[Krystyna]

   
Acacia Melanoxylon

[Krystyna]

   
   
Acacia Papyrocarpa
Powszechnie znana jako western myall, jest drzewem z rodziny Fabaceae .
 Endemiczny w Australii , występuje na równinach wapiennych w południowej Australii od Paynes  w zachodniej Australii na wschód do Australii Południowej

[Krystyna]

   
   
   
   
   
Acacia Iteaphylla 
Występuje naturalnie w Australii Południowej, rozciągając się od pasm Flindersa po Gawler Ranges i Eyre Peninsula.
Powszechnie nazywany Willow-leaf Wattle, ten kształtny dekoracyjny krzew jest odporny i szybko rośnie, a kwiaty pojawiają się sporadycznie przez cały rok, a okres kwitnienia na wiosnę osiąga szczyt.
Rośnie do wysokości 2-4 m, z niektórymi formami wyprostowanymi, podczas gdy inne są zwisające i krzaczaste.
Kilka okazów kwitnących w Australijskim Narodowym Ogrodzie Botanicznym jest wyprostowanych i wielopiętrowych z poziomu gruntu.
źródło

[Krystyna]

   
   
Acacia Schaffneri
Pochodzi z chihuahańskiej pustyni w południowym Teksasie i północnym Meksyku.
Jego nazwa botaniczna wywodzi się od Wilhelma Schaffnera, niemieckiego dentysty i botanika, który osiadł w Mexico City w 1856 roku.
źródło

[Krystyna]

       
       
       
       
Acacia Abyssinica
Występowanie: 
Gatunki z Afryki Wschodniej, występujące od Erytrei i Sudanu po Zimbabwe. 
Na obszarze występuje kilka podgatunków, nominalny, do którego odnoszą się prezentowane zdjęcia, rośnie w północnej części obszaru.
Ekologia: 
Typowy gatunek podgórskich sawann na wysokościach 1500–2800 m, w wielu miejscach gatunek dominujący
Opis: 
Drzewo o koronie parasolowatej, dorastające do wysokości 6–15(–20) m; 
Kora jest ciemnobrązowa do szarobrązowej, delikatnie bruzdowana na pniu i grubszych gałęziach; pędy są zwykle szarawe lub żółtawo owłosione. 
Liście są naprzemienne, 2 razy pierzaste, z 15–50 jarzmami; 
Listki bardzo małe, długości około 4 mm i szerokości 0,5–0,8 mm; 
Kolce pochodzenia trzonkowego rosną parami w węzłach, są proste, do 5(–7) cm długości i białawe. 
Kwiatostany to szypułkowe kuliste szypułki o średnicy około 1 cm, rosnące w kątach liści; 
Kwiaty są bardzo małe, kielich i korona białawe lub czerwonawe, korona naga lub niewyraźnie rzęskowana; 
Pręciki są białe; gynoecium tworzy pojedynczy owocolistek. 
Strąki mają 5–13 cm długości i 1,2–2 cm szerokości, proste, płaskie, nie zwężone, szare lub brązowe, drobno gruczołowe; nasiona oliwkowobrązowe, w zarysie eliptyczne, długości 7–10 mm, spłaszczone, gładkie.

Wymiany: 
W Afryce Wschodniej występuje kilkadziesiąt gatunków akacji, z samej Etiopii znanych jest prawie 60 gatunków. 
Gatunek ten charakteryzuje się głównie mniej lub bardziej owłosionymi pędami, kulistymi kwiatostanami i prostymi strąkami.

Zastosowanie: 
Ważne źródło drewna opałowego, często przetwarzanego na węgiel drzewny. 
Drewno jest twarde, ciężkie i trudne w obróbce. 
Na niektórych obszarach jest ważną rośliną miododajną.
https://botany.cz/cs/acacia-abyssinica/

[Krystyna]

       
       
       
Acacia Calamifolia
Taksonomia
Gatunek ten został po raz pierwszy formalnie opisany przez botanika Roberta Sweeta w dziele Johna Lindleya Edwards's Botanical Register w 1824 roku. Gatunek ten został przeklasyfikowany jako Racosperma Calamifolium przez Leslie Pedley w 2003 roku, a następnie ponownie przeniesiony do rodzaju Acacia w 2006 roku. 
Inne synonimy to; Acacia Microcarpa var. Linearis, Acacia Pulverulenta i Acacia Uncinata
Epitet gatunkowy pochodzi od łacińskich słów calamus oznaczającego trzcinę i folium oznaczającego liść, nawiązując do kształtu liści.

Dystrybucja
Krzew ten występuje w Australii Południowej od pasma Flinders na północy i południu do pasma Tothill w północnych górach Mount Lofty i na wschód do Broken Hill i centralnych części Nowej Południowej Walii
Często jest częścią społeczności leśnych i otwartych zarośli, gdzie rośnie na różnych rodzajach gleby. Występuje również w północno-zachodniej Wiktorii .
https://en.wikipedia.org/wiki/Acacia_calamifolia

Występowanie: 
Endemiczny dla południowo-wschodniej Australii , rosnący w stanach Australii Południowej, Wiktorii i Nowej Południowej Walii, postać Queensland jest niewiarygodna.
Ekologia: 
Gatunek stosunkowo mało wymagający, rośnie w otwartych zaroślach i lasach jasnych, w różnych warunkach glebowych.
Opis: 
Krzew dorastający do 1–3(–10) m wys., zwykle kulisty; gałęzie są nagie. 
Filodia proste są liniowe, mają długość 8–20 cm i szerokość zaledwie 1–1,5 mm, są prawie okrągłe, zielone do szarozielonych, spiczaste i haczykowate na końcu. 
Kwiatostany to gęste, kuliste grona, rosnące w gronach o długości 1–2,5(–3) cm, rozmieszczonych w 2–8(–14) kątach filodiów; szypułki mają (3–)4–10(–15) mm długości, nagie; kwiatów jest 5, po 30–45 w wiechach, kielich ma kształt dzwonu; korona jest stopiona, żółta; jest wiele kijów. 
Strąki są zduszone, do 15 cm długości i 0,3–0,6 cm szerokości, twarde, zdrewniałe, okrągłe; nasiona są podłużne, ciemnobrązowe do czarnych.
Zastosowanie: 
Gatunek ma potencjał ozdobny, toleruje spadki temperatur poniżej punktu zamarzania.
https://botany.cz/cs/acacia-calamifolia/
https://syzygium.xyz/saplants/Fabaceae/A...folia.html

