30-11-2022, 21:51
Gerald Harvey Jones (1933-2017)
Piękne słowa i obrazy
30-11-2022, 21:53
Sikora Aleksandra
Kiedy odchodzisz
Dziś, gdy odchodzisz, nie wali się ziemia,
Nie płaczę do poduszki w nocy.
Jest trochę przykro, lecz nic się nie zmienia,
Nie tracę nadziei, wiary i mocy.
Kiedy odchodzisz, nie boli mnie życie,
Nie ciąży jak kamień gorące wspomnienie,
Wstaję jak zwykle, przed Tobą, o świcie,
Jak zwykle spisuję kolejne westchnienie.
Kiedy odchodzisz
Dziś, gdy odchodzisz, nie wali się ziemia,
Nie płaczę do poduszki w nocy.
Jest trochę przykro, lecz nic się nie zmienia,
Nie tracę nadziei, wiary i mocy.
Kiedy odchodzisz, nie boli mnie życie,
Nie ciąży jak kamień gorące wspomnienie,
Wstaję jak zwykle, przed Tobą, o świcie,
Jak zwykle spisuję kolejne westchnienie.
30-11-2022, 21:54
Sikora Aleksandra
Lekcja
Uczę się cieszyć tym co mam
Zagryzać zęby brnąc w przeznaczenie
Nie rozdrapywać na sercu ran
I szukać uśmiechu – na pocieszenie
Lecz jak wytrwałą muszę być
I ile siły jeszcze mieć
By nie płynęły z oczu łzy
W samotny wieczór pośród świec
Jak wiele jeszcze samotnych dni
Jak wiele jeszcze paskudnych nocy
W które wkradają się ciężkie sny
A zamiast człowieka, przytula kocyk
Jak długo jeszcze próbować żyć
I szukać miliona zastępczych chwil
Jak mam prawdziwie szczęśliwą być
Jak znaleźć w sobie choć trochę sił
Lekcja
Uczę się cieszyć tym co mam
Zagryzać zęby brnąc w przeznaczenie
Nie rozdrapywać na sercu ran
I szukać uśmiechu – na pocieszenie
Lecz jak wytrwałą muszę być
I ile siły jeszcze mieć
By nie płynęły z oczu łzy
W samotny wieczór pośród świec
Jak wiele jeszcze samotnych dni
Jak wiele jeszcze paskudnych nocy
W które wkradają się ciężkie sny
A zamiast człowieka, przytula kocyk
Jak długo jeszcze próbować żyć
I szukać miliona zastępczych chwil
Jak mam prawdziwie szczęśliwą być
Jak znaleźć w sobie choć trochę sił
30-11-2022, 21:55
Sikora Aleksandra
Konstantynopol
Nie ma słów takich, które objęłyby w całość
Niepowtarzalne, jak we śnie wrażenie.
I farb nie ma takich, by namalować
Każde najmniejsze duszy westchnienie.
Wydobyć szmaragd wód Bosforu
Między błękitem, a ciemna zielenią
I promień słońca, tonący w morzu
Jak palec boży nad świętą przestrzenią.
Jak spacer opisać aleją przeszłości,
Wzdłuż której stare wyrosły mury,
Gdzie pozostały posągi, jak kości
Umarłej wieki temu kultury?
Konstantynopol
Nie ma słów takich, które objęłyby w całość
Niepowtarzalne, jak we śnie wrażenie.
I farb nie ma takich, by namalować
Każde najmniejsze duszy westchnienie.
Wydobyć szmaragd wód Bosforu
Między błękitem, a ciemna zielenią
I promień słońca, tonący w morzu
Jak palec boży nad świętą przestrzenią.
Jak spacer opisać aleją przeszłości,
Wzdłuż której stare wyrosły mury,
Gdzie pozostały posągi, jak kości
Umarłej wieki temu kultury?
