[Krystyna]

   
Prunus Subgenus Prunus-Śliwa
Rodzaj krzewów i drzew z rodziny różowatych (Rosaceae Juss).
Występuje w strefie umiarkowanej i ciepłej półkuli północnej, obecnie odmiany uprawne i ozdobne rozpowszechnione na całym świecie.
Do rodzaju tego należą gatunki określane zwyczajowymi nazwami jako:
brzoskwinia, czeremcha, czereśnia, laurowiśnia, morela, wiśnia, śliwa.
http://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Aliwa

Gatunki flory Polski określane nazwą Śliwa
Prunus Domestica 
Prunus Spinosa
Prunus Cerasifera

Podobno uprawę tego gatunku zapoczątkowali Grecy 4000 lat temu.
W każdym razie bogowie na Olimpie delektowali się już owocami śliw.
Kiedy Zeus i Hermes, przyjąwszy dla kaprysu postać ludzką udawali na wzgórzu frygijskim utrudzonych wędrowców, starzec Filemon i jego żona Baucis ugościli ich w swojej skromnej chacie nie tylko winem, ale także śliwkami.
Od Greków sztukę uprawy Śliw przejęli Rzymianie i podali dalej.

W zabobonach i przesądach różnych ludów spotykamy tylko pierwotną, Dziką Odmianę Śliwy Domowej – Tarninę, krzew ciernisty.
Słowianie palili wiedźmy na cierniowym ogniu, a wampiry – nietoperze i inne stworzenia, w które wcieliła się zmora – przebijano cierniowym kołkiem.
Tarninę sadzono także na grobach samobójców, aby uniemożliwić im, szczególnie chętnym do straszenia żywych bliźnich, wydostawanie się z grobu.
U Bułgarów jeszcze w ubiegłym wieku panował przesąd, że na widok przejeżdżającego pogrzebu dobrze jest wziąć w usta ciarkę, owoc tarniny, albo, gdy nie ma ciarek – kawałeczek gałązki z kolcem.
Zabezpieczało to od wypadania zębów, podobnie jak kamień włożony w tych okolicznościach za pazuchę gwarantował zdrowie.

Murzyni w Kongo, gdzie zmarłych chowano boso, po całej drodze od domu do grobu sypali ciernie, aby zmarłemu zagrodzić szlak powrotu.
Należy przypuszczać, że większego psikusa robili tym sobie niż duchowi, który niekoniecznie musi trzymać się utartych dróg.

Battakowie, lud szczepu malajskiego na Sumatrze, którzy jeńców wojennych i własnych przestępców zjadali za karę, bronili sie przed duchami zmarłych rozsypywaniem  cierni na drodze i oplątaniem tarniną pali podpierających siedziby.

Do poezji Śliwa nie ma szczęścia, a Śliwki występują jedynie w przysłowiach i to głównie w nieprzyzwoitych.
Ze skromnych to: „Wpaść jak śliwka w kompot”, czyli przepaść z kretesem i „Połknąć jak śliwkę”, czyli lekko.
z książki Gawędy o drzewach
autor, Maria Ziółkowska
http://www.poema.art.pl/site/sub_12497_g...ewach.html
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_subg._Prunus

[Krystyna]

   
Śliwa od tak dawna towarzyszy człowiekowi w gospodarstwie, że trudno ocenić, kiedy i gdzie po raz pierwszy dostrzeżono jej kulinarne walory.
Najprawdopodobniej pochodzi od Dzikiej Śliwy rosnącej wokół Morza Kaspijskiego.            
Wiadomo także, że była uprawiana w starożytnej Grecji już 2500 lat temu, natomiast w II w. n.e. dotarła do Włoch, a stamtąd do Europy południowo-środkowej i wschodniej.
Dzika Śliwa wykorzystywana była również przez Etrusków, a jeden z najlepszych gatunków starożytnego świata, tzw. damascenka rosła w Syrii.
W cesarstwie Rzymskim owoc cieszył się tak dużym uznaniem, że zaczęto go uprawiać w sadach.
I to kilkanaście gatunków!
W czasach średniowiecza popularność Śliwek znacznie zmalała, ale na szczęście dla nas odkryto ją na nowo.
Współcześnie istnieje ponad 2000 gatunków Śliwek różniących się rozmiarem, smakiem, kolorem i teksturą.