[Krystyna]

https://malamant.files.wordpress.com/201...cn0585.jpg
https://ic.pics.livejournal.com/malamant...97_900.jpg
https://ic.pics.livejournal.com/malamant...38_900.jpg
https://malamant.files.wordpress.com/201...-001-2.jpg
https://malamant.files.wordpress.com/201...0582-2.jpg
https://malamant.files.wordpress.com/201...-001-2.jpg
https://malamant.files.wordpress.com/201...-001-2.jpg
https://malamant.files.wordpress.com/201...0571-2.jpg
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/c...leyana.jpg
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/c..._email.jpg
Acacia Baileyana
Acacia Baileyana or Cootamundra wattle to krzew lub drzewo z rodziny roślin kwitnących Fabaceae 
Nazwa naukowa gatunku honoruje botanika Fredericka Mansona Baileya 
Jest rodzimy dla bardzo małego obszaru w południowej części śródlądowej Nowej Południowej Walii, obejmującego dystrykty Temora, Cootamundra, Stockinbingal i Bethungra. 
Jednakże był szeroko sadzony w innych stanach i terytoriach Australii. 
W wielu obszarach Wiktorii został naturalizowany i jest uważany za chwast , wypierając rodzime gatunki wiktoriańskie.
Prawie wszystkie Akacje mają kremowe do złotych kwiatów. 
Małe kwiaty są ułożone w kuliste do cylindrycznych kwiatostanów, przy czym widoczne są tylko pręciki
Akacje zostały szeroko wprowadzone do Nowej Zelandii .
Zastosowania
Jest wykorzystywana w Europie w przemyśle kwiatów ciętych. 
Jest również wykorzystywana jako pokarm dla pszczół w produkcji miodu
 Amerykańska projektantka krajobrazu miejskiego Renée Gunter wykorzystuje tę roślinę na swoim trawniku w South Los Angeles jako odporną na suszę alternatywę dla roślin bardziej spragnionych.
Analiza chemiczna Acacia Baileyana wykazała zawartość alkaloidów mniejszą niż 0,02%
https://en.wikipedia.org/wiki/Acacia_baileyana
https://resources.austplants.com.au/plan...baileyana/
https://www.plantarium.ru/page/image/id/436604.html
https://www.specialplants.net/shop/seeds..._purpurea/
https://www.medianauka.pl/Acacia-baileyana
https://apps.cals.arizona.edu/arboretum/...spx?id=839
Historia naturalna: Akacja Cootamundra jest rośliną pochodzącą z Australii i miasta Cootamundra w Nowej Południowej Walii. 
Zamieszkując zarówno górne, jak i dolne góry, rośliny te wytwarzają wiele nasion i rosną bardzo szybko. 
Dominują w tym obszarze. 
Nasiona są głównie rozsiewane przez ptaki, jednak według Rady Miasta Blue Mountains mogą być rozsiewane przez mrówki, maszyny lub wyrzucane do odpadów ogrodowych 
Roślina wytwarza strąki, które zawierają wiele nasion; nasiona te żyją bardzo długo, gdy znajdą się w glebie. 
Roślina ta rozprzestrzeniła się, ponieważ została pomylona z rodzimą akacją występującą w innych obszarach i jest sadzona. 
Jest inwazyjna i szybko przejmuje obszar. 
Roślinę można kontrolować, usuwając i zbierając wszystkie strąki, zanim nasiona dostaną się do gleby. 
W ten sposób rośliny mogą być wykorzystywane w obszarach miejskich do ozdobnego kształtowania krajobrazu.
Uwagi dotyczące uprawy: Acacia baileyana  najlepiej rośnie w pełnym słońcu. Roślina ma niskie zapotrzebowanie na wodę i jest odporna na temperatury do prawie 0 °F. Do rozmnażania można używać sadzonek liściowych. (1).
Etnobotanika:
Acacia baileyana ma wiele zastosowań. Jest fantastyczną rośliną pionierską i może być używana do rewitalizacji zniszczonego obszaru, takiego jak kopalnia lub pobocze drogi. Aborygeńskie populacje australijskie używały drewna do budowy włóczni, tarcz i innych broni. Strąki drzewa można łączyć z wodą, aby stworzyć pastę używaną do leczenia wysypek skórnych. Z rośliny można wyekstrahować barwnik do stosowania z wełną.
https://identify.plantnet.org/pl/k-world...uell./data
https://apps.cals.arizona.edu/arboretum/...spx?id=839
https://malamant.livejournal.com/753119.html
https://malamant.livejournal.com/753119.html

[Krystyna]

