Elfy
Alfar lub Elfy, są zwykle uważane za wysokość człowieka lub nieco wyższą.
Jasne Elfy podobno są piękne i mieszkają w Alfheim.
Mroczne Elfy żyją w ciemności i są nieco bardziej złośliwe.
Często kojarzą się je z Krasnoludami, które w słońcu zamieniają się w kamień.
Eddowie zwykle używają „Alfar” i „Vanir” zamiennie.
Elfy to mityczne stworzenia z Mitologii Germańskiej, często obecnie przedstawiane w podaniach ludowych w pomniejszonej formie jako mali ludzie o złośliwych osobowościach
Czasami mówi się, że są niewidzialne.
Przedchrześcijańskie duchy leśne były dawniej potężnymi istotami godnymi szacunku, popularnymi wśród starożytnych ludzi, o czym świadczy wiele germańskich imion noszących poznawcze Alf Elf): Alfred – „doradca elfów”,)
Nordycka Mitologia Germańska zna Światliste Elfy-Liosálfar) zamieszkujące trzecią przestrzeń nieba, Mroczne Elfy-Döckálfar i Czarne Elfy-Svartalfheim, przy czym Czarne Elfy utożsamiane są z Krasnoludami, chociaż ogólnie Elfy i Krasnoludy wyróżniają się w zachowanej literaturze nordyckiej.
Często wymienia się je razem z Bogami, najwyraźniej jako pomniejsze duchy natury.
Alfy były bardzo zróżnicowane pod względem wielkości, od bardzo małych po ludzkie i wyższe.
Siedzibą Jasnych Elfów jest Alfheim, rządzony przez Boga Freyra.
Krasnoludy mieszkały w Svartalfheim.
Można je było zobaczyć nocą tańczącą nad łąkami.
Kręgi, które pozostawili, nazwano älvdanser-Tańce Elfów
Lud elfów jest często przedstawiany jako żyjący w lasach i innych naturalnych miejscach, pod ziemią lub w studniach i źródłach. Wyobrażano je jako długowieczne lub nieśmiertelne i przypisywano im magiczne moce.
Strzał Elfów to nazwa znalezionych neolitycznych grotów strzał z krzemienia, wyobrażanych jako stworzone i używane przez elficki lud, a nagły paraliż czasami przypisywano udarowi Elfów.
Ogólnie rzecz biorąc, termin Elf, podzielony na różne rasy, zwykle odnosi się do Ljosalfara-Światłych Elfów, istot o wielkiej urodzie, które często kojarzą się z Bogami.
Mówi się, że są dość potężni i pomagają zarówno ludziom, jak i Bogom.
Mieszkają w Alfheim, które zostało podarowane bogowi Freyrowi w prezencie za jego pierwszy ząb i być może Bóg jest postrzegany jako ich władca.
Mieli bliskie powiązania z Bogami i sprawiali wrażenie istot lekkich i dobrych.
W Troth zwykle nazywane „alfami”, aby uniknąć pomylenia z elfami Szekspira lub Tolkiena.
Elfy czasami wydają się duchami zmarłych przodków wciąż zamieszkującymi kopce lub wzgórza; czasami są bardziej podobni do upiorów ziemi (duchów ziemi).
Czasami są życzliwi, ale gdy się urażą, strzelają do ludzi lub zwierząt strzałami Elfów, powodując choroby i rozpacz u swoich ofiar.
Nie można jednak dokonać żadnego rozsądnego rozróżnienia pomiędzy Mrocznymi Elfami, Krasnoludami i Trollami; wydaje się, że można je stosować zamiennie.
Określenie czarny/mroczny Elf może raczej sugerować miejsce jego zamieszkania niż przypuszczalną naturę, chociaż opisuje się je jako chciwe i kłopotliwe dla ludzi, w przeciwieństwie do życzliwych Jasnych Elfów.
Oprócz podziemnego życia, Svartálfar miał wiele tych samych cech, które przypisywano im, co Krasnoludom.
Należą do nich wyrastanie z robaków ciała Ymira, zamienianie się w kamień pod wpływem światła dziennego oraz bycie podobnym do człowieka, ale brzydkim i zniekształconym.
Podobnie jak wiele mitologicznych Elfów, niezależnie od moralności (choć w szczególności znacznie bliższej jej odmianom, Mroczne Elfy), często mówi się, że są odpowiedzialne za wiele chorób nękających ludzkość.
W szczególności mówi się, że złe sny należą do domeny dökkálfar, na co wskazuje niemieckie słowo oznaczające koszmar „Albtraum” (sen elfa).
Mówi się, że mroczne elfy siadają na piersi śniącego i/lub szepczą mu do uszu złe sny.
https://odinsvolk.ca/new/gods-goddesses/alfar/