Krewna Róży
Owoc ten należy do rodziny Różowatych.
Kwitnie w marcu i maju, z kwiatów tych wyrastają potem zaokrąglone i nieco jajowate owoce,mające w środku spłaszczoną, szorstką pestkę.
Pozostałe cechy anatomiczne owocu zależą od odmiany Śliwy.
Skórka bywa żółta, fioletowa, lekko czerwona lub zielona z często białą naleciałością, która po potarciu znika.
Ponieważ śliwa nŚezwykle łatwo się krzyżuje, obecnie istnieje ogromna ilość gatunków i podgatunków śliw.

Na zdrowie
Surowe Śliwki zawierają sporo składników odżywczych, są przy tym niskokaloryczne - 100 g to zaledwie 40-50 kcal.
Natomiast Śuszone Śliwki neutralizują nadmiar wydzielanych kwasów trawiennych, działają pobudzająco na ruchy perystaltyczne jelit - zapobiegają zaparciom, przeciwdziałają zatruciom, mogą również zapobiegać miażdżycy.
Są bogate w błonnik i ułatwiają spalanie tłuszczu.
Poza tym posiadają jedną wspaniałą cechę - po zjedzeniu zaledwie kilku takich śliwek, mamy poczucie pełnego żołądka.
A to za sprawą dużej zawartości pektyn w owocach.
Jest to więc idealne rozwiązanie dla łasuchów – zamiast zajadać się czekoladkami, lepiej sięgnąć po słodkie i smaczne suszone owoce, a po kilku kęsach i tak już więcej nikt niczego w siebie nie „wciśnie”.

Substytut szcześcia
Jednak największa ich zaleta bierze się ze stosunkowo dużej zawartości serotoniny, czyli tzw. „hormonu szczęścia”, a także tryptofanu, czyli aminokwasu z którego powstaje i który podnosi suktecznie jej poziom w mózgu.
Niewiele z owocy ją zawiera, ale Śliwki mają serotoniny pod dostatkiem.
Jeśli weźmiemy pod uwagę koncentracje śliwek w powidłach, ta dawka jest wtedy nie do przebicia.

Jak kupować i jak przechowywać?
Śliwki można spotkać w sklepach i na straganach głównie w okresie od lipca do października.
Najwyższą jakość gwarantują tylko świeżo zebrane, dojrzałe śliwki.
Dlatego kupując śliwki należy zwrócić uwagę na to, czy nie są zbyt twarde, zielone i mocno matowe– te cechy wskazują na niedojrzałe i tym samym niesmacznie śliwy.
Co prawda, pozostawione w temperaturze pokojowej jeszcze trochę dojrzeją, jednak nie będą miały takiego smaku i aromatu, jak te które dojrzewają do końca na drzewie.
Należy także wystrzegać się zbyt przejrzałych owoców, gdyż szybko się psują.
Można je poznać po pomarszczonej skórce i bardzo miękkim miąższu.
Śliwki można przez jakiś czas trzymać w temperaturze pokojowej lub w lodówce.
Można także je konserwować różnymi metodami – zamrażać, suszyć, robić dżemy, musy, powidła, kompoty a nawet nalewki.

Śliwka w kompot
Przed jedzeniem i przygotowywaniem Śliwek należy je najpierw dokładnie umyć i następnie owoce wydrylować.  
Śliwki mają w kuchni szerokie zastosowanie.
Można je jeść na surowo lub piec z ciastem na słodko, suszyć lub robić nadzienia do mięs.    
Gotując Śliwki z niewielką ilością wody i z cukrem uzyskamy doskonały mus lub kompot Śliwkowy, który będzie doskonałym nadzieniem do naleśników lub polewą do ciast.
Obowiązkowo w każdej spiżarni powinny znajdować się domowej roboty powidła śliwkowe,po które możemy sięgnąć zawsze, kiedy odczuwamy spadek nastroju i bardzo szybko chcemy poprawić sobie humor.
http://www.foody.pl/strony/1/i/243.php

[Krystyna]

Prunus Subgenus Prunus: Plums and Apricots-Śliwki i Morele
Gatunek typowy Prunus Domestica (Śliwka)

Śliwka to owoc jednego z gatunków Prunus subg. Prunus .  
Suszone Śliwki są często nazywane prunes (suszonymi Śiwkami), chociaż w Stanach Zjednoczonych mogą być określane jako „suszone Śliwki”, zwłaszcza w XXI wieku

Śliwki prawdopodobnie były jednymi z pierwszych owoców udomowionych przez ludzi, pochodzącymi z gór wschodnioeuropejskich i kaukaskich oraz z Chin 
Do Wielkiej Brytanii zostały przywiezione z Azji, a ich uprawa została udokumentowana w Andaluzji, w południowej Hiszpanii
Śliwki stanowią zróżnicowaną grupę gatunków, a drzewa osiągają wysokość 5–6 metrów (16–20 stóp) po przycięciu. 
Owocem jest pestkowiec o jędrnym i soczystym miąższu.

