[Krystyna]

   
Betula-Brzoza
Rodzaj drzew i krzewów należący do rodziny brzozowatych.
Obejmuje około 35-60 gatunków – różnica w ocenie liczby gatunków jest m.in. wynikiem łatwego tworzenia mieszańców międzygatunkowych o trudnym do ustalenia statusie taksonomicznym.
Gatunkiem typowym jest Betula Alba

Zdecydowanie najbardziej rozpowszechniona w Europie (i w Polsce) jest Brzoza Brodawkowata-Betula Pendula
Znacznie rzadziej występuje tu porastająca głównie tereny podmokłe i bagna Brzoza Omszona-Betula Pubescens
Pozostałe gatunki rodzime należą w Polsce do zupełnej rzadkości i można je znaleźć  jedynie na niewielu i to bardzo ograniczonych obszarach.
Jednym z takich gatunków jest stanowiąca relikt glacjalny Brzoza Karłowata-Betula Nana-niewielki, nie przekraczający 1m wysokości krzew.
Niewiele większym i podobnie rzadkim krzewem jest inny relikt polodowcowy - Brzoza Niska-Betula Humilis
Na terenie Ojcowskiego Parku Narodowego rośnie Brzoza Ojcowska-Betula Oycoviensis-Betula Pendula var. Oycowiensis
Jest to nieduże drzewo osiągające 15m wysokości, występujące poza OPN jedynie w kilku krajach i tylko na pojedynczych stanowiskach.
Wszystkie trzy ostatnio wymienione rodzime brzozy, podobnie jak Betula Obscura 'Kotula' i Brzoza Szafera-Betula Szaferi są niezwykle rzadkie i objęte w Polsce ścisłą ochroną.              

Pozostałe gatunki można podziwiać właściwie tylko w ogrodach botanicznych.
Jednym z nich, zasługującym na szczególną uwagę, jest posiadająca czarną korę i nietypowy kształt blaszki liściowej Brzoza Czarna-Betula Nigra-gatunek traktowany przez niektóre źródła jako odmiana Brzozy Brodawkowatej
W ogrodach botanicznych można jeszcze zobaczyć charakteryzującą się wiśniowo czarną, pachnącą korą Brzozę Cukrową-Betula Lenta, a także Brzozę Maksymowicza-Betula Maximowicziana, Papierową-Betula Papyrifera, Dahurską-Betula Davurica, Ermana (Betula Betula Pendula var. oycowiensis oraz wiele innych.

Gatunki rodzime we florze Polski
Betula Pendula, syn. Betula Verrucosa
Betula Nana
Betula Humilis
Betula Oycoviensis
Betula Pubescens
Betula Szaferi Jentys-Szaferowa & Staszk.)

Cechy charakterystyczne:  
Kredowo biała kora (na kilkuletnich i starszych pniach oraz gałęziach - główne gatunki).  
Liście ostro piłkowane.  
Wytwarzanie na wiosnę bardzo dużych ilości żółtego pyłku w zwisających grupami bez szypułek, podłużnych, żółtych kotkach.  
Kotki żeńskie początkowo stojące.  
Walcowate szyszeczki złożonez bardzo drobnych, trójklapowych, półprzezroczystych łusek nasiennych.  
Szyszeczki rozsypują się na drzewie pozostawiając na gałęzi jedynie cienki, sterczący trzpień.

Zastosowanie
*Roślina uprawna – metody rozmnażania:
Z siewu, natychmiast po zbiorze nasion lub wczesną wiosną.
W wypadku gatunków obcych wskazany siew w szklarni w skrzynkach.
Kiełkowanie szybkie.
Odmiany przez szczepienie lub okulizację na 2-3 letnich siewkach
*Stosowana jako drzewo leśne (często jako tzw. przedplon przy zalesianiu).
Drewno wykorzystywane jest w meblarstwie, przemyśle papierniczym oraz drzewnym.
Jest średnio twarde, ciężkie, i niezbyt trwałe.
Wykonuje się z niego sklejki, wykładziny, meble, dawniej robiono z niego koła.
Używane jest także do suchej destylacji i do produkcji węgla drzewnego.
*Kora – otrzymuje się z niej garbnik oraz dziegieć.
*Sok brzozy (pobrany wiosną), nazywany oskołą, zawiera dużo cukrów i stosuje się go do produkcji napoju, a także w kosmetyce do produkcji tzw. wody brzozowej.
*Kilkanaście gatunków stosowanych szerzej jako drzewa ozdobne, ze względu na białą korę u wielu gatunków, wczesne zazielenianie się wiosną i ażurową budowę korony.
źródło
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

