[Krystyna]

       
       
Głóg dwuszyjkowy (Crataegus laevigata (Poir.) DC., synonimy: C. oxycantha L., C. palmstruchii Lindm.)
– gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny różowatych.
Rodzimym obszarem jego występowania jest Europa.
W Polsce jest pospolity na całym obszarze.
Status gatunku we florze Polski: gatunek rodzimy.
Rośnie jako krzew lub też drzewko na miedzach, trawiastych zboczach, widnych lasach, często w parkach i ogrodach jako drzewko dekoracyjne lub żywopłot.
Krzew głogu ma kształt wyniosły lub kulisty, małe trój i pięcioklapkowe liście osadzone na cienkim ogonku.

To jego kolczaste pędy w znanej bajce obrosły na sto lat zamek, w którym Śpiąca Królewna czekała na pocałunek księcia.
Kwitnie biało, różowo lub czerwono.
W dawnych czasach romantyczni włoscy kochankowie ofiarowywali swym wybrankom pierwsze,
wcześnie kwitnące kwiatki głogowe na dowód swej wielkiej miłości.
I prześcigali się, który wcześniej te kwiatki kwitnące znajdzie, by zyskać miano najpłomienniejszego kochanka – tak pisał włoski poeta Giovanni Pascoli.

Dojrzałe owoce głogu są czerwone podobne do owoców dzikiej róży, bez zapachu o smaku gorzkokwaśnym.
Kwiaty głogu zbiera się w stanie kwitnienia w maju i czerwcu, owoce natomiast we wrześniu i październiku.

Zastosowanie
Roślina ozdobna:
często sadzony, szczególnie odmiany o kwiatach pełnych i kwiatach intensywnie wybarwionych na czerwony kolor.
Używany też na żywopłoty – są nie tylko gęste, ale w zasadzie nie do pokonania przez ludzi i zwierzęta.
Roślina lecznicza:
Surowiec zielarski: kwiatostany, zwykle z najbliższymi liśćmi (Inflorescentia Crataegi-Flos Crataegi). Owoce też mają działanie lecznicze, ale dwukrotnie słabsze.
Drewno głogu jest twarde – bywa wykorzystywane do wyrobów tokarskich
źrodło