Chiny są największym producentem Śliwek, a następnie Rumunia i Serbia 
Japońskie lub chińskie śliwki dominują na rynku świeżych owoców, podczas gdy europejskie śliwki są również powszechne w niektórych regionach. 
Śliwki można jeść świeże, suszyć, aby zrobić z nich suszone Śliwki, używać do dżemów lub fermentować na wino i destylować na brandy 
Pestki śliwek zawierają glikozydy cyjanogenne , ale olej z nich wytwarzany nie jest dostępny w sprzedaży.

Jeśli chodzi o wartości odżywcze, surowe Śliwki składają się w 87% z wody, w 11% z węglowodanów, w 1% z białka i w mniej niż 1% z tłuszczu. 
Są umiarkowanym źródłem witaminy C, ale nie zawierają znaczących ilości innych mikroelementów 

Historia
Śliwki prawdopodobnie były jednymi z pierwszych owoców udomowionych przez ludzi. 
Trzy z najliczniej uprawianych gatunków nie występują na wolności, tylko wokół osad ludzkich: 
Prunus Domestica została wyśledzona do gór Europy Wschodniej i Kaukazu, podczas gdy Prunus Salicina i Prunus Simonii pochodzą z Chin. 
Pozostałości Śliwek znaleziono na stanowiskach archeologicznych z epoki neolitu wraz z Oliwkami, Winogronami i Figami.
Według Kena Albali Śliwki pochodzą z Iranu 
Zostały przywiezione do Wielkiej Brytanii z Azji.

 Artykuł na temat uprawy Śliw w Andaluzji (południowa Hiszpania) pojawia się w dziele rolniczym Ibn al-Awwama z XII w. pt. Księga o rolnictwie . 
Uprawa śliwy jest odnotowana w średniowiecznych klasztorach w Anglii. 
Chaucer wspomina o ogrodzie z „plumes” i „bulaces” 
Uprawa śliwek wzrosła w XVII i XVIII wieku. 
W tym okresie Greengages (Renklody) otrzymały angielską nazwę, a Mirabelle Plum (Śliwka Mirabelka) mocno się zadomowiła. 
Postępy w opracowywaniu nowych odmian w Anglii poczynił Thomas Rivers . 
Dwa przykłady prac Riversa to odmiany Early Rivers i Czar. 
Obie są nadal cenione. 
Sława śliwki Victoria, po raz pierwszy sprzedanej w 1844 roku, została przypisana dobremu marketingowi, a nie jakiejkolwiek wrodzonej jakości. 

Etymologia i nazwy
Nazwa Śliwka pochodzi od staroangielskiego słowa Plume „Śliwka, Drzewo Śliwkowe”, zapożyczonego z języka germańskiego lub średnioniderlandzkiego , wywodzącego się z łacińskiego Prūnum  i ostatecznie ze starogreckiego προῦμνον Proumnon, które samo w sobie uważa się za zapożyczenie z nieznanego języka Azji Mniejszej 
Pod koniec XVIII wieku słowo Śliwka było używane do określenia „czegoś słodkiego lub przyjemnego”, prawdopodobnie w odniesieniu do smacznych kawałków owoców w deserach, jak w słowie sugar-plum

 Opis
Śliwy stanowią zróżnicowaną grupę gatunków. 
Drzewa Śliwkowe o znaczeniu handlowym są średniej wielkości, zwykle przycinane do wysokości 5–6 metrów (16–20 stóp). 
Drzewo jest średnio wytrzymałe. 
Bez przycinania drzewa mogą osiągnąć 12 metrów (39 stóp) wysokości i rozprzestrzenić się na 10 metrów (33 stopy). 
Kwitną w różnych miesiącach w różnych częściach świata; na przykład w okolicach stycznia na Tajwanie i na początku kwietnia w Wielkiej Brytanii.

Owoce są zazwyczaj średniej wielkości, mają średnicę od 2 do 7 centymetrów (0,79–2,76 cala), są kuliste do owalnych. 
Miąższ jest jędrny i soczysty. 
Skórka owocu jest gładka, z naturalną woskową powierzchnią, która przylega do miąższu. 
Śliwka jest pestkowcem, co oznacza, że jej mięsisty owoc otacza pojedynczą twardą pestkę, która zamyka nasiono owocu.
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_subg._Prunus

Prunus sect. Microcerasus
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_sect._Microcerasus

[Krystyna]

Prunus Subgenus Prunus jest podrodzajem Prunus. 
Ten podrodzaj obejmuje Śliwy , Morele i Czereśnie Krzewiaste . 

