[Krystyna]

   
   
(Lobelia dortmanna L.) Lobelia jeziorna
Roślina jest reliktem borealno-atlantyckim.
Zasięg obejmuje obszary Ameryki Północnej, w Europie występuje głównie w południowej części Półwyspu Skandynawskiego, znacznie rzadziej w Wielkiej Brytanii, we Francji, Belgii, Niemczech.
W Polsce występuje wyłącznie na Pomorzu Środkowym i Zachodnim, w okolicach największej koncentracji jezior lobeliowych.
Przez Polskę przebiega południowa granica zasięgu gatunku w Europie.

Rośnie w przybrzeżnej strefie litoralu, na podłożu mineralnym, tworząc swoistą strefę szuwaru w jeziorze.
Ze względu na bardzo wysokie wymagania siedliskowe została uznana za jeden ze wskaźników jezior lobeliowych.
Lobelia jest rośliną wodną.
Podwodne liście są ciemnozielone, równowąskie, tępo zakończone, odgięte, zebrane w przyziemną rozetkę.
Jej zwarty pokrój jest ściśle związany z oligotroficznymi warunkami siedliska w jakich żyje.
Kwiaty są grzbieciste, białe, zebrane w luźny, groniasty kwiatostan, wzniesiony kilkanaście centymetrów nad powierzchnię wody.
Kwitnie w lipcu i sierpniu.
Lobelia jeziorna jest gatunkiem objętym ochroną gatunkową oraz ujętym w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin.
Według czerwonej listy roślin jest gatunkiem narażonym na wyginięcie na terenie Polski.
W Parku Narodowym „Bory Tucholskie” występuje w jeziorach:
Małe Gacno, Wielkie Gacno, Głuche, Nierybno i Wielkie Krzywce.
źródło