[Krystyna]

   
Stevia Rebaudiana
Gatunek roślin astrowatych. 
Pochodzi z Brazylii (Mato Grosso do Sul) i Paragwaju (Amambay, Concepción).
Jest uprawiana w wielu rejonach świata.
Roślina o bardzo wysokiej zawartości związków słodzących i z tego względu używana do słodzenia napojów i potraw.
Charakteryzuje się bardzo niską kalorycznością w porównaniu do tradycyjnego cukru.
Ważnym efektem spożywania stewii jest jej zdolność do obniżania ciśnienia krwi.
Mechanizm obniżania ciśnienia krwi polega na zatrzymaniu napływu jonów Mg2+ z płynu międzykomórkowego.

Stewia posiada również właściwości przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze.
Stewiozydy (związki słodzące zawarte w stewii) nie wykazały ujemnego wpływu na płodność, przebieg ciąży i zdrowotność młodych w badaniach nad szczurami, nie wykazały też większego wpływu na układ sercowo-naczyniowy w doświadczeniach na ludziach.
Badania laboratoryjne przeprowadzone w krajach Ameryki Południowej wykazały, że stewiozydy mają pewną aktywność w niektórych procesach fizjologicznych[potrzebne źródło].

W grudniu 2008 dopuszczono ją do sprzedaży na terenie USA.
W listopadzie 2011 glikozydy Stewii zostały dopuszczone do stosowania w Unii Europejskiej jako środki słodzące oznaczane na liście dodatków do żywności symbolem E960[5].
Stewia jest szeroko stosowana w krajach Dalekiego Wschodu (w Japonii od ok. 40 lat).

Stewiozyd zawarty w Stevii jest około 300 razy słodszy od normalnego białego cukru, przy czym zawartość stewiozydu w roślinie to ok. 10%.
Jest stabilny termicznie do 180 stopni C (czyli nadaje się do pieczenia) i chemicznie w szerokim zakresie pH (do kwaśnych potraw).
Nie jest źródłem fenyloalaniny, więc może być stosowany przez chorych na fenyloketonurię
źródło