Niektóre gatunki konwencjonalnie zaliczane o Prunus Subgenus Amygdalus są grupowane z gatunkami Śliw/Moreli zgodnie z badaniami filogenetyki molekularnej. 
Shii in . ( 2013 ) włączyli Subgenus Amygdalus do Subgenus Prunus, włączając tym samym migdały i brzoskwinie do tego podrodzaju. 
Gatunki w tym podrodzinie mają kwiaty pojedyncze lub po 2–3 w pęczku. 

Sekcje według Shi i in. (2013)
Shi i in. (2013) dzielą podrodzaj Prunus na siedem sekcji: 
sect. Amygdalus , 
sect. Armeniaca , 
sect. Emplectocladus , 
sect. Microcerasus , 
sect. Persicae , 
sect. Prunocerasus i 
sect. Prunus . 

Tworzą one trzy klady. 
Kladem bazalnym jest sect. Emplectocladus , który jest czasami traktowany jako podrodzaj. 
Pozostałe dwa klady to klad Amygdalus - Persicae (czasami traktowany jako Subgenus Amygdalus )
klad Armeniaca - Microcerasus - Prunocerasus - Prunus (Subgenus Prunus w wąskim znaczeniu)
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_sub..._Armeniaca

[Krystyna]

Sekcja Emplectocladus
Prunus sect. Emplectocladus (Torr.) A.Gray jest grupą siostrzaną dla wszystkich innych gatunków w tym podrodzaju i czasami traktowana jako odrębny podrodzaj, Prunus subg. Emplectocladus (Torr.) SCMason .

Obejmuje sześć gatunków Nowego Świata 
Prunus Fasciculata – desert almond
Prunus Cercocarpifolia
Prunus Eremophila – Mojave Desert almond
Prunus Havardii – Havard's wild almond
Prunus Microphylla – Mexican wild almond
Prunus Minutiflora – Texas wild almond
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_sub..._Armeniaca

[Krystyna]

Sect. Amygdalus
Prunus sect. Amygdalus (L.) Benth. & Hook.f. oraz następna section (Persica) czasem stanowią Prunus subg. Amygdalus (L.) która jest monofiletyczna, ale niezgodność między filogenezą DNA jądrowego i chloroplastowego nieco zaciera granicę między tymi dwiema sekcjami. 
Słowo „ămygdălus” pochodzi z łaciny i oznacza orzech migdałowy.

Sekcja ta obejmuje większość gatunków Migdałów Starego Świata z wyjątkiem
Prunus Mongolica
Prunus Tangutica
Prunus Triloba
Prunus Pedunculata
Prunus Tenella
Prunus Petunnikowii
i prawdopodobnie innych spokrewnionych gatunków

Selected species:
Prunus Arabica 
Prunus Dulcis
Prunus Fenzliana
Prunus Spinosissima
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_sub..._Armeniaca

[Krystyna]

Sect. Persica
Prunus sect. Persica (Mill.) Nakai zalicza się gatunki Brzoskwini, a także dwa gatunki wcześniej uważane za Migdały (Prunus Mongolica and Prunus Tangutica)

Prunus Davidiana
Prunus Ferganensis
Prunus Kansuensis
Prunus Mira
Prunus Mongolica
Prunus Persica
Prunus Tangutica
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_sub..._Armeniaca

[Krystyna]

Sect. Armeniaca
Main article: Apricot
https://en.wikipedia.org/wiki/Apricot
Gatunki z tej sekcji Prunus Armeniaca (Scop.) Koch to Morele, pochodzące z Eurazji .

Selected species:
Prunus Armeniaca 
Prunus Mandshurica 
Prunus Mume 
Prunus Sibirica
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_sub..._Armeniaca

[Krystyna]

Sect. Microcerasus
Main article: Prunus sect. Microcerasus
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_sect._Microcerasus
Gatunki z rodzaju Prunus sect. Microcerasus (Webb & Berthel.) CKSchneid. znane są jako Wiśnie Krzewiaste lub Wiśnie Karłowe.

