonie Aragonii na wystawę uniwersalną w Sewilli, z 2600 m2 Alabastru 
lub 1300 m2 Alabastru zainstalowanego w audytorium w Saragossie. 
Obie prace zaprojektował architekt Jose Manuel Pérez Latorre.
Wykorzystanie Alabastru miało duże znaczenie w pracach restauratorskich, tak jak w przypadku ołtarzy w Bazylice Pilar w Saragossie lub w Katedrze Huesca, głównej fasadzie w kościele Santa Engracia lub Pałacu Książąt Sástago.
Aragon ma znakomitych rzemieślników alabastrowych, którzy dzięki swoim projektom są w stanie wzmocnić zalety tego materiału. 
Transformacja Alabastrowymi głazów prowadzi się również w drewno iglaste w prowincji Tarragona i Navarra.
Obecnie prawie 50% przezroczystego Alabastru produkowanego w Aragonii jest eksportowane do Włoch, gdzie jest wykorzystywane do produkcji wyszukanego Alabastru .
 Inne ważne kraje importujące to USA, Meksyk, Kanada, Francja, Wielka Brytania, Niemcy, Belgia, Irak, Chiny, Filipiny i Tajwan.

Obecna architektura w kreatywny sposób wykorzystuje interesujące możliwości Alabastru Aragońskiego . 
Warto wspomnieć o ostatnich przykładach, takich jak budynek Muzeum Fundacji Miró w Palma de Mallorca, zaprojektowany przez Rafaela Moneo, w którym kamień łączy się ze światłem słonecznym i grą wody poruszanej wiatrem lub z budynku Zgromadzenia w Madrycie (przez Juan Masco), oba zbudowane z Alabastru Aragońskiego .
Kolosalna katedra w Los Angeles, zaprojektowana przez hiszpańskiego architekta Rafaela Moneo, z 27 000 stóp kwadratowych Alabastru w oknach, jest przykładem aktualnych trendów dotyczących wykorzystania Alabastru w architekturze.
przy okazji opisów minerałów, skał...wspaniała lekcja historii (nie tylko w tym wątku)

[Krystyna]

Alabaster
Nazwa tego minerału ma wiele różnych interpretacji.
Na przykład istnieje przypuszczenie, że wśród Greków słowo „Alabastros” oznaczało „Biały”, co oczywiście kojarzy się z kolorem Alabastru.
Nazwa jest również związana ze starożytnym miastem Alabastro, w którym rzekomo wydobywano ten minerał.
Wersja o arabskim pochodzeniu nazwy pojawiła się dzięki temu, że na wschodzie wykonano z tego materiału miniaturowe naczynia „Alabastry”: miały kształt gruszki i przechowywano w nich perfumy lub różne maści
Alabaster był również nazywany perłą rzymską.
Dziś ten materiał jest nam lepiej znany jako gips, ale jest też alabaster kalcytowy, a obie te substancje to nie to samo.

Alabaster Kalcytowy
Alabaster Kalcytowy to materiał depozytowy stalagmitów, który tworzy się na ścianach i podłogach wapiennych jaskiń.
Lub może to być rodzaj trawertynu, który powstaje ze strumieni wody wapiennej.
Kiedy przesuwa się w sąsiednich warstwach, pojawiają się wzory pasmowe,
które obserwuje się podczas piłowania marmuru.
Bardzo często ten rodzaj minerału jest umownie nazywany „Marmurowym Onyksem”, „Onyksowo-Marmurowym” lub „Alabastrowo-Onyksowym”.
Ale takie oznaczenia nie są całkiem poprawne, ponieważ ta skała nie ma nic wspólnego z samym Onyksem, ponieważ Onyks jest odmianą Kwarcu.
Takie nazwy powstały wyłącznie na podstawie zewnętrznego podobieństwa cech dekoracyjnych minerałów.

