07-10-2022, 15:07
Pierre Henri de Valenciennes (1750-1819)
Piękne słowa i obrazy
07-10-2022, 15:07
Porannie
Jasne smugi, kipiące od złota
szeptem świtu zszywały horyzont.
Może chciały deszcz wstrzymać na chwilę
z optymizmu niezachwianą siłą .
Z tych rozważań o świcie wynika,
że dzień chętnie powita nas ciepło,
nie ogląda się za tym, co wczoraj
bezszelestnie z balastem odeszło.
Zostań wierny swym pasjom, marzeniom.
Wypij duszkiem pogodny sens słowa,
że receptą na życie jest uśmiech,
co dotykiem skrzydlatym sił doda.
Maria Polak, Maryla
Jasne smugi, kipiące od złota
szeptem świtu zszywały horyzont.
Może chciały deszcz wstrzymać na chwilę
z optymizmu niezachwianą siłą .
Z tych rozważań o świcie wynika,
że dzień chętnie powita nas ciepło,
nie ogląda się za tym, co wczoraj
bezszelestnie z balastem odeszło.
Zostań wierny swym pasjom, marzeniom.
Wypij duszkiem pogodny sens słowa,
że receptą na życie jest uśmiech,
co dotykiem skrzydlatym sił doda.
Maria Polak, Maryla
07-10-2022, 15:08
Życzę Ci pogody
Od spojrzenia nieba tak wiele zależy,
bo gdy deszcz to wolniej dociera treść piękna,
lecz gdy słońce wznosi w uśmiechu oblicze
coś się w nas uskrzydla i z ciepłem się jedna.
Życzę Ci pogody, takiej wewnątrz duszy,
byś mogła z niej czerpać siły, jak ze źródła,
powoływać światło, tak - do towarzystwa,
zwłaszcza, gdy nadchodzi chwila nazbyt trudna.
Nie przemakaj nigdy kroplami zwątpienia,
wypełniaj się lepiej po brzegi nadzieją
niezachwianą, prostą, bez cienia obawy,
kwitnącą nieśmiało radością w spojrzeniach.
Siądź na brzegu tęczy, niech ona się liczy.
Kontur marzeń cicho podkreślaj smug barwą.
Serdeczny ton głosu najbliższych dociera,
życząc byś szczęśliwa była i to bardzo.
autor Maryla, Maria Polak
Od spojrzenia nieba tak wiele zależy,
bo gdy deszcz to wolniej dociera treść piękna,
lecz gdy słońce wznosi w uśmiechu oblicze
coś się w nas uskrzydla i z ciepłem się jedna.
Życzę Ci pogody, takiej wewnątrz duszy,
byś mogła z niej czerpać siły, jak ze źródła,
powoływać światło, tak - do towarzystwa,
zwłaszcza, gdy nadchodzi chwila nazbyt trudna.
Nie przemakaj nigdy kroplami zwątpienia,
wypełniaj się lepiej po brzegi nadzieją
niezachwianą, prostą, bez cienia obawy,
kwitnącą nieśmiało radością w spojrzeniach.
Siądź na brzegu tęczy, niech ona się liczy.
Kontur marzeń cicho podkreślaj smug barwą.
Serdeczny ton głosu najbliższych dociera,
życząc byś szczęśliwa była i to bardzo.
autor Maryla, Maria Polak
07-10-2022, 15:10
Zaufaj pieśni
Spieszyłam się bardzo
Popędzał mnie wiatr
Gdy nagle zza chmury
Promień słońca padł
Złoto się rozlało
Wpadło między liście
Podkreśliło słodycz
Rannej pieśni cichej
W niej jest i śpiew ptaków
Dźwięk rosy co spadła
Plusk jeziornej toni
Szelest wiatru w żaglach
Zaufaj tej pieśni
Pachnącej czarami
By przyjazne chwile
Pozostały z nami
Maria Polak, Maryla
Spieszyłam się bardzo
Popędzał mnie wiatr
Gdy nagle zza chmury
Promień słońca padł
Złoto się rozlało
Wpadło między liście
Podkreśliło słodycz
Rannej pieśni cichej
W niej jest i śpiew ptaków
Dźwięk rosy co spadła
Plusk jeziornej toni
Szelest wiatru w żaglach
Zaufaj tej pieśni
Pachnącej czarami
By przyjazne chwile
Pozostały z nami
Maria Polak, Maryla
07-10-2022, 15:16
Trzymaj*
Trzymaj, trzymaj złote nici,
które przędzie Ci nadzieja,
wiara też dodaje skrzydeł,
prawda ciepło rozpościera.
Ja warunków nie chcę stawiać,
każdy czas jest przecież dobry,
by uścisnąć dłoń serdecznie
i uśmiechu dostrzec rozbłysk.
Ach, ta kawa niech nos łechce
aromatem miłych rozmów
wypełniając myśli światłem
i przyjaźni niosąc podmuch.
Chcę purpurą maków zdobić
słowa pełne szumu morza.
Na huśtawce piany słońce.
Spójrz, to wzruszeń jest urodzaj.
Jeśli ciepło miewa skrzydła,
niechaj pokonuje przestrzeń,
daje siły, krok spokojny,
zmniejszy ciężar dnia Ci jeszcze.