30-11-2022, 21:56
Sikora Aleksandra
Maska
Czerwony zakłada szal
i szpilki przymierza czerwone
a tuż przed wyjściem na życia bal
Ze złotych włosów koronę
Czerwienią wargi zdobi niewinne
Kreską podkreśla oka lśnienie
Zaczyna życie od nowa – już inne
Które ugasi perfidne wspomnienie
Idzie powoli, w myśli wtulona
Ucieka oczami od dawnych dni
Otwiera się wreszcie na nowe ramiona
Z głupim złudzeniem, że one to TY
Maska
Czerwony zakłada szal
i szpilki przymierza czerwone
a tuż przed wyjściem na życia bal
Ze złotych włosów koronę
Czerwienią wargi zdobi niewinne
Kreską podkreśla oka lśnienie
Zaczyna życie od nowa – już inne
Które ugasi perfidne wspomnienie
Idzie powoli, w myśli wtulona
Ucieka oczami od dawnych dni
Otwiera się wreszcie na nowe ramiona
Z głupim złudzeniem, że one to TY
30-11-2022, 21:59
Sikora Aleksandra
Milczenie
Zatopione słońce w zatoce Bosforu,
Zgasły promień w pejzażu Europy,
Szczęście, co przeszło koło nosa,
Zamknięte w milczeniu uśmiechniętych ust.
Wiem wszystko o iskrze, która istnieje,
Schowana w cieśninie, zastygła w spojrzeniu,
Na pograniczy dwóch kultur się śmieje
Po cichu ugrzęzła w serca podcieniu.
W zburzonych murach Konstantynopola,
Jak kula utknęło magiczne przesłanie.
Tu – na osmańskich bitew przedpolu
Na zawsze – niewypowiedziane.
Milczenie
Zatopione słońce w zatoce Bosforu,
Zgasły promień w pejzażu Europy,
Szczęście, co przeszło koło nosa,
Zamknięte w milczeniu uśmiechniętych ust.
Wiem wszystko o iskrze, która istnieje,
Schowana w cieśninie, zastygła w spojrzeniu,
Na pograniczy dwóch kultur się śmieje
Po cichu ugrzęzła w serca podcieniu.
W zburzonych murach Konstantynopola,
Jak kula utknęło magiczne przesłanie.
Tu – na osmańskich bitew przedpolu
Na zawsze – niewypowiedziane.
30-11-2022, 22:00
Sikora Aleksandra
Na lata
Potrzebuję być z Tobą na lata.
Nie na chwilę, miesiąc, czy rok
Pójść pod rękę na koniec świata
Dzielić każdy w życiu krok
Nie chcę by mi zazdrościli,
że ideał w ręku mam
Chcę byś z Tobą w każdej chwili.
Nie chcę, byś był w życiu sam.
Dzisiaj jestem piękna młoda.
Taką pokochałeś mnie,
lecz przeminie ma uroda,
zmarszczki nagromadzą się.
Tylko wtedy zniosę siebie,
gdy u boku będziesz wciąż
Mieszkał w moim małym niebie,
Jako ciepły, wierny mąż.
Na lata
Potrzebuję być z Tobą na lata.
Nie na chwilę, miesiąc, czy rok
Pójść pod rękę na koniec świata
Dzielić każdy w życiu krok
Nie chcę by mi zazdrościli,
że ideał w ręku mam
Chcę byś z Tobą w każdej chwili.
Nie chcę, byś był w życiu sam.
Dzisiaj jestem piękna młoda.
Taką pokochałeś mnie,
lecz przeminie ma uroda,
zmarszczki nagromadzą się.
Tylko wtedy zniosę siebie,
gdy u boku będziesz wciąż
Mieszkał w moim małym niebie,
Jako ciepły, wierny mąż.
30-11-2022, 22:00
Sikora Aleksandra
Nadzieja
Jak marzenie o wiośnie,
Gdy drogi zaśnieżone.
Jak czekanie na słońce,
Gdy niebo zachmurzone
Jak szukanie uśmiechu,
Wśród zapłakanych nad grobem
I jak wiara w koniec,
Tego, co nieskończone.
Jest czasem naiwna, czasem płacząca
W istocie swej dziwna, jak gwiazda spadająca
Jest jak ogień, co płonie
- wciąż niedogaszona
Dzięki niej wciąż żyję
Nadzieja szalona!
Nadzieja
Jak marzenie o wiośnie,
Gdy drogi zaśnieżone.
Jak czekanie na słońce,
Gdy niebo zachmurzone
Jak szukanie uśmiechu,
Wśród zapłakanych nad grobem
I jak wiara w koniec,
Tego, co nieskończone.
Jest czasem naiwna, czasem płacząca
W istocie swej dziwna, jak gwiazda spadająca
Jest jak ogień, co płonie
- wciąż niedogaszona
Dzięki niej wciąż żyję
Nadzieja szalona!
« Starszy wątek | Nowszy wątek »
Użytkownicy przeglądający ten wątek: 497 gości