[Krystyna]

   
Śliwy Prunus L.
– rodzaj krzewów i drzew z rodziny różowatych (Rosaceae Juss).
Występuje w strefie umiarkowanej i ciepłej półkuli północnej, obecnie odmiany uprawne i ozdobne rozpowszechnione na całym świecie.
Do rodzaju tego należą gatunki określane zwyczajowymi nazwami jako:
brzoskwinia, czeremcha, czereśnia, laurowiśnia, morela, wiśnia, śliwa.
http://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Aliwa

Gatunki flory Polski określane nazwą Śliwa
Prunus Domestica 
Prunus Spinosa
Prunus Cerasifera

Podobno uprawę tego gatunku zapoczątkowali Grecy 4000 lat temu.
W każdym razie bogowie na Olimpie delektowali się już owocami śliw.
Kiedy Zeus i Hermes, przyjąwszy dla kaprysu postać ludzką udawali na wzgórzu frygijskim utrudzonych wędrowców, starzec Filemon i jego żona Baucis ugościli ich w swojej skromnej chacie nie tylko winem, ale także śliwkami.
Od Greków sztukę uprawy Śliw przejęli Rzymianie i podali dalej.

W zabobonach i przesądach różnych ludów spotykamy tylko pierwotną, Dziką Odmianę Śliwy Domowej – Tarninę, krzew ciernisty.
Słowianie palili wiedźmy na cierniowym ogniu, a wampiry – nietoperze i inne stworzenia, w które wcieliła się zmora – przebijano cierniowym kołkiem.
Tarninę sadzono także na grobach samobójców, aby uniemożliwić im, szczególnie chętnym do straszenia żywych bliźnich, wydostawanie się z grobu.
U Bułgarów jeszcze w ubiegłym wieku panował przesąd, że na widok przejeżdżającego pogrzebu dobrze jest wziąć w usta ciarkę, owoc tarniny, albo, gdy nie ma ciarek – kawałeczek gałązki z kolcem.
Zabezpieczało to od wypadania zębów, podobnie jak kamień włożony w tych okolicznościach za pazuchę gwarantował zdrowie.

Murzyni w Kongo, gdzie zmarłych chowano boso, po całej drodze od domu do grobu sypali ciernie, aby zmarłemu zagrodzić szlak powrotu.
Należy przypuszczać, że większego psikusa robili tym sobie niż duchowi, który niekoniecznie musi trzymać się utartych dróg.

Battakowie, lud szczepu malajskiego na Sumatrze, którzy jeńców wojennych i własnych przestępców zjadali za karę, bronili sie przed duchami zmarłych rozsypywaniem  cierni na drodze i oplątaniem tarniną pali podpierających siedziby.

Do poezji Śliwa nie ma szczęścia, a Śliwki występują jedynie w przysłowiach i to głównie w nieprzyzwoitych.
Ze skromnych to: „Wpaść jak śliwka w kompot”, czyli przepaść z kretesem i „Połknąć jak śliwkę”, czyli lekko.
z książki Gawędy o drzewach
autor, Maria Ziółkowska
http://www.poema.art.pl/site/sub_12497_g...ewach.html

[Krystyna]

   
Śliwa od tak dawna towarzyszy człowiekowi w gospodarstwie, że trudno ocenić, kiedy i gdzie po raz pierwszy dostrzeżono jej kulinarne walory.
Najprawdopodobniej pochodzi od Dzikiej Śliwy rosnącej wokół Morza Kaspijskiego.            
Wiadomo także, że była uprawiana w starożytnej Grecji już 2500 lat temu, natomiast w II w. n.e. dotarła do Włoch, a stamtąd do Europy południowo-środkowej i wschodniej.
Dzika Śliwa wykorzystywana była również przez Etrusków, a jeden z najlepszych gatunków starożytnego świata, tzw. damascenka rosła w Syrii.
W cesarstwie Rzymskim owoc cieszył się tak dużym uznaniem, że zaczęto go uprawiać w sadach.
I to kilkanaście gatunków!
W czasach średniowiecza popularność Śliwek znacznie zmalała, ale na szczęście dla nas odkryto ją na nowo.
Współcześnie istnieje ponad 2000 gatunków Śliwek różniących się rozmiarem, smakiem, kolorem i teksturą.

Krewna Róży
Owoc ten należy do rodziny Różowatych.
Kwitnie w marcu i maju, z kwiatów tych wyrastają potem zaokrąglone i nieco jajowate owoce,mające w środku spłaszczoną, szorstką pestkę.
Pozostałe cechy anatomiczne owocu zależą od odmiany Śliwy.
Skórka bywa żółta, fioletowa, lekko czerwona lub zielona z często białą naleciałością, która po potarciu znika.
Ponieważ śliwa nŚezwykle łatwo się krzyżuje, obecnie istnieje ogromna ilość gatunków i podgatunków śliw.

Na zdrowie
Surowe Śliwki zawierają sporo składników odżywczych, są przy tym niskokaloryczne - 100 g to zaledwie 40-50 kcal.
Natomiast Śuszone Śliwki neutralizują nadmiar wydzielanych kwasów trawiennych, działają pobudzająco na ruchy perystaltyczne jelit - zapobiegają zaparciom, przeciwdziałają zatruciom, mogą również zapobiegać miażdżycy.
Są bogate w błonnik i ułatwiają spalanie tłuszczu.
Poza tym posiadają jedną wspaniałą cechę - po zjedzeniu zaledwie kilku takich śliwek, mamy poczucie pełnego żołądka.
A to za sprawą dużej zawartości pektyn w owocach.
Jest to więc idealne rozwiązanie dla łasuchów – zamiast zajadać się czekoladkami, lepiej sięgnąć po słodkie i smaczne suszone owoce, a po kilku kęsach i tak już więcej nikt niczego w siebie nie „wciśnie”.