Acacia Confusa
Występowanie: 
Pochodzi z Filipin i prawdopodobnie Tajwanu (pierwotne występowanie jest niepewne), wtórne wystąpienia odnotowano w innych miejscach w Azji Południowo-Wschodniej i Wschodniej (Wyspy Riukiu, Chiny kontynentalne, Wietnam, Malezja i Indonezja), a także w liczba wysp w Oceanii (aż do Wysp Hawajskich) i na Oceanie Indyjskim (Mauritius, Seszele).
Ekologia: 
Rośnie w klimacie gorącym i wilgotnym, na siedliskach wilgotnych i meksykańskich, często tworząc drzewostany jednogatunkowe, w których skutecznie tłumi runo innych gatunków.
Opis: 
Zimozielone drzewo dorastające do 6–15 m wys.; kora na pniu jest szara do brązowej. 
Liście siewek i zrazu są dwukrotnie pierzaste; u starszych osobników zastępują je filodia (ogonki rozszerzone łuskami), które są naprzemienne, wąsko lancetowate, czasem nieco sierpowato zakrzywione, o długości 6–10 cm i szerokości 0,5–1,3 cm, najczęściej z 5 podłużnymi żyłkami, tępo skierowanymi w stronę wierzchołka. wierzchołku, ale z haczykowatym końcem. 
Kwiatostany tworzą kuliste szypułki; kwiaty są drobne, złotożółte, pachnące; działki o długości 1–1,3 mm; działki zielonkawe, długości 1,5–1,9 mm; pręciki liczne, długości około 3,5 mm; słupek tworzy pojedynczy słupek. 
Owoce to czarnobrązowe, płaskie strąki o długości 4–9(–12) cm i szerokości 0,7–1,5 cm; zawierają szeroko elipsoidalne, trujące nasiona o długości 5–6 mm.
Zastosowanie: 
Uprawiany jako drzewo ozdobne, pozyskuje się z niego również garbniki. 
Atakuje szybko na naruszonych glebach i po pożarach; na obszarach dystrybucji wtórnej ma czasami niebezpieczny charakter inwazyjny.
https://botany.cz/cs/acacia-confusa/
https://en.wikipedia.org/wiki/Acacia_confusa
https://en.wikipedia.org/wiki/Acacia_confusa
https://www.iplantz.com/plant/11/acacia-confusa/

[Krystyna]

       
       
       
Acacia Conjunctifolia
Acacia Conjunctifolia to krzew należący do rodzaju Acacia i podrodzaju Juliflorae
Pochodzi z części północnej Australii.
Krzew ten zazwyczaj osiąga wysokość od 1,5 do 2 metrów (od 5 do 7 stóp) z kanciastymi brązowymi do ciemnobrązowych gałązkami, które mają wyraźne grzbiety. 
Zielone, liniowe do wąskoeliptycznych lub wąskolancetowatych listki występują pojedynczo lub w skupiskach po dwa do czterech. 
Listki są płaskie i proste do lekko zakrzywionych o długości od 0,8 do 2,7 centymetrów (0,31 do 1,06 cala) i szerokości od 1 do 3,5 milimetrów (0,039 do 0,138 cala). Kwitnie od maja do września wytwarzając jasnożółte kwiaty. 
Kwiatostany mają długość od 0,7 do 3 cm (0,28 do 1,18 cala). 
Po kwitnieniu tworzą się wyprostowane i liniowe strąki nasienne , które są proste do lekko zakrzywionych. 
Strąki mają długość od 3 do 7 cm (od 1,18 do 2,76 cala) i szerokość od 3,5 do 7 mm (od 0,138 do 0,276 cala) i często są wąskoskrzydłe. Ciemnobrązowe nasiona wewnątrz mają kształt podłużny do wąsko-podłużno-eliptycznego i długość od 3 do 6 mm (od 0,118 do 0,236 cala)

Taksonomia
Gatunek ten został po raz pierwszy formalnie opisany przez botanika Ferdinanda von Muellera w 1879 roku w pracy Fragmenta Phytographiae Australiae . 
W 1987 roku Leslie Pedley dokonał reklasyfikacji gatunku jako Racosperma conjunctifolium, a w 2001 roku przypisał go z powrotem do rodzaju Acacia.

Dystrybucja
Występuje w górnym krańcu Terytorium Północnego i na niewielkim obszarze w północno-zachodnim Queensland, gdzie rośnie na kamienistych i piaszczystych glebach, zwykle na laterycie lub kwarcycie, w części lasów eukaliptusowych lub zarośniętych otwartych zbiorowiskach leśnych.
W Australii Zachodniej występuje na niewielkim obszarze regionu Kimberley, gdzie rośnie na piaskowcowych skałach wystających ponad korytami strumieni. 
Uważa się, że jest blisko spokrewniona z Acacia amentifera
https://en.wikipedia.org/wiki/Acacia_conjunctifolia
https://botany.cz/cs/acacia-conjunctifolia/

[Krystyna]

Acacia Cyclops
Krzew przybrzeżny lub niewielkie drzewo z rodziny bobowatych 
Pochodzi z Australii, występuje wzdłuż zachodniego wybrzeża Australii Zachodniej aż do Leeman na północy i wzdłuż południowego wybrzeża w Australii Południowej 
Ludzie Noongar z Australii Zachodniej znają tę roślinę jako wilyawa or woolya wah

Dystrybucja: 
Pochodzi z Australii
Pierwotny obszar położony jest w południowo-zachodniej i południowej części kontynentu, w pozostałych częściach kontynentu występuje wtórnie. Ponadto gatunek ten został introdukowany na inne obszary, takie jak południowa Afryka, Kalifornia, Wyspy Kanaryjskie i południowo-zachodnia część Morza Śródziemnego. 
Miejscami ma charakter inwazyjny.
Ekologia: 
Rośnie na wybrzeżu morskim w klimacie śródziemnomorskim z łagodnymi zimami i gorącymi, suchymi latami, toleruje zasolenie gleby i mgłę solną. Często towarzyszą wapienne lub szlifowane wydmy.

