07-08-2022, 23:51
Vincent van Gogh (1853-1890)
Słoneczny trawnik w publicznym parku
Zurych: Kolekcja Merzbacher (wypożyczona na stałe do Kunsthaus Zurich)
Piękne słowa i obrazy
Vincent van Gogh (1853-1890)
Słoneczny trawnik w publicznym parku
Zurych: Kolekcja Merzbacher (wypożyczona na stałe do Kunsthaus Zurich)
08-08-2022, 00:06
Vincent van Gogh (1853-1890)
Zachód słońca na Montmajour
Prywatna kolekcja
Uwaga: ten obraz został uwierzytelniony przez Muzeum Van Gogha we wrześniu 2013 r.
08-08-2022, 00:08
Śpiew przedwieczorny
Ucieka czas,
choć bez ruchu
stoją ogromne drzewa
w dzień bezwietrzny i cichy.
W przeszłość
fala chwil się przelewa,
tylko do ust ją przychyl.
Ręce moje są mocne
i tętni w nich krew,
a przecież
co dnia są słabsze -
daleko, wesoło niesie się śpiew,
a jednak
ucichnie na zawsze
Nic nie trwa.
Janina Brzostowska
Ucieka czas,
choć bez ruchu
stoją ogromne drzewa
w dzień bezwietrzny i cichy.
W przeszłość
fala chwil się przelewa,
tylko do ust ją przychyl.
Ręce moje są mocne
i tętni w nich krew,
a przecież
co dnia są słabsze -
daleko, wesoło niesie się śpiew,
a jednak
ucichnie na zawsze
Nic nie trwa.
Janina Brzostowska
08-08-2022, 00:09
Vincent van Gogh (1853-1890)
Drzewo smagane wiatrem, A
Lokalizacja nieznana: skradziony w 1997 r. z prywatnej kolekcji
08-08-2022, 00:12
Vincent van Gogh (1853-1890)
Taras kawiarni na Montmartre (La Guinguette)
Paryż: Musee d'Orsay
08-08-2022, 00:14
Jakże jest pięknie
Jakże jest pięknie, gdy wieczór nadchodzi
i za górami świeci zorzy pierścień,
wyjść i pod lasem, nie pytając godzin,
ze szczęściem się spotkać i rozmawiać ze szczęściem...
Jakże jest smutno, nawet w jasny ranek,
tę samą chodzić najcienistszą drogą
i nie spodziewać się kroków kochanych,
i nie zobaczyć, nie spotkać nikogo.
Janina Brzostowska
Jakże jest pięknie, gdy wieczór nadchodzi
i za górami świeci zorzy pierścień,
wyjść i pod lasem, nie pytając godzin,
ze szczęściem się spotkać i rozmawiać ze szczęściem...
Jakże jest smutno, nawet w jasny ranek,
tę samą chodzić najcienistszą drogą
i nie spodziewać się kroków kochanych,
i nie zobaczyć, nie spotkać nikogo.
Janina Brzostowska
08-08-2022, 00:16
Vincent van Gogh (1853-1890)
Plaża w Scheveningen przy spokojnej pogodzie
Winona, Min.: Minnesota Marine Art Museum (wypożyczenie długoterminowe)
08-08-2022, 00:20
Więcej we mnie
Więcej we mnie przyszłości
niż dnia dzisiejszego:
wierzę w rozum człowieka,
wiem ze się rozwinie
bujniej niż wszystkie dęby
naszej małej ziemi
I chociaż jeszcze nieraz
prymitywna pycha
uderzać będzie w słabych
czułych i łagodnych
przeminie czas drapieżnych.
Janina Brzostowska
Więcej we mnie przyszłości
niż dnia dzisiejszego:
wierzę w rozum człowieka,
wiem ze się rozwinie
bujniej niż wszystkie dęby
naszej małej ziemi
I chociaż jeszcze nieraz
prymitywna pycha
uderzać będzie w słabych
czułych i łagodnych
przeminie czas drapieżnych.
Janina Brzostowska
08-08-2022, 00:23
Vincent van Gogh (1853-1890)
Pnie Drzew z Bluszczem
Otterlo: Muzeum Kröller-Müller
08-08-2022, 00:32
Jeśli masz czyjeś serce
Jeśli masz czyjeś serce,
masz dom
na każdym miejscu,
na którym staniesz.
Słowa miłości,
myśli czułe
są z tobą nieustannie.
I nawet w obcym kraju
one twój sen osłaniają
jak liść róży gniazdo nieduże.
Janina Brzostowska
Jeśli masz czyjeś serce,
masz dom
na każdym miejscu,
na którym staniesz.
Słowa miłości,
myśli czułe
są z tobą nieustannie.