22.06.2012 r.
Maria Polak, Maryla
Trzymaj, trzymaj złote nici,
które przędzie Ci nadzieja,
wiara też dodaje skrzydeł,
prawda ciepło rozpościera.
Ja warunków nie chcę stawiać,
każdy czas jest przecież dobry,
by uścisnąć dłoń serdecznie
i uśmiechu dostrzec rozbłysk.
Ach, ta kawa niech nos łechce
aromatem miłych rozmów
wypełniając myśli światłem
i przyjaźni niosąc podmuch.
Chcę purpurą maków zdobić
słowa pełne szumu morza.
Na huśtawce piany słońce.
Spójrz, to wzruszeń jest urodzaj.
Jeśli ciepło miewa skrzydła,
niechaj pokonuje przestrzeń,
daje siły, krok spokojny,
zmniejszy ciężar dnia Ci jeszcze.
22.06.2012 r.
Maria Polak, Maryla
07-10-2022, 15:20
Zbieraj zbieraj
Zbieraj zbieraj jak najwięcej
olśnień tchnień oczywistości
barw co miękko ścielą niebo
gdy swe prawa słońce rości
do snu szepcząc smug melodią
rozkwitając w myślach ziarnem
które za dnia przyjdzie zasiać
wydeptując czas wytrwale
zbieraj zbieraj chwil bezbronność
która może stać się siłą
gdy odejmiesz władzę słowom
czyniąc dotyk sprawą pilną
Maryla, Maria Polak
Zbieraj zbieraj jak najwięcej
olśnień tchnień oczywistości
barw co miękko ścielą niebo
gdy swe prawa słońce rości
do snu szepcząc smug melodią
rozkwitając w myślach ziarnem
które za dnia przyjdzie zasiać
wydeptując czas wytrwale
zbieraj zbieraj chwil bezbronność
która może stać się siłą
gdy odejmiesz władzę słowom
czyniąc dotyk sprawą pilną
Maryla, Maria Polak
07-10-2022, 15:21
Porannie
Nadchodzą myśli bezszelestnie
oparte ciepłem o horyzont.
Otwiera dzień następną szansę
pewnością słońca Ci życzliwą.
Przelotne cienie zaczepione
o linię wiatru mają skrzydła.
Muskają twarz dotykiem miłym
i szepczą "proszę, smutek wywłaszcz".
Koduje błękit smak słodyczy,
więc słowa karmię tym odcieniem.
Spójrz, czas rozświergotania liczy
czekając aż się dziś uśmiechniesz.
19.06.2012 r.
Maryla
Nadchodzą myśli bezszelestnie
oparte ciepłem o horyzont.
Otwiera dzień następną szansę
pewnością słońca Ci życzliwą.
Przelotne cienie zaczepione
o linię wiatru mają skrzydła.
Muskają twarz dotykiem miłym
i szepczą "proszę, smutek wywłaszcz".
Koduje błękit smak słodyczy,
więc słowa karmię tym odcieniem.
Spójrz, czas rozświergotania liczy
czekając aż się dziś uśmiechniesz.
19.06.2012 r.
Maryla
07-10-2022, 15:22
Wabi mnie...
Wabi mnie szum zielonych lasów,
słyszę też szepty wiatru w trzcinach.
Fala coś pluszcze, opowiada,
gdy brzeg pragnieniem snu dotyka.
Biegnę tam cichą marzeń ścieżką.
Widok ten słodko grzeje myśli
i uśmiech zbieram pod powieką,
by móc wytrzymać bieg dni wszystkich.
Jedno mnie cieszy, że krajobraz
wzruszenia umie doskonalić,
wyjmuje kamień z serc, by zwolnić
ukryte na dnie skrzydeł czary.
Pięknem potrafi wejść w spojrzenie,
tuli spokojem, drzew muzyką
a cały chór szczebiotów ptasich
staje się godną baśni iskrą,
która rozpala wyobraźnię,
gromadzi ciepło, wzmacnia siły.
Jak dobrze znać ułamek świtu,
by rósł w nas nastrój ciepły, miły.
Maryla
Wabi mnie szum zielonych lasów,
słyszę też szepty wiatru w trzcinach.
Fala coś pluszcze, opowiada,
gdy brzeg pragnieniem snu dotyka.
Biegnę tam cichą marzeń ścieżką.
Widok ten słodko grzeje myśli
i uśmiech zbieram pod powieką,
by móc wytrzymać bieg dni wszystkich.
Jedno mnie cieszy, że krajobraz
wzruszenia umie doskonalić,
wyjmuje kamień z serc, by zwolnić
ukryte na dnie skrzydeł czary.
Pięknem potrafi wejść w spojrzenie,
tuli spokojem, drzew muzyką
a cały chór szczebiotów ptasich
staje się godną baśni iskrą,
która rozpala wyobraźnię,
gromadzi ciepło, wzmacnia siły.
Jak dobrze znać ułamek świtu,
by rósł w nas nastrój ciepły, miły.
Maryla
« Starszy wątek | Nowszy wątek »
Użytkownicy przeglądający ten wątek: 66 gości