[Krystyna]

   
Nazwa Malachite wywodzi się od greckiego słowa Moloche oznaczającego malwę, ponieważ kamień ma ten sam kolor co liście malwy. 
Malachite jest produktem na bazie Miedzi, kruszonym i używanym jako Pigmenty od tysięcy lat. 
Już w czasach starożytnych był ceniony jako kamień szlachetny . 
Starożytni Egipcjanie używali malachitu w biżuterii i używali go do rzeźbienia ozdób. 
Wydobyli kamień na obszarze pomiędzy Górą Synaj a Suezem już na początku 4000 roku p.n.e. 
Egipskie hieroglify opisują Malachite jako integralną część istnienia ich bóstw. 
W kamieniu wyryto wizerunek słońca, który miał chronić jego właściciela przed złymi duchami. 
Z Malachite wyrzeźbiono także amulety i skarabeusze. 
Uważano, że jest to kamień ochronny dla dzieci. 
Starożytni Grecy i Rzymianie również wytwarzali z kamienia wazony i rzeźby. 
Później rosyjscy Carowie używali go jako kamienia dekoracyjnego, wydobywając ogromne złoża na Uralu, aby stworzyć wspaniałe konstrukcje, takie jak kolumny katedry św. Izaaka w Sankt Petersburgu w Rosji .

Malachite to kamień ozdobny, używany do przedmiotów takich jak blaty stołowe, miski, wazony i rzeźbione zwierzęta. 
Nie jest często używany jako klejnot, ponieważ jest stosunkowo miękkim minerałem, ocenianym na 3,5 do 4 w skali twardości
Malachite to oszałamiająco zielony (może być dość jasny do ciemnozielonego) Węglan Miedzi. 
Kamień jest również oznaczony pasmami koncentrycznych pasków w kontrastujących odcieniach podstawowej zieleni, od bladych do prawie czarnych warstw, a na wypolerowanej powierzchni może wykazywać skomplikowane wzory. 
Jego wyjątkowy kolor i miękkość sprawiają, że jest popularny do rzeźbienia. 
Malachit dobrze się poleruje, ale ze względu na swoją miękkość nie należy go nosić w pierścionkach.

Przez wieki wierzono, że Malachite pomaga swojemu noszącemu na wiele różnych sposobów. 
Starożytni Egipcjanie używali amuletów Malachite, aby odpędzić zło. 
W średniowieczu kamień był używany jako lek na wymioty. 
Wiele różnych kultur wierzyło również, że kamień chroni dzieci przed złymi duchami. 
Według legendy, jeśli dziecko potrzebowało leczenia stomatologicznego, przyczepienie mu Malachite do szyi złagodziło ból. 
Ogólnie rzecz biorąc, mówi się, że Malachite ma moc detoksykacji ciała emocjonalnego, uwalniania negatywnych i bolesnych emocji oraz usuwania starych traum z tego, a także z poprzednich wcieleń. 
Uważa się również, że kamień ma moc detoksykacji wątroby i pęcherzyka żółciowego oraz pomaga w porodzie.

Malachite występuje w postaci zaokrąglonych, nieprzezroczystych zielonych mas lub inkrustacji i jest powszechny w strefie utlenionej złóż miedzi. 
Malachite niezbędny do produkcji biżuterii wydobywany jest w Ejlacie w Izraelu i na Uralu w Rosji, które obecnie się wyczerpują. 
Większość dużych złóż Malachite występuje na obszarach wydobycia miedzi w prowincji Shaba w Demokratycznej Republice Konga. 
Inne lokalizacje to Betzdorf w Niemczech, Potosi w Nowej Południowej Walii i Redruth w Anglii. 
W Stanach Zjednoczonych malachit można znaleźć w Bisbee, Arizonie, hrabstwie Stevens, Waszyngtonie oraz w stanach Pensylwania, Karolina Północna i Nowy Meksyk . Malachit występuje także we Francji, Meksyku, Zambii, Namibii i Szwecji.
https://www.jewelsforme.com/gem_and_jewe.../malachite

[Krystyna]

   
Malachite
Najstarsze znaleziska Malachite pochodzą sprzed 9000 lat, znaleziono je w obszarze żródłowym Tygrysu, materiał pochodził ze znanego do dziś rejonu rejonu złożowego Ergani-Maden.
Malachite ten służył do wytwarzania farby, szczególnie barwnika do podkreślania oprawy oczu /później został zastąpiony przez Galenę
Od IV w. p.n.e. w Egipcie drobno roztarty Malachite wcierano w powierzchnię steatytowych naczyń, uzyskując po wypaleniu zieloną lub niebieską polewę.
W tym samym czasie wszedł on w dzieje ludzkości jako łatwa do wykrycia i technologicznego wykorzystania Ruda Miedzi i surowiec do produkcji Brązu.
W tym celu był wydobywany na Cyprze, Krecie, w Małej Azji, na Synaju, w Nubii i w wielu miejscach od Półwyspu Iberyjskiego do doliny Indusu,
W II w. p.n.e. obszar ten się jeszcze rozszerzył i sięgał od Irlandii do Japonii.

Jeszcze starsze jest stosowanie Malachite jako ozdoby
Najstarszy wisiorek Malachite z Szanidar w Iranie liczy 10500 lat, niewiele młodsze znaleziono w Jerycho.
Natomiast w Egipcie faraonów Malachite  nie był zbyt ceniony, wyżej od niego stawiano Turkus i Lapis Lazuli
Malachite uważano za niedorozwinięty Turkus, dla odmiany w X w. n.e. Awicenna nie rozróżniał tych minerałów.

W sztuce europejskiego późnego średniowiecza Malachite był obecny dość często, nie odgrywał jednak większej roli, znanym przykładem była Sala Tronowa z Tyrnova /druga połowa XIV w./, większe znaczenie miał w sztuce Chin dynastii Ming /1368-1644/ i w sztuce Indii np. w wystroju Tadż-Mahal /1630-1652/.

Zainteresowanie Malachite gwałtownie wzrosło po znalezieniu w drugiej połowie XVIII w. uralskich złóż tego minerału.
Pierwsze próbki przywiózł do Petersburga niemiecki przyrodnik w służbie rosyjskiej - Piotr Szymon Pallas.
Z inicjatywy przewodniczącego Akademii Nauk rozpoczęto poszukiwania, bogate złoża malachitowe znaleziono w limonitowej czapie wietrzenia rud żelaza w Gumieszewsku koło Jekaterinburga.
Podarowana Katarzynie II bryła malachitu z tego złoża znajduje się do dziś w muzeum  Instytutu Górniczego w Petersburgu, gdzie podarowała ją carowa.
Bryła ta o masie ponad półtorej tony miała w ówczesnym czasie wartość sto tysięcy rubli w złocie.

