Rodzaj Cymbopogon ma według różnych autorów od 55 do 70 gatunków
Niektórzy z jego przedstawicieli są bardzo pachnący i służą jako surowce do produkcji olejku eterycznego.
Prawdopodobnie słyszałeś tak fascynujące nazwy jak Palmarosa, Citronella i Nard.
Za nimi są przedstawiciele tego dość licznego rodzaju, z nadziemnej masy, z której uzyskuje się pachnące substancje.
Trawa cytrynowa
Analizując informacje w Internecie, można zauważyć zamieszanie w koncepcji Trawy Cytrynowej, nie wspominając już o tym, że w niektórych podręcznikach i witrynach do aromaterapii w języku rosyjskim ogólnie nazywa się ją Trawą Cytrynową!
Błąd prawdopodobnie wynika z tego, że pomijając łacińskie nazwy, tekst tłumaczony jest za pomocą tłumaczy komputerowych, którzy tłumaczą angielską nazwę Trawy Cytrynowej na Trawa Cytrynowa.
A drugie zamieszanie wynika z faktu, że pod tą nazwą w sprzedaży znajdują się dwa gatunki.
*Pierwszym z nich jest Trawa Cytrynowa właściwa, czyli Trawa cytrynowa zachodnioindyjska-Cymbopogon Citratus, to najbardziej rozpowszechniony w uprawie gatunek wielu aromatycznych zbóż.
Dzieje się tak z dwóch powodów – po pierwsze jest szeroko stosowana jako roślina spożywcza w kuchni azjatyckiej, a po drugie pozyskiwany jest z niej w dużych ilościach olejek eteryczny, który służy jako środek aromatyzujący w przemyśle spożywczym oraz jako surowiec do produkcji żywności. synteza innych substancji aromatycznych.
Roślina ta jest dobrze znana w szczególności producentom herbaty.
*Pod nazwą Trawy Cytrynowej używany jest inny, ale blisko spokrewniony gatunek Cymbopogon-Cymbopogon Flexuosus
Nazywa się to koczinem lub trawą malabar lub trawą cytrynową z Indii wschodnich i pochodzi z Indii.
W mniejszym stopniu ma wartość perfumeryjną, a w większym leczniczą, w dodatku uprawiana jest jako roślina korzenno-smakowa.
Olejek eteryczny zawiera około 80% cytralu i bardzo mało mircenu.
W krajach europejskich modne stało się sadzenie go na lato w pikantnych ogrodach na otwartym terenie lub wynoszenie na zewnątrz w pojemnikach.
Cymbopogon Citratus
to typowa wieloletnia roślina zbożowa o wysokości około 1-1,8 m.
Ma krótkie bulwiaste kłącze, cienkie pędy, zebrane w potężny półrozłożysty krzew.
Liście są wąskie, długie, jasnozielone z czerwonawym odcieniem.
Wiecha jest luźna, słabo rozwinięta, a zatem nie ma nasion.
Dlatego w kulturze rozmnaża się ją tylko wegetatywnie, czyli przez podział.
Trawa cytrynowa nie jest znana na wolności, a biorąc pod uwagę, że jest uprawiana od ponad wieku, a nawet tysiąclecia, jej ojczyznę można określić bardzo w przybliżeniu.
Przypuszczalnie mogą to być Indie lub Sri Lanka.
Wiele wieków temu suszone liście przewożono w belach na wielbłądach do krajów arabskich, a nawet Europy, gdzie chętnie używano ich do aromatyzowania piwa i wina.
Obecnie jest bardzo szeroko uprawiana na całym świecie: na Sri Lance, Indiach, Indonezji, Madagaskarze, Seszelach, Chinach i RPA.
Cymbopogon Flexuosus
Indyjska trawa cytrynowa, czyli trawa Malabar, występuje w dwóch formach - białej łodygi i czerwonej łodygi.
Ten ostatni ma przyjemniejszy zapach, a wyżej ceniony jest jego olejek eteryczny.