Substytut szcześcia
Jednak największa ich zaleta bierze się ze stosunkowo dużej zawartości serotoniny, czyli tzw. „hormonu szczęścia”, a także tryptofanu, czyli aminokwasu z którego powstaje i który podnosi suktecznie jej poziom w mózgu.
Niewiele z owocy ją zawiera, ale Śliwki mają serotoniny pod dostatkiem.
Jeśli weźmiemy pod uwagę koncentracje śliwek w powidłach, ta dawka jest wtedy nie do przebicia.

Jak kupować i jak przechowywać?
Śliwki można spotkać w sklepach i na straganach głównie w okresie od lipca do października.
Najwyższą jakość gwarantują tylko świeżo zebrane, dojrzałe śliwki.
Dlatego kupując śliwki należy zwrócić uwagę na to, czy nie są zbyt twarde, zielone i mocno matowe– te cechy wskazują na niedojrzałe i tym samym niesmacznie śliwy.
Co prawda, pozostawione w temperaturze pokojowej jeszcze trochę dojrzeją, jednak nie będą miały takiego smaku i aromatu, jak te które dojrzewają do końca na drzewie.
Należy także wystrzegać się zbyt przejrzałych owoców, gdyż szybko się psują.
Można je poznać po pomarszczonej skórce i bardzo miękkim miąższu.
Śliwki można przez jakiś czas trzymać w temperaturze pokojowej lub w lodówce.
Można także je konserwować różnymi metodami – zamrażać, suszyć, robić dżemy, musy, powidła, kompoty a nawet nalewki.

Śliwka w kompot
Przed jedzeniem i przygotowywaniem Śliwek należy je najpierw dokładnie umyć i następnie owoce wydrylować.  
Śliwki mają w kuchni szerokie zastosowanie.
Można je jeść na surowo lub piec z ciastem na słodko, suszyć lub robić nadzienia do mięs.    
Gotując Śliwki z niewielką ilością wody i z cukrem uzyskamy doskonały mus lub kompot Śliwkowy, który będzie doskonałym nadzieniem do naleśników lub polewą do ciast.
Obowiązkowo w każdej spiżarni powinny znajdować się domowej roboty powidła śliwkowe,po które możemy sięgnąć zawsze, kiedy odczuwamy spadek nastroju i bardzo szybko chcemy poprawić sobie humor.
http://www.foody.pl/strony/1/i/243.php

[Krystyna]

   
Śliwki w occie
Śliwki w occie to idealna przystawka czy urozmaicenie imprezowego menu.
Można je przygotować w całości, ale zdecydowanie przyjemniej się je podjada, kiedy nie mają już pestek.
Oto nasz przepis na jędrne i twarde, bezpestkowe śliwki w occie.

Śliwki w occie - składniki:
1 kg Śliwek Węgierek (bez pestek)
0,5 kg cukru

Śliwki w occie - zalewa:
1 szklanka octu 10%
1 szklanka wody
goździki

Sposób przygotowania:
Składniki zalewy zagotuj, jeszcze gorącą zalej Śliwki i zostaw na pół dnia (noc).
Odlej ocet (nie wylewaj),
Śliwki ułóż w słoikach, przesypując każdą warstwę cukrem, i mocno zakręć (nie trzeba pasteryzować).
Odlany ze śliwek ocet możesz jeszcze wykorzystać - wystarczy, że zlejesz go do butelek i użyjesz później np. do sałatek czy zakwaszania.
źródło
źródło

[Krystyna]

   
Śliwowica noworoczna
Najlepsze są Węgierki zbierane na przełomie września i października, kiedy marszczą się przy ogonku i pękają.
Wtedy owoce są najbardziej dojrzałe, aromatyczne i zawierają najwięcej cukru, a co za tym idzie śliwowica też wychodzi wyborna.
Składniki:
1 kg dojrzałych Węgierek
10 dag suszonych Śliwek ( bez pestek )
2 l wódki 45% ( sporządzonej ze spirytusu )
 ½ kg cukru
1 szklanka spirytusu 96%.

Do szklanego słoja wkładamy umyte i osuszone Śliwki.
Spirytus mieszamy z 1 l wódki i zalewamy owoce.
 Słój szczelnie zamykamy i stawiamy w bardzo ciepłym miejscu ( np. kuchni ).
Na początku grudnia bierzemy suszone Śliwki, wrzucamy do drugiego słoja i zalewamy pozostałym 1 l wódki.
Słój szczelnie zamykamy i również stawiamy w ciepłym miejscu.
Po Świętach Bożego Narodzenia ( czyli w okolicach 27-28 grudnia ) obie nalewki zlewamy a suszone Śliwki mocno odciskamy.
Oba nastawy mieszamy ze sobą i zlewamy do dużego słoja.
Świeże Śliwki zasypujemy cukrem, słój zamykamy i stawiamy w ciepłym miejscu.
Pamiętamy aby słojem często wstrząsać.
Cukier w miarę rozpuszczania będzie wyciągał ze Śliwek alkohol.
Kiedy cukier całkowicie się rozpuści, syrop zlewamy i dokładnie mieszamy z nalewką.
Alkohol filtrujemy prosto do butelek.
Odstawiamy w ciemne i chłodne miejsce na tydzień.
I w ten sposób mamy przygotowaną pierwszą nalewkę noworoczną.
źródło

[LeCaro]

Nie ma to jak placek ze śliwkami i lukrem! Właśnie przed chwilką wyciągnęłam z pieca...    Ostatnia chwila na niego, bo węgierki już się kończą w tym roku... 