   
   
Betula Pendula
Gatunek drzewa z rodziny brzozowatych (Betulaceae Gray)
Wymieniana też pod nazwami: Brzoza Zwisła, Brzezina, Brzoza Biała.
Występuje w chłodniejszych rejonach Azji i Europy oraz w Afryce Północnej (Maroko), rozprzestrzenia się też w innych rejonach i jest uprawiana w wielu krajach świata.
W Polsce jest pospolita na całym niżu i w niższych położeniach górskich.
Osiąga do 30 m wysokości.
Korona jest silnie rozwinięta, u starszych drzew rzadka, z długimi, cienkimi i zwisającymi z konarów gałązkami.
Cechy charakterystyczne:  
Kredowo biała kora (na starszych pniach i gałązkach),u dołu pnia głęboko spękana na czarnobiałe poletka, poza tym gładka i łuszcząca się.  
Zwieszające się pionowo, bardzo długie i cienkie gałązki.  
Liście trójkątne do rombowych, małe i delikatne (drżące na wietrze),ostro podwójnie piłkowane.  
Wytwarzanie na wiosnę bardzo dużych ilości żółtego pyłku w zwisających grupami bez szypułek, podłużnych, żółtych kotkach.  
Kotki żeńskie początkowo stojące, potem zwisające.  
Walcowate szyszeczki złożone z bardzo drobnych, trójklapowych, półprzezroczystych łusek nasiennych.  
Szyszeczki rozsypują się na drzewie pozostawiając na gałęzi jedynie cienki, sterczący trzpień.
Ciekawostki:  
Sok z brzozy - tzw. "oskoła" -jest bardzo zdrowy; zawiera on m.in. fruktozę, sole mineralne i cenne mikroelementy.  
Brzoza Brodawkowata jest uważana za drzewo narodowe m.in. Rosji i Finlandii.
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

   
   
Betula Pubescens
Gatunek drzewa liściastego z rodziny brzozowatych (Betulaceae Gray).
Występuje w zachodniej, środkowej i północnej Europie, na Syberii i Kaukazie oraz na Grenlandii
W Polsce jest dość pospolity na całym niżu, w górach jest rzadki.
Siedlisko: lasy bagienne, w tym olsy.
Spotykana na niżu aż po położenia górskie, w Alpach do 2000 m n.p.m.
Rośnie na glebach wilgotnych, podmokłych, kwaśnych i piaszczystych.
Unika miejsc o suchym podłożu.
Mniej światłożądna niż Brzoza Brodawkowata.
Odporna na mróz.

Mieszańce i zmienność
Brzoza Omszona łatwo krzyżuje się z Brzozą Brodawkowatą dając mieszańca Betula ×Aschersoniana Hayek o cechach pośrednich i z tego powodu trudnego do identyfikacji.
Tworzy także mieszańce z Brzozą Niską i Brzozą karłowatą
W obrębie gatunku wyróżnia się 5 zaakceptowanych odmian

Betula Pubescens var. Fragrans Ashburner & McAll.
Betula Pubescens var. Golitsinii (V.N.Vassil.) Tzvelev
Betula Pubescens var. Litwinowii (Doluch.) Ashburner & McAll.
Betula Pubescens var. Pubescens
Betula Pubescens var. Pumila (Zanoni ex Murray) Govaerts
oraz dodatkowo mieszańca między odmianą typową (var. Pubescens) oraz var. Pumila – nothovar. kusmisscheffii (Regel) Gürke