Selected species:
Prunus Glandulosa
Prunus Japonica
Prunus Prostrata
Prunus Pumila
Prunus Tianshanica
Prunus Tomentosa
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_sub..._Armeniaca

[Krystyna]

Sect. Prunocerasus
Main article: Prunus sect. Prunocerasus
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_sect._Prunocerasus
Do rodzaju Prunus sect. Prunocerasus Koehne zalicza się Śliwy Nowego Świata i krzew Brzoskwiniowy ( Prunus Texana )

Selected species:
Prunus Americana 
Prunus Angustifolia 
Prunus Maritima 
Prunus Mexicana 
Prunus Nigra 
Prunus Texana
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_sub..._Armeniaca

[Krystyna]

Sect. Prunus
Main article: Prunus sect. Prunus
Prunus sect. Prunus zaliczane są Śliwki ze Starego Świata

Selected species:
Prunus Cerasifera 
Prunus Domestica 
Prunus Salicina 
Prunus Simonii 
Prunus Spinosa 
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_sub..._Armeniaca

[Krystyna]

Prunus Alaica
Prunus Alaica to gatunek Wiśni Krzewiastej pochodzący z Azji Środkowej
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_alaica
https://temperate.theferns.info/plant/Prunus+alaica
Pierwszy raz opublikowano w Feddes Repert. 72: 51 (1966)
Ten gatunek jest akceptowany
Rodzimym zasięgiem występowania tego gatunku jest Azja Środkowa. 
Rośnie głównie w biomie umiarkowanym.
https://powo.science.kew.org/taxon/urn:l...s:729422-1

[Krystyna]

       
       
       
Prunus Alleghaniensis
Prunus Alleghaniensis, Allegheny Plum, to gatunek śliwy Nowego Świata, pochodzący z gór Appalachów .
Opis
Prunus Alleghaniensis to krzew lub małe drzewo o wysokości 0,91–3,66 metra (3–12 stóp). 
Liście mają od 5 do 9 centymetrów (2 do 3+1 ⁄ 2 cala) długości, czubek jest zwykle długi i spiczasty. 
Brzegi liści są drobno ząbkowane. Gałązki czasami mają kolce. 
Kora jest popękana u starszych okazów. 
Kwiaty są liczne i białe, ostatecznie stają się różowe. 
Ciemnoczerwony, purpurowy owoc ma 13 milimetrów (1⁄2 cala) szerokości, z białawym nalotem.
Dystrybucja i siedlisko
Gatunek ten pochodzi z gór Appalachów od Nowego Jorku do Kentucky i Karoliny Północnej, a także z Półwyspu Dolnego w stanie Michigan
Istnieją stare doniesienia o jego wzroście również w New Jersey i Connecticut, ale obecnie wydaje się, że został wytępiony w tych dwóch stanach.
Zazwyczaj występuje na wysokościach od 370 do 610 m (1200 do 2000 stóp).
Nie jest to gatunek powszechny w wilgotnych lasach. 
Zastosowania
Z owoców robi się przetwory i galaretki. 
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_alleghaniensis
https://www.inaturalist.org/taxa/118759-...wse_photos
https://ngaflora.com/Trees/Prunus%20alle...iensis.htm
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_alleghaniensis
https://www.inaturalist.org/taxa/118759-...ghaniensis
https://www.inaturalist.org/taxa/118759-...wse_photos

Małe drzewo liściaste, czasami do 20 stóp wysokości, ale często krzew o wysokości kilku stóp; gałęzie wyprostowane, sztywne, nagie, z wyjątkiem sytuacji, gdy są całkiem młode, ostatecznie prawie czarne, ostrogowate narośla czasami kończące się kolcem. 
Liście jajowate lub owalno-lancetowate, spiczaste, drobno i ostro ząbkowane, 2 do 3 1 ⁄ 2 cala długości, 3 ⁄ 4 do 1 1 ⁄ 4 cala szerokości, puszyste na nerwie głównym poniżej; łodyga 1 ⁄ 3 cala długości, puszysta, bez gruczołów. Kwiaty 1 ⁄ 2 cala szerokości, wytwarzane w kwietniu w bezłodygowych baldachowatych skupiskach po dwa do pięciu, każdy kwiat na smukłej łodydze 1 ⁄ 4 do 1 ⁄ 2 cala długości; płatki raczej matowobiałe, z wiekiem stają się różowe; kielich lejkowaty u podstawy, z jajowato-podłużnymi, tępymi płatkami, puszysty. 
Owoce kuliste lub lekko wydłużone, 1 ⁄ 2 do $ cala średnicy, czerwonofioletowe, pokryte niebieskim nalotem.