Mój niezawodny przepis wrzuciłam na nasze forum tutaj:
http://dobrytarot.pl/showthread.php?tid=...#pid180747


źródło fotografii: http://gotujekomus.blogspot.com/2015/07/...tem-i.html

[Krystyna]

Prunus Subgenus Prunus: Plums and Apricots-Śliwki i Morele
Gatunek typowy Prunus Domestica (Śliwka)

Śliwka to owoc jednego z gatunków Prunus subg. Prunus .  
Suszone Śliwki są często nazywane prunes (suszonymi Śiwkami), chociaż w Stanach Zjednoczonych mogą być określane jako „suszone Śliwki”, zwłaszcza w XXI wieku

Śliwki prawdopodobnie były jednymi z pierwszych owoców udomowionych przez ludzi, pochodzącymi z gór wschodnioeuropejskich i kaukaskich oraz z Chin 
Do Wielkiej Brytanii zostały przywiezione z Azji, a ich uprawa została udokumentowana w Andaluzji, w południowej Hiszpanii
Śliwki stanowią zróżnicowaną grupę gatunków, a drzewa osiągają wysokość 5–6 metrów (16–20 stóp) po przycięciu. 
Owocem jest pestkowiec o jędrnym i soczystym miąższu.

Chiny są największym producentem Śliwek, a następnie Rumunia i Serbia 
Japońskie lub chińskie śliwki dominują na rynku świeżych owoców, podczas gdy europejskie śliwki są również powszechne w niektórych regionach. 
Śliwki można jeść świeże, suszyć, aby zrobić z nich suszone Śliwki, używać do dżemów lub fermentować na wino i destylować na brandy 
Pestki śliwek zawierają glikozydy cyjanogenne , ale olej z nich wytwarzany nie jest dostępny w sprzedaży.

Jeśli chodzi o wartości odżywcze, surowe Śliwki składają się w 87% z wody, w 11% z węglowodanów, w 1% z białka i w mniej niż 1% z tłuszczu. 
Są umiarkowanym źródłem witaminy C, ale nie zawierają znaczących ilości innych mikroelementów 

Historia
Śliwki prawdopodobnie były jednymi z pierwszych owoców udomowionych przez ludzi. 
Trzy z najliczniej uprawianych gatunków nie występują na wolności, tylko wokół osad ludzkich: 
Prunus Domestica została wyśledzona do gór Europy Wschodniej i Kaukazu, podczas gdy Prunus Salicina i Prunus Simonii pochodzą z Chin. 
Pozostałości Śliwek znaleziono na stanowiskach archeologicznych z epoki neolitu wraz z Oliwkami, Winogronami i Figami.
Według Kena Albali Śliwki pochodzą z Iranu 
Zostały przywiezione do Wielkiej Brytanii z Azji.

 Artykuł na temat uprawy Śliw w Andaluzji (południowa Hiszpania) pojawia się w dziele rolniczym Ibn al-Awwama z XII w. pt. Księga o rolnictwie . 
Uprawa śliwy jest odnotowana w średniowiecznych klasztorach w Anglii. 
Chaucer wspomina o ogrodzie z „plumes” i „bulaces” 
Uprawa śliwek wzrosła w XVII i XVIII wieku. 
W tym okresie Greengages (Renklody) otrzymały angielską nazwę, a Mirabelle Plum (Śliwka Mirabelka) mocno się zadomowiła. 
Postępy w opracowywaniu nowych odmian w Anglii poczynił Thomas Rivers . 
Dwa przykłady prac Riversa to odmiany Early Rivers i Czar. 
Obie są nadal cenione. 
Sława śliwki Victoria, po raz pierwszy sprzedanej w 1844 roku, została przypisana dobremu marketingowi, a nie jakiejkolwiek wrodzonej jakości. 

Etymologia i nazwy
Nazwa Śliwka pochodzi od staroangielskiego słowa Plume „Śliwka, Drzewo Śliwkowe”, zapożyczonego z języka germańskiego lub średnioniderlandzkiego , wywodzącego się z łacińskiego Prūnum  i ostatecznie ze starogreckiego προῦμνον Proumnon, które samo w sobie uważa się za zapożyczenie z nieznanego języka Azji Mniejszej 
Pod koniec XVIII wieku słowo Śliwka było używane do określenia „czegoś słodkiego lub przyjemnego”, prawdopodobnie w odniesieniu do smacznych kawałków owoców w deserach, jak w słowie sugar-plum

 Opis
Śliwy stanowią zróżnicowaną grupę gatunków. 
Drzewa Śliwkowe o znaczeniu handlowym są średniej wielkości, zwykle przycinane do wysokości 5–6 metrów (16–20 stóp). 
Drzewo jest średnio wytrzymałe. 
Bez przycinania drzewa mogą osiągnąć 12 metrów (39 stóp) wysokości i rozprzestrzenić się na 10 metrów (33 stopy). 
Kwitną w różnych miesiącach w różnych częściach świata; na przykład w okolicach stycznia na Tajwanie i na początku kwietnia w Wielkiej Brytanii.

Owoce są zazwyczaj średniej wielkości, mają średnicę od 2 do 7 centymetrów (0,79–2,76 cala), są kuliste do owalnych. 
Miąższ jest jędrny i soczysty. 
Skórka owocu jest gładka, z naturalną woskową powierzchnią, która przylega do miąższu. 
Śliwka jest pestkowcem, co oznacza, że jej mięsisty owoc otacza pojedynczą twardą pestkę, która zamyka nasiono owocu.

[Krystyna]

Gatunek
Liczne gatunki Prunus subg. Prunus są klasyfikowane do wielu sekcji, ale nie wszystkie z nich są nazywane Śliwkami. 
Śliwki obejmują gatunki z sekcji Prunus i sekcji Prunocerasus , a także Prunus Mume z sekcji Armeniaca
Tylko dwa gatunki Śliwek, Prunus Domestica ) i Prunus Salicina i Hybrydy, mają światowe znaczenie handlowe. 
Pochodzenie Prunus  Domestica jest niepewne, ale mogło obejmować Prunus Cerasifera i prawdopodobnie Prunus Spinosa jako przodków. 
Inne gatunki śliwek pochodziły z różnych miejsc w Europie, Azji i Ameryce.