Zimozielony krzew lub małe drzewo (0,5–)1–6(–8) m wys.
Gałązki są nieco kanciaste, nagie. Liście zastąpione są przez filodia (ogonki), które są proste, podłużne, eliptyczne do jajowatych, asymetryczne, nieco zakrzywione, o długości 4–9,5 (–11) cm i szerokości 0,5–1,5 (–2,2) cm, twardkowate, z 3–5 wyraźne żyły, nagie, tępe, spiczaste lub spiczaste na wierzchołku. 
Kwiatostany składają się zwykle z 2 kielichowych, skróconych grona na szypułkach o długości 0,4–1,2(–2) cm (jeden jest często karłowaty); pręciki o średnicy 5–7 mm tworzą (30–)60–75 kwiatów pięcioramiennych; kielich w kształcie dzwonu, długości 1,2–1,7 mm, zrośnięty w 1/2–3/4; korona dzwonkowata, długości 2,2–2,5 mm, żółta; pręciki o długości 4–4,5 mm; słupek jest pojedynczy. 
Owocem jest spłaszczony, cylindryczny, poskręcany strąk o długości do 15 cm i szerokości 0,7–1,5 cm, nieregularnie wciśnięty między nasiona; nasiona są eliptyczne, długości 5–7 mm, ciemnobrązowe, błyszczące, z pomarańczową do czerwonej opaską otaczającą nasiona.
Zamienniki: 
Akacje drobnokwiatowe i zwykle mało kwitnące z filodiami („proste liście”).
https://botany.cz/cs/acacia-cyclops/

Taksonomia
Gatunek ten został po raz pierwszy formalnie opisany przez botanika George'a Dona w 1832 roku w pracy A General History of Dichlamydeous Plants . 
W 2003 roku Leslie Pedley dokonał reklasyfikacji gatunku jako Racosperma Eglandulosum, a w 2006 roku przeniósł go z powrotem do rodzaju Acacia.
Znanych jest wiele synonimów tego gatunku, w tym Acacia Cyclopis , Acacia Mirbeli i Acacia Eglandulosa 

Zastosowania
Rdzenni Australijczycy mielą nasiona na mąkę, aby uzyskać z nich hummus, nasiona są dobrym źródłem węglowodanów, tłuszczów i białka. Strąki nasion są również miażdżone, gdy są jeszcze zielone, aby uzyskać środek odstraszający owady i filtr przeciwsłoneczny, który jest również stosowany w leczeniu egzemy 
Strąki można również wykorzystać do przygotowania roztworu mydła. 
Jadalna guma wydzielana z pnia może być używana jako guma do żucia lub do produkcji kleju. 
Drewno jest wykorzystywane do produkcji różnych narzędzi, a zgniłe drewno jest dobrym źródłem larw witchetty
https://en.wikipedia.org/wiki/Acacia_cyclops
https://www.arbolesornamentales.es/Acaciacyclops.htm

[Krystyna]

Acacia Cognata
Acacia Cognata, powszechnie znana jako Bower Wattle, River Wattle or Narrow-Leaved Bower Wattle, to gatunek drzewa lub krzewu, który jest endemiczny dla południowo-wschodniej Australii

Zwykle dorasta do wysokości 0,6 do 10 m (2 stopy 0 cali do 32 stóp 10 cali) i ma pokrój od wyprostowanego do rozłożystego. 
Ma gładką, szarą lub szarobrązową korę na pniu i większych gałęziach. 
Gałęzie mają niskie podłużne zielone do brązowych grzbiety, które przeplatają się z lepkimi żywicznymi pasmami. 
Zielone, liniowe do wąskoeliptycznych listków są lekko zakrzywione i mają długość od 4 do 10 cm (1,6 do 3,9 cala) i szerokość od 1 do 3,5 mm (0,039 do 0,138 cala). 
Rzadko owłosione do nagich listków mają orzęsione brzegi z trzema głównymi podłużnymi żyłkami. 
Jasnożółte, kuliste główki kwiatowe mają średnicę od 3 do 6 mm (od 0,12 do 0,24 cala) i zawierają od 10 do 25 kwiatów. 
Pojawiają się pojedynczo lub parami w kątach liści od lipca do października w rodzimym zasięgu gatunku. 
Papierowe, proste, płaskie strąki nasienne są lekko uniesione nad nasionami o długości od 3 do 10 cm (od 1,2 do 3,9 cala) i szerokości od 2 do 4 mm (od 0,079 do 0,157 cala)

Dystrybucja
Gatunek ten pochodzi z stanów Nowa Południowa Walia i Wiktoria , gdzie rośnie na glebach granitowych jako część suchych zbiorowisk lasów twardolistnych 

Taksonomia
Gatunek ten został po raz pierwszy formalnie opisany przez botanika Karela Domina w 1926 roku w ramach pracy Beitrage zur Flora und Pflanzengeographie Australiens opublikowanej w dziele Bibliotheca Botanica . 
W 2003 roku został przeklasyfikowany jako Racosperma cognatum przez Leslie Pedley, a następnie przeniesiony z powrotem do rodzaju Acacia w 2006 roku
https://en.wikipedia.org/wiki/Acacia_cognata
https://apps.lucidcentral.org/wattle/tex...ognata.htm
https://malleedesign.com.au/the-weepiest...a-cognata/
https://www.gbif.org/occurrence/gallery?...ey=2979090

[Krystyna]

Acacia Ehrenbergiana
Gatunek drzewa lub czasami krzewu liściastego z rodziny bobowatych (Fabaceae Lindl.). 
Występuje naturalnie w Afryce Północnej.
Rośnie naturalnie w Mauretanii, Maroku, Algierii, Tunezji, Libii i Egipcie
Drzewo lub krzew dorastający do 2–6 (rzadziej do 7) m wysokości. 
Kora nie jest pokryta proszkiem.
 Czasami odrywa się od pnia, odsłaniając zielonkawożółte, gładkie drewno
Naturalnymi siedliskami są suche obszary półpustyń na piaszczystym podłożu. 
Rośnie także na glebach gliniasto-żwirowych i kamienistych. 
Czasami występuje w dolinach uedów. 
Siedliska dzieli między innymi z parolistowatymi (Zygophyllaceae) i Panicum turgidum
https://pl.wikipedia.org/wiki/Acacia_ehrenbergiana