https://www.drzewa.com.pl/brzoza-omszona-karpacka.html
https://www.drzewa.com.pl/media/amasty/w...a_jpg.webp
W Polsce obok odmiany typowej (podnoszonej też do rangi podgatunku) wyróżniany jest tradycyjnie podgatunek:
Betula Pubescens subsp. Carpatica-Brzoza Omszona Karpacka
Takson ten w niektórych ujęciach podnoszony jest nawet do rangi osobnego gatunku jako Betula Carpatica-Brzoza Karpacka
Identyfikowany jest na podstawie takich cech morfologicznych jak: wysokość nie przekraczająca 4 m, liście podwójnie nierówno ząbkowane, bez kępek włosków w kątach nerwów po spodniej stronie, których jest 5 par (u podgatunku typowego jest 8–9 par nerwów)[5]. W bazie Plants of the World Online takson nie jest uznawany (jego nazwa stanowi synonim odmiany typowej
W syntaksonomii takson ten uznawany jest za gatunek charakterystyczny dla Ass. Pado-Sorbetum
Zastosowanie
Roślina lecznicza o takim samym działaniu i zastosowaniu, jak Brzoza Brodawkowata.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Brzoza_omszona
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

   
   
Betula Nana
Gatunek karłowatego krzewu z rodziny brzozowatych (Betulaceae).
Występuje głównie w tundrze półkuli północnej.
We florze polskiej Brzoza Karłowata jest reliktem glacjalnym.
Zasięg geograficzny obejmuje tereny w strefie klimatu arktycznego i umiarkowanego chłodnego na półkuli północnej.
Rośnie w północnej Azji i Europie.
Na kontynencie tym izolowane stanowiska znajdują się w części środkowej (m.in. w Polsce), a nawet południowej (Rumunia, Włochy, Francja), gdzie rośnie na odizolowanych stanowiskach w górach.
W Ameryce Północnej występuje na Grenlandii, w Kanadzie i Alasce.
W Polsce występuje na 3 reliktowych stanowiskach:
Pojezierze Chełmińskie – rezerwat przyrody Linje
Góry Izerskie – rezerwat przyrody Torfowisko Doliny Izery
Góry Bystrzyckie – rezerwat "Torfowisko pod Zieleńcem",
Krzew lub krzewinka o wysokości rzadko przekraczającej 1 m i szerokości ok. 0,5–1,2 m.
Roślina ozdobna: gatunek polecany na wrzosowiska oraz do ogrodów skalnych i naturalistycznych.
http://debiany.pl/drzewa/brzoza/brzoza_karlowata.html
źródło
źródło

[Krystyna]

       
Betula Lenta
Występuje w stanie dzikim we wschodniej części Stanów Zjednoczonych; na przedgórzach i w górach (Appalachy).
Pojedyncze stanowiska na zachód od Appalachów nie dochodzą do Missisipi.
Drzewo dorastające w ojczyźnie do 20-25 m.
Pień u młodych drzew korona stożkowata, u starszych kopulasta.
Młode pędy nagie, ciemnobrunatne, po roztarciu przyjemnie pachnące.
Kora ciemna, z przetchlinkami, nie łuszcząca się.
Pączki ostre, odstające
Występuje jako dominujący składnik drzewostanu w wilgotnych, żyznych, chłodnych lasach górskich z Bukiem Wielkolistnym, Liriodendronami, Klonami, Lipami, Dębami w Appalachach.
Rośnie także na urwiskach i stromych stokach.
Kwitnie późną wiosną, jest wiatropylna i wiatrosiewna.

W północno-wschodnich stanach USA jedno z podstawowych źródeł drzewa przemysłowego.
Przez Indian wykorzystywane jako roślina lecznicza (środek przeciwgorączkowy i przeciwzapalny), oraz jako źródło soku brzozowego.
Do Europy sprowadzona w 1759. Mniej ceniona od brzozy żółtej ze względu na kolor kory.    
W Polsce całkowicie wytrzymała na mróz.
źródło
źródło

[Krystyna]

   
       
   
   
Betula Pumila
Liściasty krzew,  pochodzi z Ameryki Północnej.
Osiąga 1-4 m wysokości
Liście są grubo ząbkowane i zaokrąglone u podstawy.
źródło
źródło

[Krystyna]

   
       