Sect. Prunus Old World Plums (Śliwy Starego Świata)
Liście w pąku zwinięte do środka; kwiaty 1–3 razem; owoce gładkie, często pokryte woskowym kwiatem
Prunus Brigantina
Prunus Cerasifera
Prunus Cocomilia
Prunus Domestica
Prunus Domestica subsp. Insititia
Prunus Salicina
Prunus Simonii
Prunus Spinosa
Prunus Vachuschtii




Sect. Armeniaca Apricots (Morele)
Liście w pąkach zwinięte do środka; kwiaty bardzo krótkie; owoce aksamitne; niektórzy autorzy traktują ją jako odrębny podrodzaj
Prunus Mume
https://www.plantarium.ru/page/image/id/252813.html
W niektórych częściach świata niektóre owoce nazywane są Śliwkami i znacznie różnią się od owoców znanych jako Śliwki w Europie lub obu Amerykach. 
Na przykład śliwki marian są popularne w Tajlandii, Malezji i Indonezji, inaczej znane również jako gandaria, plum mango, ma-praang, ma-yong, ramania, kundang , rembunia lub setar
Innym przykładem jest Pigwa, znana również jako Sliwka Japońska i Nieszpułka Japońska, a także Nispero, Bibassier i Wollmispel w innych miejscach. 
W Azji Południowej i Azji Południowo-Wschodniej Jambul, owoc z tropikalnego drzewa z rodziny mirtowatych, jest również czasami nazywany „Śliwkami Damson” i różni się od Śliwek Damson występujących w Europie i obu Amerykach. 
Jambul jest również nazywany Śliwką Jawajską, śliwką Malabarską, Jaman, Jamun, Jamblang, Jiwat, Salam, Duhat, Koeli, Jambuláo lub Koriang .
https://en.wikipedia.org/wiki/Plum

[Krystyna]

https://luirig.altervista.org/cpm/albums...antina.jpg
https://luirig.altervista.org/flora/maps...ina%20Vill.
https://luirig.altervista.org/flora/maps...ina%20Vill.
https://luirig.altervista.org/cpm/albums...na9663.jpg
Prunus Brigantina
Prunus Brigantina, zwana Morelą Briançon ( fr . Abricotier de Briançon ), Sliwą Briançon ( fr . Prunier de Briançon ), Śliwą świstakową ( fr . Marmottier ) i Morelą alpejską,to gatunek dzikiego drzewa pochodzący z Francji i Włoch.
Jej owoce są jadalne i podobne do owoców Moreli Handlowej Prunus Armeniaca ,ale w przeciwieństwie do moreli są gładkie.
Z pestek wytwarza się olej jadalny, 'huile des marmottes', który jest używany we Francji.

Istnieją spory, czy Prunus Brigantina jest Morelą czy Śliwką. 
Na podstawie sekwencji DNA chloroplastów zalicza się ją do gatunków śliwek, ale na podstawie sekwencji DNA jądrowego jest bliżej spokrewniona z gatunkami moreli
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_brigantina
https://www.inaturalist.org/taxa/435323-...wse_photos
https://luirig.altervista.org/flora/taxa...brigantina

[Krystyna]

https://luirig.altervista.org/flora/maps...era%20Ehrh.
https://luirig.altervista.org/cpm/albums...a23439.jpg
https://luirig.altervista.org/cpm/albums...ii2870.jpg
https://luirig.altervista.org/flora/maps...era%20Ehrh.
https://luirig.altervista.org/flora/maps...era%20Ehrh.
https://luirig.altervista.org/flora/maps...era%20Ehrh.
https://luirig.altervista.org/flora/maps...era%20Ehrh.
https://luirig.altervista.org/cpm/albums...i28927.jpg
https://luirig.altervista.org/flora/maps...era%20Ehrh.
https://luirig.altervista.org/cpm/albums...i79671.jpg
https://luirig.altervista.org/flora/maps...era%20Ehrh.
https://luirig.altervista.org/flora/taxa...cerasifera
https://luirig.altervista.org/cpm/albums...a79637.jpg
https://luirig.altervista.org/flora/maps...era%20Ehrh.
https://luirig.altervista.org/cpm/albums...ii3083.jpg
Prunus Cerasifera-Śliwa Wiśniowa, Ałycza
Gatunek rośliny z rodziny różowatych.
Pochodzi z Azji Zachodniej, Środkowej, Kaukazu i południowo-wschodniej Europy, rozprzestrzenił się także jako gatunek zawleczony w Australii i Nowej Zelandii, na Wyspach Brytyjskich, w Europie, w USA i tropikalnej Azji.
W wielu krajach świata, również w Polsce, jest uprawiany.
Niskie drzewo do 10 metrów wysokości.
Ma nieregularną, sklepioną, luźną koronę na prostym i smukłym pniu.
Młode gałązki lśniące.
Liście delikatnie piłkowane, ciemnoczerwone, purpurowe, brązowawe.
Odwrotnie jajowate lub eliptyczne, dość cienkie.
Kwiaty również czerwone.
Zazwyczaj zebrane po trzy na krótkich szypułkach.
Rozwijają się równocześnie z listnieniem lub na krótko przedtem.
Kwitnie od marca do kwietnia.
Owoc żółty do czerwonego, na długim ogonku, twardy – przypomina dużą czereśnię.
Zastosowanie
Typowa dziko rosnąca forma jest uprawiana i stosowana jako podkładka dla innych Śliw.      
Jest uprawiana jako roślina ozdobna.
Najczęściej uprawia się kultywary o czerwonych liściach.
Nadaje się też na żywopłoty, zarówno formowane, jak i nieformowane.
https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Aliwa_wi%C5%9Bniowa
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_cerasifera
https://www.inaturalist.org/taxa/55837-P...wse_photos
https://luirig.altervista.org/flora/taxa...cerasifera
https://ngaflora.com/Trees/Prunus%20cera...sifera.htm