Cechy struktury Alabastru
Alabaster to drobnoziarnista, półprzezroczysta odmiana marmurkowa.
W naturze można spotkać również kryształy Alabastru, jednak najczęściej będą to lite, masywne agregaty (przerosty kilku kryształów), o jednolitej drobnoziarnistej strukturze.
Jeśli porównamy go z minerałami takimi jak Gagat, Selenit czy Agalmatolit, to Alabaster jest bardziej „miękkim” kamieniem: bardzo łatwo można z niego wyciąć różne figury, łatwo je wypolerować, a dla nadania ostatecznego połysku stosuje się powłokę woskową.
Zwróć uwagę, że Alabaster jest pięknie pomalowany.
Ten kamień może być nieprzezroczysty lub półprzezroczysty na krawędziach.
Istnieje inny rodzaj Alabastru, w którego strukturze nie ma obu cząsteczek wody.
Taki minerał nazywa się Anhydrytem, co dosłownie oznacza „bezwodny”.
Swego czasu znaleziono artefakty Kungur wykonane z Anhydrytu, które charakteryzowały się białym kolorem z lekko nakrapianą fakturą.
Istnieje również przypuszczenie, że egipskie figurki znalezione podczas wykopalisk w grobowcach zostały wykonane z Anhydrytu.

Kolorystyka Alabastrowa
Alabaster ma biały kolor, ale mogą występować również różowe lub zielonkawe odcienie.
Śnieżnobiały kolor może zmienić się w bladoczerwony lub szarawy odcień.
Alabaster w kolorze brzoskwini jest uważany za szczególnie cenny: wycinane z niego ozdobne figury mogą być półprzezroczyste i wydaje się, że świecą światłem od wewnątrz.
Alabaster ma jedwabisty połysk.
Zwróć uwagę, że na tle jasnopomarańczowego koloru z ledwo zauważalnymi smugami mogą pojawić się bardzo subtelne wzory.
Bardzo rzadką formą tego minerału jest Alabaster Czarny - występuje tylko w trzech miejscach na ziemi-w USA (Oklahoma), Włoszech i Chinach
Innym rodzajem Alabastru jest Selenit.
Minerał ten powstaje w marglach i iłach lub w postaci nowej formacji w starych kopalniach, sztolniach i pustyniach (zwanych „Różami Pustyni”).
Kryształy Selenitu są zwykle białe lub przezroczyste i bezbarwne.
Bardzo rzadko spotykane zabarwienie w żółtawych, brązowych i czerwonawych odcieniach, o fakturze w postaci różnych pasków.
Kształt kryształów Selenitu może być różny: na przykład są to formacje w kształcie igieł lub graniastosłupów, kryształy tabelaryczne lub soczewkowe, można znaleźć nawet okazy o dziwnie zakrzywionym kształcie.
Selenit może powstawać w postaci włóknistych przerostów kilku kryształów, ziarnistych i gęstych mas.
Jeśli sploty są zebrane za pomocą „gwiazdki”, wówczas takie formacje nazywane są „Pustynną Różą”.

Gips Alabastrowy
Gips Alabastrowy służy do produkcji znanego nam gipsu - sproszkowanego spoiwa.
Uzyskuje się go poprzez obróbkę naturalnego Gipsu w temperaturze od +150C do +180C.
Gips, przetworzony i rozdrobniony na proszek, nazywany jest Gipsem Budowlanym (rzadko budowlanym Alabastrem).
Taki drobnoziarnisty proszek do mielenia to doskonały wysokiej jakości Gips formierski, który może znaleźć zastosowanie również w medycynie.
Podczas obróbki cieplnej (wystawienie na działanie temperatur w zakresie +95 lub +100C) w hermetycznie zamkniętych aparatach uzyskuje się Gips, który jest następnie kruszony w celu uzyskania surowców o dużej wytrzymałości.
Jeśli proszek Gipsowy zostanie zmieszany z wodą, szybko stwardnieje (w ciągu 20-60 minut), zmieniając się z powrotem w Gips dwuwodny.
W tym przypadku obserwuje się nieznaczny wzrost objętości, a drobnoziarnista struktura staje się bardziej jednolita.
Gips budowlany to proszek nie tylko biały, ale także żółtawy, różowawy lub jasnoszary.
Substancja ta jest składnikiem wielu mieszanek budowlanych, stosowanych jako spoiwo do tynkowania ścian lub sufitów w pomieszczeniach o wilgotności względnej nie większej niż 60%.
Ponadto materiał ten jest wykorzystywany do produkcji gipsowych płyt działowych, płyt kartonowo-gipsowych, betonu drzewnego, płyt gipsowo-wiórowych i płyt gipsowo-włóknowych.
Gips o wysokiej wytrzymałości jest używany do produkcji rzeźb, produkcji wyrobów ceramicznych, w stomatologii i jubilerstwie, do produkcji kompozycji artystycznych i różnych produktów trójwymiarowych.
Ponadto te dwie substancje będą się różnić wskaźnikami twardości: na przykład Gips bardzo łatwo jest zarysować, a nawet złamać, a Kalcyt będzie znacznie twardszy, ale ostre przedmioty (na przykład nóż) również pozostawią na nim rysy.
Alabaster Kalcytowy wchodzi w aktywną reakcję z kwasem solnym, podczas gdy Gips nie będzie reagował w ten sposób.
Jak widać, Gips i Alabaster Kalcytowy nie są synonimami, te dwie substancje mają różne właściwości, dlatego ich identyfikacja jest błędna.

