23-10-2011, 22:41
![[Obrazek: kobieta_w_atlasowej_poscieli.jpg]](http://i1186.photobucket.com/albums/z363/ewa55ewa/kobieta_w_atlasowej_poscieli.jpg)
Smutek mój to przyziemiem smuga rozwłóczona
dymów wieczornych ognisk wczesanych we wrzosy.
Sine, bezsilne światło chłodnego przedświtu
mokre może od łez kilku, a może od rosy.
Czym ty jesteś smutku, skąd i dokąd dążysz
mącąc swoim przypływem radość przebudzenia?
Ty ze mną spać się kładłeś w wystygłej pościeli
teraz budzisz mnie szepcząc te dwa słowa - nie ma
Jednak stanie się radością powitanie świtu
gdy dłonią swoją zbłądzę w ciepło twojej dłoni.
Serca wreszcie spokojne, niespieszne oddechy,
tak blisko, tak prosto, jak skroń przy twej skroni
![[Obrazek: zakochany_aniol.jpg]](http://i1186.photobucket.com/albums/z363/ewa55ewa/zakochany_aniol.jpg)