[Krystyna]

https://luirig.altervista.org/flora/maps...ilia%20Ten.
https://luirig.altervista.org/flora/maps...ilia%20Ten.
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/c...omilia.jpg
Prunus Cocomilia
Prunus cocomilia to gatunek Śliwy powszechnie nazywany Śliwką Włoską
Występuje naturalnie w Albanii, Chorwacji, Grecji, południowych Włoszech (łącznie z Sycylią ), Czarnogórze, Macedonii Północnej, Serbii i zachodniej Turcji
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_cocomilia
https://luirig.altervista.org/flora/taxa...+cocomilia
https://luirig.altervista.org/flora/taxa...+cocomilia

[Krystyna]

   

[Krystyna]

wwwwwwwwwwwwwww

[Krystyna]

https://inaturalist-open-data.s3.amazona...large.jpeg
https://inaturalist-open-data.s3.amazona...iginal.jpg
https://inaturalist-open-data.s3.amazona...iginal.jpg
https://inaturalist-open-data.s3.amazona...ginal.jpeg
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/c...mo4061.jpg
Prunus Salicina
Prunus Salicina (syn. Prunus Triflora lub Prunus Thibetica ), powszechnie nazywana Japońską Śliwą lub Ćhińską Śliwą, to małe drzewo liściaste pochodzące z Chin, Tajwanu i Azji Południowo-Wschodniej. 
Jest gatunkiem introdukowanym w Korei, Japonii, Izraelu, Stanach Zjednoczonych i Australii.
Prunus Salicina nie należy mylić z Prunus Mume , spokrewnionym gatunkiem, powszechnie nazywanym również Chińską Śliwą lub Japońską Śliwą. 
Prunus Japonica to również inne drzewo, które jest odrębnym gatunkiem, mimo że ma łacińską nazwę podobną do zwyczajowej nazwy Prunus Śalicina 
Prunus Salicina dorasta do 9–12 metrów (30–39 stóp) wysokości, a jego gałęzie mają kolor od fioletowobrązowego do czerwonobrązowego, a pędy boczne są żółtoczerwone
Kwiaty pojawiają się wczesną wiosną, około kwietnia, każdy o średnicy około 2 cm z pięcioma białymi płatkami i występują w grupach po 3.
Owocem jest pestkowiec o średnicy 4–7 cm z żółtoróżowym miąższem. 
Skórka może być żółta, czerwona, a czasami zielona lub fioletowa i ma mączysty nalot.
Prunus Salicina pochodzi z Chin, Tajwanu, Myanmaru, Laosu i Wietnamu.
W Chinach rośnie w rzadkich lasach, na obrzeżach lasów, w zaroślach, wzdłuż szlaków w górach i zboczy strumieni w dolinach, na wysokości 200–2600 metrów. 
Najlepiej rośnie w umiarkowanie ciepłych regionach, ponieważ wymaga umiarkowanych temperatur i zwykle kwitnie wcześnie.
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_salicina
https://www.inaturalist.org/taxa/464594-...wse_photos
https://www.inaturalist.org/taxa/464594-...wse_photos

[Krystyna]

https://blogger.googleusercontent.com/im...lum+05.jpg
https://blogger.googleusercontent.com/im...lum+01.jpg
https://live.staticflickr.com/65535/4968...69ff_z.jpg
https://live.staticflickr.com/65535/4968...9568_z.jpg
https://live.staticflickr.com/65535/4968...3521_z.jpg
https://live.staticflickr.com/65535/4968...61e6_z.jpg
Prunus Simonii 
Zwana Apricot Plum and Simon Plum, jest drzewem z rodzaju Prunus
Po raz pierwszy została opisana przez Eliego-Abla Carrière'a w 1872 roku i pochodzi z prowincji Hebei w Chinach.
Gatunek ten nie jest znany w stanie prawdziwie dzikim.
Ma duże znaczenie dla hodowli komercyjnych odmian Śliwy ze skrzyżowań z innymi gatunkami z rodzaju Prunus 
Gatunek ten został nazwany na cześć Gabriela Eugène'a Simona (1829–1896), francuskiego botanika i dyplomaty, który wysłał pestki do paryskiego muzeum na początku lat 60. XIX wieku, gdy reprezentował rząd francuski w Chinach.
Od około 1881 roku gatunek ten stał się powszechnie znany w Stanach Zjednoczonych; został tam sprowadzony z Francji.

Prunus Simonii to małe drzewo liściaste osiągające około 6 metrów (20 stóp) wysokości. Kwiaty prawie nie wytwarzają pyłku; jakość owoców jest zmienna, mogą być gorzkie lub przyjemne do jedzenia i mają płaski kształt. 
Podobnie jak morela, miąższ owocu ściśle przylega do pestki. 
Smak jest często gorzki. 
Produkcja owoców nie jest szczególnie obfita. 
Owoce są ciemnoczerwone [ 5 ] lub „ceglastoczerwone”.
Gałęzie są smukłe, a liście podłużne. 
Z wyglądu owoce są bardziej płaskie niż większość śliwek, wyglądają „jak pomidory”.
Owoce są szczególnie aromatyczne, znacznie bardziej niż Prunus Salicina, ze stosunkowo wysokim poziomem octanu heksylu, który nadaje jabłkom ich aromat.
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_simonii
https://temperate.theferns.info/plant/Prunus+simonii
https://www.flickr.com/photos/63075200@N...559243581/
https://treesplanet.blogspot.com/2014/03...-plum.html