Szkło Alabastrowe
Dość ciekawym materiałem jest Szkło Alabastrowe.
Ta nazwa wynika z zewnętrznego podobieństwa do Alabastru.
Materiał ten otrzymuje się przez stapianie mieszaniny masy szklanej z krzemionką w niskich temperaturach.
Jednak Szkło Alabastrowe jest używane do produkcji luksusowych elementów dekoracyjnych i akcesoriów wnętrzarskich.
Na przykład materiał ten jest używany przez wiele bawarskich i czeskich fabryk szkła do produkcji unikalnych elementów.
Uwagę zwraca zwłaszcza Szkło Alabastrowe, pomalowane na kolor turkusowy.
Wcześniej taki efekt dekoracyjny uzyskiwano stosując mieszaniny chlorowodorowe
Obecnie stosuje się mieszankę Kobaltu, ponieważ Kobalt nadaje również jasnoniebieski kolor z zielonkawymi odcieniami.

Zastosowanie Alabastru
Alabaster jest używany do produkcji różnych elementów dekoracyjnych wnętrz, w szczególności wyroby z tym kamieniem można zobaczyć w kolekcjach czołowych światowych fabryk (np. w kolekcjach Soher można znaleźć wiele różnych akcesoriów wykonanych z malowanego Alabastru).
Z czystego, jednolicie barwionego Alabastru powstają drobne rzeźby, figurki i wazony oraz inne przedmioty dekoracyjne.
Należy pamiętać, że alabaster jest bardzo łatwy w obróbce.
Aby nadać powierzchni produktu niezbędne polerowanie, jest on najpierw przetwarzany specjalnymi cienkimi pilnikami, a następnie bezpośrednio polerowany.
Aby uzyskać szczególnie gładką powierzchnię, Alabaster pociera się pokruszoną masą perłową, a dla nadania połysku stosuje się specjalne woski.
Alabastrowy „kleik” to mieszanka w postaci półpłynnego ciasta.
Taki materiał jest łatwy do odlania, a ta sama forma może być używana wielokrotnie: z tej samej formy można wykonać wiele identycznych części alabastrowych lub całych wyrobów.
Bardzo ciekawe zastosowanie Alabastru można zobaczyć w średniowiecznych kościołach Włoch.
Cienko cięte arkusze Alabastru były na tyle przezroczyste, że można je było wykorzystać do „szkliwienia” małych okien.
W katedrze w Los Angeles zastosowano duże arkusze Alabastru.
Aby jednak zachować te elementy dekoracyjne, stosuje się specjalne systemy chłodzenia, aby uniknąć przegrzania arkuszy Alabastrowych, ponieważ w tym przypadku stracą one swoją przezroczystość.