Jeszcze większe znaczenie miało złoże w Miednorudniańsku koło Niżnego Tagiłu, gdzie w kopalniach należących do magnackiej rodziny Demidowych wydobywano rudy miedzi od 1721 dopiero jednak w 1814 znaleziono partię złoża z blokami wspaniałego Malachite            
Malachite został przez francuskiego architekta Augusta Montferrand wykorzystany w wystroju Sali Malachitowej w Pałacu Zimowym oraz w wystroju Isaakowskiego Soboru - głównego dzieła tego architekta.
Wewnętrzne kolumny soboru są obłożone fornirem Malachitowym ułożonym sposobem rosyjskiej Mozaiki w ten sposób, że na sąsiednich płytkach wzór przechodzi w sposób ciągły stwarzając wrażenie monolitu.
Zastosowanie Malachitu w budownictwie monumentalnym spopularyzowało ten minerał jako kamień jubilerski służący do wyrobu broszek, wisiorków, tabakierek, przycisków na biurko itd., a także do wyrobu galanterii artystycznej, do jakiej należy zaliczyć przede wszystkim olbrzymie wazy, będące ozdobą muzeów Petersburga.
Po wyczerpaniu wspomnianych złóż Malachite został tworzywem wyrobów jubilerskich, pamiątek i drobnej galanterii, jego okazy w stanie surowym są ozdobą muzeów mineralogicznych na świecie.
W ostatnich dziesięcioleciach podaż Malachite zapewniają głównie złoża Afryki, część trafia na rynki zachodnie jako surowiec, część w postaci wyrobów miejscowych artystów rzemieślników.
Opracował: dr. Hubert Sylwestrzak
źródło

[Krystyna]

   
Malachite urn, 1836, Peterhof Imperial Lapidary Works, malachite, gilt metal,
marble, 180 × 140 cm, Windsor Castle, England.
ROYAL COLLECTION TRUST / © HER MAJESTY QUEEN ELIZABETH II 2021
Malachit w antykach: kamień szlachetny jak żaden inny
Niewiele materiałów lub kamieni szlachetnych ma taki sam urok jak ten zawsze popularny i wysoko ceniony naturalny minerał. 
Malachite, charakteryzujący się niezrównanym bogactwem i żywotnością, jest natychmiast rozpoznawalnym, pięknym kamieniem szlachetnym o głębokiej zieleni, który zdobi wiele cennych antyków.
Ale dlaczego tak jest: kto uczynił go tak popularnym i jak ewoluowało wykorzystanie Malachite jako materiału luksusowego od starożytności? 
Oto nasz przewodnik po tym ponadczasowo królewskim materiale.
Co to jest Malachite?
Malachite to piękny i rzadki naturalny minerał, który był używany do różnorodnych celów dekoracyjnych, artystycznych i kulturalnych na przestrzeni dziejów ludzkości. 
Forma Węglanu Miedzi (wzór chemiczny Cu 2 CO 3 (OH) 2 dla swotów!), występuje w jaskiniach głęboko pod ziemią, często nad dużymi złożami Rud Miedzi, gdzie warunki są odpowiednie do tworzenia się w postaci skupisk i stalaktytów lub w bardzo rzadkich przypadkach w postaci dużych mas i kryształów.
Jego bogaty zielony kolor i wzory po przecięciu nadają nazwę, od greckiego słowa moloche, odmiany określenia malwy, której liście przypominają pasma i wzory w minerałach Malachitowych. 
Zajmuje od 3,5 do 4 w skali Moha, co oznacza, że jest dość miękki i nieco kruchy, dlatego jest najczęściej stosowany jako fornir, a nie główny materiał konstrukcyjny i często jest chroniony pod warstwami wosku, aby zapobiec uszkodzeniom.
Wiele z najstarszych źródeł Malachite uległo wyczerpaniu i obecnie, chociaż jest to rzadkie złoże, najczęściej występuje ono w Afryce, Australii i Stanach Zjednoczonych, zwłaszcza w stanie Arizona.
Na przykład w Namibii Malachite występuje w postaci niezwykle dużych kryształów. 
Innym miejscem, w którym w przeszłości wydobywano Malachite, jest Rosja, na Uralu, gdzie znaleziono go w ogromnych ilościach, czasami nawet do 50 ton na raz.
https://www.mayfairgallery.com/blog/mala...-no-other/

[Krystyna]

   
https://www.mayfairgallery.com/media/mal...ther-4.jpg
Kopalnia Great Ormes Mines w Północnej Walii, gdzie w prehistorycznej Wielkiej Brytanii wydobywano około 1800 ton do wytapiania Miedzi.
Odkrycie i wczesna historia malachitu, 4000 p.n.e. – 600 p.n.e
Malachite, zarówno ze względu na swoje naturalne piękno, jak i lokalizację złóż na Bliskim Wschodzie, wydobywany był od czasów prehistorycznych, a także od zarania cywilizacji. 
Jest to minerał, który zwykle tworzy się nad złożami miedzi oraz wraz z innymi minerałami, takimi jak Azuryt i Kalcyt, w jaskiniach głęboko pod ziemią.

Najczęściej występuje w postaci stalaktytów i skupisk, ale w rzadszych przypadkach może tworzyć ogromne kryształy i wspaniałe, duże masy, które można wykuć i wyciąć ze skały na duże kawałki i plasterki.

Dowody archeologiczne wskazują, że wydobywano go na półwyspie Synaj w Egipcie i wokół Przesmyku Sueskiego już 4000 lat p.n.e., a w dolinie Timna w Izraelu przez około 3000 lat starożytności.

Również w Wielkiej Brytanii wydobywano go w kopalniach Great Orme w północnej Walii, około 2000–600 p.n.e. 
Wiele z tych wczesnych kopalń wykorzystywało naturalnie występujący Malachite do wytapiania Miedzi; 
Ponieważ jednak Miedź jest znacznie łatwiej dostępna z innych źródeł, Malachite został zachowany i od tego czasu jest używany głównie jako kamień ozdobny i dekoracyjny, dzięki czemu pokolenia ludzi od starożytności mogły docenić jego naturalny blask.

Aż do rewolucji przemysłowej używano go również do wytwarzania zielonego Pigmentu w farbach. 
Dopiero niedawno został zastąpiony sztucznie syntetyzowanymi Węglanami Miedzi, aby stworzyć Zielony Pigment w nowoczesnych farbach.
https://www.mayfairgallery.com/blog/mala...-no-other/

[Krystyna]

   
https://www.mayfairgallery.com/media/mal...ther-5.jpg
Nany Before Osiris, Isis, and Nephthys (Book of the Dead for the Singer of Amun, Nany); 
Painted Papyrus, c.1050 B.C., Egypt, 3rd Intermediate Period. The green areas are painted with a pigment made from Malachite.
Nany przed , Osiris, Isis i Nephtys (Księga Umarłych dla Śpiewaczki Amona, Nany); 
Malowany papirus, ok. 1050 r. p.n.e., Egipt, 3. okres przejściowy. 
Zielone obszary pomalowane są pigmentem Malachitowym

Malachit w świecie starożytnym: Egipt, Meksyk, Grecja i Rzym, ok. 3000 r. p.n.e. – 600 r. n.e.
W starożytnym Egipcie wierzono, że Malachite chroni przed złem. 
Jego bogaty zielony kolor nadawał mu ogromne znaczenie symboliczne i wierzono, że reprezentuje płodność i nowe życie, z wiecznym rajem w zaświatach, znanym jako Fields of Malachite.

Mimo to Egipcjanie rzadko używali go do wyrobu biżuterii lub w postaci surowej. 
Woleli go ze względu na zastosowanie w farbach i często malowali maski pośmiertne na zielono, inspirowane historią boga życia roślinnego i świata podziemnego: Ozyrysa. 
Wiele z tych masek zachowało swój niezwykły kolor, którego nie zachowały dzieła nawet tysiące lat później.