Rozszerzenie: 
Obszar rozciąga się na Afrykę Północną i Półwysep Arabski. 
Obszar rozciąga się od Maroka i Senegalu od wybrzeża Atlantyku przez Saharę i region Sahelu po Egipt i Sudan, rośnie także w Erytrei, Etiopii i Dżibuti. W Azji Akację tę odnotowano w Arabii Saudyjskiej, Jemenie, Omanie, Zjednoczonych Emiratach Arabskich i Katarze, a także prawdopodobnie w południowym Iranie.
Ekologia: 
Towarzyszy półpustynom na podłożach piaszczystych lub żwirowych, terenom z osadowymi osadami piaskowców oraz wadiom piaszczystym lub kamienistym. 
Przeżywa również na obszarach o rocznych opadach wynoszących 50–400 mm. 
W południowej części Półwyspu Arabskiego wznosi się na wysokość 1900 m.
Niejasności: 
Akacje występujące na obszarze północnoafrykańskim i arabskim są trudnymi do zidentyfikowania rodzajami, zwłaszcza jeśli nie są dostępne kwiaty ani owoce (najlepiej mieć oba). 
Gatunek ten dość łatwo rozpoznać po bardzo małej liczbie listków pierwszego rzędu - czyli w liściu dwupierzastym jest to liczba wrzecion, na których znajdują się "prawdziwie" podłużne listki.
 Najczęściej są to tylko 2 lub 4 (czyli 1 lub 2 pary), co doskonale widać na naszych zdjęciach.
https://botany.cz/cs/acacia-ehrenbergiana/

[Krystyna]

Acacia Gummifera
Występowanie: 
Gatunek endemiczny dla środkowej części zachodniego Maroka, występujący mniej więcej od okolic miasta Agadir po region Béni Mellal.
Ekologia: 
Gatunek często reprezentowany na nizinach i na zboczach Atlasu, w klimacie półpustynnym do suchego śródziemnomorskiego. 
Rośnie na wapieniach i krzemianach, na południu jako część drzewostanów Argania spinosa, miejscami dalej na północ tworzy oddzielne drzewostany krzaczaste.
Opis: 
Kolczasty krzew lub małe, wielopniowe drzewo dorastające do 5–6 m wysokości, ale rzadko dopuszczane do większych rozmiarów ze względu na wypas i rolnictwo. 
Młode gałązki są krzywe, kora czerwonobrązowa, później szarobrązowa. Kolce o długości 1–1,5(–2) cm, parami u nasady gałązek i liści, liście 2 razy pierzaste, liście drugiego rzędu 6–10 par i długości 6–7 mm. 
W kątach górnych liści wyrastają jasnożółte, kuliste kwiatostany. 
Owoce to zakrzywione, spłaszczone strąki o długości około 15 cm, zdławione pomiędzy nasionami.
Zastosowanie: 
Młode gałązki stosuje się jako paszę uzupełniającą dla kóz, kłujące gałęzie służą do ogradzania pól zbożem w celu zapobiegania przedostawaniu się pasących się zwierząt.
https://botany.cz/cs/acacia-gummifera/
https://www.biodiversity4all.org/taxa/12...-gummifera

[Krystyna]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/c...ylla_3.JPG
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/c...s%29_2.JPG
Acacia Heterophylla
Acacia Heterophylla,  Highland Tamarind, to drzewo (lub krzew w wyższych partiach) endemiczne dla wyspy Reunion, gdzie powszechnie nazywane jest Tamarin des Hauts
W stadium młodzieńczym liście drzewa mają układ pierzasty, ale w stadium dorosłym liście zanikają, a dominującą strukturą fotosyntetyczną staje się listek.
Został on wprowadzony na Madagaskar, gdzie rośnie w klimacie półwilgotnym na wysokości około 500–1000 m n.p.m.

Analiza sekwencji genetycznych wykazała, że jego najbliższym krewnym jest Acacia Koa z Hawajów; szacowany czas rozbieżności to około 1,4 miliona lat temu. 
Sekwencje Acacia Heterophylla gniazdują w sekwencjach bardziej zróżnicowanego Acacia koa, co czyni ten ostatni gatunek parafiletycznym 
Oba gatunki pochodzą od gatunku przodka z Australii, prawdopodobnie ich gatunku siostrzanego, Acacia Melanoxylon ; uważa się, że sposobem rozprzestrzeniania się na Hawaje, a następnie na Reunion (ten ostatni pokonuje odległość 18 000 km) było przenoszenie nasion przez ptaki, takie jak burzyki (nasiona tych gatunków nie są przystosowane do długotrwałego zanurzenia w wodzie morskiej).
https://en.wikipedia.org/wiki/Acacia_heterophylla

Występowanie: 
Jedyny rodzimy gatunek akacji ( Tamarin des Hauts ) na wyspie Reunion, rośnie na wysokościach 1200–2200 m. 
Sadzony był jako użyteczne drzewo na Madagaskarze, a być może także w Indiach.
Ekologia: 
Bardzo charakterystyczny, czasem dominujący gatunek drzew najwyższego poziomu drzewostanu na wyspie, miejscami tworzy górną granicę lasu, za którym podążają wyżej zarośla wrzosów. 
Optymalne występowanie występuje w miejscach o średniej rocznej temperaturze 11–17°C i rocznych opadach około 1500 mm – osiąga się to głównie na zboczach chronionych przed bezpośrednim wpływem monsunu w kierunku jakby zawietrznym. 
Toleruje wahania temperatury w ciągu dnia i dobrze wieje wiatr. 
Tworzy społeczność ubogą gatunkowo.
Opis: 
Masywne drzewo o wysokości 20–25 m, z krzywymi gałęziami, przypominające nieco smagane wiatrem dęby; jednak na wysokościach powyżej 2000 m npm częściej jest to po prostu porost krzewów. 
Pień charakteryzuje się korą podłużnie bruzdowaną. 
Liście są naprzemienne, w młodości dwukrotnie pierzaste, ale ogonek jest łuskowaty. 
Później pierzaste blaszki opadają i jedynie prosta, często sierpowata łodyga o długości 6–16 cm i szerokości 0,5–2 cm pełni funkcję narządu asymilacyjnego. 
Transformacja liści jest zatem odpowiedzialna za nazwę gatunku. 
Kwiaty są pogrupowane po 30-40 w kuliste grona, które są zgrupowane w grona. 
Kwiaty są bladożółte. 
Dojrzałe strąki są brązowe, mają 8–10 cm długości i zawierają 5–10 zgniecionych czarnobrązowych nasion.
Zastosowanie: 
Drewno tej akacji jest bardzo wysokiej jakości, twarde, w przeszłości było szeroko stosowane, zwłaszcza jako materiał do produkcji mebli, a nawet budowano z niego łodzie. 
Nadmierna eksploatacja doprowadziła do zniszczenia wielu oryginalnych drzewostanów.
https://botany.cz/cs/acacia-heterophylla/
https://www.inaturalist.org/taxa/566699-...terophylla