[Krystyna]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/c...nbusch.jpg
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/c...hlehe1.jpg
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/c...050924.jpg
https://blogger.googleusercontent.com/im...loe+15.jpg
https://blogger.googleusercontent.com/im...loe+16.JPG
https://blogger.googleusercontent.com/im...loe+12.jpg
https://blogger.googleusercontent.com/im...loe+06.jpg
https://blogger.googleusercontent.com/im...loe+05.jpg
https://blogger.googleusercontent.com/im...loe+04.JPG
https://blogger.googleusercontent.com/im...loe+01.jpg
Prunus Spinosa
Prunus Spinosa, nazwa ogólna to Tarnina
Jest to karłowe drzewo, które obficie rośnie w żywopłotach, gdzie ze względu na liczne odrosty i złośliwe czarne ciernie jest niepopularne wśród rolników lub na nieużytkach, często tworząc nieprzeniknione gęste zarośla.
Jego czarne, najeżone kolcami gałązki noszą małe, naprzemienne zimowe pąki, które są owalne, tępo zakończone i czerwonawe do fioletowo-czarnych. 
Małe (około cala długości) owalne liście są delikatnie zielone po otwarciu, mają spiczaste końcówki, płytko ząbkowane brzegi i matowoczerwone łodygi. 
Później liście stają się dłuższe i węższe, a ich kolor jest znacznie ciemniejszy i matowo zielony.

Liście są zwykle poprzedzane (choć czasami po nich) w kwietniu przez chmury małych, gwiaździstych, białych, biseksualnych kwiatów. 
Mały okrągły owoc (Tarnina) dojrzewa przez zielony miąższ, który jest intensywnie gorzki w smaku, a pestka jest brązowa. 
Owoce są źródłem galaretki z Tarniny. 
Często są fermentowane w celu produkcji wina z Tarniny, a jeśli są marynowane w spirytusie, dają gin z Tarniny.

Kora jest czarna, a na starych drzewach rozpada się na małe kwadratowe płytki. 
Biel jest jasnożółta, a twardziel ciemnobrązowa i twarda. 
Chociaż drzewo jest za małe, aby wykorzystać je jako drewno, robi się z niego sękate kije do chodzenia, a drewno wykorzystywano do wyrobu tradycyjnego irlandzkiego shillelagh.
https://treesplanet.blogspot.com/search/label/Plum
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_spinosa
Prunus Spinosa ssp. Dasyphylla
https://www.inaturalist.org/taxa/1318230...wse_photos
Prunus spinosa ssp. spinosa
https://www.inaturalist.org/taxa/1318253...sa-spinosa
https://luirig.altervista.org/flora/taxa...e_vignette
https://luirig.altervista.org/flora/taxa...p.+spinosa

[Krystyna]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/c...0102224751
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:...fruits.jpg
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/c...uit%29.jpg
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/c...ree%29.jpg
Prunus Vachuschtii
Prunus vachuschtii , gruziński : ალუჩა , romanizowany : alucha, to gatunek Śliwki pochodzącej z regionu Kaukazu 
W Gruzji jest zwykle spożywana ręcznie i używana do przyrządzania tkemali, cierpkiego sosu do dań mięsnych. 
Chociaż prawdopodobnie jest gatunkiem tego samego gatunku co Prunus Cerasifera, Śliwka Wiśniowa (po gruzińsku : ტყემალი , zromanizowana : t'q'emali ), Gruzini odróżniają te dwa gatunki botanicznie i kulinarnie. 
Na Kaukazie Prunus Vachuschtii występuje zwykle od poziomu Morza Kaspijskiego do 500–700  m, a Prunus Cerasifera występuje zwykle na większych wysokościach, do 1600–1800  m. 
Klasyfikacja
NN Bregadze, który najwyraźniej był jednym z głównych dzielników , opisał gatunek w 1976 roku i zidentyfikował trzy formy : 
Prunus Vachuschtii f. Imeretinea
Prunus Vachuschtii f. Meczeibuche
Prunus Vachuschtii f. vachuschtii 
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_vachuschtii
https://www.inaturalist.org/taxa/955816-...wse_photos
https://www.inaturalist.org/taxa/955816-...wse_photos

[Krystyna]

Sect. Prunocerasus New World plums (Śliwy Nowego Świata) – 
Liście w pąku złożone do środka; kwiaty 3–5 razem; owoce gładkie, często pokryte woskowym kwiatem
Prunus Alleghaniensis
Prunus Americana
Prunus Angustifolia
Prunus Gracilis
Prunus Hortulana
Prunus Maritima
Prunus Mexicana
Prunus Murrayana
Prunus Nigra
Prunus × Orthosepala
Prunus Rivularis
Prunus Subcordata
Prunus Texana
Prunus Umbellata
https://en.wikipedia.org/wiki/Plum

[Krystyna]

https://fsus.ncbg.unc.edu/img/600/gpf/gpf_06494.jpg
https://inaturalist-open-data.s3.amazona...large.jpeg
https://static.inaturalist.org/photos/36...iginal.jpg
https://static.inaturalist.org/photos/36...iginal.jpg
Prunus Alleghaniensis
Prunus Alleghaniensis ,Śliwa alleghenyjska, to gatunek Śliwy Nowego Świata , pochodzący z gór Appalachów
Prunus Alleghaniensis to krzew lub małe drzewo o wysokości 0,91–3,66 metra (3–12 stóp). 
Liście mają od 5 do 9 centymetrów (2 do 3+1 ⁄ 2 cala) długości, czubek jest zwykle długi i spiczasty. 
Brzegi liści są drobno ząbkowane. 
Gałązki czasami mają kolce. 
Kora jest popękana u starszych okazów. 
Kwiaty są liczne i białe, ostatecznie stają się różowe. 
Ciemnoczerwony, purpurowy owoc ma13 milimetrów (1⁄2 cala) szerokości, z białawym nalotem. 