Rzymianie i Grecy szeroko używali Malachite w biżuterii i amuletach, Rzymianie kojarzyli go z Junoną, Królową Bogów, i nazywali go Peacock Stone (pawim kamieniem)

Tymczasem w Ameryce Południowej starożytna kultura Majów również ceniła malachit, wierząc, że ma on ważne duchowe moce i właściwości, a maska pośmiertna Czerwonej Królowej, niezwykle ważnej postaci królewskiej z Palenque, jest w całości zbudowana z mozaiki kawałków malachitu . Materiał wyraźnie przekazywał idee wyjątkowego prestiżu i królewskości.

   
https://www.mayfairgallery.com/media/mal...ther-6.jpg
The death mask of the 'Red Queen', from Palenque, Mexico. The mask is made from a mosaic of Malachite crystals.
Maska pośmiertna „Czerwonej Królowej” z Palenque w Meksyku. Maska wykonana jest z mozaiki kryształków Malachitu.
Tymczasem w Ameryce Południowej starożytna kultura Majów również ceniła Malachite wierząc, że ma on ważne duchowe moce i właściwości, a maska pośmiertna Czerwonej Królowej, niezwykle ważnej postaci królewskiej z Palenque, jest w całości zbudowana z mozaiki kawałków Malachite . 
Materiał wyraźnie przekazywał idee wyjątkowego prestiżu i królewskości.

Do dziś uważa się, że Malachite przynosi szczęście i zapewnia korzyści zdrowotne. 
Chociaż efekty te w naturalny sposób pozostają niepotwierdzone, kamień szlachetny nadal niesie i będzie nadawał konotacje dobrobytu, obfitości, życia i duchowej mądrości, tak jak to miało miejsce od czasów starożytnego Egiptu.
https://www.mayfairgallery.com/blog/mala...-no-other/

[Krystyna]

   
https://i.pinimg.com/736x/88/49/22/88492...098646.jpg
Raphael's 'Sistine Madonna,' oil-on-canvas, c.1513-14, Gemäldegalerie Alte Meister, Dresden. One of Raphael’s great masterpieces, the rich green comes from a mixture of malachite and orpiment.
„Madonna Sykstyńska” Rafaela, olej na płótnie, ok. 1513-14, Gemäldegalerie Alte Meister, Drezno. Jedno z największych arcydzieł Raphaela, bogata zieleń pochodzi z mieszanki malachitu i orpimentu.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Madonna_Syksty%C5%84ska
Malachit w średniowieczu, renesansie i wczesnej Europie nowożytnej
W średniowieczu, renesansie i kolejnych wiekach malachit najczęściej pojawiał się jako pigment w malarstwie. 
W renesansowych Włoszech był znany jako „verdetto della magna”, czyli zieleń z Niemiec. 
Malachit ten pozyskiwano z połączenia tradycyjnego wydobycia i formy zbierania ze dróg wodnych zwanej naturalnymi opadami. 
Dokładna lokalizacja tego Malachite pozostaje niejasna, ale uczeni uważają, że znajdował się on gdzieś na terenie współczesnej Słowacji.

Można to zobaczyć w dziełach sztuki i obrazach, od Giovanniego Belliniego, wielkiego weneckiego mistrza, po Rafaela, w dziełach takich jak spektakularna i niezwykle ważna Madonna Sykstyńska. 
Bogaty zielony kolor obrazów jest zachowywany z różnym powodzeniem w zależności od użytego spoiwa i mieszalników. 
W pracach Belliniego, takich jak Agony in the Garden w Galerii Narodowej, niestety przybrała brązową barwę w wyniku reakcji z siarką zawartą w spoiwie jarzma, natomiast w przypadku Raphaela bogata zieleń elementów zasłon i draperiów pozostała nienaruszona, głównie ze względu na obecność bieli ołowiowej w mieszance farb.

W tym okresie Malachite wykorzystywano w małych amuletach i biżuterii, szczególnie dla dzieci. 
Po średniowieczu i różnych niszczycielskich plagach i chorobach, które przetoczyły się przez kontynent, narosły wierzenia i przesądy, że Malachite zapewnia korzyści zdrowotne i jest w stanie odpędzić złe duchy.

Dalej, w Chinach za dynastii Qing, z kryształów Malachite wytwarzano małe amulety i elementy, takie jak tabakierki, co przewidywało użycie Malachite w bardziej wyszukanych przedmiotach w Europie o ponad sto lat.

Niektóre z tych dzieł przedstawiają piękne połączenie Malachite i Azurytu, minerału bardzo podobnego składem do Malachite, ale zamiast tego o ciemnoniebieskim kolorze. 
Minerały te często występują razem, a w niektórych przypadkach elegancko łączą się ze sobą.

   
https://www.mayfairgallery.com/media/mal...ther-8.jpg
Asortyment amuletów i klejnotów z Malachite z British Museum i Royal Collection. 
Broszka z Kameą ze Złota i Malachitu według motywu „Nocy” Bertela Thorvaldsena; 
Chińska tabakierkę z okresu Qian z Malachitu i Azurytu 
Oraz włoską tabakierkę z przednim panelem z mikromozaiki.
Tymczasem w Europie Malachite zaczęto ponownie wykorzystywać w sztuce dekoracyjnej, głównie jako fornir lub inkrustację, na przykład we włoskich dziełach z mikromozaiki i pietra dura, w tym tych wykonanych przez warsztat mozaiki watykańskiej w Rzymie. 
Wiele stołów lub przedmiotów dekoracyjnych z tego okresu można znaleźć z dodanym pierścieniem lub warstwą Malachite, aby nadać mu wspaniały błysk zieleni.

Od tego czasu Malachite nadal są popularnym materiałem do wykonywania Kamee i małych amuletów, a względna miękkość kamienia sprawia, że nadaje się on do drobnych rzeźb i detali. 
Takie przykłady można znaleźć w wielu najważniejszych muzeach sztuki i archeologicznych w Europie Zachodniej.
https://www.mayfairgallery.com/blog/mala...-no-other/

[Krystyna]

   
Sala Malachitowa w Pałacu Zimowym w Petersburgu
Antyki malachitowe w imperialnej Rosji ok. 1750–1917
Do XVIII wieku wiele tradycyjnych i najstarszych złóż Malachite zostało wyczerpanych i wydobyto je do wyczerpania. 
Jednakże jednym z miejsc, w których znaleziono Malachite w dużych kawałkach, było pasmo górskie Ural w Rosji. 
Można było tu znaleźć jedno-, a nawet dwutonowe bloki Malachite, zjawisko, którego nie odkryto nigdzie indziej, dlatego carska Rosja otrzymała niezwykłą szansę budowania i rzeźbienia obiektów z Malachite w sposób, w jaki żaden inny naród ani kultura miała wcześniej lub ma od tego czasu.

Malachite i Malachite w antykach na zawsze zostaną złączone z imperialną Rosją. 
To właśnie na dworze carskim w XIX wieku Malachit był najbardziej ceniony i gdzie wykonano z tego pięknego kamienia jedne z najpiękniejszych dzieł i przedmiotów.

Kolumny korynckie, wspaniałe wazony o klasycznych kształtach i wzorach, całe kominki fornirowane Malachite: to tylko niektóre z pięknych dzieł, które można oglądać w takich miejscach jak Pałac Zimowy w Sankt Petersburgu.

Rzeczywiście, Sala Malachitowa w Pałacu Zimowym, obecnie część Ermitażu, jest prawdopodobnie najsłynniejszym miejscem przechowywania Malachitowych antyków i jednym z najsłynniejszych pomieszczeń w historii Rosji, ściśle związanym ze zmarłymi carami i rosyjskim tymczasowym Rządem w 1917 r.
https://www.mayfairgallery.com/blog/mala...-no-other/
https://www.slideshare.net/slideshow/mal...i/33057320
https://en.wikipedia.org/wiki/Malachite_...ter_Palace

[Krystyna]

   
Sala Malachitowa w Castillo de Chapultepec w Meksyku
Wpływ Rosji i rosnące wykorzystanie Malachite w Europie
Wiele z najlepszych antyków Malachite to oryginalne rosyjskie dzieła, takie jak para wazonów, które mamy zaszczyt przechowywać w naszej własnej kolekcji, lub dzieła, które mają przypominać te słynne oryginały i oddawać ich poczucie wielkości i bogactwa. 
Niezmienna wartość antyków z Malachite wynika z ich wspaniałych projektów i zastosowanych wystawnych surowców, zarówno Malachite, jak i pozłacanego brązu, z którym jest zwykle łączony.