Ten gatunek produkuje nasiona.
Stosowanie
Liście obu gatunków służą do wypychania materacy, w których prawdopodobieństwo pojawienia się wszelkiego rodzaju owadów jest bardzo małe.
Wynika to z owadobójczego działania roślin.
W tropikach sadzi się je zwykle wokół domów, aby odstraszyć komary.
W tropikalnej Afryce zaleca się sadzenie trawy cytrynowej na obszarach, na których zaleca się muchę tse-tse, która nie znosi jej zapachu.
Już sama nazwa sugeruje, że jest przedstawicielem rodziny zbóż i ma cytrynowy smak.
Cudowny cytrynowy aromat dodaje roślinie olejku eterycznego.
Zawartość olejku eterycznego w Trawie Cytrynowej wynosi 0,2-0,5%, a składa się on głównie z cytralu, który zawiera mieszaninę dwóch izomerów - transgeranial (40-62%) i cis-geranial (25-38%).
Inne terpenoidy obejmują nerol, limonen, linalol i kariofilen.
Olejek eteryczny zawiera znaczną ilość mircenu, który łatwo utlenia się podczas przechowywania, co obniża jakość olejku.
Olejek eteryczny z trawy Malabar zawiera natomiast więcej alkoholi - 20-30% geraniolu i citronellolu, następnie aldehydów (15% geranialu, 10% neralu, 5% cytronellalu).
Ten rodzaj jest częściej stosowany w perfumerii, ponieważ zawiera mniej mircenu, a olejek eteryczny jest lepiej przechowywany.
Olej pozyskiwany jest w bardzo dużych ilościach w Chinach i niektórych innych krajach, ma brązowy kolor i silny trawiasto-cytrynowy zapach.
Służy do izolowania poszczególnych składników, a także do fałszowania droższych olejków cytrusowych.
Przepisy od niepamiętnych czasów
W medycynie indyjskiej Cymbopogon był od dawna stosowany w infekcjach wirusowych, a nawet cholerze.
Olejek z Trawy Cytrynowej jest od dawna stosowany w medycynie tradycyjnej w leczeniu infekcji grzybiczych skóry, jamy ustnej, dróg moczowych oraz infekcji ginekologicznych w krajach azjatyckich, zwłaszcza w Indiach.
Indyjską Trawę Cytrynową stosowano zewnętrznie w postaci maści, naparów, naparów olejowych do nacierania oraz okładów na nerwobóle, reumatyzm i skręcenia.
Powstaje pytanie, na ile uzasadnione jest tak powszechne stosowanie tej rośliny w medycynie?
Potwierdzono działanie przeciwwirusowe, przeciwbakteryjne, przeciwutleniające, dezodoryzujące, żołądkowe i owadobójcze.
Sporo badań nad aktywnością przeciwdrobnoustrojową.
Podczas badań laboratoryjnych stwierdzono wysoką aktywność olejku eterycznego przeciwko czynnikowi wywołującemu pleśniawki, w tym szczepom trudnym do leczenia nowoczesnymi lekami, a także niektórym rodzajom grzybów pleśniowych, w szczególności z rodzaju Penicillum, zdolnych uwalniania mikotoksyn – bardzo szkodliwych substancji, które gromadzą się w „spleśniałych” produktach, efekt był szczególnie wysoki w połączeniu z olejkiem bazyliowym eugenol.
W przyszłości takie mieszanki olejków eterycznych można by stosować do zapobiegania psuciu się żywności.
Olejek eteryczny z indyjskiego sorgo wykazywał wysoką aktywność przeciwko Staphylococcus aureus, w tym przeciwko szczepom odpornym na szereg antybiotyków.
Właściwości przeciwzapalne wynikają z obecności flawonoidów, przede wszystkim pochodnych luteoliny, a jej zastosowanie w chorobach zapalnych przewodu pokarmowego jest w pełni uzasadnione.