Pochodzi z gór Allegheny w Pensylwanii i zachodniej Wirginii, gdzie jego owoce są znane jako Tarnina i są używane do konserwowania itp. Wydaje się, że nie został uznany w Stanach Zjednoczonych za odrębny gatunek aż do 1877 r., kiedy to został nazwany jak powyżej. 
Po raz pierwszy sprowadzono go w 1892 r. z Arnold Arboretum do Kew, gdzie przez pewien czas rósł i kwitł bardzo dobrze, ale nie owocował. 
To drzewo jednak od tego czasu obumarło. 
Jest spokrewnione z Prunus Americana, ale różni się niebieskimi owocami.
https://www.treesandshrubsonline.org/art...haniensis/
https://shop.mcmullenhouse.com/allegheny...haniensis/

[Krystyna]

Prunus Americana
Prunus Americana, powszechnie nazywana American Plum, Wild Plum, or Marshall's large yellow sweet plum, to gatunek Prunus pochodzący z Ameryki Północnej od Saskatchewan i Idaho na południe do Nowego Meksyku i na wschód do Quebecu , Maine i Florydy 
Prunus Americana jest często sadzona poza swoim rodzimym zasięgiem i czasami wymyka się uprawie
Często mylona jest ze Śliwą Kanadyjską ( Prunus Nigra ), chociaż jej owoce są mniejsze, bardziej okrągłe i jasnoczerwone, w przeciwieństwie do żółtych. 
Z tego gatunku uzyskano wiele odmian uprawnych. 
Stanowi doskonały podkład, na którym można szczepić Śliwę Krajową
Śliwa Amerykańska rośnie jako duży krzew lub małe drzewo, osiągając do 4,6 metra (15 stóp).
Jest przystosowana do gleb grubych i średnich, ale nie do gleb drobnych (mułowych lub gliniastych). 
Korzystnie krzew przetrwa surowe zimy, do temperatur -40 stopni (Fahrenheita), ale ma niewielką tolerancję na cień, suszę lub ogień. 
Jego wzrost jest najbardziej aktywny wiosną i latem; kwitnie wiosną i zaczyna owocować latem. 
Rozmnaża się naturalnie przez nasiona, rozwijając się jako drzewostan stosunkowo powoli, ze względu na długi czas dojrzewania, gdy wyhodowany z nasion.
Korzenie są płytkie, szeroko rozpostarte i wypuszczają odrosty
Liczne łodygi na roślinę stają się łuskowate z wiekiem. 
Drzewo ma koronę o szerokości i wysokości 10 stóp w wieku dojrzałym. 
Gałęzie są cierniowe. Liście są ułożone naprzemiennie, o owalnym kształcie. 
Długość liścia wynosi zwykle 5,1–10,2 centymetra (2–4 cale). 
Górna powierzchnia liścia jest ciemnozielona; spodnia strona jest gładka i blada. 
Małe, białe kwiaty z pięcioma płatkami występują pojedynczo lub w skupiskach w kątach liści. Kuliste owoce mają około 2,5 cm (1 cal) średnicy
Taksonomia
Prunus Americana var. Lanata Sudw jest uważana za synonim Prunus Mexicana, a Prunus Americana var. Nigra jest uważana za synonim Prunus Nigra
Śliwa Chickasaw ( Prunus Angustifolia Marsh.) krzyżuje się naturalnie z Prunus Americana, dając Prunus × Orthosepala Koehne
W uprawie często krzyżuje się Śliwę Amerykańską z innymi gatunkami Prunus, w tym z Prunus Persica, Brzoskwinią.
Zastosowanie
Śliwa Amerykańska jest wykorzystywana zarówno do celów ozdobnych, jak i kulinarnych. 
Białe kwiaty są dekoracyjne wiosną, a jej krótki, pojedynczy pęd sprawia, że jest popularnym drzewem ogrodowym.
Tradycyjnie Amerykańska Śliwka była szeroko stosowana przez Indian Ameryki Północnej. 
Indianie Ameryki Północnej ze wschodu zasadzili wiele drzew, nadając wielu miejscom nazwę Crab Orchard.
Indianie z Wielkich Równin i Czejenowie jedli śliwki; ci ostatni używali gałęzi do Tańca Słońca. 
Navajo używali korzeni do wyrobu czerwonego barwnika. 
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_americana
https://www.inaturalist.org/taxa/48629-Prunus-americana
https://atlas.roslin.pl/plant/9684
https://nativeforestnursery.com/products...rican-plum
https://www.missouriplants.com/Prunus_am..._page.html
https://ngaflora.com/Trees/Prunus%20amer...ricana.htm