Komnata Malachitowa w Petersburgu zainspirowała inne tego typu miejsca, zarówno we Francji, w Wersalu, jak i tak odległym Meksyku, gdzie, jak widzieliśmy, istniała już bogata historia wykorzystania tego drogocennego kamienia.

Sala Malachitowa w Wersalu, za czasów Ludwika XIV, była wcześniej znana jako Cabinet of the Sunset i została zbudowana dla niego jako odskocznia od wydarzeń na dworze. 
Za czasów Napoleona zaczęto go nazywać Pokojem Malachitowym, po tym jak umieścił w nim kilka prezentów dyplomatycznych, które otrzymał od cara Aleksandra I.

Do tej kolekcji rosyjskich waz i urn dołączyły prace Jacoba-Desmaltera, ważnego francuskiego twórcy, który zaczął wykorzystywać malachit i doprowadził do jego ścisłego powiązania ze stylem Cesarstwa Francuskiego.

Tym samym zastosowanie Malachite w sztuce zdobniczej rozprzestrzeniło się w całej Europie za sprawą takich miejsc jak Sala Malachitowa w Petersburgu, którą inne dwory królewskie chciały naśladować, oraz dzięki darom dyplomatycznym od carów, zwłaszcza cara Mikołaja I, który w 1839 r. podarował królowej Wiktorii dużą Urnę z malachite znajdującą się w Wielkiej Sali Przyjęć zamku Windsor. 
To monumentalne dzieło okazało się również jednym z niewielu obiektów, które przetrwały pożar w 1992 r. 

Gdy w XIX wieku we Francji zaczęto stosować Malachite, stało się jasne, że Malachite ma bogate powinowactwo z różnymi francuskimi stylami antycznymi, od Ludwika XVI, po styl Empire i odrodzenie Egiptu.

Malachite pojawiał się we francuskich wazach, zegarach i meblach w okresie Ludwika XVI i jako takie te wczesne przedmioty są bardzo rzadkie i wartościowe. 
Zastosowanie i popularność Malachite rosły z biegiem czasu, a w XIX wieku wiele elementów wykonanych naśladując wcześniejsze style wykorzystywało ten bogaty kamień szlachetny, podnosząc wcześniejsze projekty i style dzięki nowo odkrytej witalności i żywotności.
https://www.mayfairgallery.com/blog/mala...-no-other/

[Krystyna]

Malachit i jego współczesne zastosowania
Oryginalne antyki z Malachite są nadal wysoko cenione. 
Często dokonuje się rozróżnienia między oryginalnymi egzemplarzami, w przypadku których Malachite jest nieco rzadszym znaleziskiem, a późniejszymi przykładami, w których na przykład fornir malachitowy zastępuje wcześniejszy materiał.

W pewnym sensie takie rozróżnienie pomija atrakcyjność tego wspaniałego materiału. 
Wartość antyku Malachite polega na wewnętrznej atrakcyjności i pięknie samego materiału, bogatych wzorach, pierścieniach i opaskach, które występują naturalnie, oraz sposobie, w jaki uzupełnia i podnosi projekty i przedmioty w sposób, w jaki nie może tego zrobić żaden inny kamień szlachetny.

Malachite jest również bardzo popularnym materiałem w luksusowej biżuterii oraz mniejszych przedmiotach i elementach dekoracyjnych, takich jak tarcze zegarków.
W architekturze wnętrz Malachite jest nadal wykorzystywany do produkcji nowych mebli zarówno w stylu tradycyjnym, jak i współczesnym, a materiały i elementy mebli imitujące Malachite cieszą się dużym zainteresowaniem. 
Samo użycie dekoracji imitujących wyjątkowe, wykwintne pasma Malachite oraz sam fakt, że piękne, stylowe i błyszczące współczesne forniry i pomieszczenia są ozdobione materiałami mającymi na celu odtworzenie unikalnego wyglądu Malachite, świadczy o jego ponadczasowym uroku i wartości.

Na przykład prace XX- wiecznego włoskiego projektanta Piero Fornasettiego (1913-1988) często zawierały forniry naśladujące naturalny wygląd Malachite. 
Fornasetti stworzył wszystko, od szafek i luster po tapicerkę ze sztucznym Malachitowym wzorem, który ma niemal metaliczny blask i odwzorowuje jaśniejszy, bardziej srebrny odcień zieleni, który ma zwykle większą czystość i wartość.

Oferując pomost na przestrzeni wieków i łącznik od początków artystycznych przedsięwzięć i produkcji, Malachite jest kamieniem szlachetnym o historii jak żaden inny. 
Jego ciemnozielone fale i pasma są nadal bardzo poszukiwane i replikowane, a antyczny egzemplarz oferuje wyjątkową szansę na nawiązanie kontaktu z projektantami i rzemieślnikami z minionych wieków.
https://www.mayfairgallery.com/blog/mala...-no-other/

[Krystyna]

   
Malachite i starożytni Egipcjanie
Malachit (Cu 2 (CO 3 )(OH) 2  ) to Ruda Miedzi występująca na całym świecie. 
Powstaje w wyniku reakcji chemicznej pomiędzy wietrzejącymi złożami Miedzi i węglanami w otaczającej skale. 
Występuje zwykle w wapieniach, w płytkich warstwach nad podziemnymi złożami Miedzi. 
Posiada twardość 3,4-4 w skali twardości Mohsa, co czyni go idealnym do rzeźbienia.
Po raz pierwszy wykorzystano go w Egipcie i Izraelu ponad 4000 lat temu. 
Często występuje z Azurite ( Cu 3 (CO 3 ) 2 (OH) ), tak jak pokazano powyżej na zdjęciu  z naszych Hall Gems and Minerals .

W artefaktach wystawionych w naszej Sali Starożytnego Egiptu użyto DUŻO Malachite , ale nie w taki sposób, w jaki można by się spodziewać. 
Nie ma rzeźbionych koralików ani posągów z materiału, które często można dziś znaleźć w sklepach z minerałami lub sklepach jubilerskich. 
Zamiast tego minerał został zmielony i użyty jako pigment do różnych celów. 
Najciekawszym z nich jest kosmetyka.

Powyżej znajduje się wizerunek króla Mentuhotepa II , który panował około 2000 roku p.n.e. w egipskim Państwie Środka (tak dawno temu, że o wieki poprzedzał tytuł „faraona”). 
Powyższe zdjęcie pochodzi z jego grobowca w pobliżu Doliny Królów. 
Teraz przyjrzyj się uważnie jego oku: jest pięknie wyrzeźbione i otoczone bladym, zielonkawo-niebieskim pigmentem. 
Pigment ten jest najprawdopodobniej wykonany z Malachite. 
Malachite był używany w wyszukanych projektach kosmetycznych, które wysocy rangą Egipcjanie malowali wokół oczu, aby się wyróżnić i naśladować swojego boga z głową sokoła, Horusa. 
Większość ludzi wyobraża sobie, że egipski eyeliner jest czarny i nie jest to złe, ale powszechnie używano również koloru zielonego.

   
https://blog.hmns.org/wp-content/uploads...chite5.jpg
Kolor zielony miał potężną symbolikę dla starożytnych Egipcjan. 
Powyżej malachitowozielona ściana jednej z drewnianych trumien z naszej kolekcji. 
Dla współczesnych gości muzeów zielone twarze na naszych trumnach mają negatywne konotacje: pomyślcie o potworze Frankensteina, zombie i czarownicach. 
Ponieważ mumie weszły do współczesnego panteonu upiorów i duchów, wydaje się naturalne, że na ich trumnach przedstawiane są obrzydliwe, rozkładające się ciała. 
Ale w rzeczywistości starożytni Egipcjanie kojarzyli zieleń z życiem.