Dystrybucja i siedlisko
Gatunek ten pochodzi z gór Appalachów od Nowego Jorku do Kentucky i Karoliny Północnej , a także z Półwyspu Dolnego w stanie Michigan
Istnieją stare doniesienia o jego wzroście również w New Jersey i Connecticut, ale obecnie wydaje się, że został wytępiony w tych dwóch stanach. 
Zazwyczaj występuje na wysokościach od 370 do 610 m (1200 do 2000 stóp).
Nie jest to gatunek powszechny w wilgotnych lasach.

Zastosowania
Z owoców robi się przetwory i galaretki.
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_alleghaniensis
https://www.inaturalist.org/taxa/118759-...wse_photos
https://ngaflora.com/Trees/Prunus%20alle...iensis.htm

[Krystyna]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/c...1207211419
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/c...93a%29.jpg
https://luirig.altervista.org/cpm/albums...a79489.jpg
https://luirig.altervista.org/flora/maps...eniaca%20L.
https://luirig.altervista.org/cpm/albums...a79488.jpg
https://inaturalist-open-data.s3.amazona...iginal.jpg
https://inaturalist-open-data.s3.amazona...iginal.jpg
Prunus Americana
Prunus Americana, powszechnie nazywana American Plum, Wild Plum, or Marshall's large yellow sweet plum, to gatunek Prunus pochodzący z Ameryki Północnej od Saskatchewan i Idaho na południe do Nowego Meksyku i na wschód do Quebecu , Maine i Florydy 

Prunus Americana jest często sadzona poza swoim rodzimym zasięgiem i czasami wymyka się uprawie
Często mylona jest ze Śliwą Kanadyjską ( Prunus Nigra ), chociaż jej owoce są mniejsze, bardziej okrągłe i jasnoczerwone, w przeciwieństwie do żółtych. 
Z tego gatunku uzyskano wiele odmian uprawnych. 
Stanowi doskonały podkład, na którym można szczepić Śliwę Krajową

Śliwa Amerykańska rośnie jako duży krzew lub małe drzewo, osiągając do 4,6 metra (15 stóp).
Jest przystosowana do gleb grubych i średnich, ale nie do gleb drobnych (mułowych lub gliniastych). 
Korzystnie krzew przetrwa surowe zimy, do temperatur -40 stopni (Fahrenheita), ale ma niewielką tolerancję na cień, suszę lub ogień. 
Jego wzrost jest najbardziej aktywny wiosną i latem; kwitnie wiosną i zaczyna owocować latem. 
Rozmnaża się naturalnie przez nasiona, rozwijając się jako drzewostan stosunkowo powoli, ze względu na długi czas dojrzewania, gdy wyhodowany z nasion.

Korzenie są płytkie, szeroko rozpostarte i wypuszczają odrosty
Liczne łodygi na roślinę stają się łuskowate z wiekiem. 
Drzewo ma koronę o szerokości i wysokości 10 stóp w wieku dojrzałym. 
Gałęzie są cierniowe. Liście są ułożone naprzemiennie, o owalnym kształcie. 
Długość liścia wynosi zwykle 5,1–10,2 centymetra (2–4 cale). 
Górna powierzchnia liścia jest ciemnozielona; spodnia strona jest gładka i blada. 
Małe, białe kwiaty z pięcioma płatkami występują pojedynczo lub w skupiskach w kątach liści. Kuliste owoce mają około 2,5 cm (1 cal) średnicy

Taksonomia
Prunus Americana var. Lanata Sudw jest uważana za synonim Prunus Mexicana, a Prunus Americana var. Nigra jest uważana za synonim Prunus Nigra
Śliwa Chickasaw ( Prunus Angustifolia Marsh.) krzyżuje się naturalnie z Prunus Americana, dając Prunus × Orthosepala Koehne
W uprawie często krzyżuje się Śliwę Amerykańską z innymi gatunkami Prunus, w tym z Prunus Persica, Brzoskwinią.

Zastosowanie
Śliwa Amerykańska jest wykorzystywana zarówno do celów ozdobnych, jak i kulinarnych. 
Białe kwiaty są dekoracyjne wiosną, a jej krótki, pojedynczy pęd sprawia, że jest popularnym drzewem ogrodowym.
Tradycyjnie Amerykańska Śliwka była szeroko stosowana przez Indian Ameryki Północnej. 
Indianie Ameryki Północnej ze wschodu zasadzili wiele drzew, nadając wielu miejscom nazwę Crab Orchard.
Indianie z Wielkich Równin i Czejenowie jedli śliwki; ci ostatni używali gałęzi do Tańca Słońca. 
Navajo używali korzeni do wyrobu czerwonego barwnika. 
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_americana
https://www.inaturalist.org/taxa/48629-Prunus-americana
https://luirig.altervista.org/flora/taxa...+armeniaca
https://atlas.roslin.pl/plant/9684
https://nativeforestnursery.com/products...rican-plum
https://www.missouriplants.com/Prunus_am..._page.html
https://ngaflora.com/Trees/Prunus%20amer...ricana.htm