[Krystyna]

Acacia Holosericea
Acacia holosericea to krzew pochodzący z tropikalnej i śródlądowej północnej Australii 
Znany jest powszechnie pod nazwami: Soapbush Wattle, Soapbush, Strap Wattle, Candelabra Wattle, Silver Wattle and Silky Wattle

Krzew ma rozłożysty pokrój i zwykle osiąga wysokość 3 m (9,8 ft) i szerokość 4 m (13 ft).
Duże, szarozielone listki mają jajowato-lancetowaty kształt o długości od 10 do 25 cm (4 do 10 cali) i szerokości od 2 do 9 cm (0,8 do 3,5 cala) i są pokryte białymi jedwabistymi włoskami, z trzema do czterech widocznymi żyłkami. 
Kwiaty są prętopodobne i jasnożółte, o długości 3–5 cm. 
Cienkie, skorupkowate strąki nasienne, które tworzą się po kwitnieniu, są ciasno nieregularnie zwinięte i mają szerokość od 2,5 do 4 mm (0,1 do 0,2 cala). 
Strąki mają długość od 3 do 5 cm (1,2 do 2,0 cala) i są skręcone i zwinięte. 
Lśniące, ciemnobrązowe nasiona ułożone są wzdłużnie w strąkach i mają kształt obloidowo -elipsoidalny, długość od 3 do 5 mm (od 0,1 do 0,2 cala) oraz jasnożółty osnówek. Nasiona są jadalne. 

Taksonomia
Gatunek ten został po raz pierwszy formalnie opisany przez botanika Allana Cunninghama w 1832 roku w ramach pracy George'a Dona A General History of Dichlamydeous Plants . 
W 1987 roku Leslie Pedley dokonał reklasyfikacji gatunku jako Racosperma holosericeum, a następnie w 2006 roku przeniósł go z powrotem do rodzaju Acacia. 
Okaz typowy został zebrany przez Allana Cunninghama w 1819 roku w pobliżu Port Keats na skraju Zatoki Cambridge . [ 4 ]

Dystrybucja
Krzew ten występuje w północnych częściach Australii w Australii Zachodniej , Terytorium Północnym i Queensland
Zasięg występowania większości populacji rozciąga się od okolic Derby w regionie Kimberley w Australii Zachodniej na wschód przez górny kraniec Terytorium Północnego aż do Rockhampton we wschodnim Queensland. 
Mniejsze populacje występują w suchych regionach Pilbara w paśmie Hamersley, w centralnych częściach Terytorium Północnego i w południowo-zachodnim Queensland. 
Występuje w i wokół okresowych cieków wodnych rosnących w żwirowatych piaskach lub gliniastych glebach. 

Uprawa
Acacia Holosericea jest dostępna do uprawy z nasion, chociaż nasiona muszą zostać skaryfikowane przed sadzeniem. 
Rośnie szybko i dobrze w słonecznym, stosunkowo dobrze odwodnionym miejscu w większości rodzajów gleby. 
Nadaje się jako roślina ozdobna lub żywopłot lub roślina osłonowa. 
Ma atrakcyjne liście i owoce i może być uprawiana w obszarach tropikalnych.

Zastosowania
Rdzenni mieszkańcy Australii używali tej rośliny jako trucizny na ryby .
Wiadomo, że nasiona tej rośliny są jadalne. 
https://en.wikipedia.org/wiki/Acacia_holosericea

Występowanie: Gatunek z północnej Australii , którego zasięg rozciąga się od regionów Pilbara i Kimberley w Australii Zachodniej, przez całe Terytorium Północne, aż do południowego Queensland 
Został także wprowadzony do Nowej Gwinei, południowych Indii, południowo-zachodniej części Półwyspu Arabskiego i zachodnioafrykańskiego Sahelu.
Ekologia: 
Rośnie na krzaczastych sawannach, nad brzegami cieków wodnych. 
Kwitnie od kwietnia do października, najintensywniej od czerwca do sierpnia.
Opis: 
Krzew wyprostowany, dorastający do wysokości 2–5 m, o owłosionych, rzadko nagich gałązkach. 
Filodia są proste, eliptyczne lub dimidialne, najszersze w środku, 10–20 (–25) cm długości i (1,5–) 2–5 (–6) cm szerokości, klinowate u podstawy, całe, zakończone wierzchołkiem, zwykle gęsto jedwabiście owłosione , rzadko nagie, z 3 żyłami głównymi u podstawy przylegającymi do brzegu liścia; przylistki są trójkątne, do 2 mm długości, białawe, owłosione, trwałe. Kwiatostan jest pachowy, kolczasty, ma tylko 42–55 mm długości i 3–6 mm szerokości, kwiaty są 5-merowe, żółte. 
Owoce to strąki podłużne, o szerokości zaledwie 2,5–4 mm, nieregularnie zwinięte, tworzące przeplatające się grona.
Zastosowania: 
Liście, kora i strąki tej turzycy były używane przez rdzennych Australijczyków na problemy skórne, bóle głowy i infekcje tropikalne. 
W Indiach i Afryce krzew ten jest źródłem drewna opałowego, ale także pożywnego pożywienia (prażonych nasion) i paszy dla zwierząt gospodarskich.
Uwaga: 
Na świecie znanych jest 1085 przedstawicieli rodzaju Acacia, z Australii odnotowano 1073 gatunki. 
Jest to najliczniejszy rodzaj roślin na tym kontynencie
https://botany.cz/cs/acacia-holosericea/