Zielone twarze na naszych trumnach inspirowane są historią Ozyrysa, egipskiego boga życia roślinnego i króla podziemi. 
Jak głosi historia, Ozyrys jest życzliwym królem, który zostaje zamordowany przez swojego zazdrosnego brata Seta. 
Seth tnie ciało Ozyrysa na kawałki i rozrzuca je po całym Egipcie, aby Ozyrys nigdy nie mógł powrócić z martwych. 
Na szczęście żona Ozyrysa, Izyda, bardzo kocha swojego męża i podróżuje po całym świecie w poszukiwaniu kawałków jego ciała. 
Składa go z powrotem w całość i używa zaklęcia otrzymanego od Totha, boga uczonych w Piśmie, aby go wskrzesić. 
Następnie Ozyrys udaje się do podziemi i zostaje królem zaświatów. 
Uważany jest również za boga życia roślinnego, ponieważ podobnie jak rośliny w porze deszczowej, również on się odrodził.

https://blog.hmns.org/wp-content/uploads...chite4.jpg
https://blog.hmns.org/wp-content/uploads...chite2.jpg
Na malowidłach znajdujących się na ścianach i zwojach papirusu Ozyrys jest przedstawiany jako zielony człowiek; zielony jak roślinność, która odradza się co sezon. 
Ale nie jest on jedynym bogiem, który ma związek z Malachite. 
Powyższe posągi (z wyjątkiem numeru 2) wykonane są z fajansu barwionego zielonym Malachite. 
Fajans nazywany jest czasem tworzywem sztucznym starożytnego Egiptu ; jest to twarda, szklista substancja składająca się z piasku kwarcowego, pigmentów i spoiw, które są podgrzewane aż do zestalenia się w jaskrawo zabarwioną substancję stałą.

Powyższe przykłady są doskonale wykonane i należałyby do elitarnych Egipcjan, ale istnieje mnóstwo tanich elementów fajansu wykonanych z myślą o niższych klasach. 
Wszystko, od posągów religijnych, takich jak te pokazane powyżej, po biżuterię, taką jak naszyjnik pokazany powyżej, zostało wykonane z fajansu w kolorze Malachite. 
Fajans był tanią alternatywą dla rzadkich i niezwykle trudnych do wyrzeźbienia kamieni szlachetnych używanych w najlepszej biżuterii i rzeźbie.

Dziś większość z nas kojarzy Malachite z tanimi naszyjnikami i bransoletkami z koralików, które można kupić w sklepach z pamiątkami, ale minerał ten ma długą i zróżnicowaną historię. 
W dawnych kulturach zielony minerał miał ważne powiązania królewskie, duchowe i religijne
https://blog.hmns.org/2017/02/missed-con...egyptians/

[Krystyna]

   
https://cdn11.bigcommerce.com/s-ucih5hx9...ch-big.png
Malachite był używany jako Pigment mineralny w zielonych farbach od starożytności aż do ok. 1800. 
Pigment jest umiarkowanie światłotrwały, wrażliwy na kwasy i ma różną barwę. 
Ta naturalna forma Zielonego Pigmentu została zastąpiona przez jego syntetyczną formę, Verditer, wśród innych syntetycznych zieleni.
Malachit jest również używany do celów dekoracyjnych, na przykład w różdżkach i Komnacie Malachitów w Ermitażu , w której znajduje się ogromny wazon Malachitowy, oraz Komnacie Malachitów w Castillo de Chapultepec w Meksyku 
 Innym przykładem jest wazon Demidovów, będący częścią dawnej kolekcji rodziny Demidovów, obecnie znajdujący się w Metropolitan Museum of Art "Tazza ”, duży wazon z malachitu, jeden z największych kawałków malachitu w Ameryce Północnej i prezent od cara Mikołaja II , stanowi centralny punkt pomieszczenia Biblioteki Linda Hall . 
W czasach cara Mikołaja I ozdoby z malachite były jednymi z najpopularniejszych prezentów dyplomatycznych. 
Używano go w Chinach już we wschodnim okresie Zhou . 
Podstawa trofeum Pucharu Świata FIFA ma dwie warstwy malachitu.
Pigment ten był bardzo popularny w tworzeniu rękopisów i średniowiecznych obrazów w Europie i Azji i nadal jest używany na Wschodzie, szczególnie w Japonii. 
Malachit jest prawdopodobnie najstarszym znanym zielonym pigmentem, pojawiającym się także na malowidłach egipskich grobowców.
https://en.wikipedia.org/wiki/Malachite

[Krystyna]

   
Rosyjskie Rzeźbione Jajo Malachitowe na Srebrnym Stojaku XIX w.
Rosyjska moda na obróbkę kamienia doprowadziła do powstania jednych z najpiękniejszych dzieł sztuki, bardziej znanych z Malachite. 
Malachite jest stalagmityczną formą węglanu miedzi, a technika stosowana w produkcji przedmiotów i mebli znana jest jako Rosyjska Mozaika. 
Malachite pocięto na bardzo cienkie plasterki, a następnie nałożono na kamień lub metal, a żyłki ułożyły się w atrakcyjne wzory. 
Całość została następnie wypolerowana na wysoki połysk, tak aby łączenia były ledwo widoczne. 
Peterhof to najstarsza fabryka kamieniarstwa, położona zaledwie kilka kilometrów od Petersburga, jednak duże odległości od kopalń i kamieniołomów sprawiły, że wkrótce dołączyła do niej nowa fabryka cesarska w Jekaterynburgu, w sercu Uralu.
Trzecią najsłynniejszą fabryką był Kolyvan w zachodniej Syberii, która specjalizowała się w kolosalnych przedmiotach wykonanych z kamieni wydobywanych w górach Ałtaj.
https://www.christies.com/lot/lot-a-russ...b0334df771

[Krystyna]

   
https://gemsanatomy.wordpress.com/wp-con...g_7719.jpg
Kominek Sali Malachitowej Pałacu Zimowego. 1839. Państwowe Muzeum Ermitażu.
https://gemsanatomy.wordpress.com/2017/0...hite-room/
Rosyjska Mozaika
Jedno z pierwszych miejsc w kolekcji kamieni Ermitażu zajmują przedmioty wykonane z Malachite – około 200 wazonów, blatów i innych dzieł sztuki kamieniarskiej. 
Malachite jest dobrze znany większości ludzi, podobnie jak Bursztyn – jest to zielony kamień ozdobny o różnych odcieniach, od niebieskiego do prawie czarnego. 
Po cięciu daje piękny warstwowy wzór w postaci słojów i pasków.
Produkty Malachite są zróżnicowane pod względem kształtów i przeznaczenia. 
Monumentalne wazony zdobiły wnętrza pałaców, oświetlane kamiennymi lampami podłogowymi. 
W reprezentacyjnych salach pałaców stały stoły inkrustowane zielonym kamieniem. 
Drobne przedmioty – pudełka, szkatułki, przybory do robienia atramentu, tabakierki – były w dawnych czasach przedmiotami gospodarstwa domowego.
Surowe, piękne formy wyrobów Malachite doskonale komponują się z bogactwem kolorystycznym kamienia i jego wzorami. 
Wrażenie to potęguje blask złoconego brązu, który wykorzystuje się w zdobnictwie wyrobów.