       
Betula Papyrifera
Gatunek drzewa występującego w północnych rejonach Ameryki Północnej.
W Polsce uprawiana jest jako roślina ozdobna.
Osiąga wysokość do 20 metrów.
Gałęzie są sztywne, wznoszące się ku górze
Kora kredowobiała z różowym zabarwieniem łuszczy się okrężnie cienkimi płatami.
Posiada wąskie i ciemne pasma przetchlinek. Po złuszczeniu się kory jest szorstka.
Pędy posiadają liczne brodawki.
Młode pędy są owłosione, lecz później stają się nagie
Liście są duże, mają nawet do 10 cm długości.
Mają jajowaty kształt i są podwójnie ząbkowane.
Posiadają 5-10 par nerwów głównych.
Z wierzchu lekko owłosione.
Od spodu posiadają liczne gruczołki i są owłosione w kącikach nerwów.
Latem są matowo ciemnozielone, a jesienią przebarwiają się na żółto.
Ogonki liściowe posiadają relatywnie długie owłosienie
Kwiaty zebrane są w kwiatostany zwane kotkami.
źródło
źródło
https://www.youtube.com/watch?v=h0wZZYaB0uE

[Krystyna]

   
       
       
Betula Pendula var. Oycoviensis
Betula Oycoviensis-Brzoza Ojcowska
Gatunek drzewa lub krzewu należący do rodziny brzozowatych.
Według danych na 2006 w Polsce występuje na 5 stanowiskach: Chojnik w Sudetach, Dolina Kobylańska i Hamernia na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej,
Czerwona Góra koło Opatowa na Wyżynie Sandomierskiej oraz Skiełek w Beskidzie Wyspowym.
Poza Polską spotykany jest w Siedmiogrodzie, na Słowacji, Ukrainie, Danii i Szwecji, jednak są to pojedyncze stanowiska.
Jest mieszańcem Betula Pendula z Betula Szaferi
Według nowszych ujęć taksonomicznych nie jest odrębnym gatunkiem, lecz tylko odmianą Brzozy Brodawkowatej i ma nazwę Betula Pendula Roth var. Oycoviensis
Wysoka na 2–15 m, pień o białej i niełuszczącej się korze, bardzo blisko spokrewniona z brzozą brodawkowatą.
Gałęzie o krótkopędach dłuższych (szczególnie tych zakończonych kotką żeńską) niż u innych brzóz.

Historia
Brzoza ta znaleziona została w 1805.
Opisana po raz pierwszy w 1809 r. przez polskiego botanika Wilibalda Bessera jako Betula oycoviensis.
W 1860 niemiecki botanik Schur odkrył ten sam gatunek Brzozy w Siedmiogrodzie.
W roku 1920 znalazła ją Janina Jentys-Szaferowa, która, po długich badaniach, ogłosiła ich wyniki w roku 1928 w Roczniku Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego i w 1953 r. w Ochronie Przyrody (rocznik XXI)
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

       
       
       
   
Betula Albosinensis
Drzewo liściaste o wydłużonej, zaokrąglonej koronie i delikatnej strukturze.
 Dorasta do 15-20 m wysokości i ponad 1 m średnicy pnia w swojej ojczyźnie - centralnych i zachodnich terenach górzystych Chin.
W dobrych ogrodowych warunkach rośnie silniej(30 m).
 Liście sezonowe, ciemnozielone, 4-7 cm dł., jajowate z zaostrzonym wierzchołkiem, podwójnie piłkowane, z 10-14 parami nerwów.
Jesienią przebarwiają się na żółto.
 Kora interesująca, żółtawa i pomarańczowoczerwona, łuszcząca się cienko, głównie zimą.
 Wymaga stanowiska słonecznego, gleby wilgotnej, ale dobrze zdrenowanej. Może być sadzona w większych ogrodach i parkach dla zimowego efektu ozdobnej kory.
W Polsce w kolekcjach /Kórnik, Rogów,
https://www.youtube.com/watch?v=vG_UJcHMy1Y

[Krystyna]

   
       
   
   
Betula Alleghaniensis
Nazwa "żółta brzoza" odzwierciedla kolor kory drzewa.
Nazwa Betula Lutea została użyta ekspansywnie dla tego drzewa, ale teraz została zastąpiona.
Betula alleghaniensis (żółty Birch) pochodzi z wschodniej części Ameryki Północnej, od Nowej Funlandii do Nowej Szkocji, Nowego Brunszwiku, południowego Quebec i Ontario
i południowo-wschodnim narożniku Manitoba w Kanadzie, na zachód do Minnesoty, a na południe w Appalachów Góry w północnej Gruzji
Jest średnim liściastym drzewem,  osiągając 20 m wysokości (wyjątkowo do 30 m), z pnia do 80 cm średnicy.
źródło
źrodło

[Krystyna]

       
       
   
       