[Krystyna]

https://static.inaturalist.org/photos/63...iginal.jpg
https://inaturalist-open-data.s3.amazona...iginal.jpg
https://inaturalist-open-data.s3.amazona...iginal.jpg
https://inaturalist-open-data.s3.amazona...iginal.jpg
https://inaturalist-open-data.s3.amazona...iginal.jpg
Prunus Angustifolia
Prunus Angustifolia, powszechnie znana jako Chickasaw Plum, Cherokee Plum, Florida sand Plum, Sandhill Plum, or Sand Plum, to północnoamerykański gatunek drzewa Śliwkowego. 
Pierwotnie był uprawiany przez Indian Ameryki Północnej przed przybyciem Europejczyków. 
Nazwa gatunku Angustifolia odnosi się do jego wąskich liści. 
Stał się oficjalnym owocem stanowym Kansasw 2022 roku

Śliwa Chickasaw dorasta do 3,7 do 6,1 metra (12 do 20 stóp) wysokości i 4,6 do 6,1 metra (15 do 20 stóp) szerokości w nieregularnym kształcie. 
Jest z natury „gałązkowata” i ma łuskowatą, prawie czarną korę
Jej gałęzie są czerwonawe z cierniowymi, małymi bocznymi gałęziami. W lutym, marcu, kwietniu i maju kwitną małe białe kwiaty o szerokości 8–10 milimetrów ( 5 ⁄ 16 – 3 ⁄ 8 cala), wraz z czerwonymi śliwkami o długości do 25 mm (1 cala). 
Kwiaty mają pięć białych płatków z czerwonymi lub pomarańczowymi pylnikami. 
Śliwki są podobne do wiśni i mają tendencję do bycia dość cierpkimi, dopóki nie dojrzeją w pełni. 
Dojrzewają późnym latem. 
Wymaga małych do średnich ilości wody do wzrostu oraz suchej, piaszczystej lub luźnej gleby. 
Najlepiej rośnie w obszarach o regularnym nasłonecznieniu lub obszarach półcienistych. 
W miejscach nasłonecznionych będzie gęstszy i gęściej się rozrośnie. 
W miejscach półcienistych będzie cieńszy i mniej gęsty, a każda roślina będzie bardziej rozproszona.
Prunus Angustifolia jest bardzo trudna do odróżnienia od Prunus Umbellata, z którą łatwo się krzyżuje .
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_angustifolia
https://www.inaturalist.org/taxa/133345-...gustifolia
https://www.inaturalist.org/taxa/133345-...wse_photos
https://ngaflora.com/Trees/Prunus%20angu...ifolia.htm

[Krystyna]

https://inaturalist-open-data.s3.amazona.../large.JPG
https://media-plants.earth.com/images/20...acilis.jpg
Prunus Gracilis
Prunus Gracilis, zwany Oklahoma Plum, Sour Plum, and Sand Plum, to gatunek Prunus pochodzący z południowo-środkowej części Stanów Zjednoczonych.
Prunus Gracilis dorasta do 1,8 metra (6 stóp) wysokości, ma pięciopłatkowe liście, a owoce dojrzewają od czerwca do sierpnia. 
Rośnie w skupiskach i zaroślach. 
Jest obupłciowy i zapylany przez owady. 
Taksonomia
Epitet gatunkowy Gracilis odnosi się do „smukłych gałęzi”.

Dystrybucja i siedlisko
Występuje naturalnie w różnych stanach Stanów Zjednoczonych, w tym w Alabamie , południowo-zachodnim Arkansas , południowo-wschodnim Kolorado , Kansas , północno-zachodniej Luizjanie , wschodnim Nowym Meksyku , Oklahomie i Teksasie
Rośnie w rzędach ogrodzeń, na otwartych terenach leśnych, na skrajach lasów, w leśnych otworach, na zboczach wzgórz, stokach, piaszczystych poboczach dróg, w górskich zaroślach i na nieużytkach. 
Zwykle występuje na wysokości 100–1300 m (330–4270 stóp) nad poziomem morza.

Zastosowania
Jego czerwone owoce są uważane za niejadalne, jednak Indianie suszyli je do spożycia zimą.
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_gracilis
https://www.inaturalist.org/taxa/167462-...wse_photos
https://temperate.theferns.info/plant/Prunus+gracilis

[Krystyna]

https://inaturalist-open-data.s3.amazona...iginal.jpg
https://inaturalist-open-data.s3.amazona...iginal.jpg
https://inaturalist-open-data.s3.amazona...ginal.jpeg
https://inaturalist-open-data.s3.amazona...ginal.jpeg
https://static.inaturalist.org/photos/51...iginal.jpg
Prunus Hortulana
Prunus Hortulana, called the Hortulan Plum and wild Goose Plum, to krzew owocowy z rodziny różowatych występujący w środkowych Stanach Zjednoczonych w następujących stanach: Arkansas, Iowa, Illinois, Indiana, Kansas, Kentucky, Massachusetts, Maryland, Missouri, Nebraska, Ohio, Oklahoma, Tennessee, Teksas, Virginia, Wirginia Zachodnia Populacje na wschód od Appalachów prawdopodobnie stanowią naturalizacje.

Prunus Hortulana to drzewo liściaste o średnicy pnia do 15 centymetrów (6 cali) i całkowitej wysokości 6 metrów (20 stóp) lub więcej. 
Liście są zielone i bez włosków na górze, ale owłosione na spodzie. Białe kwiaty w gronach po 2–4 pojawiają się wiosną. 
Jadalne owoce  to czerwone lub żółte pestkowce z białymi kropkami, podobno słodkie i przyjemne w smaku. 
Gatunek ten rośnie w lasach górskich i w pobliżu strumieni.
Istnieje kilka udomowionych odmian i mieszańców z innymi gatunkami Prunus
https://en.wikipedia.org/wiki/Prunus_hortulana
https://www.inaturalist.org/taxa/167464-...-hortulana
https://temperate.theferns.info/plant/Prunus+hortulana
https://www.missouriplants.com/Prunus_ho..._page.html
https://ngaflora.com/Trees/Prunus%20hort...tulana.htm