Malachite, Mozaika Rosyjska i Fabryka Peterhof
Wszystkie wyroby Malachite, w tym ogromne Wazony Dekoracyjne, wykonane są metodą Rosyjskiej Mozaiki, która przyniosła sławę fabryce Peterhof.
W ten sposób akademik A.E. Fersman opisuje technikę tej pracy w swojej słynnej książce Essays on the History of Stone :
Kawałki gęstego Malachite pocięto na płyty o grubości kilku milimetrów, które osadzono na Marmurze lub metalu według wzoru kamienia, z niemal niezauważalnymi, starannie dopasowanymi szwami, co dawało wrażenie solidnego kamienia. 
W ten sposób, wynaleziony jeszcze w drugiej połowie XVIII wieku, rosyjscy rzemieślnicy wykładali (podobnie jak ze sklejki) ogromne stoły, miski, wazony, a nawet kolumny, powszechnie stosując Malachit, Lapis Lazuli, a sporadycznie Jaspis. 
Podziwiamy ogromne Wazony wykonane z tych kamieni w dużych salach Ermitażu, błyszczące stoły i kolumny w b. Pałac Zimowy czy w Katedrze św. Izaaka – wszystkie te unikatowe dzieła sztuki światowej powstają w ten sposób z małych kawałków, a nie z kamiennych monolitów .

Jednym z pierwszych wyrobów fabryki Peterhof, wykonanym rosyjską techniką Mozaiki z Malachite, był okrągły blat. 
Powierzchnię stołu wyłożono Malachitowymi płytami, jego bok zdobią rzeźbione antyczne figury wykonane z pozłacanego brązu, przedstawiające wesołą procesję bachantek i satyrów. 
Trójkątna podstawa stołu ozdobiona jest sfinksami i ozdobami z brązu.

W Ermitażu w Sali Malachitowej wystawione są najcenniejsze pod względem artystycznym przedmioty gospodarstwa domowego wykonane z malachitu. Malachit jest również szeroko stosowany w dekoracji samej sali.
Wzdłuż długich boków sali umieszczono osiem malachitowych kolumn ustawionych parami, wzdłuż krótszych boków osiem pilastrów z kapitelami na cokołach z białego marmuru. 
Kominki Malachitowe zabudowane są pod ogromnymi lustrami w złoconych drewnianych ramach. 
Pośrodku parkietu, skąd rozchodzą się drewniane belki, stoi malachitowy wazon na statywie z pozłacanego brązu, przedstawiający skrzydlate postacie kobiece. 
Wzdłuż ścian i okien stoją stoły, lampy podłogowe i wazony pokryte Malachitową mozaiką. 
W gablotach prezentowana jest szeroka gama wyrobów z malachitu – dekoracje stołów, przybory do pisania, szkatułki, pudełka i inne produkty. To prawdziwe, nieporównywalne królestwo malachitów, które każdy obywatel naszego dużego kraju chciałby choć raz w życiu odwiedzić.
https://www.treeland.ru/article/pomo/gem...ian_mosaic

[Krystyna]

       
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/c...0714154139
https://malachite-ural.ru/upload/mediali...48f4e6.jpg
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:...olumns.jpg
Kolumny Katedry św. Izaaka
Bez względu na to, jak wspaniała jest Sala Malachitowa Pałacu Zimowego, najwyższym punktem ery Malachite, jej apogeum, najwybitniejszym dziełem z Malachite Uralu są niewątpliwie Kolumny Ołtarza Głównego katedry św. Izaaka. 
Ale najpierw kilka słów o samej Katedrze. Kamienna bryła katedry jest wyjątkowa nie tylko dla stolicy, Petersburga. 
„Wygląd tej budowli” – pisała gazeta „Northern Bee” już podczas budowy Katedry – „jest tak majestatyczny, że kontynuując myślami otaczające ją lasy, wyobraźnia zostaje przeniesiona do kolosalnych piramidalnych mas, z których dumny jest Egipt .” 
W tym przypadku Katedra św. Izaaka przyciąga nas nie tyle walorami architektonicznymi, ile być może w żadnej innej budowli na świecie nie zastosowano kamienia naturalnego w tak luksusowym przepychu i różnorodności, od Granitu po półszlachetny Malachite i Lapis Lazuli.

Jej fundament stanowią masywne bloki Granitu, zewnętrzne ściany wyłożone są kamiennymi płytami, a monolityczne Kolumny o wadze 114 ton i wysokości 47 metrów nie mają sobie równych.
Kamień dominuje tu nie tylko na zewnątrz, ale także wewnątrz.

Według Montferranda, który uważał utworzenie Katedry św. Izaaka za główne dzieło swojego życia, wystrój wnętrza świątyni powinien być „wspaniały, szlachetny i bogaty”. 
A architekt postanowił zrealizować swój plan za pomocą kolorowego kamienia naturalnego. 
Wewnętrzne ściany i podłoga katedry wyłożone są Marmurem w różnych kolorach, powstają kolumny, łuki, gzymsy, balustrady... 
Tutaj widać żółty Marmur ze Sieny, Zielony - z Genui, Czerwony z ciemnymi żyłkami - z południowej Francji , Biały - z różnych Marmurów Kruchych z Włoch, Szary z Wyborga, także Porfir Shoksha, Czarny Łupek, Różowy Marmur Tiwdyjski...
A jednak to, co najbardziej rzuca się w Katedrze, to Malachite Uralski. 
Nawet w suchych oficjalnych inwentarzach katedry z ubiegłego wieku, jeśli chodzi o kolumny Malachite, słychać entuzjastyczne uwagi.
Przyjrzyjmy się chociażby inwentarzowi z 1858 r.: „Ikonostas Ołtarza Głównego jest podwyższony niemal do wysokości sklepień i zbudowany jest ze Śnieżnobiałego Marmuru Posągowego. 
Zdobi go osiem dużych żłobkowanych Kolumn i dwa malachitowe pilastry ze złoconymi podstawami i kapitelami. 
Mają 42 metry wysokości.

Te kolumny przewyższają wszystkie kolumny na świecie pięknem i bogactwem materiału.
Przyjrzyjmy się teraz inwentarzowi z 1889 r.:
„Głównym elementem pierwszej kondygnacji ikonostasu są Kolumny z Malachite i Lapis Lazuli. 
Kolumny te składają się w istocie z żeliwnych cylindrów, osadzonych na granitowych podstawach i wyłożonych miedzianymi przedsionkami. Malachite i Lapis Lazuli są już przyklejone do tych przedsionków...
Malachite kolumny swoim ogromem i przyjemną dla oka zieloną barwą, nadając szczególny, uroczysty wygląd ogromnej ścianie wielkiego ikonostasu, zadziwiają widza i w swoim bogactwie nie mają równych, a nawet podobnych na całym świecie...”
I jeszcze jeden cytat – ze współczesnego przewodnika: 
„Wstawki, medaliony i kolumny Izaaka uważane są za najważniejsze zarówno pod względem piękna, jak i objętości dzieł z malachitu.”
A dziś, prawie półtora wieku później, Malachite kolumny Izaaka zadziwiają nas swoją wielkością i pięknem. 
Wszystko w nich jest najwyższej klasy, wszystko jest doskonałością samą w sobie: najrzadsze naturalne piękno kamienia, być może najlepszy pod względem koloru i wzoru Malachite, którego w XIX wieku używano do dużych wyrobów w Petersburgu; 
I najwspanialszy gust artystyczny, z jakim mozaiki dopasowują się do siebie, tworząc uroczą, znów niepowtarzalną kompozycję najdziwniejszych wzorów;
I wreszcie najwyższej jakości polerowanie lusterek.
Dlatego dwie stojące obok siebie kolumny Lapis Lazuli niewątpliwie tracą i wydają się biednymi krewnymi: 
Są tak nudne i niewyraźne w porównaniu z pięknym Malachite. 
Różnicę tę szczególnie odczuwa się, gdy promienie słoneczne przenikające spod kopuły katedry i przesuwające się po Malachitowych kolumnach powodują magiczną grę kolorów.