Złoża Alabastru
Na pustyni Tel el-Amarna odkryto wiele starożytnych kamieniołomów Alabastru.
Wiadomo również, że Alabaster egipski wydobywano w pobliżu Suezu i Asjutu.
W prowincji Oran znaleziono tak zwany „Algierski Onyks-Alabaster”.
W Meksyku, niedaleko miasta Puebla, występują złoża bardzo cienkiego alabastru o niemal zielonym kolorze.
Minerał ten jest również wydobywany w stanie Kalifornia (region Tehuacan), Utah, Arizonie, Wirginii i Kolorado.
Alabaster jest również wydobywany w Niemczech (Turyngia), Anglii (Derbshire), na wybrzeżu Zatoki Perskiej, we Francji, we Włoszech.
Wiadomo, że z alabastrem wydobywanym na Półwyspie Apenińskim pracowali nawet mistrzowie renesansu: materiał przewożono do miejscowości Volterra, która znajdowała się niedaleko Pizy, i tam powstawały wyroby o wyjątkowej urodzie…
http://stonecontract.eu/ru/wiki/about-ge...alabaster/

[Krystyna]

   
Powyżej: wybór wyrobów alabastrowych i rzeźb

   
Powyżej: fragment płaskorzeźby alabastrowej przedstawiającej Zaśnięcie NMP autorstwa Jacquesa Juliota, 1540-50

   
Powyżej: wybór alabastrowych antyków z epoki starożytnej i średniowiecza

   
Powyżej: alabastrowe dzieła sztuki kościelnej, w tym rzeźba Matki Boskiej z lat 1370-90, XV-wieczna płaskorzeźba wykonana przez School of Nottingham, posąg św. Jakuba Większego z lat 1450-60 i św. Małgorzaty z Antiochii z 1475 r.

   
Powyżej: wybór alabastrowych antyków z Egiptu, w tym urny kanopskie, sztuka rzeźbiarska i zagłówek

   
Powyżej: fragment płaskorzeźby z asyryjskiego alabastru, 883-859 pne

   
Powyżej: przykłady XV-wiecznych rzeźb alabastrowych, w tym dwie sztuki wykonane w Nottingham (po lewej, po prawej) i we Francji (w środku)

   
Powyżej: fragment płaskorzeźby alabastrowej wykonanej w Nottingham, 1460 r

   
Powyżej: fragment płaskorzeźby rzeźbiarskiej św. Agnieszki z połowy XVI w. o powierzchni malowanej

Ze względu na łatwość rzeźbienia i wszechstronność Alabaster był używany jako materiał dekoracyjny od tysięcy lat.
Używany przez starożytnych Egipcjan i projektantów okresu Art Deco, można go spotkać w formie Sarkofagu Faraona lub lampy z początku XX wieku.
Podczas gdy wiele artefaktów przetrwało stulecia, miękka kompozycja Gipsowo-Kalcytowa Alabastru sprawia, że jest on podatny na otarcia i pęknięcia, podczas gdy jasna powierzchnia może ulec przebarwieniom spowodowanym historycznymi lub współczesnymi zanieczyszczeniami.

Co to jest Alabaster?
Alabaster jest miękkim minerałem używanym w przeszłości do rzeźbienia dzieł sztuki i przedmiotów dekoracyjnych.
Występuje w dwóch odmianach: Gipsowej i Kalcytowej.
Z chemicznego punktu widzenia Gips jest uwodnionym Siarczanem Wapnia, podczas gdy Kalcyt jest Węglanem Wapnia.

Alabaster starożytności to zazwyczaj odmiana Kalcytu i może być również określany jako Alabaster Egipski, Marmur Onyksowy i Alabaster Orientalny.
Alabaster Gipsowy jest odmianą najczęściej używaną w Europie od średniowiecza.
Alabaster Gipsowy znaleziony w angielskich kościołach może być określany jako Alabaster Nottingham.

Starożytny Alabaster
W starożytnym Egipcie Alabaster był używany zarówno do celów dekoracyjnych, jak i użytkowych.
Wiele artefaktów, które mamy dzisiaj, pochodzi z grobowców, w tym urny kanopskie i małe pojemniki na perfumy znane jako alabastra.
Odkryto również duże naczynia wykonane z Alabastru Kalcytowego, na których widać wyraźnie marmurowe pasma koloru, które tworzą się w tej odmianie.
Słynne asyryjskie płaskorzeźby pałacowe, powstałe w IX-VII wieku pne, zostały uformowane z rodzaju Alabastru Gipsowego zwanego Marmurem Mosulskim”
Panele, choć bardziej miękkie niż Kalcyt używany w Egipcie, przetrwały nienaruszone, być może dzięki ciepłemu i suchemu środowisku, i można je teraz oglądać w British Museum.

