[Gandera]

w moich powiedzmy "wierszykach" sensu żadnego nie ma co się doszukiwać, bo są całkowicie pisane skojarzeniowo, czasem myślę że nie ja je piszę - tylko same się piszą  

*
Gdy w doniczce mieszka sobie paź królowej
w oknie szare pajęczyny tkane czasem
dusza moknie w lekkim deszczu zapomnienia
- świat ciągle się zmienia : -)
*
Stoimy niepocieszeni
stoimy u kresu
zaglądając w bok marzeń
utraconych
Na smyczy przeznaczenia
ciągnąc - nieznane
*

Od pół roku dopiero piszę więc pewnie nieporadne
a tu wprawki na mini blogu moje  

[Gandera]

samotni podążamy do kresu
samotni wypełnieni światłem
wchodzimy do domów z radością
a wychodzimy z płaczem

gdzieś poza światem
w dali ciepłej i srebrnej
będziemy się kąpać ukradkiem
poza nieskończonością i poza brakiem