[Krystyna]

Acacia Lycopodiifolia
Występowanie: 
Gatunek północno-zachodniej Australii, występujący na północy Terytorium Północnego oraz w regionie Kimberley w Australii Zachodniej.
Ekologia: 
Rośnie na suchych zaroślach sawanny, zwykle na płytkich glebach na wzgórzach i skałach z piaskowca. 
Kwitnie przez cały rok.
Opis: 
Krzew bardzo zmienny, osiągający wysokość około 100 cm, o korze przeważnie szarej, a gałęzie i liście porośnięte w różnym stopniu białym włoskiem. Filodia rosną w okółkach o długości (8–)10–14, siedzących, liniowych, wyprostowanych lub prostych, prostych lub zakrzywionych, o długości zaledwie 1,5–6(–9) mm, z włosiastym wierzchołkiem o długości 0,5–3 mm, czasem maczugowatym. ukształtowany u góry; 
przylistki mają długość do 1,2 mm. 
Kwiatostan jest główkowaty, wyrasta na owłosionej szypułce o długości 10–24 mm, składa się z 30–40 kwiatów, jest żółty, osiąga średnicę 5–10 mm, kielich ma długość do 0,9 mm, jest żebrowany, płaty kielicha są liniowe, lekko zakrzywiona, naga lub słabo owłosiona, korona o długości około 2,5 mm; z korony wystają pręciki. 
Owocem jest strąk o długości do 55 mm, lekko pogrubiony na krawędzi, czasem lekko zdławiony pomiędzy nasionami, nagi, czasem też owłosiony.

Uwaga: ten głuszec należy do rodzaju Acacia Lycopodiifoliae, liczące ponad dwadzieścia gatunków, charakteryzuje się ułożeniem liściastych w okółkach. Na niemal tym samym obszarze (a także na przykład w Queensland) z tej sekcji wyrasta podobny gatunek Acacia Galioides , którego filodia mają tylko bardzo krótkie kolce, o długości zaledwie 0,2 mm. 
Inne podobne gatunki wyróżniają się np. żółtym ubarwieniem, różną liczbą liści w okółku, długością i kształtem włosia od wierzchołka liścia, względną długością kielicha czy innymi drobnymi cechami.
https://en.wikipedia.org/wiki/Acacia_lycopodiifolia
https://botany.cz/cs/acacia-lycopodiifolia/

[Krystyna]

Acacia Longifolia
https://www.teline.fr/en/photos/fabaceae...longifolia


Acacia saligna
https://www.teline.fr/en/photos/fabaceae/acacia-saligna
https://www.teline.fr/en/photos/fabaceae
https://mycoweb.ru/GIF/catalog/plant_cat...lbum&valor=

[Krystyna]

Akacja Acradenia
Acacia Acradenia to cienki krzew osiągający wysokość od 1 do 4 metrów lub drzewo o dość otwartej koronie osiągające wysokość do 7,5 metra
Chociaż wytwarza prawdziwe liście jako siewka, jak większość przedstawicieli tej części rodzaju, dojrzała roślina nie ma prawdziwych liści, lecz ma przypominające liście spłaszczone łodygi zwane listkami
Roślina jest zbierana ze stanu dzikiego do lokalnego użytku jako żywność i źródło materiałów. 
Ma znaczny potencjał jako roślina ozdobna dla suchszych regionów.
Zakres
Australia - Australia Zachodnia, Terytoria Północne, Queensland
Siedlisko
Gleby szkieletowe piaszczyste i ziemie czerwone, na laterycie, piaskowcu lub kalcetonie, na skalistych zboczach wzgórz lub w wąwozach, często wzdłuż strumieni z Eukaliptusami i Spinifexem
https://tropical.theferns.info/viewtropi...+acradenia
https://apps.lucidcentral.org/wattle/tex...adenia.htm
https://en.wikipedia.org/wiki/Acacia_acradenia

[Krystyna]

Acacia Adsurgens
Acacia Adsurgens to rozłożysty, wielopniowy krzew lub niewielkie drzewo, które może osiągnąć wysokość do 4 metrów i szerokość do 8 metrów.
Młode rośliny są często krzaczaste i okrągłe, ale z wiekiem stają się rozgałęzione, czasami cienkie i o nieuporządkowanym wyglądzie. Łodygi mogą mieć do 10-15 cm średnicy
Chociaż wytwarza prawdziwe liście jako siewka, jak większość przedstawicieli tej części rodzaju, dojrzała roślina nie ma prawdziwych liści, lecz ma przypominające liście spłaszczone łodygi zwane listkami
Roślina jest tradycyjnie zbierana ze stanu dzikiego do lokalnego użytku jako żywność, a także ma zastosowanie lecznicze. 
Ma potencjał do szerszego wykorzystania jako źródło żywności, jest dobrą rośliną opałową i może być stosowana do stabilizacji gleby.
Zakres
Australia - Australia Zachodnia, Terytoria Północne, Queensland
Siedlisko
Czerwone piaszczyste i żwirowe gleby, na płaskich równinach i zboczach wzgórz, powszechnie w zbiorowiskach trawiastych spinifex, czasami z eukaliptusami; na wysokościach do 700 metrów
https://tropical.theferns.info/viewtropi...+adsurgens

[Krystyna]