I nawet w obcym kraju
one twój sen osłaniają
jak liść róży gniazdo nieduże.
Janina Brzostowska
08-08-2022, 00:32
Vincent van Gogh (1853-1890)
Two Peasants Digging
Amsterdam: Stedelijk Museum
08-08-2022, 00:35
Vincent van Gogh (1853-1890)
Dwie wieśniaczki kopiące ziemniaki
Otterlo: Muzeum Kröller-Müller
08-08-2022, 00:37
Pamięć
Potykam się o myśli
wciąż wchodzą mi w drogę
widzę tylko to, co pamiętam:
plaża jest pusta
i wiem
za zwalonym drzewem
leży nieżywa mewa
wszystkie inne
wyleciały mi z pamięci
tylko ona została
nie ma siły odfrunąć
nie patrz na nią
powiedziałeś
widzę ją dokładnie
wiatr ją chce ożywić
dzięki niej słyszę ciebie
Elżbieta Zechenter-Spławińska
Potykam się o myśli
wciąż wchodzą mi w drogę
widzę tylko to, co pamiętam:
plaża jest pusta
i wiem
za zwalonym drzewem
leży nieżywa mewa
wszystkie inne
wyleciały mi z pamięci
tylko ona została
nie ma siły odfrunąć
nie patrz na nią
powiedziałeś
widzę ją dokładnie
wiatr ją chce ożywić
dzięki niej słyszę ciebie
Elżbieta Zechenter-Spławińska
08-08-2022, 00:39
Vincent van Gogh (1853-1890)
Dwie kobiety na wrzosowisku
Amsterdam: Muzeum Van Gogha
08-08-2022, 00:45
Vincent van Gogh (1853-1890)
Kobiety naprawiające sieci na wydmach
Prywatna kolekcja
08-08-2022, 00:47
Powtórka z miłości
Nie boję się twych zdrad Juanie
ani miłości balkonowej
z sztucznym cyprysem w drugim planie
I zapalczywość co Otella
pchnęła do porywczego czynu
skłania mnie do uśmiechu tylko
Jeżeli spotkam gdzieś Hamleta
zanim zaleci mi chłód celi
zdążę oddalić się przezornie
Więc się nie musisz bać Tristanie
możesz zaufać swej Izoldzie
sama wymyślę i ułożę
miecz
między nami
na tapczanie
Elżbieta Zechenter-Spławińska
Nie boję się twych zdrad Juanie
ani miłości balkonowej
z sztucznym cyprysem w drugim planie
I zapalczywość co Otella
pchnęła do porywczego czynu
skłania mnie do uśmiechu tylko
Jeżeli spotkam gdzieś Hamleta
zanim zaleci mi chłód celi
zdążę oddalić się przezornie
Więc się nie musisz bać Tristanie
możesz zaufać swej Izoldzie
sama wymyślę i ułożę
miecz
między nami
na tapczanie
Elżbieta Zechenter-Spławińska
08-08-2022, 01:03
Vincent van Gogh (1853-1890)
Dziewczyna na ulicy, dwa powozy w tle
Winterthur: Villa Flora
08-08-2022, 01:04
Brak raju
Głupia Ewo jak mogłaś nie docenić Raju
i tego co był tylko dla ciebie stworzony
aby kochać cię wiecznie w wiernej samotności
Jak mogłaś pragnąć śmierci brzydoty zazdrości
których obfitość boską więc niewyczerpaną
pozostawiłaś w spadku swojej późnej siostrze
co tkwi w swej doczesności bogatsza o pępek
i znajomość rodziców której tobie brakło
Cóż mi z tego że jabłek mieć na pudy
cóż mi z tego że mogę porozmawiać z wężem?
Elżbieta Zechenter-Spławińska
Głupia Ewo jak mogłaś nie docenić Raju
i tego co był tylko dla ciebie stworzony
aby kochać cię wiecznie w wiernej samotności
Jak mogłaś pragnąć śmierci brzydoty zazdrości
których obfitość boską więc niewyczerpaną
pozostawiłaś w spadku swojej późnej siostrze
co tkwi w swej doczesności bogatsza o pępek
i znajomość rodziców której tobie brakło
Cóż mi z tego że jabłek mieć na pudy
cóż mi z tego że mogę porozmawiać z wężem?
Elżbieta Zechenter-Spławińska
08-08-2022, 01:07
Vincent van Gogh (1853-1890)
Dziewczyna w bieli w lesie
Otterlo: Muzeum Kröller-Müller
http://www.vggallery.com/painting/by_period/early.htm
http://www.vggallery.com/painting/main_az.htm
« Starszy wątek | Nowszy wątek »
Użytkownicy przeglądający ten wątek: 469 gości