Jednak przy silnym działaniu przeciwzapalnym, w tym do użytku zewnętrznego, nie odnotowano działania przeciwbólowego, takiego jak olejek goździkowy.
Ekstrakt z trawy cytrynowej ze względu na działanie antyoksydacyjne wykazywał działanie hepatoprotekcyjne, zwłaszcza przyjmowane profilaktycznie.
W domu suchą i świeżą trawę można stosować na przeziębienia, niestrawność, zapalenie okrężnicy.
Napar z rośliny stymuluje produkcję mleka u matek karmiących.
Aby przygotować napar
1 łyżkę pokruszonych surowców wlewa się do szklanki wrzącej wody i używa zarówno do inhalacji, jak i do środka.
Olejek eteryczny działa tonizująco na skórę i tkanki, dlatego polecany jest do użytku zewnętrznego w postaci olejku do masażu zmieszanego z oliwą brzoskwiniową lub oliwą z oliwek.
Nawiasem mówiąc, jest to jeden z najtańszych.
W balsamach i kremach stosowany do skóry tłustej, otwartych porów, grzybicy stóp.
Przeciwwskazania
Olejek eteryczny wymaga starannego stosowania i wcześniejszej konsultacji z aromaterapeutą.
U niektórych nierozcieńczony olejek eteryczny może powodować podrażnienia skóry, a sama roślina w kontakcie z niektórymi szczególnie wrażliwymi osobnikami (uczulonymi na cytral) może wywoływać reakcje alergiczne.
W kuchni…
W kuchni azjatyckiej dodawany jest do mieszanek curry, sosów, marynat, sosów do mięs, ryb i owoców morza.
Dolna część rozety liści jest gotowana i używana jako dekoracja, a zmiażdżone suszone liście można dodać do zwykłej czarnej lub zielonej herbaty do smaku.
Co ciekawe, herbata ta jest bardzo smaczna nawet na zimno i doskonale gasi pragnienie w upalny letni dzień.
...i w doniczce
Najbardziej niesamowite jest to, że tę trawę cytrynową można kupić w zwykłym warzywniaku, wybrać rozetę z mniej lub bardziej zachowanymi korzeniami i posadzić ją.
Lepiej jest wstępnie potraktować dolną część wylotu resztkami korzeni za pomocą stymulatora tworzenia korzeni (Kornevin, Heteroauxin, Epin-extra), jak wskazano w przypadku innych roślin ozdobnych podobnych biologicznie i posadzonych w doniczce z sypkimi i żyzna gleba.
Można kupić indyjskie nasiona trawy cytrynowej.
Roślina preferuje dobrze oświetlony parapet.
Gleba jest najlepiej luźna, lekko kwaśna do obojętnej.
Następnie, przed ukorzenieniem, rośliny należy podlać, aby gleba nie wysychała przez długi czas.
Gdy rośliny zakorzenią się, ich tolerancja na suszę wzrośnie.
Roślina wytrzymuje krótkotrwałe suszenie, ale nie na długo.
Jednocześnie bardzo cierpi jego wygląd.
Wiosną rośliny muszą być karmione złożonymi nawozami.
Latem można wybrać się na spacer.
W krajach europejskich na ogół sadzi się go w ziemi po przejściu niebezpieczeństwa mrozu, jak roślina jednoroczna.
Ale oczywiście zawsze pozostawia się rośliny mateczne, które są prześwietlone w szklarni lub na parapecie.
W tej doniczce roślina może rosnąć długo, ale lepiej jest podzielić krzewy raz na 2 lata i posadzić je w nowej świeżej glebie w osobnych doniczkach.
Liście są przycinane według potrzeb - do kuchni i do chorób wymienionych powyżej.
Ale z innymi roślinami w tej samej doniczce, a nawet w pobliżu, trawa cytrynowa nie zawsze się dogaduje.
Współczesne badania wykazały jego zdolność do hamowania kiełkowania nasion oraz hamowania wzrostu i rozwoju niektórych roślin.
źródło