[Krystyna]

Prunus Angustifolia
Prunus Angustifolia, powszechnie znana jako Chickasaw Plum, Cherokee Plum, Florida sand Plum, Sandhill Plum, or Sand Plum, to północnoamerykański gatunek drzewa Śliwkowego. 
Pierwotnie był uprawiany przez Indian Ameryki Północnej przed przybyciem Europejczyków. 
Nazwa gatunku Angustifolia odnosi się do jego wąskich liści. 
Stał się oficjalnym owocem stanowym Kansasw 2022 roku
Śliwa Chickasaw dorasta do 3,7 do 6,1 metra (12 do 20 stóp) wysokości i 4,6 do 6,1 metra (15 do 20 stóp) szerokości w nieregularnym kształcie. 
Jest z natury „gałązkowata” i ma łuskowatą, prawie czarną korę
Jej gałęzie są czerwonawe z cierniowymi, małymi bocznymi gałęziami. W lutym, marcu, kwietniu i maju kwitną małe białe kwiaty o szerokości 8–10 milimetrów ( 5 ⁄ 16 – 3 ⁄ 8 cala), wraz z czerwonymi śliwkami o długości do 25 mm (1 cala). 
Kwiaty mają pięć białych płatków z czerwonymi lub pomarańczowymi pylnikami. 
Śliwki są podobne do wiśni i mają tendencję do bycia dość cierpkimi, dopóki nie dojrzeją w pełni. 
Dojrzewają późnym latem. 
Wymaga małych do średnich ilości wody do wzrostu oraz suchej, piaszczystej lub luźnej gleby. 
Najlepiej rośnie w obszarach o regularnym nasłonecznieniu lub obszarach półcienistych. 
W miejscach nasłonecznionych będzie gęstszy i gęściej się rozrośnie. 
W miejscach półcienistych będzie cieńszy i mniej gęsty, a każda roślina będzie bardziej rozproszona.
Prunus Angustifolia jest bardzo trudna do odróżnienia od Prunus Umbellata, z którą łatwo się krzyżuje .
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_angustifolia
https://www.inaturalist.org/taxa/133345-...gustifolia
https://www.inaturalist.org/taxa/133345-...wse_photos

Śliwa Wąskolistna (Prunus angustifolia)
Drzewo do 3 m wysokości lub mniej, lub krzew; młode gałązki czerwonobrązowe; 
Blaszki liściowe lancetowate do owalno-lancetowatych, 2—5 cm długości, zwykle ostre, błyszczące u góry, skąpo owłosione od spodu lub nagie, zwężone lub rzadko zaokrąglone u nasady; 
Kwiaty 2—4 razem; działki kielicha jajowate, tępe, nagie bez, orzęsione, bezgruczołowe; 
Płatki około 4 mm długości, gwałtownie pazurkowate; pestkowiec prawie kulisty, 13—23 mm średnicy, czerwony do żółtego; 
Pestka owalna, odwrotnie jajowata lub eliptyczna, 1—1,5 cm długości.

Siedlisko:
Pobocza dróg, ogrodzenia, opuszczone pola, zwłaszcza piaszczyste. Pierwotne rodzime rozmieszczenie jest niejasne; 
Duża część wschodniego rozmieszczenia może być wynikiem wczesnego rozprzestrzenienia przez rdzennych Amerykanów.
https://ngaflora.com/Trees/Prunus%20angu...ifolia.htm
https://www.knowyourweeds.com/pl/weeds/P...a?s=NTk5Nw==

[Krystyna]

Prunus Armeniaca
Prunus Armeniaca jest najczęściej uprawianym gatunkiem Moreli 
Rodzimy zasięg występowania jest nieco niepewny ze względu na rozległą uprawę prehistoryczną. 
Badania genetyczne wskazują, że centrum pochodzenia jest Azja Środkowa 
Jest szeroko uprawiany w wielu krajach i wydostał się na wolność w wielu miejscach
Epitet gatunkowy Armeniaca odnosi się do kraju Armenia w Azji Zachodniej
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_armeniaca

[Krystyna]

   
Prunus Bifrons
Prunus Bifrons to gatunek Prunus pochodzący z umiarkowanej i tropikalnej Azji
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_bifrons

Chociaż nie ma żadnej konkretnej wzmianki o tym gatunku
, należy on do rodzaju, w którym większość, jeśli nie wszyscy członkowie rodzaju, wytwarzają cyjanowodór, truciznę, która nadaje migdałom charakterystyczny smak. Ta toksyna znajduje się głównie w liściach i nasionach i jest łatwo wyczuwalna po jej gorzkim smaku. 
Zwykle jest obecna w zbyt małej ilości, aby wyrządzić jakąkolwiek szkodę, ale nie należy jeść żadnych bardzo gorzkich nasion lub owoców. 
Wykazano, że cyjanowodór w małych ilościach stymuluje oddychanie i poprawia trawienie, twierdzi się również, że jest korzystny w leczeniu raka. 
W nadmiarze może jednak powodować niewydolność oddechową, a nawet śmierć.