Średniowieczny Alabaster
Od XIV do XVI wieku angielska rzeźba przeznaczona do obiektów sakralnych była często tworzona z Gipsowego Alabastru.
Produkcja Alabastru odbywała się głównie w kopalniach wokół Nottingham – miasta dobrze usytuowanego, by służyć północy i południu kraju.
Alabaster był tradycyjnie używany do tworzenia religijnych posągów i prac rzeźbiarskich od bogatych darczyńców, zwłaszcza dzieł sztuki grobowej - zwykle przedstawiających śpiącego zmarłego spoczywającego na ich pomniku.
Ze względu na miękki charakter materiału mógł on z czasem ulec zużyciu, co prowadzi do utraty szczegółów i przebarwień w wyniku wielokrotnego kontaktu ciekawskich dłoni ze skórą. Alabaster w kościołach mógł również odbarwić się z wiekiem w wyniku narażenia na dym ze świec i kadzideł oraz nagromadzenie historycznych zanieczyszczeń i brudu, zmieniając jasną powierzchnię na matową szarość lub beż.

Kolorowy Alabaster
Alabaster był często malowany, chociaż ten pigment często z czasem gubił się lub ścierał.
Lakier był czasami osłabiany przez niewłaściwe metody czyszczenia, ponieważ jest podatny na ścieranie i chemikalia.
Może się również okazać, że kawałek Marmuru, kamienia szlachetnego lub antycznego Korala jest w rzeczywistości wykonany z Alabastru, ponieważ metoda barwienia naśladuje różne cenne materiały.
Alabaster był często barwiony na czerwono, aby naśladować Koral, co jest popularnym elementem dekoracji rokokowych i zabawek dla ząbkujących dzieci arystokratów.

Pielęgnacja Alabastru
Alabaster łatwo rozpuszcza się w wodzie, dlatego należy unikać kontaktu z płynami.
Ta słabość oznacza również, że alabastrowe rzeźby nigdy nie powinny być umieszczane na zewnątrz, aby stawić czoła brytyjskiemu klimatowi, ponieważ długotrwałe narażenie może zniszczyć konstrukcję.
Alabaster kościelny może być narażony na niebezpieczeństwa związane z kondensacją, wilgocią i rozpuszczalnymi solami, które uszkadzają odsłonięte cegły, umożliwiając im migrację na rzeźby. Zanieczyszczenie wilgocią doprowadzi do utraty szczegółów i utraty farby, jeśli pozostawi się ją do rozwinięcia.
Zalecamy regularne sprawdzanie otaczającego środowiska, aby powstrzymać wszelkie problemy, zanim się pogorszą.
Czyszczenie należy zakończyć jedynie poprzez delikatne odkurzenie powierzchni miękką, suchą ściereczką.
Nie należy używać materiałów mogących porysować lub zwilżyć Alabaster oraz unikać tarcia powierzchni malowanych.
Jeśli masz alabastrową rzeźbę w domu iw bezpiecznym otoczeniu, nie powinna ona wymagać zbyt częstego czyszczenia i może być bezpieczniejsza, jeśli pozostanie nietknięta i bezpiecznie za szkłem, aby uniknąć gromadzenia się kurzu.
Alabaster może łatwo ulec siniakom lub zadrapaniom, dlatego zaleca się ostrożne obchodzenie się z nim.
https://fineart-restoration.co.uk/news/a...culptures/

[Krystyna]

   
Grobowiec alabastrowy Mikołaja Fitzherberta, zm. 1473 r. W kościele St Mary and St Barlock's, Norbury , Derbyshire , Anglia , Wielka Brytania

   
Ranny lew, szczegół z lwa polowanie Ashurbanipal , 7 wieku pne, British Museum

   
 Iran , okres Qajar (koniec XIX wieku ne, w stylu 5–4 wieku pne). Brooklyn Museum .

   
Sumeryjski posąg z Alabastru ok. 2500 pne
Alabastrowy posąg czcicielki w wełnianej spódnicy do połowy łydki z warstwami pikowanych lamówek, z rękami złożonymi w postawie oddania,
z napisami klinowymi z tyłu podstawy.
http://sadigh.weebly.com/featured-artifa.../alabaster

[Krystyna]

https://gemstoneslist.com/alabaster.html