Warto także przytoczyć kilka danych dotyczących Kolumn mMalachitowych w katedrze św. Izaaka: ich wysokość wynosi 9,5 metra, średnica 1 metr, ilość użytego malachitu pierwszej klasy wynosi 14 632 kilogramy.
Całkowity koszt budowy katedry od 1818 r. do zakończenia prac w 1864 r. wyniósł 23,26 mln rubli srebrnych. 
Z tego koszt budowy fundamentów wyniósł 2539 tysięcy rubli w banknotach, koszt 48 granitowych kolumn portyków, biorąc pod uwagę ich montaż - 2612 tysięcy rubli w banknotach, położenie ścian - 2505 tysięcy rubli w banknotach, ich okładzina z marmuru - kolejne 7485 tysięcy rubli w banknotach, koszt budowy czterech frontonów portyków to 2278 tysięcy rubli w banknotach, dach to 2445 tysięcy rubli w banknotach.
W historii powstania tego wyjątkowego dzieła jest wciąż wiele białych plam. 
Ale dokumenty archiwalne coś nam powiedziały.
https://malachite-ural.ru/legendyi-i-ist...go-sobora/
https://www.cathedral.ru/ru/isaac/stones
https://malachite-ural.ru/legendyi-i-ist...go-sobora/

[Krystyna]

   
https://avatars.dzeninfra.ru/get-zen_doc...scale_1200
Malachit - kamień radości i siły z serca Uralu
Malachit jest jak „wiosenna trawa w słońcu, gdy kołysze ją wiatr, tak fale poruszają się po zieleni”. 
Dokładnie tak pisał o malachite uralski gawędziarz Pavel Bazhov. 
Nazwał go też „kamieniem niespotykanej radości i szerokiej mocy”. 
Nie tylko zielony, ale z domieszką jasnego Turkusu, z różnorodnymi wspaniałymi wzorami, Malachite na wiele lat stał się najsłynniejszą z pereł Uralu - praktycznie wizytówką Uralu.

On jest obok nas
Ale w malachicie nie ma nic zaskakującego. 
Chemicznie jest to po prostu Sól Miedziowa Kwasu Węglowego. 
Co więcej, wszyscy spotykamy się z Malachite w życiu codziennym. 
Na wyrobach miedzianych tworzy się Patyna Malachitowa – każdy zna nalot na miedzi o nieprzyjemnym, ziemistym zielonym kolorze. 
To jest Malachite. 
A po częstym traktowaniu roślin ogrodowych siarczanem miedzi i wapnem w ziemi tworzą się małe zielone puszyste kryształy podobne do mchu. 
To także malachit.

Ale prawdziwą wartością nie jest proszek i patyna, ale kamień Malachite, który powstaje naturalnie w Kopalniach Miedzi. 
Pod wpływem czynników naturalnych drobne kryształki Malachite sklejają się, rosną i zamieniają w złoża gęsto upakowanej substancji. 
To ten sam Malachite, który cenili nasi przodkowie i którym tak zachwycali się obcokrajowcy.
https://dzen.ru/a/Y0DjddbF3mAK2qIc?sid=1...2956336107

[Krystyna]

   
https://avatars.dzeninfra.ru/get-zen_doc...scale_1200
Kominek malachitowy z pałacu książąt Jusupowa w Petersburgu/ © liveinternet.ru
Era Malachite
Ale nie zawsze tak było, a ludzkość zna Malachite od dawna - nawet starożytni Egipcjanie robili na jego bazie farbę i malowali nią oczy, a Grecy wykładali Malachite kolumny swoich świątyń. 
To właśnie w tych czasach kamień otrzymał swoją nazwę. „Molochitos” to wypaczona nazwa rośliny malwy, której liście najwyraźniej Grecy kojarzyli z tym minerałem. 
W starożytności i średniowieczu nie był uważany za cenny. 
Tak, robiono z niego różne drobne bibeloty, ale Malachite służył głównie jako barwnik. 
I ci sami Grecy pisali o nim także jako o „fałszywym Szmaragdzie z Kopalni Miedzi”.
Ale prawdziwy rozkwit „Historii Malachite” wiąże się właśnie z Rosją, gdzie w XVIII wieku na Uralu po raz pierwszy zaczęto używać tego minerału właśnie jako kamienia ozdobnego. 
W 1759 r. Kopalnię miedzi Gumeshevsky kupił przemysłowiec Aleksiej Turczaninow. 
Wcześniej wydobywaną z niego rudę wykorzystywano wyłącznie do wytapiania Miedzi, jednak on zdecydował się postawić na Malachite, podejmując się artystycznej obróbki kamienia.
Nie było to wcale trudne – Malachite nie jest bardzo twardym minerałem i można go łatwo poddać obróbce. 
To rosyjscy mistrzowie wymyślili technikę, która później została nazwana na całym świecie „Rosyjską Mozaiką”. 
Kamienie prostopadle do wzoru pocięli na cienkie płytki, a następnie ułożyli z nich mozaikę, skutecznie je łącząc i niejako kontynuując wzór, który znajdował się wewnątrz kamienia. 
Dzięki tej technice ze stosunkowo małego kawałka można było wykonać najwyższej klasy okładzinę o dowolnej powierzchni, nie tylko poziomej. 
Tak stopniowo pojawiały się Malachite stoły, skrzynki, doniczki, miski i kolumny.

   
https://avatars.dzeninfra.ru/get-zen_doc...scale_1200
Bryłka ta znajduje się obecnie w Muzeum Górnictwa / © forpost-sz.ru
Ale Malachite zyskał prawdziwe uznanie w kraju po tym, jak rzemieślnicy z Uralu podarowali Katarzynie II w 1789 roku bryłkę Malachite o wadze 1504 kilogramów. 
Cesarzowa była bardzo zadowolona z prezentu, a tak potężna reklama spełniła swoje zadanie - malachitowe koło zamachowe zaczęło szybko się kręcić.

   
https://avatars.dzeninfra.ru/get-zen_doc...scale_1200
Malachitowy salon w Ermitażu / © youroute.ru
I jedziemy dalej...
 Malachitowy salon w Pałacu Zimowym, Malachitowa dekoracja katedry św. Izaaka, liczne luksusowe przedmioty i drobne meble – moda na Malachite szybko ogarnęła Rosję. 
W fabrykach Malachite słynnego przemysłowca Demidowa wytwarzano naczynia, artykuły gospodarstwa domowego i biżuterię, które rozprzestrzeniały się szeroką rzeką nie tylko po całym kraju, ale także poza jego granicami.
Szczególną sensację wywołał Pawilon Rosyjski na Wystawie Światowej w Londynie w 1851 roku. 
Drzwi do niego były w całości wyłożone Malachite. 
Dzięki umiejętnie dobranemu wzorowi i dokładnemu wypolerowaniu sprawiały wrażenie, jakby były wykonane z kawałka solidnego minerału. Cudzoziemcy byli zdumieni – w naszych czasach takie zdziwienie wywoływałyby jedynie drzwi z Diamentów.
https://dzen.ru/a/Y0DjddbF3mAK2qIc?sid=1...2956336107