Siedliska Występuje w strefie górnego subtropikalnego i górskiego klimatu.
Zakres Azja Zachodnia - Afganistan do Azji Wschodniej - Indie.

Prunus Bifrons to krzew liściasty osiągający 1,8 m (6 stóp). 
Gatunek ten jest hermafrodytą (ma zarówno organy męskie, jak i żeńskie) i jest zapylany przez owady.
Nadaje się do: gleb lekkich (piaszczystych), średnich (gliniastych) i ciężkich (gliniastych) i preferuje dobrze zdrenowaną glebę. 
Odpowiednie pH: gleby lekko kwaśne, obojętne i zasadowe (lekko zasadowe). 
Może rosnąć w półcieniu (lekki las) lub bez cienia. 
Preferuje wilgotną glebę.
https://pfaf.org/user/Plant.aspx?LatinNa...us+bifrons

[Krystyna]

       
       
       
       
Prunus Brachypetala
Prunus Brachypetala to gatunek wiśni krzewiastej pochodzący z Turcji, Iraku i Iranu. 
Jej owoce są jadalne i spożywane lokalnie.
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_brachypetala
Pierwszy raz opublikowano w Ann. Bot. Syst. 1: 272 (1848)
Ten gatunek jest akceptowany
Rodzimy zasięg tego gatunku obejmuje Turcję i Iran. 
Rośnie głównie w biomie umiarkowanym.
https://powo.science.kew.org/taxon/urn:l...s:729506-1

[Krystyna]

       
       
       
       
       
       
       
       
       
Prunus Brigantina
Prunus Brigantina, zwana Morelą Briançon ( fr . Abricotier de Briançon ), Sliwą Briançon ( fr . Prunier de Briançon ), Śliwą świstakową ( fr . Marmottier ) i Morelą alpejską,to gatunek dzikiego drzewa pochodzący z Francji i Włoch.
Jej owoce są jadalne i podobne do owoców Moreli Handlowej Prunus Armeniaca ,ale w przeciwieństwie do moreli są gładkie.
Z pestek wytwarza się olej jadalny, 'huile des marmottes', który jest używany we Francji.

Istnieją spory, czy Prunus Brigantina jest Morelą czy Śliwką. 
Na podstawie sekwencji DNA chloroplastów zalicza się ją do gatunków śliwek, ale na podstawie sekwencji DNA jądrowego jest bliżej spokrewniona z gatunkami moreli
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_brigantina
https://www.inaturalist.org/taxa/435323-...wse_photos
https://luirig.altervista.org/flora/taxa...brigantina

[Krystyna]

Prunus Cathayana
Po raz pierwszy został opisany przez DL Fu, BR Li i J. Hong Li, a dokładną nazwę nadał mu Comb. ined.. 
Prunus cathayana należy do rodzaju Prunus i rodziny Rosaceae 
https://ceb.wikipedia.org/wiki/Prunus_cathayana

[Krystyna]

       
       
       
Prunus Cercocarpifolia
Prunus Cercocarpifolia to gatunek Prunus występujący na pustyni Chihuahua, na południu meksykańskiego stanu Coahuila
Sądząc po jego morfologii, jest blisko spokrewniony z Prunus Microphylla 
Kiedy po raz pierwszy zebrano osy Eupelmid, znaleziono je w dołkach.
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_cercocarpifolia
https://www.inaturalist.org/taxa/278491-...carpifolia

[Krystyna]

Prunus Cocomilia
Prunus Cocomilia to gatunek Śliwy powszechnie nazywany Śliwką Włoską
Występuje naturalnie w Albanii, Chorwacji, Grecji, południowych Włoszech (łącznie z Sycylią ), Czarnogórze, Macedonii Północnej, Serbii i zachodniej Turcji
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_cocomilia
https://luirig.altervista.org/flora/taxa...+cocomilia
https://luirig.altervista.org/flora/taxa...+cocomilia