Acacia Ampliceps
Acacia Ampliceps to krzew lub drzewo o gęstej, rozłożystej koronie; może osiągać wysokość od 2 do 9 metrów i szerokość od 6 do 12 metrów, zwykle z 1 do 4 głównych łodyg. Czasami spotyka się również płożące formy tej rośliny
Roślina często rozprzestrzenia się za pomocą odrostów i może tworzyć zarośla
Chociaż wytwarza prawdziwe liście jako siewka, jak większość przedstawicieli tej części rodzaju, dojrzała roślina nie ma prawdziwych liści, lecz ma przypominające liście spłaszczone łodygi zwane listkami
Roślina jest tradycyjnie zbierana ze stanu dzikiego do lokalnego użytku jako żywność, a także ma zastosowanie lecznicze. 
Ma potencjał do szerszego wykorzystania jako źródło żywności, jest dobrą rośliną opałową i może być stosowana do stabilizacji gleby.
Zakres
Australia - Australia Zachodnia, Terytoria Północne
Siedlisko
Występuje w piaszczystych lub gliniastych glebach wzdłuż cieków wodnych lub w zagłębieniach między nadmorskimi wzgórzami piaszczystymi.
Występuje na równinach, wydmach, wzdłuż linii drenażowych lub na terenach nizinnych i pagórkowatych, często w miejscach, gdzie otrzymuje dodatkową wodę.
https://tropical.theferns.info/viewtropi...+ampliceps

[Krystyna]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/c...leaves.jpg
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/c...abitus.jpg
Acacia Ancistrocarpa
Acacia Ancistrocarpa to krzew lub drzewo o wielu pniach, które może osiągnąć wysokość od 1 do 4 metrów, czasami dochodząc do 8 metrów i około 4 metrów szerokości.
Chociaż wytwarza prawdziwe liście jako siewka, jak większość przedstawicieli tej części rodzaju, dojrzała roślina nie ma prawdziwych liści, lecz ma przypominające liście spłaszczone łodygi zwane listkami
Roślina jest zbierana ze stanu dzikiego do lokalnego użytku jako żywność.
Zakres
Australia - Australia Zachodnia, Terytoria Północne, zachodni Queensland
Siedlisko
Rośnie zwykle w zbiorowiskach mallee-spinifex i na kamienistych łąkach spinifex, a także na zaroślach stepowych i wzdłuż cieków wodnych, na głęboko czerwonych piaskach i glebach szkieletowych na równinach laterytowych; na wysokości do 500 metrów.
https://tropical.theferns.info/viewtropi...istrocarpa
https://en.wikipedia.org/wiki/Acacia_ancistrocarpa

[Krystyna]

https://forestandfield.com.au/wp-content...ta-CU2.png
https://forestandfield.com.au/wp-content...nata-2.png
https://forestandfield.com.au/wp-content...ata-CU.png
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/c...oliage.jpg
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/c...minata.jpg
Acacia Acuminata
Acacia Acuminata to małe, wyprostowane, wiecznie zielone drzewo, powszechnie spotykane dorastające do 5 metrów, a w idealnych warunkach do 10 metrów. 
Roślina ta ma wąskie listki, o długości od 5 do 15 centymetrów z gęsto biało-rzęskowym (prawie nagim) włosiem w kierunku wierzchołka (2). 
Kora tego drzewa jest szara, gładka do lekko szorstkiej i jest powszechnie rozpoznawana, ponieważ wydziela zapach malin. 
Jej jasnożółte kwiaty prętowe to zwisający splątany chwost płatków, pręcików i słupków; kwitnienie występuje od późnej zimy do wiosny. 
Strąki nasienne są długie, brązowe, spłaszczone, o długości około 4 cali (1,2)

Pochodzenie geograficzne: Australia Południowa
Pochodzenie strefy ekologicznej: Australazja
Pochodzenie biomu:
Historia naturalna: Acacia Acuminata pochodzi z południowo-zachodnich regionów Australii Zachodniej, występuje również wzdłuż rzeki Murchison oraz na zachodnich równinach Nowej Południowej Walii 

Etnobotanika: Ludzie Noongar z Australii Zachodniej zbierają gumę z tego drzewa, aby przechowywać ją w dużych okrągłych kulach, które są następnie spożywane samodzielnie lub używane jako słodzik 
Guma ma zastosowanie lecznicze w leczeniu stanów zapalnych gardła, kaszlu i schorzeń żołądkowo-jelitowych, takich jak bóle brzucha i wzdęcia. 
Acacia Acuminata jest ceniona za gęstość drewna, co czyni ją doskonałym drewnem opałowym i powszechnie używanym do budowy słupków ogrodzeniowych i toczonych przedmiotów.
https://apps.cals.arizona.edu/arboretum/...spx?id=945

Taksonomia i nazewnictwo
Gatunek Acacia Acuminata został po raz pierwszy formalnie opisany w 1842 roku przez George'a Benthama w czasopiśmie Hookera London Journal of Botany na podstawie okazów zebranych w pobliżu kolonii rzeki Swan przez Jamesa Drummonda oraz w King Georges Sound przez Williama Baxtera . 
Epitet gatunkowy (acuminatus) oznacza „spiczasty” i odnosi się do liścia. 
W artykule z 2002 r. zaproponowano trzy odmiany Acacia Acuminata, jednak nazwy te nie zostały zaakceptowane przez Australian Plant Census 
Ludzie z plemienia Noongar znają drzewo jako Manjart, Munertor, Mungaitch or Mungat
https://en.wikipedia.org/wiki/Acacia_acuminata
https://tuckerbush.com.au/raspberry-jam-...acuminata/

Acacia Acuminata to ważna roślina w australijskiej tradycji bush tucker, ceniona za głęboko zakorzenione powiązanie z kulturą tubylczą. 
Szanowana nie tylko za swoje ozdobne piękno, jadalne nasiona tej rośliny od dawna są podstawowym źródłem pożywienia, odgrywając kluczową rolę w diecie rdzennych mieszkańców Australii. 
Dzięki swojej odporności na suszę i sól, a także minimalnym potrzebom pielęgnacyjnym, roślina ta jest doskonałym dodatkiem do jadalnych ogrodów i rodzimych krajobrazów. 
Pozwala zachować zarówno swoje dziedzictwo kulturowe, jak i odżywcze, jednocześnie oferując tym, którzy znają jej głębszą naturę, połączenie ze starożytnymi tradycjami.
https://forestandfield.com.au/product/ac...jamwattle/