Betula Costata
inne nazwy Cinnamon Curls Dwarf Korean Birch
Karłowaty z koreańska brzoza, która rośnie w maleńkiej, zwartej, pojedynczej formie.
Występuje w stanie dzikim w północno-wschodniej Azji: w Mandżurii, na północy Półwyspu Koreańskiego i na rosyjskim Dalekim Wschodzie
Drzewo dorasta w ojczyźnie do 30 m.
Najbardziej atrakcyjny gatunek brzozy, której kora ma złożoną i delikatną urodę.
Sama kora jest głównie płowa, o barwie od blado różowawej do pomarańczowej.
Na szczycie tych odcieni jest silny wzór prążkowania.
Kora również łuszczy się, ujawniając dalsze subtelności koloru pod spodem., cynamonowy kolor
Korona jest dość pionowa i owalna w młodości, z czasem coraz bardziej poszerzająca się do postaci zaokrąglonej lub kolumnowej.
 Jasnozielone liście z wyraźnymi żyłkami
Młode pędy brązowe, owłosione, pachnące po roztarciu.
Starsze pędy brodawkowate i nagie.
Gatunek introdukowano do Europy (Holandia) przed 1893.
W Polsce uprawiana jako drzewo ozdobne (rzadko).
Na zachodzie Europy uważana za jedną z najładniejszych brzóz.
Całkowicie wytrzymała na mróz.
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

   
   
   
Betula Maximowicziana
Pochodzące z Japonii, szybko rosnące drzewo, o szerokiej i luźnej koronie.
Zasięg geograficzny Japonia: Hokkaido i Honssiu oraz południe Wysp Kurylskich
Pochodzenie pierwsza publikacja: Eduard August von Regel (1815–1892), 1868

W ogrodzie dorasta do 15 m wys. i 8 m szer., a na stanowisku naturalnym do 30 m wys.
Kora charakterystyczna, zmienna, błyszcząca, pomarańczowo-brązowa, łuszcząca się cienko.
Liście duże, do 15 cm, ciemnozielone, sercowate z ostrym wierzchołkiem, podobne do liści lipy.
Liście jesienią przebarwiają się na złotożółto.
Gatunek odporny i tolerancyjny, szczególnie dekoracyjny w czasie przebarwiania się liści.
Wymaga dużo słońca.
Nadaje się do nasadzeń parkowych, najlepiej pojedynczo na dużej przestrzeni
źródło
https://botany.cz/cs/betula-maximowicziana/
http://www.asianflora.com/Betulaceae/Bet...cziana.htm

[Krystyna]

       
       
       
   
Betula Utilis
Pochodzi z Azji z obszarów Afganistanu, Chin (prowincje Gansu, Hebei, Ningxia, Qinghai, Shaanxi, Sichuan, Tybet, Yunnan), Bhutanu, Indii (prowincje: Himachal Pradesh, Dżammu i Kaszmir, Sikkim, Uttar Pradesh), Nepalu i Pakistanu.

Drzewo posiadające szeroką koronę i osiągające 15 metrów wysokości.
Zazwyczaj tworzy wiele pni.
Liście sercowate, duże i błyszczące, na jesień zmieniają barwę na złotożółtą.
Kora jest gładka i biała, u starszych drzew łuszcząca się szerokimi i cienkimi płatami.
Kotki pojawiają się na wiosnę wraz z liśćmi, kotki męskie mają długość ok. 5 cm.
Zastosowanie
W Polsce i w wielu innych krajach jest uprawiana jako roślina ozdobna, sadzona jest głównie w parkach i w dużych ogrodach przydomowych.
Nie ma specjalnych wymagań co do gleby.
Jak inne Brzozy rośnie szybko.
Jest szczególnie dekoracyjna w okresie bezlistnym.

Występuje w 2 odmianach:
https://www.biolib.cz/en/taxon/id254632/
https://botany.cz/cs/betula-jacquemontii/
Betula Utilis var. Jacquemontii
Betula Utilis var. Utilis
źródło

[Krystyna]

       
       
   
   
   
   
Betula Nigra
Brzoza Czarna 'Summer Cascade' to odmiana drzewa liściastego należącego do rodziny brzozowatych (Betulaceae).
Odmiana ta została wyhodowana w USA, w 2002 roku, w Shiloh Nursery z pomoca North Carolina State Uniwersity.
Na rynek europejski wprowdzona w 2009 roku.