[Krystyna]

   
https://avatars.dzeninfra.ru/get-zen_doc...scale_1200
Komplet biżuterii Malachite szwedzkiej rodziny królewskiej/ © web.archive.org
W Rosji Malachite zrobił furorę wśród ludzi - biżuteria i wyroby z niego wykonane były dostępne nawet dla biednych ludzi. 
Szczególnie cenione były Pudełka Malachite, wyściełane wewnątrz aksamitem lub atłasem, z lusterkiem po wewnętrznej stronie wieczka. 
Z Malachite robiono pierścionki, kolczyki, naszyjniki, wisiorki, szpilki do kapeluszy i pisanki. 
Minerału było tak dużo, że nawet nie wiedzieli, co z nim zrobić – na przykład w XIX wieku zasypywano nawet dziury w drodze wiórami malachitowymi. Wydawało się, że tej obfitości nie ma końca. 
Ale nic w przyrodzie nie trwa wiecznie. 
Stopniowo złoża zaczęły się wyczerpywać.

Już pod koniec XIX wieku głębokość kopalń sięgała 280–300 metrów. 
Wydobywanie w nich Malachite stało się niebezpieczne i nieopłacalne. 
I tutaj w 1872 roku najsłynniejsza kopalnia Gumeshevsky została zalana wodami gruntowymi. 
Pozostałe kopalnie stopniowo wyczerpywały swoje zasoby. 
Brakuje kamienia Malachite. 
A poszukiwacze z Uralu wyjaśnili jego zniknięcie, mówiąc, że „To Pani walczyła o filary, słyszałem, że zostały umieszczone w kościele. Ale ona nie ma z tego żadnego pożytku" ("это Хозяйка огневалась за столбы-то, слышь-ко, что их в церкву поставили. А ей это вовсе ни к чему")
Ale tak naprawdę złoża Malachite na świecie nigdy nie są zbyt obfite i zawsze wyczerpują się dość szybko.

Tak zakończyła się w Rosji „Era malachite” – w 1916 roku ostatnia fabryka Malachite została zamknięta z powodu braku surowców. 
Pod rządami sowieckimi wydobycie prowadzono w kopalniach obwodu swierdłowskiego, ale jego wolumeny były niewielkie. 
Pojedyncze kamienie znajdowali geolodzy i ludzie kopiący na opuszczonych wysypiskach śmieci, ale to nie było to samo.
https://dzen.ru/a/Y0DjddbF3mAK2qIc?sid=1...2956336107

[Krystyna]

   
https://avatars.dzeninfra.ru/get-zen_doc...scale_1200
Przekrój kamienia Malachitowego z Kongo/ © geo.web.ru
Afrykańscy konkurenci
Z jakiegoś powodu panuje powszechne przekonanie, że na Uralu skończył się Malachite – mówią, że wydobyto go całe wieki temu. 
Ale to nieprawda. 
Jest Malachite, ale leży na dużych głębokościach. 
Wydobywanie go na skalę przemysłową jest w dalszym ciągu nieopłacalne; w dodatku, jak twierdzą geolodzy, tam, gdzie obecnie żyje człowiek, zlokalizowane są szczególnie duże złoża. 
Na przykład na południowych obrzeżach Niżnego Tagila, w granicach miasta. 
Oczywiście nikt nie będzie przesiedlał tysięcy ludzi ze względu na górnictwo.

I po co to robić, skoro jest tańszy zagraniczny Malachite 
Stosunkowo niedawno jego złoża odkryto w Afryce – w Kongo, Zambii i Namibii. 
Kraje te są obecnie głównymi dostawcami Malachite na rynek światowy, w tym do Rosji. 
Ale Malachite afrykański nie może się równać z Malachite z Uralu. 
Ma mniejszą twardość, wzór jest prostszy i rzadszy, a kolor jest czysto zielony, a nie turkusowy. 
Do tego dochodzi jeszcze sztuczny Malachite, który coraz trudniej odróżnić od prawdziwego.

Jeśli chodzi o oryginalny Rosyjski Malachit Uralski, rękodzieło z niego wykonane można znaleźć coraz rzadziej. 
Szkoda – ten kamień naprawdę sprawia wrażenie żywego i wydaje się zasilać energię otaczających go osób. 
Nic dziwnego, że Paweł Bazhov nazwał go kamieniem radości i siły. 
Będąc obok osoby, oświetla jego życie delikatnym zielonkawym blaskiem, wnosząc do domu błogosławieństwo Pani Miedzianej Góry.
https://dzen.ru/a/Y0DjddbF3mAK2qIc?sid=1...2956336107

[Krystyna]

   
Malachitowa tazza, średnica 76 cm, proj. I. I. Galberg, Rosja, ok. 1825-30
Elegancki design tej malachitowej tazzy kojarzy się z twórczością Iwana Iwanowicza Galberga (1782-1863), najpłodniejszego projektanta wyrobów z twardego kamienia w Rosji. 
Prace prowadzono w pierwszych dekadach XIX wieku, kiedy dopiero rozpoczynała się produkcja wielkogabarytowych obiektów tego typu.
W 1721 r. Piotr I założył w Peterhofie pod Petersburgiem pierwszą w Rosji fabrykę i młyn lapidarny, a w 1751 r. w Jekaterynburgu założono Cesarską Fabrykę Lapidarium. 
Wyroby z Malachite wytwarzały nie tylko warsztaty cesarskie, ale także prywatne. 
Z warsztatów prywatnych na szczególną uwagę zasługuje warsztat rodziny Maderni, który ukończył dekorację Malachitowego Salonu Pałacu Zimowego. 
Maderni, imigranci ze Szwajcarii, pracowali w Petersburgu przez cały XIX wiek. Wiele dzieł z tego warsztatu Malachitowego zdobi sale i klatki schodowe Pałacu Zimowego. 
Wazon Medyceuszy, zakupiony przez księcia Westminsteru w Petersburgu od Maderni, znajduje się obecnie w zbiorach Muzeum Wiktorii i Alberta.
https://dzen.ru/a/YhaIa1YV70LUWEX9?sid=1...2956336107

[Krystyna]

   
Wazon Malachite Medici, zbiory Muzeum V&A w Londynie. 
Nazwa „Wazon Medyceuszy” lub „Campana” to ogólna zbiorcza nazwa wazonów o tym kształcie.

[Krystyna]

   
Malachitowa dekoracja stołu z Mikromozaiką, prawdopodobnie autorstwa Giacomo Raffaelli (1753–1836), wysokość 30 cm, 
ok. 1800 r., zbiory Muzeum V&A w Londynie
https://dzen.ru/a/YhaIa1YV70LUWEX9?sid=1...2956336107

[Krystyna]

   
Szklana karafka do wina w srebrnej ramce z intarsjami z Malachite, Masy Perłowej i Monet Rzymskich, 
projekt: William Burges (1827-1881), złotnik Josiah Mendelsohn, wysokość 27,9 cm, 1865-1866, 
zbiory V&A Museum, Londyn.