Brzoza Czarna 'Summer Cascade' jest szybko rosnącym, niewielkim drzewem liściastym, dorastającym do 4-5m wysokości.
To odmiana o luźnej koronie osiągajacej średnicę 2-3m, złożonej z  przewisających pędów.
Kora jest cienka, łososiowa lub biało-jasnopomarańczowa, łuszcząca się intensywnie wokół konarów papierowatymi płatami.
Liście ułożone na pędach skrętolegle. Delikatnie owłosione, skórzaste, pojedyncze, ogonkowe, duże, o długości do10cm, jajowate lub sercowate, o szerokiej, klinowatej nasadzie, z ostrym, nieco wydłużonym wierzchołkiem, nierównomiernie piłkowane.
Górna strona blaszki liściowej – zielona i błyszcząca, spodnia strona biaława, miękko owłosiona.
Jesienią pięknie przebarwiają się na złocistożółty kolor, a na zimę opadają.
źródło

[Krystyna]

       
       
       
Betula Populifolia
Betula Populifolia to liściaste drzewo pochodzi z Ameryki Północnej
Szara Brzoza rośnie szybko od 7 do 9 m wysokości i 0,3 m średnicy pnia, o nieregularnej koronie
Drzewo ma często wiele pni, jako odgałęzienie starego pnia

Pochodzące z północno-wschodnich rejonów Stanów Zjednoczonych oraz Kanady niewielkie drzewo, dorastające do 12 m wysokości i 6 m szerokości.
Rośnie szybko, ma luźny pokrój i wąsko stożkowy kształt korony.
Młode pędy gładkie, z cienką, czerwonobrązową korą.
Na starszych pędach i pniach kora biała z wyraźnymi szarymi łatami w kształcie trójkątów u podstawy każdej gałęzi, raczej nie łuszcząca się.
Liście duże, ciemnozielone, trójkątne, mocno wydłużone na końcu, podobne do liści topoli.
 Jesienią bardzo efektownie przebarwiają się na żółto.

Wdzięczne i bardzo niewymagające drzewo.
Bardzo łatwe w uprawie, dobrze rośnie na większości gleb, zwłaszcza ciężkich i suchych.
 Źle reaguje jedynie na wysoki odczyn, dlatego należy unikać gleb zasadowych.
Szczególnie nadaje się do sadzenia w miejscach nieurodzajnych, trudnych, przy rekultywacji terenu.
W swoim naturalnym siedlisku jest rośliną pionierską, łatwo kolonizuje nowe miejsca, np. po pożarach.
źródło
źródło

[Krystyna]

   
       
       
Betula Grossa
 Naturalnie występuje w Japonii.
Jest uważana za odpowiednik Brzozy Cukrowej w Azji
źródło
źródło

[Krystyna]

   
       
       
Betula Crimson Frost
Brzoza o purpurowych liściach, której rodzicami są Betula platyphylla var. Szechuanica and Betula Pendula 'Purpurea'
Niesamowita hybryda Brzozy o ciemnofioletowych liściach i słynnej białej korze
Efektowne drzewo akcentujące o luźnym, otwartym pokroju i delikatnych, lekko zwisających gałęziach, stosowane oszczędnie w krajobrazie, aby zwrócić na nie uwagę
Jest to małe i średnie drzewo, które zazwyczaj rośnie od 25 do 40 stóp z pionowym, wąsko-piramidalnym kształtem.
Odnotowuje się go od bordo-czerwonych do fioletowych liści i złuszczającej białej kory z cynamonowymi odcieniami.
Liście jesienią uzyskują odcienie pomarańczowe, czerwone i żółte.
Maleńkie, jednopienne kwiaty pojawiają się wczesną wiosną w oddzielnych bazie na tym samym drzewie.
Po kwiatach pojawiają się opadające owoce podobne do stożka, zawierające liczne małe uskrzydlone nasiona, które zazwyczaj dojrzewają późnym latem.
Najlepiej sprawdza się w chłodnych klimatach północnych, gdzie temperatury latem rzadko przekraczają 75 stopni F., a strefy korzeni są zazwyczaj pokryte śniegiem przez całą zimę
https://plants.dutchgrowers.net/11040004...ost_Birch/

[Krystyna]

   
       
   
   
Betula Pendula Trost's Dwarf
Karłowa odmiana Brzozy wyglądem przypominająca klon palmowy.
 Miniaturowe drzewko lub krzew o luźnym pokroju.
Nie wytwarza pędu przewodniego, ale z wiekiem wypiętrza się.
Wzrost powolny, dorasta do 2 m wys.
Pędy brązowe, wyprostowane, pokryte gruczołkami.
Boczne gałązki lekko przewieszają się.
Liście delikatne, bardzo głęboko powcinane, 4,5-5 cm dł., wiosną jasnozielone, latem szarozielone.
 Blaszka liściowa składa się prawie wyłącznie z nerwu.
Ażurowe liście nadają roślinie puszysty wygląd.
Dobrze rośnie w każdych warunkach.
 Preferuje stanowisko słoneczne.
https://www.brokenarrownursery.com/betul...-white-bir

[Krystyna]

   
       
       
Betula Dahurica
Gatunek drzewa należącego do rodziny brzozowatych.
 Naturalnie występuje w północnych Chinach i na półwyspie Koreańskim
Jest to małe drzewo.
Kora jest chropowata o brązowej barwie, podobna do tej jaką ma Brzoza Nadrzeczna
źródło
źrodło



.

[Krystyna]

   
       
   
Betula Humilis
Gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny brzozowatych.
Występuje w Europie i Azji.
W Polsce roślina rzadka, występująca na rozproszonych stanowiskach na niżu.
 Najliczniej występuje na Pojezierzu Pomorskim, Mazurskim i Podlasiu, rzadziej na Białostocczyźnie i w Wielkopolsce.
https://eseis.ut.ee/efloora/Eesti-vte/sp...milis.html

[Krystyna]

   
   
Betula Medwediewii
Niewielkie drzewo dorastające do 6 m wysokości, czasami rosnące w formie krzewiastej.
 Pokrój stożkowaty, korona luźna, pędy wyprostowane.
 Kora łuszcząca się, żółtawobiała, starsza brązowa, nieco przypominająca korę leszczyny.
Liście odwrotnie jajowate lub jajowate, długości 5-10 cm, nierównomiernie piłkowane, błyszczące i ciemnozielone na wierzchu, pod spodem jaśniejsze.
Jesienią ładnie przebarwiają się na żółto.
Kwiaty rozdzielnopłciowe, bez okwiatu, zebrane w charakterystyczne kwiatostany (bazie).
 Kwitnie późno, bo dopiero w pierwszej połowie maja jako jedna z ostatnich brzóz.
Owoce zebrane w stojące, krótkie (2-4 cm) owocostany, bez wartości dekoracyjnych.
Naturalnie występuje w górach Kaukazu.
Odporna na mróz (strefa 5).
Wymaga gleb żyznych, dostatecznie wilgotnych, głębokich, łatwo nagrzewających się, o odczynie od kwaśnego po zasadowy.
Najlepiej się czuje na stanowiskach słonecznych.
Polecana do nasadzeń parkowych, zadrzewień osiedlowych i ogrodów przydomowych, gdzie może rosnąć zarówno jako soliter, jak i w nasadzeniach krajobrazowych.
Dekoracyjna kora, szczególnie widoczna w okresie bezlistnym.
źródło

[Krystyna]

Betula Carpatica
Betula Pubescens subsp. Carpatica
Występowanie:
Gatunek występujący w europejskich górach od Portugalii przez Pireneje, Alpy i Karpaty na wschód po Rumunię. W Czechach w Jesionikach, Karkonoszach, Rudawach, Górach Izerskich, Szumawie i Lesie Sławkowskim, na Słowacji tylko w Tatrach.
Ekologia:
Rośnie w obszarach górskich i subalpejskich, głównie na siedliskach skalistych i piargowych, w zbiorowiskach rododendronów i w rozluźnionych lasach świerkowych. Kwitnie w maju, owoce dojrzewają we wrześniu.
Krzew lub drzewo liściaste o wysokości 2–5 m, kora zmienna, od białej do szarej, żółtawej, brązowej do całkowicie ciemnobrązowej, wielowarstwowa, złuszczająca się, ciemna, u starszych osobników spękana w dolnej części pnia.
https://botany.cz/cs/betula-carpatica/
https://www.drzewa.com.pl/brzoza-omszona-karpacka.html